محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842027973
Call of Duty: WWII؛ بازگشت به گذشته با حفظ استانداردهای آینده
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
.jpg)
پیش نمایشی بر Call of Duty: WWII "به قلم سینا ربیعی" بازگشت به گذشته با حفظ استانداردهای آینده طی سال‌های اخیر افت نسبی بازی‌های فرانچایز محبوب و بزرگ Call of Duty پدیده‌ای غیرقابل انکار است اما در مورد علت این نزول دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد. عده‌ای اعتقاد دارند که زمانِ آینده که محوریت نسخه‌های اخیر بازی بوده، چندان سِتینگ و فضای خوبی برای COD محسوب نمی‌شود، عده‌ای دیگر نیز معتقد هستند که علت افت Call of Duty در تکراری شدن عناصرِ طراحی گیم‌پلی و سیستم مبارزاتِ آن و البته عدم مدرن‌سازی عناصر پایه‌ای بازی بخصوص در حوزه‌ی لول دیزاین و روایت است. من شخصا با دسته‌ی دوم بیشتر موافقم، منطقی نیست که کل مشکلات یک بازی را گردن زمان و مقطع تاریخی آن انداخت؛ COD به طور خاص با Call of Duty: Modern Warfare 1 به فرمول خیره‌کننده و فوق‌العاده‌ای در زمینه‌ی طراحی بخش داستانیِ یک بازی شوتر رسید که بر پایه ریتم و ضرب‌آهنگِ سریعِ گیم‌پلی، تنوع مراحل و کوتاه بودن مدت زمان آن‌ها، ارائه‌ی ست‌پیس‌ها و لحظات دراماتیک و ... شکل گرفته بود. این فرمول نه تنها توانست که COD را به قدرت اول ژانر خودش تبدیل کند بلکه آنرا به یک غول تجاری در صنعت سرگرمی دنیا بدل کرد؛ اما به مرور از سال 2012 افت نسبی مجموعه‌ی COD آغاز شد؛ حکایتِ نسخه‌های اخیر نیز به مثابه عناوینی می‌مانند که تجربه‌ی "خوب" و "استانداردی" داشتند اما فاقد عناصر زیبایی‌شناسانه و ایده‌های نوآورانه در لول دیزاین محسوب می‌شدند که موجب ماندگار شدن تجربه آن‌ها در ذهن گردد. با این حساب به شخصه هدف و آرزوی اصلی‌‌ام برای COD: WWII دقیقا در سه چیز خلاصه می‌شود: 1- حس تغییر 2- حس نوآوری 3- ارائه‌ی عناصری دراماتیک برای ماندگار شدن تجربه‌ی داستانی
طبق ساختارِ جالب و سیاست‌مدارانه‌ای که Activision در نسل جاری بر پیکره‌ی توسعه‌ی بازی‌های COD ایجاد کرده، اکنون نوبت به Sledgehammer است تا نسخه‌ی جدید بازی را توسعه دهد، بله همان استودیویی که Advanced Warfare را ساخت و از همه مهمتر همان استودیویی که روزی در حال ساخت یک بازی بر مبنای جنگ ویتنام بود! وجود چنین تجربه‌ای امیدوارکننده و الهام بخش است، امیدوارم کننده از این جهت که Sledgehammer یک استودیوی خوش‌سابقه در بدنه‌ی توسعه‌دهندگان ژانر شوتر است و الهام بخش بخاطر اینکه به نظر می‌رسد ساخت یک بازی بر مبنای جنگ جهانی دوم نسخه‌ی پیچیده شده بدست ناشر نیست و Sledgehammer می‌تواند کار ناتمامی که با جنگ ویتنام داشت را در یک برهه‌ی تاریخی نزدیک به آن یعنی جنگ جهانی دوم به سرانجام برساند. COD: WWII همانطور که از نامش پیداست، روایتگر داستانی حماسی در آوردگاه جنگ جهانی دوم است. اینطور که به نظر می‌رسد، نویسندگان مقطعی را برای روایت سناریوی داستانی انتخاب کرده‌اند که ورق به نفع متفقین و به ضرر نازی‌ها برگشته است؛ یعنی درست بعد از بزرگ‌ترین نبرد آبی-خاکی تاریخ، نرماندی و شروع بازی نیز دقیقا مصادف با این نقطه‌ی عطف مهم تاریخی است، جایی که نیروهای نظامی متفقین از امریکایی و بریتانیایی و کانادایی و ... در سواحل نورماندی پیاده شده و هدف بزرگ خود که آزادسازی فرانسه و سپس اروپای غربی است را آغاز می‌کنند.
بیش از یک میلیون نیروی نظامی تنها در جبهه‌ی متفقین درگیر نبرد نرماندی بودند و نکته‌ی جالب این است که شما نقش افسران و ژنرال‌های بلندپایه‌ی ارتش را نخواهید داشت بلکه بازی به جای یک داستان در رده‌های بالایی جنگ جهانی، به سراغ داستانی درونی‌تر بر مبنای یک خرده سربازی امریکایی به نام "رونالد دَنیلز" رفته است. آغاز بازی در نرماندی است، شما به خوبی در سواحل فرانسه طعم مرگ را می‌چشید و در این بین باید کنترل یک سرباز بسیار تازه‌کار را به عهده بکیرید و جان سالم به در بردن از این کارزار، آغازگر سفر دراز شما با یک گروه 12 نفره از نیروهای متفقین است. ضمن اینکه در بازی صرفا شما کنترل "رونالد دنیلز" را بر عهده ندارید و شخصیت‌های جانبی دیگری از جمله دوستِ یهودی "رونالد" یعنی "روبرت زاسمن" ، زنی به نام "روسو" که رهبر نیروهای مردمی فرانسه است و چند شخصیت دیگر نیز وجود دارند که در اینجا می‌توانید با آن‌ها بیشتر آشنا شوید. در مورد بخش داستانی فعلا نمی‌توان قضاوتی کرد چون نه تجربه‌ای از بازی داشتیم و نه گیم‌پلی مناسبی را از بخش داستانی دیده‌ایم اما تقریبا می‌توان از چند چیز مطمئن بود. اول اینکه به مانند تمامی نسخه‌های COD، بازی در حوزه‌ی گان‌پلی یک تجربه‌ی کم‌نقص و منحصربفرد را ارائه می‌دهد. همچنین بخاطر سناریوی انتخابی داستان، بازی ضرب‌اهنگ و ریتم سریعی خواهد داشت اما آیا امکان ارائه‌ی تنوع محیطی در بازی وجود دارد؟ اگر بخواهیم فلش بکی را به سال قبل بزنیم، Battlefield 1 برای حوزه‌ی روایت خود یک سیستم خطی را در نظر نگرفت و بازی را در چند خط داستانی جلو برد و این دست طراحان را برای شبیه‌سازی انواع و اقسام اقلیم‌های جغرافیایی باز گذاشت اما در WWII محدودیت بیشتر است، اینطور که به نظر می‌رسد هسته‌ای اصلی بازی در اروپای شمالی و شمال غربی رقم می‌خورد، مناطقی که عمدتا جنگلی و معتدل هستند و این از لحاظ ظاهری حداقل اجازه تنوع چشمگیری را نمی‌دهد.
اما با وجود اینکه کلیت بازی در شمال و شمال غرب اروپا و در بین سال‌های 1944 و 1945 رقم می‌خورد، اما سعی شده روایت آن بشدت مستند و تاریخ‌محور باشد. شما در بازی می‌توانید نبردهای مشهور جنگ جهانی نظیر نبرد نرماندی، نبرد آزادی پاریس، نبرد جنگل هورتگن که طولانی‌ترین نبرد جنگ جهانی در خاک آلمان و دریچه‌ی سقوط نازی‌ها بود و البته نبرد حماسی آردِنن که در آن جنگی بزرگ و وسیع بین نیروهای متفقین و آلمانی رقم خورد و نکته‌ی جالب این بود که در این نبرد مدام طرفین پیروز تغییر می‌کرد و نهایتا متفقین بودند که موفق شدند آلمان‌ها را در بلژیک زمین‌گیر کنند. اما نکته‌ی دیگری که به نظر من واقعا لازم بود و در بازی هم پیاده شده، نادیده نگرفتن سال‌های ابتدایی جنگ جهانی دوم است به طوری که در بازی برای پرداخت بهتر در گذشته‌ی شخصیت‌ها، فلش‌بک‌هایی به سال‌های ابتدایی جنگ نیز زده می‌شود. اما شخصا در کنار بخش داستانی، انتظار بی‌حد‌و‌حصری نیز برای بخش مولتی‌پلیر و آنلاین دارم و برایم جالب خواهد بود که ببینم Sledgehammer پس از Advanced Warfare چطور می‌خواهد یک تجربه مبتنی بر جنگ جهانی را ارائه دهد. اینکه بازی طبیعتا رویکرد خیلی خشک و کندی را در گیم‌پلی خود پیاده نمی‌کند، مشخص است و حتی با دیدن نمایش‌های بخش مولتی‌پلیر و تجربه‌ی بتا آن می‌توان به خوبی این نکته را حس کرد که ضریب آرکید بودن گیم‌پلی، سرعت دویدن شخصیت، سرعت کار با اسلحه و عوض کردن خشاب و ... حتی از نسخه‌های جنگ‌جهانی-محور و متاخر همین مجموعه نظیر WaW نیز بیشتر است.
این رویه هم می‌تواند جنبه مثبت داشته باشید و هم منفی، مثبت از این دید که بخش بزرگی از طرفداران و فن‌بیس کنونی COD، بخاطر ریتم و سرعتی که گیم‌پلی دارد طرفدارش هستند و چندان منطقی نیست که ساختار گیم‌پلی را به طور کلی تغییر داد. این را هم فراموش نکنیم که با مقداری تغییر ریز و با حفظ حالت آرکید و سریع می‌توان تجربه‌ای بهتر را به مخاطب ارائه کرد. بهترین مثال شاید همین Assassins Creed: Origins باشد که هنوز ساختار آرکید مبارزات AC درونش وجود دارد اما با چند تغییر ریز نظیر تکنیکی‌تر شدن کار با اسلحه، ایجاد حس سنگینی اسلحه‌ها از طریق بهبود انیمیشن آن‌ها و تاثیرشان بر کاراکتر و ... در عین حفظ قالب قبلی، حسی نو را به گیمر ارائه می‌دهد. اما جنبه‌ی منفی کار در این است که بازی بیش از اندازه روی حفظ ساختار نسخه‌های اخیر پافشاری کند و باید صبر کرد و دید که WAW ایا همان گیم‌پلی نسخه‌های اخیر را تنها با ظاهری متفاوت ارائه می‌دهد و یا با تغییراتی کوچک اما کاربردی، حس جنگ‌جهانی در بازی دمیده شده است؟ من فکر می‌کنم که در COD: WWII بواسطه‌ی اسلحه‌های کلاسیک و قدیمی و فقدان بسیاری از ویژگی‌های علمی تخیلی مولتی‌پلیر‌های اخیر، بتوان چنین تغییر ریز اما مثبتی را ارائه داد. بازی در بخش مولتی‌پلیر خود مجموعه‌ای از مدها و حالت‌های کلاسیکِ COD نظیر Domination، Deathmatch ،Hardpoint و ... را ارائه می‌دهد و در کنار آن شاهد مدهای تحسین شده‌ای مثل War که بشدت حالت جالب و وسوسه‌انگیزی است نیز هستیم. در War شما شاهد یک روایت نامتقارن خواهید بود و در یکی از دو تیم دفاعی و تهاجمی باید تقسیم شوید. در طول بازی تیم دفاعی باید از یک مقر تعیین شده دفاع کند، اگر موفق به دفاع در زمان مشخص شده شود، پیروز خواهد شد اما اگر تیم تهاجمی موفق به تسخیر مقر شود، تیم دفاعی باید عقب نشینی کرده و از یک مقر دیگر دفاع کند. این روند تا نابودی کامل سرزمین‌های تیم دفاعی و پیروز تیم تهاجمی ادامه خواهد داشت. من شخصا وجود چنین مدهایی را در بازی‌های شوتر نظامی لازم می‌دانم، مثلا سال گذشته در نقد Battlefield 1 گفتم که یکی از نقاط طلایی بازی بخش Operations است و این بخش با کنار هم قرار دادن ایده‌های سایر حالت‌های بازی یک تحربه‌ی کلی و استراتژی‌محور و جذاب را خلق کرده بود و فکر می‌کنم مد War در WWII نیز چنین نقشی را ایفا کند.
اما در مورد بخش مولتی‌پلیر، یکی دیگر از تغییرات جالب صورت گرفته، رویکرد بازی به انتخاب کلاس‌ها است. دیگر خبری از آن فرم کلاسیک نیست و شما باید یکی از پنج حالت پیش فرض را که براساس حقایق تاریخی جنگ جهانی و نبرد در قرن گذشته شکل گرفته است را انتخاب کنید. این مدها شامل موارد زیر است: Infantry یا پیاده‌نظام: پیاده‌نظام‌ها تطبیق‌پذیر‌ترین و بازترین کلاس در بازی محسوب می‌شوند. اگر این کلاس را انتخاب کنید برای نبردهای نزدیک و تن به تن با سرعت بالا شرایط خوبی را خواهید داشت و در آن دارای مهارت‌هایی انحصاری برای حمله بصورت melee combat خواهید بود. Airborne یا هوابرد: نیروهای هوابرد برای کسانی که به دنبال بازی بر مبنای مخفی‌کاری و نبردهای سریع اما بی‌صدا هستند بهترین است. Armored یا زرهی: نیروهای زرهی همانطور که از نامش پیداست، متعلق به کسانی است که می‌خواهند سنگین‌ترین و قوی‌ترین اسلحه‌ها را داشته باشند اما طبیعتا این کلاس سرعت پایین‌تری را برایتان رقم می‌زند. Mountain یا کوهستانی: در این کلاس شما نیروهای خبر‌ه‌ی نظامی هستید که بزرگ‌ترین مهارت شما استفاده از اسلحه‌های تک‌تیرانداز برای از پای در آوردن نیروهای دشمن از فواصل دور است. Expeditionary یا اعزامی: این دسته از نیروها در استفاده از اسلحه‌های شات‌گان و قلع و قمع کردن دشمنان از فاصله‌ی نزدیک مهارت دارند. همچنین حیف است که از یکی از بخش‌های جدیدِ آنلاین بازی یعنی Headquarters چیزی نگوییم. Headquarters حکم یک ستاد آنلاین را دارد که تا حداکثر 48 بازیکن آنلاین می‌توانند در آن باشند و در آن شما می‌توانید که لوت‌باکس‌های بازی را باز کنید و یا باز کردن آن‌ها توسط سایر بازیکنان را مشاهده کنید، و همچنین در بخش تمرینی ستاد به سنجش مهارت تیراندازی خود و سایرین بپردازید و از همه جالب‌تر در دوئل‌های 1 به 1 شرکت کنید آن هم در شرایطی که سایر اعضای ستاد نظاره‌گر نبرد شما هستند! همانطور که مشاهده می‌کنید، WWII فقط در برهه‌ی تاریخی تغییر نکرده و سازندگان سعی کرده‌اند که ایده‌های بکری را در کالبدِ بخش آنلاین پیاده‌سازی کنند.
از بخش مولتی‌پلیر که بگذریم، در WWII شاهد بخشی زامبی نیز خواهیم بود و بخش زامبی ایده بسیار جالبی در پسِ خود دارد! دیگر فکر نکنید که با یک بخش جانبی طرف هستید که با دوستانتان صرفا باید یک مچ درست کنید و به قلع و قمع زامبی‌ها بپردازید بلکه این بخش دارای یک پس‌زمینه‌ی داستانی بسیار جالب است. داستان بخش زامبی بازی در مورد تحقیقات سری نازی‌ها است که به موجب آن مردگان یک روستا در قالب زامبی به زندگی بر می‌گردند و هدف آن‌ها این است که از این طریق ارتشی قدرتمند را از مردگان خلق کنند (بله خیلی به Wolfenstein شباهت دارد!) و در این بین شما نقش یک افسر یا سرباز را به عهده ندارید بلکه در گروهی از افراد معمولی هستید که هر یک هدفی دارند! مثلا شخصیت اصلی زنی به نام "مری فیشر" است که به دنبال برادرش می‌گردد و در این راه سه نفر دیگر نیز همراه او هستند. یک مورخ ، یک دزد و سارق آثار هنری و یک گروهبان نظامی! طی این مسیر شما باید به مناطق مختلف این روستا نظیر آزمایشگاه‌های سِری نازی‌ها، قبرستان‌ها و موزه‌ها و ... بروید و زامبی‌ها را نابود کنید. نکته‌ی جالب دیگر این است که سرمایه‌گذاری خوبی روی این بخش انجام شده در حدی که بازیگران مطرحی نیز "کاترین وینیک" و "دیوید تننت" نیز در آن به ایفای نقش می‌پردازند. نکته دیگری که باید در مورد بخش زامبی بدانید این است که گیم‌پلی آن، اسلحه‌ها و توانایی‌هایی که در مسیر آن برایتان باز می‌شود، گستره و تنوع بسیار وسیعی دارند و سازندگان نوید یک تجربه‌ی ترسناک و نفسگیر را داده‌اند. شخصا فکر می‌کنم که وجود بخش زامبی بشدت ارزش محتوا و حجم آنرا بالا می‌برد و به یک گزینه‌ی جانبی عالی برای تنوع بخشیدن به تجربه‌مان در حین بازی کردن بخش مولتی‌پلیر و داستانی تبدیل خواهد شد.
سخن آخر WWII سعی کرده که با حفظ فرم و ساختار گیم‌پلی سریعِ Call of Duty بار دیگر به جنگ جهانی دوم بازگردد. بازی از لحاظ حجم محتوا اگر نگوییم پرمحتواترین قطعا یکی از وسیع‌ترین و عمیق‌ترین شوترهای اول شخص بازار است که علاوه بر بخش داستانی، با بخش مولتی‌پلیر خود که چندین ایده و حالت جدید را درونش دارد و البته بخش زامبی که یک ستینگ و بستر داستانی وسوسه‌انگیز را یدک می‌کشد، میزبان شما خواهد بود. اما ما همواره در کنار حجمِ محتوا واژه‌ی کیفیت را نیز داریم، آیا WWII می‌تواند این حجم بزرگ از محتوا را با کیفیتی درخور نام بزرگ Call of Duty ارائه دهد؟ جمعه 12 آبان 96 با انتشار بازی و تجربه آن پاسخمان را خواهیم گرفت!
8 آبان 1396
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 212]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها