اولين پروژه توليد پتاس در كشورمشاهدات سفر به دل كوير

واضح آرشیو وب فارسی:موج: اولين پروژه توليد پتاس در كشورمشاهدات سفر به دل كوير
خبرگزاري موج - گروه اقتصاد بين الملل اين نخستين بار بود كه در كشور پروژه اي با اين عظمت براي توليد پتاس (كلريد پتاسيم) افتتاح مي شد.

سجاد ولدي -
كشور ما سالانه به چيزي در حدود 300 هزار تن پتاس نياز دارد. از اين ماده استفاده هاي زيادي از جمله در صنايع كود و شيميايي مي شود و با افتتاح اين پروژه عظيم 50 هزار تن آن در كشور توليد مي گردد.
براي بازتاب فعاليت هاي صورت گرفته در اين پروژه ، روابط عمومي شركت تهيه و توليد مواد معدني ايران تعدادي از خبرنگاران روزنامه ها و خبرگزاري ها را مهمان خود كرد تا در اين سفر، وزير صنايع و معادن را كه قصد افتتاح كارخانه توليد پتاس را داشت، همراهي كنند.
خبرنگاران مختلفي از شبكه تلويزيوني جام جم، باشگاه خبرنگاران ، روزنامه جهان صنعت ، روزنامه حسبان ، ايسكانيوز ، اكونيوز ، خبرگزاري مهر و غيره در اين سفر ما را همراهي مي كردند.
روز سه شنبه ساعت 7:30 من هم به همراه عكاس خبرگزاري به ترمينال شماره 4 پروازهاي داخلي فرودگاه مهرآباد رفتيم . جناب آقاي ضيغمي مدير محترم روابط عمومي شركت تهيه و توليد مواد معدني ايران نيز به عنوان سرپرست ما را همراهي مي كرد.
بالاخره با پرواز ساعت 9 صبح و هواپيمايي كه داراي مهمانداران خارجي بود به سمت طبس پرواز كرديم.
جناب آقاي محرابيان وزير صنايع و معادن نيز در اين هواپيما حضور داشت و در قسمت جلويي به همراه تعدادي از معاونين خود نشسته بود.
مهمانداران شركت هواپيمايي به خوبي از وزير پذيرايي مي كردند ولي جز پذيرايي معمول، توجه چنداني به خبرنگاران نداشتند.
بالاخره بعد از حدود يك ساعت به طبس رسيديم. از درون هواپيما مي شد پارچه ها نوشته هايي را كه تشريف فرمايي وزير صنايع را تبريك گفته بودند ديد.
وقتي كه از پله هاي هواپيما پياده مي شديم، گرماي شديد هوا تنها چيزي بود كه ذهن ما را به خود مشغول كرده بود. بعدا يكي از مسئولان پروژه به من گفت دماي هوا در اينجا گاه به بالاي 50 درجه سانتيگراد هم مي رسد و هم اكنون نيز بالاي 40 درجه است.
تعداد زيادي براي استقبال آمده بودند ، از مسئولان دولتي ارگانهاي مختلف گرفته تا مسئولان محترم نيروي انتظامي . بالاخره در دو گروه خبرنگاران و مسئولان سوار بر دو اتوبوس شده و راهي محل احداث پروژه شديم.
من و عكاس خبرگزاري تنها افرادي بوديم كه سوار بر اتوبوس مسئولان و وزير شده بوديم و همين امر فرصت مناسبي بود تا تمام سوالات خود را از مجريان و مسئولان پروژه بپرسيم .
عظيمي مجري سابق پروژه پتاس در اتوبوس همراه ما بود. وي تسلط بالايي به جزئيات طرح داشت و من تمام سوالات خود را از او پرسيدم.
در محلي به وسعت 2000 كيلومتر مربع در كوير مركزي ايران و در نزديكي شهر خور و بيابانك ، مكاني قرار دارد به نام پلاياي خور. پلايا در واقع نامي انگليسي است كه به پوشش خاص آن منطقه اطلاق مي شود.
اين پلايا در فاصله 40 كيلومتري منطقه خور-طبس قرار دارد.
بر اساس گفته هاي مهندس عظيمي ، دراين منطقه تنها با كندن زمين به عمق 3 متر به سفره هاي عظيمي از شورآبه بر مي خوريم. اين شورآبه ها داراي منابع عظيمي از نمك ، پتاس و هيدروكسيد منيزيم هستند .
مهندسان شركت پتاس ايران با حفر زمين و پمپاژ اوليه اين شورابه ها به كانال هاي مخصوص ، در نهايت به كمك پمپ هاي قوي ساخته شده توسط يكي از شركت هاي ايراني و تحت ليسانس زيمنس ، آن ها را به بزرگترين استخرهاي ايران هدايت مي كنند.
14 استخر بزرگ كه مساحت كلي آنها در حدود 13 كيلومتر مربع (چيزي در حدود 3250 زمين استاندارد فوتبال) است ،ميزبان اين شورابه ها هستند و در دو مرحله با تبخير دو سوم آب، ابتدا نمك طعام و سپس پتاس ته نشين مي شود.
حدود دو ماه طول مي كشد تا اين آب تبخير شود و شورابه ها نيز به طور مستمر وارد استخرها مي شوند .
استخرهاي اين پروژه با آبي ، آبي رنگ كه درون آنها موج مي زند، چشم اندازي بسيار زيبا و چشم نواز در دل كوير خشك و لم يزرع خور و بيابانك به وجود آورده اند. درياچه هايي بزرگ كه با تبخير سالانه 10 ميليون مترمكعب آب ، تاثير جالبي بر اكوسيستم منطقه گذاشته و بارش را افزايش داده اند . تعداد زيادي از خبرنگاران ، مسئولان و حتي خود وزير هم در كنار اين استخرها عكسي به يادگار انداختند.
در پايان تبخير آب هر استخر، دستگاه هايي با نام Harvester (درو كن) كه همانند دستگاه آسفالت كن مي باشند، نمك و پتاس ته نشين شده را جمع آوري كرده و پس از حمل با كاميون ، در كارخانه مورد فرآوري قرار مي گيرند.
در كارخانه نيز با انجام فرآيندهاي نويني چون دي كامپوزيشن (جدا كردن اجزا) ، فلوتيشن (معلق سازي در آب) و مش كردن ، پتاس ، هيدروكسيد پتاسيم و نمك طعام توليد مي شود.
ميزان ذخيره شورابه هاي اين منطقه وسيع چيزي در حدود 450 ميليون مترمكعب برآورد شده كه خوراك 30 سال فعاليت كارخانه پتاس ايران را تامين مي كند.
با سرمايه گذاري 986 ميليارد ريالي انجام شده براي اين پروژه قرار است سالانه 50 هزار تن پتاس ، 30 هزار تن هيدروكسيد منيزيم و 300 هزار تن نمك طعام توليد شود.
وزير صنايع در گفتگوي سرپايي خود با خبرنگاران قيمت جهاني پتاس را 600 دلار در هر تن اعلام كرد و گفت: پتاس ايراني با قيمتي خيلي ارزان تر توليد مي شود و ما برنامه هاي ديگري براي توسعه اين پروژه در دست بررسي داريم.
مهندس عظيمي نيز كه هم اكنون مجري پروژه زغال سنگ طبس است و در طول بازديد تمام سوالات خود را از او مي پرسيدم مي گفت كانادا و آلمان بزرگترين صادركنندگان پتاس به ايران هستند البته اردن هم با توجه به نزديكي به بحر الميت توليد نسبتا بالايي دارد .
او فناوري توليد پتاس به اين روش را ، فناوري نويني خواند كه حدود 30 سال از ابداع آن در جهان مي گذرد و ايران نيز توانسته با اتكا به دانش فني بومي به آن دست يابد.
در حين بازديد از واحد پمپاژ اصلي و سيستم هاي برق ها و كنترل آن متوجه شدم برخي از تجهيزات گران قيمت به كار رفته متعلق به شركت جنرال الكتريك آمريكاست .
همين موضوع من را تشويق كرد تا اين سوال را به طور اختصاصي از وزير بپرسم و نظر وي را در مورد استفاده از تجهيزات آمريكايي در پروژه هاي ايراني جويا شوم.
مهندس محرابيان هم با اعلام اين نكته كه در انجام پروژه ها از حداكثر توان داخلي استفاده مي شود گفت : ما هيچ منعي براي استفاده از تجهيزات آمريكايي نداريم.
اين موضوع جالبي بود و مي توانست تيتر جالبي براي خبر افتتاح پروژه باشد .
بالاخره بعد از پايان سخنراني هاي معاونين وزير، نماينده نائين در مجلس شوراي اسلامي و مجريان پروژه كه همگي تقريبا صحبت هاي مشابهي داشتند، گروه خبرنگاران به سمت مهمانسراي شركت پتاس ايران رفت و ناهار مفصلي در آنجا خورديم.
يكي از دست اندركاران پروژه را آنجا ديدم و در مورد نمك هاي دپو شده در كارخانه سوال كردم. زيرا مصرف داخلي نمك آنقدر زياد نيست و بايد فكري براي آنها بشود.
او گفت همين چند ماه پيش يك بازرگان اروپايي براي خريد يك ميليون تن نمك به قيمت تني 7 هزار تومان به ما مراجعه كرده بود اما چون زيرساختي مانند راه آهن براي حمل اين نمك وجود نداشت، نتوانستيم اين نمك را صادر كنيم.
به اين ترتيب مي توان اميدوار بود در صورت راه اندازي زير ساخت هاي لازم حمل و نقل، هزينه اوليه ساخت پروژه در عرض چند سال تنها از طريق فروش نمك مستهلك شود.
بعد از خوردن ناهار اين بار با يك اتوبوس همه ي خبرنگارها به سمت تهران به راه افتاديم. آقاي ضيغمي انصافا زحمت زيادي كشيد تا خبرنگارها را با ابعاد مختلف پروژه آشنا كند و تمام سعي خودش را نيز براي آسايش خبرنگارها كرد.
اميدواريم با تلاش مهندسان و دست اندركاران ايراني ، پروژه هايي اين چنين عظيم هر چه بيشتر در كشور راه اندازي شوند و به اين ترتيب، خاك كوير به هنر ايراني به كيميا تبديل شود .
گزارش تصويري اين سفر را مي توانيد در بخش گزارش تصويري وب سايت خبرگزاري مشاهده كنيد.
پنجشنبه 6 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: موج]

[مشاهده در: www.mojnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1177]