شبکه های اجتماعی چه تغییراتی بر زبان فارسی ایجاد کرده اند؟ - پایگاه خبری تحلیلی سادس

واضح آرشیو وب فارسی:سادس: درحالی که کارشناسان زبان فارسی نسبت به تأثیر منفی کوتاه نویسی و اختصارنویسی رایج در شبکه های اجتماعی بر زبان فارسی هشدار می دهند، نویسندگان با استقبال از امکانات این شیوه نگارش در آثار ادبی، تأثیر آن بر ادبیات فارسی را ناچیز می خوانند. به گزارش پایگاه خبری پلیس به نقل از هفته نامه امین جامعه، کارشناسان معتقدند که مهم ترین عامل در ایجاد این شیوه نگارشی، ظهور پیام کوتاه و شبکه های اجتماعی است. «کریسمس مبارک» نخستین پیامک یا اس.ام.اس کوتاه جهان بود؛ پیامی که نیل پاپ ورت طراح یک نرم افزار بیش از سال ها پیش در سوم دسامبر برای مدیر خود در شرکت وودافن فرستاد. پیامی که نه از یک تلفن همراه، بلکه از یک رایانه ارسال شد و قرار بود که تنها یک سرویس اطلاع رسانی داخلی برای وودافن باشد؛ اما دیری نپایید که این شرکت و شرکت های دیگر متوجه ظرفیت پیام کوتاه در کسب درآمد شدند. گزیده گویی و کوتاه نویسی تا حداکثر ۱۶۰علامت، سرعت و عدم وابستگی به اینترنت نقش اساسی در محبوبیت پیام کوتاه داشت. در این پیامک ها به ویژه آنچه میان نوجوانان و جوانان ردوبدل می شود، جای دستور زبان خالی است؛ جمله کامل، زیادی است و احساسات را می توان با شکلک ها بیان کرد، از آئین نگارش خبری نیست و به راحتی برخی از حروف یک کلمه حذف می شوند. تأثیر کوتاه نویسی بر زبان فارسی پس از اینکه تعداد کاربران شبکه های اجتماعی در ایران افزایش پیدا کرد و کم کم شبکه های اجتماعی موبایلی متداول شد، ادبیات نوشتاری هم تغییر کرد. در ابتدا نوشتن فارسی به زبان انگلیسی باب شد که به آن فینگیلیش می گفتند. چندسالی است که کارشناسان زبان و ادبیات بیم آن دارند که استفاده از این زبان خاص، به تنزل سطح زبان و مهارت های دستور زبان منجر شود؛ اما کم نیستند کارشناسانی که معتقدند زبان به هر روی تغییر می کند و درطول تاریخ نسل جوان همیشه زبان خودش را ابداع کرده است. باوجود این، آیا این زبان خاص بر آثار ادبی ما نیز تأثیر گذاشته است؟ پس از آن اختصارنویسی و استفاده از برخی کلمات کوتاه شده متداول شد. پیش از رایج شدن شبکه های اجتماعی نظیر تلگرام، حمزه موسوی پور(شاعر) درباره تأثیر پیام کوتاه بر آثار ادبی به ایسنا، گفته بود: پیام کوتاه تأثیر چندانی بر ادبیات نداشته و درصورتی که هم وجود داشته باشد، شاید در ایجاز کلمات قصار بتوان این مسئله را پیدا کرد؛ اما امروز گوشی های هوشمند با امکاناتی که در اختیار کاربران گذاشته اند، آن قدر همه گیر شده اند که حالا دیگر نمی توان منکر تأثیر آن ها بر ابعاد مختلف زندگی بشر شد. علیرضا حسینی پاکدهی استاد علوم ارتباطات، معتقد است که متأسفانه ما از فناوری ها بهره می گیریم، اما به جای استفاده درست از آن ها، در ابعاد مختلف زندگی آن ها را در جهت هایی استفاده می کنیم که موجب تخریب زمینه های مختلف می شوند. آنچه در ذهن اتفاق می افتد رضا امیرخانی نویسنده آثاری چون «منِ او» و «بیوتن» با بیان اینکه مهم تر از مسئله رسم الخط یا ابداعات در زمینه خط و علائم سجاوندی در فضای مجازی، اتفاقی است که در عالم ذهن می افتد، می گوید: به گمان من، ذهن معتاد به شبکه های اجتماعی، نوعی از خواندن را تجربه می کند که با خواندن های قدیم تفاوت ماهوی دارد. به گفته او، این مسئله فقط در خواندن مؤثر نیست، بلکه در نوشتن نیز مؤثر است: به تازگی رمان نوی استرالیایی خواندم که زمان نگارش آن تقریبا به هشت سال پیش بازمی گردد. امیرخانی با بیان اینکه در آن زمان از شبکه های اجتماعی جدید مانند تلگرام خبری نبود و کاربران شبکه های معدود و قدیمی تری چون فیس بوک را در اختیار داشتند، می افزاید: در این رمان به روشنی می بینید که نویسنده هرچند صفحه یکبار به دنبال گرفتن یک لایک از مخاطب است. محل گرفتن لایک در رمان مشخص شده است. به باور این نویسنده، این تغییرات که در ذهن نویسندگان اتفاق می افتد، فارغ از ارزش گذاری می تواند تغییراتی ماندگارتر و درعین حال قابل مطالعه تر باشد. شبکه های اجتماعی عرصه ادبیات نیست اما ابراهیم زاهدی مطلق از دیگر نویسندگان کشورمان، درباره جایگاه شبکه های اجتماعی در حوزه ادبیات با اشاره به اینکه عرصه شبکه های اجتماعی عرصه سرعت است، می گوید: اما ادبیات، عرصه این شتاب ها نیست. اگر نویسنده در شبکه های اجتماعی مخاطبی دارد، مخاطب دیالوگی او است. من در شبکه اجتماعی مخاطب و مخالفم را پیدا می کنم. دیالوگ برقرار می شود و راجع به داستان صحبت می کنیم. این به این معنا نیست که من برای این افراد هر روز رمان می نویسم.

جمعه ، ۲تیر۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سادس]

[مشاهده در: www.sades.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]