محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829323098
جام جم سیما - آقای نقش‌های خاکستری
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: «به‌به چه نیکو» تکیه‌کلامش بود در مجموعه خاطره‌انگیز «بازم مدرسه‌ام دیر شد» آنجا که می‌خواست کودک سر به هوایش را تشویق و مجاب کند تا مگر نظمی به کارهایش بدهد و به در بسته مدرسه نخورد.
مرحوم اسماعیل داورفر، یک دو جین از نقش‌های متفاوت را در کارنامه‌اش داشت؛ شادروان، بازیگر قهاری بود. سریال هم زیاد بازی کرده بود؛ بیش و کم همه هم ماندگار در یاد و خاطره مخاطبان جعبه جادویی؛ از متل آباد و آینه و آژانس دوستی گرفته تا آقای دلار و تعطیلات نوروزی و باغ آلبالو. دلیران تنگستان و پاییز صحرا و سایه همسایه و دزدان مادربزرگ را هم باید به این فهرست منضم کرد. او همان‌قدر که توانا بود در ایفای نقش پدری مهربان و دلسوز فرزندان، به همان نسبت موفق به نظر می‌رسید در ارائه شخصیت یک آدم رند و زرنگ و ابن‌الوقت و فرصت‌طلب. چهره خندان و چشمان مهربانش که رگه‌‌هایی از شیطنت هم در آن هویدا بود، قادرش می‌ساخت در ایفای نقش‌هایی به ظاهر ساده اما پیچیده و غامض. مرحوم داورفر، استاد از آب و گل درآوردن کاراکترهای خاکستری بود؛ شخصیت‌هایی شبیه اغلب مردم جامعه، همان‌هایی که هر روز در کوی و برزن در رفت و آمد هستند. در نقش‌آفرینی‌هایش در قالب شخصیت‌های حتی منفی هم می‌شد نشانه‌ها و المان‌‌هایی از طنز ذاتی او را رصد کرد. مرحوم داورفر، استاد بازی گرفتن از اجزای صورتش برای درآوردن هر چه بهتر نقش بود. این بازیگر فقید در پس از انقلاب، تلویزیون را به عنوان خانه و مامن خود برگزیده بود و نقش‌های مختلف و متنوعی را در سریال‌های تلویزیونی ایفا می‌کرد. در سینما، گزیده‌کار اما دارای کارنامه درخشانی بود و شاه‌نقش‌هایش در دو فیلم ماندگار و جاودان گاو و آقای هالو و البته صادق کرده و سرایدار. مخاطب عام اما همچنان این بازیگر فقید را با نقش‌آفرینی‌هایش در تلویزیون به یاد می‌آورد. او بازیگر وفادار قاب کوچک بود؛ چه پیش و چه پس از انقلاب. همه اینها گواهی است بر این مدعا که با تلویزیون هم می‌توان ماندگار شد و بر ذهن و جان تماشاگر نقش بست. نزدیک به 9 سال از رخت بربستن این بازیگر فقید از این دنیا می‌گذرد؛ درست در چنین روزی. او در سال 87 از میان ما رفت اما یاد و خاطره‌اش همیشه زنده خواهد بود؛ بی‌گمان. اگر مرحوم اسماعیل داورفر همچنان در میان ما بود، 85 سال داشت. در این صورت می‌شد برایش مطلب دیگری نوشت و تیتری زد به این مضمون: زنده‌باشی آقای نقش‌های خاکستری؛ بازیگر توانایی که با هنرنمایی‌ات، شخصیت‌های حتی منفی را در شمایل نزدیک به واقعیت و حتی دوست‌داشتنی به مخاطبان عرضه می‌کنی. دریغ و افسوس که همه اینها، رویایی بیش نیست. جای خالی او سال‌هاست که احساس می‌شود. گویی تلویزیون بدون حضور اسماعیل داورفر چیزی کم دارد؛ بدون آقای نقش‌های خاکستری. شاید او همچنان گمشده قاب کوچک باشد. محسن محمدی
پنج شنبه 14 اردیبهشت 1396 ساعت 06:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
گوناگون
پربازدیدترینها