واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: مسکن؛ مسئله اي اجتماعي، فرهنگي و سياسي است
روزنامه آفرینش نوشت:
يکي از عمده ترين مسائلي که اخيرا توجه بسياري از کارشناسان اقتصادي و اجتماعي را به خود جلب کرده است، مشکل رکود در« بازار مسکن » است. آيا رکود در اين عرصه همچنان ادامه خواهد داشت؟ يا با توجه به ميزان مواليد، ازدواج و طلاق، تکان و حرکتي در اين بازار اتفاق افتاده و عرصه ي مسکن با يک سونامي مواجه خواهد شد؟
در اين ميان نظر کارشناسان اقتصادي درست در سوي مقابل ايده ي کارشناسان اجتماعي قرار دارد. تفکر اقتصادي در يک نگرش دوسويه يا معتقد است که با توجه به پايين بودن سطح درآمد و افزايش بيکاري، رکود در اين بازار همچنان ادامه خواهد داشت و يا برعکس به دليل افزايش علاقه ي شهرنشينان به زندگي در مسکن هاي لوکس، اين بازار بايد در انتظار يک حرکت و تلاطم شديد باشد. اظهار نظر کارشناسان اقتصادي معمولا برآمار و داده هاي مرکز آمار و بانک مرکزي، متکي است.
اما جامعه شناسان،با توجه به تغييرات آماري در جمعيت خانواده ها، تمايل به زندگي هاي تک يا دو نفره و تغيير سبک زندگي نسل حاضر نسبت به نسل سه دهه ي پيش ايراني، نظر متفاوت و قابل تاملي در اين زمينه دارند.
نسل فعلي، با رويکرد خاص فرهنگي ، که ناشي از معضلات فراگير اقتصادي است، به خانه و سکونتگاه، بيشتر به عنوان يک خوابگاه تک يا دونفره مي نگرد تا يک خانه . همين امر موجب افزايش اجاره نشيني و به تبع آن افزايش نرخ اجاره بها مي شود. در حالي که جامعه ي فعلي با سطح درآمد پايين و نيز بيکاري فراگير، به سختي از عهده ي پرداخت اجاره بها برمي آيد و بيشتر درآمد خانواده صرف پرداخت اجاره ي مسکن مي شود. جوانان امروز از عهده ي خريد مسکن برنمي آيند و براي دريافت وام و تسهيلات خريد مسکن با شرايط سخت و دست و پاگير مواجه هستند ( اولين شرط داشتن شغل و توان پرداخت اقساط طولاني مدت وام است ).بنابراين نمي توان با قطعيت و در چهارچوب فرضيات صرفا اقتصادي در اين مورد قضاوت و پيش بيني کرد. چنان که ديديم در روند خارج کردن بازار مسکن از رکود، سقف تسهيلات خريد مسکن تا 5 برابر افزايش يافت، اما هنوز افزايش تمايل به خريد مسکن در بين مردم ديده نمي شود. طبق نظر و بررسي جامعه شناسان، با توجه به دگرگوني هاي فرهنگي ، پايين بودن سطح دستمزد و عدم اشتغال، اولويت هاي جوانان و خانواده هاي جوان در تامين نيازهاي خود، تغيير کرده است. چنان که فرهنگ امروز حاکم از زمينه ملاکي و فئودالي به سوي بسترهاي ديگري که بتوان آن ها را نمايش داد سوق پيدا کرده است. متولدان دهه هاي قبل از شصت، با ذهنيت ملاکي به داشتن ملک، تعدد فرزندان و تهيه مسکن براي آنان اهميت مي دادند و لاجرم، براي آن نسل خريد مسکن همواره در اولويت بود. اين اولويت ، البته هرگز اهميت خود را از دست نمي داد و به خريد مسکن دوم و سوم نيز سرايت داده مي شد. اينک جامعه ي ما با نسلي رو به روست که ترجيح مي دهد تصميم هاي مهم زندگي خود را خود به تنهايي بگيرد. با اين روند و به اعتقاد جامعه شناسان، با توجه به معضلات اقتصادي و در پي آن تغييرات و دگرگوني هاي شديد فرهنگي، جوانان امروز در صورت ازدواج ، تمايل کمي به فرزندآوري دارند و يا در نهايت به يک فرزند اکتفا مي کنند. به اين ترتيب، سکونت در يک خانه ي کوچک براي شان کفايت مي کند؛ چرا که براي تامين زندگي گران و پرهزينه ي امروز، هر دو فرد مزدوج ناچار از کار و اشتغال هستند و با توجه به تغيير بافت رفت و آمدها و ارتباطات خانوادگي، زمان بسيار کمي را در خانه سپري مي کنند.
به اين ترتيب مي بينيم که معضل مسکن، معضلي يک بعدي نيست و زمينه هاي کم بنيه و ضعيف آن موجب تغيير در نگرش ها و تصميم گيري جوانان شده است. به نظر مي رسد بايسته و لازم است که دولت با نظر و تدبيري کارشناسانه تر وارد اين وادي بشود و با چاره انديشي هاي منطقي تر و مدبرانه تر، از کوچک شدن و تضعيف خانواده ي ايراني جلوگيري کند.
تاریخ انتشار: ۰۷:۲۷ - ۰۸ مرداد ۱۳۹۶ - 30 July 2017
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]