محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829069688
به وظایف تعیین شده در "گزارش ملی حادثه پلاسکو"عمل نشد
واضح آرشیو وب فارسی:ایلنا: رئیس هیأت ویژه گزارش ملی پلاسکو در گفتوگو با ایلنا: به وظایف تعیین شده در "گزارش ملی حادثه پلاسکو"عمل نشد
رئیس هیأت ویژه گزارش ملی پلاسکو می‌گوید: «رضایت شخصی من از نتایج گزارش ملی حادثه پلاسکو حدود ۵۰ الی ۶۰ درصد است.ما توقع یک حرکت و پشتیبانی مالی، اجرایی و مدیریتی داشتیم تا سازمان‌ها را مکلف کند؛ در یک محدوده زمانی مشخص به وظایف تعیین شده عمل کنند که هنوز شاهد چنین حرکتی نیستیم.» یک ماه و اندی پس از آنکه حادثه پلاسکو جان ۱۶ آتش نشان را گرفت، رئیس‌جمهور در جلسه هیئت دولت روز سوم بهمن ۱۳۹۵ فرمان تشکیل هیئت ویژه‌ای برای تدوین گزارش ملی حادثه ساختمان پلاسکو را صادر کرد، فرمانی که به گفته محمدتقی احمدی، رئیس هیأت ویژه گزارش ملی پلاسکو و رئیس دانشگاه تربیت مدرس در نوع خود بی‌سابقه بود. نخستین بار در ایران از ارائه گزارش ملی در رابطه با یک حادثه صحبت شد و برای اولین بار گزارش حادثه توسط چهره‌های علمی و دانشگاهی تهیه شد، افرادی که به نهادهای ذی‌ربط و درگیر در حادثه مربوط نبودند. برای بررسی و تحلیل نتایج این گزارش با رئیس هیأت ویژه گزارش ملی پلاسکو به گفتوگو نشستیم که متن آن را در ادامه می‌خوانید: در آستانه سالگرد حادثه پلاسکو هستیم، انبوه گزارشات تهیه شده درباره این حادثه به کجا رسید؟ شعار گزارش شما این بود که "پلاسکو را فراموش نکنیم" آیا این شعار تحقق یافت؟ هیات ۱۰ نفره‌ای که بنا به دستور رئیس‌جمهور تشکیل شد، گزارش خود را در زمان مقرر به ایشان تحویل دادند. از نظر محتوایی این گزارش پیشنهادات جدی‌ای در خصوص مسائل مهندسی، مدیریت بحران، شرایط ایمنی ساختمان‌ها، مسائل حقوقی و قانونی درخصوص وظایف ساختمان‌ها مطرح کرد تا در کوتاه مدت یا دراز مدت توسط نهادهای حکومتی و شهرداری مورد توجه قرار گیرد. در هشت ماهی که از تهیه و ارائه گزارش می‌گذرد و دستوراتی که جناب رئیس جمهور در این خصوص دادند، تا آنجایی که من می‌دانم، در بخش وزارت راه و شهرسازی حرکت خوبی برای تعیین ضوابط و نحوه اقدام برای احراز ایمنی ساختمان صورت گرفت. امری که به نحوی تاکنون مغفول باقی مانده بود. همچنین با حمایت شورای تدوین مقررات ملی ساختمان و مرکز تحقیقات وزارت راه و شهرسازی تا آنجایی که من اطلاع دارم، پیشرفت‌های خوبی صورت گرفته است. در گذشته هیچ وقت دستورالعمل فنی و مدیریتی به صورت جامع در این زمینه وجود نداشت. فقط مبحث ۲۲ مقررات ملی ساختمان بود که این سند هم نواقصی از نظر نحوه اجرا داشت که اکنون این نواقص تهیه شده و وزارت راه و شهرسازی لیست این نواقص را دریافت کرده است. همچنین براساس اطلاعات جسته و گریخته‌ای که در دست داریم، یک اقدام سراسری برای شناسایی ساختمان‌های پرخطر از بعد ایمنی صورت گرفت. شهرداری در چند ماه اخیر فعالیت خوبی را در این زمینه آغاز کرده است تا با شناسایی این ساختمان‌ها آنها را ملزم کند، در زمینه ایمنی ساختمان به تعهدات خود پایبند باشند. وزارت کار و امور اجتماعی نیز حرکت‌هایی درخصوص ایمن‌سازی محیط‌های کارگاهی انجام داده که از جزئیات کم و کیف آن اطلاع ندارم. پس در کل نگاه‌تان نسبت به نتیجه گزارش مثبت است، در حالی که سازمان آتش‌نشانی در همین هفته‌های اخیر اعلام کرد که بیش از ۳۰۰ ساختمان ناایمن همانند پلاسکو در تهران وجود دارد. آیا پس از گذشت یک سال اینکه فقط بدانیم چند ساختمان ناایمن در تهران وجود دارد، کفایت می‌کند؟ یکی از اشکالات اساسی که در گزارش شما هم به آن اشاره شد، فرماندهی نامناسب آتش‌نشانی بود، آیا نباید تغییر و تحول اساسی در این حوزه صورت می‌گرفت؟ در پاسخ به این سوال که آیا خوشبین هستیم و همه چیز در مسیر صحیح پیش می‌رود، باید بگویم؛ رضایت شخصی من از نتایج گزارش ملی حادثه پلاسکو حدود ۵۰ الی ۶۰ درصد است. ما توقع یک حرکت و پشتیبانی مالی، اجرایی و مدیریتی داشتیم تا سازمان‌ها را مکلف کند؛ در یک محدوده زمانی مشخص به وظایف تعیین شده عمل کنند که هنوز شاهد چنین حرکتی نیستیم. هر چند برخی از سازمان‌ها به صورت خودجوش این حرکت را شروع کردند. سازمان آتش‌نشانی هم تغییراتی در ساختار خود صورت داد، ولی لایحه مدیریت یکپارچه شهری مدتی است در مجلس باقی مانده است و هیچ جنب و جوشی برای اینکه این لایحه به نتیجه برسد تا بتوان شهرهای بزرگ را نجات داد، وجود ندارد. اکنون مسئله این است؛ که در مورد ایمنی ساختمان‌های ناایمنی که شناسایی شده‌اند باید چه کار کرد؟ تهیه یک دستورالعمل با بهره اقتصادی برای تامین ایمنی با مسائل فنی ساده، مهم‌ترین بخشی بود که کلید خورده است و در مرکز تحقیقات راه و شهرسازی مسائل آن در حال پیشرفت است، تا نیمه سال آینده این پیش‌نویس منتشر خواهد شد تا هیچ کس نگوید در مورد ایمن‌سازی بلاتکلیفم و این سند نسخه‌ای خواهد بود که همه به راحتی می‌توانند از آن استفاده کنند. چرا مجلس و شورای شهر هر کدام چندین گزارش درباره حادثه پلاسکو تهیه کردند؟ آیا تهیه این تعداد گزارش درباره حادثه پلاسکو واقعا لازم بود؟ نمی‌خواهم وارد بحث تعدد گزارش شوم، شاید اولین مساله‌ای که کلید خورد، اراده ریاست جمهوری برای تهیه یک هیات مستقل بود، افرادی که به هیچ سازمان و ارگانی وابسته نباشند و فقط از دید تخصصی با مساله برخورد کنند. پس از دستور رئیس جمهور بقیه نهاد‌ها نیز احساس مسوولیت کردند تا از این بابت به نحوی پیش‌نویس قابل استنادی داشته باشند تا پس از آن متهم نشوند که در این زمینه کوتاهی کردند. من نمی‌گویم این کار لازم بود یا نبود. فکر می‌کنم، هر سازمانی می‌توانست برای خود یک گزارش داخلی تهیه کند، اما دستور تهیه یک گزارش ملی که برای همه جامعه قابل استناد باشد، فقط از سوی خودِ رئیس جمهور به عنوان نماینده ملت ممکن بود، ولی اینکه هر سازمانی بخواهد عملکرد خود را در این زمینه از نظر فنی بازبینی کند، اقدام مثبتی محسوب می‌شد، اما در سطح گزارش ملی نبودند. در آن زمان به علت حساسیت مساله در افکار عمومی هیئت ویژه گزارش ملّی مدام اصرار داشت که قصد مشخص کردن مقصر را ندارد، یک سال از حادثه گذشته است. آیا در حال حاضر نمی‌توانیم با مواضع تندتری در مورد مقصران که به تعهدات خود در قبال ایمنی عمل نکردند، اظهارنظر کنیم؟ درخصوص مقصران هم باید بگویم هیچ‌نوع محافظه‌کاری‌ای از سوی ما صورت نگرفت، حتی وقتی گزارش منتشر شد به شدت از سوی شهرداری که به عنوان رده اول مقصر شناخته شده بود، مورد اعتراض قرار گرفتیم. اما واقعیت این است که ما دادگاه و دادستان نبودیم که بتوانیم کیفرخواست تهیه کرده و آن را به دادگاه بفرستیم. قوه قضائیه در این خصوص گزارش‌هایی را تهیه کرد و براساس مشورت کار‌شناسی و تخصصی به ما اعلام کردند که خودشان اقدام خواهند کرد. ما قصد داشتیم نشان دهیم کدام سازمان‌ها در انجام تکالیفشان نارسایی داشتند، اما اینکه باید با آنها چه کرد و درصد تقصیر باید به چه میزان میانشان تقسیم شود، وظیفه ما نبود. پس شما در جریان شناسایی مقصران و رسیدگی به پرونده پلاسکو نیستید؟ خیر، در مجموع در مدیریت کارهای عمومی نمی‌توانیم یک مقصر واحد پیدا کنیم، چراکه اکثرا نارسایی‌ها در تمامی حوزه‌ها با شدت و ضعف‌های مختلف وجود دارد و مجبور هستیم مقصر را با گروه‌بندی مشخص کنیم، البته در گزارش؛ نوع نارسایی هر سازمان در نحوه انجام اقداماتش را هم مشخص کرده‌ایم و اینکه در چه زمینه‌ای سهل‌انگاری شده است و تهیه گزارش این قسمی در کشور برای اولین بار صورت گرفت. نمی‌توانیم بگوییم بقیه مبرا هستند و فقط یک نفر گناهکار است معمولا همه سازمان‌ها در این مسائل نارسایی‌هایی دارند. هنوز در افکار عمومی ابهاماتی وجود دارد، برای مثال آیا نمی‌شد با دستور تخلیه سریع‌تر جان آتش‌نشان‌ها را نجات داد؟ ما به همه مسائل جواب دادیم، ابهاماتی که در خصوص فرماندهی آتش وجود داشت به خاطر نبود یک پروتکل تصمیم‌سازی در شرایط ریزش بود، اینکه همه پرسنل آموزش دیده و توجیه باشند که با توجه به شرایط حاد ساختمان چه وظایفی به عهده داشتند و فرماندهی آنها با کمک این پروتکل بتواند تصمیم بگیرد، به دلیل نبودن آموزش و مهارت‌های تصمیم‌سازی مدیریتی رخ نداد و در گزارش هم به آن اشاره شد. نیروهای آتش‌نشانی همه از روی فداکاری و ایثار عمل می‌کردند نه از روی یک پروتکل علمی و مهارت‌های کار گروهی. در آن زمان هم گزارش منتشر نشد، آیا دلیل خاصی داشت به خاطر همین ابهامات بود؟ نسخه‌ای حدود ۳۰ صفحه‌ای در اختیار مطبوعات قرار گرفت و مکررا تکثیر شد که خلاصه مدیریتی گزارش بود. همچنین یک نسخه ۲۰۰ صفحه‌ای به عنوان گزارش تلفیقی از همه دیسیپلین‌های مهندسی، حقوقی و مدیریتی روی سایت در اوایل تابستان قرار گرفت. پس هیچ قسمتی از گزارش محرمانه نبود؟ خیر، البته هر بخش پیوست‌هایی داشت که برخی از آنها تا ۵۰۰ صفحه هم می‌رسید که وارد جزئیات موارد تخصصی می‌شود. این پیوست‌ها منتشر نشد، چراکه در گزارش تلفیق نتایج آن بخش‌ها به صورت مشخص آمده است و فقط برای خودِ هیات دولت و رئیس جمهور ارسال شد تا بتوانند جزئیات مسائل را ببینند، اما در سطح عمومی منتشر نشد. اگر به عقب برگردید، آیا متفاوت عمل می‌کنید؟ از نظر متدولوژی شاید می‌توانستیم برخی قسمت‌ها را تسریع کنیم، اما در نوع هدف‌گیری و نوع بیان، هیات جمعی و مشورتی بسیار خوبی گرد هم آمدند و در صورت بازگشت به عقب تغییر ماهوی در نوع نگارش و مکتب تدوین آیین‌نامه قطعا نمی‌دادیم و دوباره همین راه را طی می‌کردیم. با وجود تمام این صحبت‌ها آیا شدت حادثه پلاسکو تاثیر خود را روی مردم و مسوولان گذاشت؟ به نظرتان به خاطر حوادثی که در سال گذشته اتفاق افتاد، پلاسکو در حاشیه قرار نگرفت؟ ماه‌های طلایی پس از حادثه برای آنکه بتوان تلخی حادثه را تبدیل به شیرینی تصمیم‌سازی مناسب برای بهبودی زندگی مردم کنیم، از دست رفت. همه مردم متوجه شدند که باید در ساختمان‌های بزرگ به فرهنگ ایمنی و مسائل آتش اهمیت داد و رسانه‌ها و سازمان‌های دست‌اندرکار می‌توانستند از این سرمایه اجتماعی استفاده کنند و برنامه‌هایی را به مردم آموزش دهند و مردم آمادگی داشتند به سرعت این آموزش‌ها را بپذیرند. آمار هم نشان می‌دهد که پس از حادثه مقادیر زیادی تجهیزات ایمنی آتش‌نشانی فروش رفت، در حالی که اصلا ضرورت نداشت. راهنمایی‌ها، تبلیغات و قوی کردن سرمایه اجتماعی برای نهادینه کردن مساله ایمنی در درازمدت از سوی سازمان‌های تبلیغاتی مغفول مانده و به آن بی‌توجهی شده است. . پس از آن هم حوادث ناگواری مثل زلزله و انتخابات و مسائل داخلی و خارجی آهسته آهسته اهمیت پلاسکو را کاهش داد. با این حال تصور می‌کنم از آنجایی که خاطره پلاسکو در ذهن مردم بسیار عمیق بود، می‌توانیم در یکی دو سال آینده از این فرصت استفاده کنیم. ما پیشنهادات بسیار خوبی در گزارش درخصوص فرهنگسازی دادیم و سازمان‌ها می‌توانند آنها را پیگیری کنند. مردم ما بسیار نجیب و شکیبا هستند، سختی‌ها را به راحتی می‌پذیرند، اما باید به آنها آموزش دهیم که با ایمنی و کمی پیشگیری می‌توان از سختی‌ها جلوگیری کرد. دانشگاه‌ها هم در این زمینه مسوولیت دارند و این اراده مدیریتی باید از بالا به همه سازمان‌ها تحمیل شود، در حالی که به نظر من به واقع در این زمینه کوتاهی شد. زمانی که برج گرانفل در لندن آتش گرفت و بسیاری از سکنه جان خود را از دست دادند، برخی سازمان‌های مسئول در رابطه با وقوع حادثه پلاسکو با استناد به این حادثه سعی کردند، خود را مبری کنند. از نظر شما حادثه لندن چه تفاوتی با پلاسکو داشت؟ و نوع برخورد آنها در مواجهه با این حادثه چگونه بود؟ نظام اجتماعی انگلستان از نظر ایمنی قوانین بسیار سفت و سختی دارد در مواردی که متخلف شناسایی شود، برخوردهای بسیار حاد و شدیدی با او می‌کنند. ساختمان‌های بزرگ یک سری مشاور و سازمان‌های بازرسی دارند که ایمنی ساختمان را بررسی کرده و در خصوص اصلاح آن مشاوره داده و اقدام می‌کنند. اگر در این خصوص کوتاهی‌هایی اتفاق بیفتد، برخورد بسیار حاد و در حد زندان‌های طولانی و هزینه سنگین خواهد بود و تقریبا کسی جرات نمی‌کند تخلف جدی کند، اما برای این ساختمان خاص به علت آنکه بیشتر افراد خارجی در آن زندگی می‌کردند، شهرداری لندن و سازمان‌های بازرسی نظارت کافی نداشتند و مالک به خاطر یک بهره سودجویانه و به منظور زیباسازی یک پوشش آتش‌زا برای نمای ساختمان به کار برد و بدون توجه به ضوابط موجود در ایمنی ساختمان آپارتمان‌ها را اجاره داده بود، اما از آنجایی که مسوولیت‌های حقوقی و قانونی در آنجا بسیار سنگین و مشخص است، تصور می‌کنم مالکی که این تخلف را انجام داد، دیگر نتواند کمر خود را راست کند. فرق میان دو اتفاق این بود که در کشور ما قوانین شفاف و مقرراتی که بتوان به استناد آن مالک یا بهره‌برداران را مجبور به رعایت نکات ایمنی کند، بسیار ناقص است. دستورالعمل ایمنی ساختمان‌های موجود که در حال تهیه است، سال آینده منتشر خواهد شد و این زمینه را فراهم می‌کند که هیچ کس نتواند از مسوولیت خود فرار کند. دقیقا مشخص است که هر کس چه وظیفه‌ای دارد و وقتی که این دستورالعمل ابلاغ شد، دیگر کسی نمی‌تواند از زیر آن در برود، اما در انگلستان همه این موارد و دستورالعمل‌ها سال‌هاست که مشخص شده و در حقیقت قوانین آتش در انگلستان بسیار معروف است، به همین دلیل پس از حادثه گرانفل مقصر سریع شناسایی شد. درسی که آنها گرفتند بسیار جالب بود. نخست وزیر انگلیس دستور داد تمام ساختمان‌هایی که از قوانین تخلف کردند، سریعا شناسایی شده و طبق دستورالعمل‌ها به آنها وقت دهند تا نکات ایمنی را اصلاح کنند. چند صد مورد شناسایی شد و دولت هزینه آزمودن ایمنی را متعهد شد تا به نحوی جامعه را آرام کند، اما مهم‌ترین مشکل کشورما کمبود قوانین فنی و مدیریت ساختمان است که بتوان افرادی را به استناد آن مورد پیگرد قانونی قرار داد. گفتوگو: فرانک جواهری
۱۳۹۶/۱۱/۰۶ ۱۰:۵۴:۳۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها