مریوانی‌ها سالانه معادل 160 هزار بشکه نفت، «کلاش» صادر می کنند!

واضح آرشیو وب فارسی:ایلنا: آشنایی با قطب تولید «کلاش»های مدرن و رنگی مریوانی‌ها سالانه معادل 160 هزار بشکه نفت، «کلاش» صادر می کنند!

کلاش بافی یا گیوه‌دوزی از جمله قدیمی ترین صنایع دستی ایرانیان است و طبق اسناد تاریخی بدست آمده پیشینهٔ این صنعت به حدود ۱۰۰۰ سال قبل باز می‌گردد. ب گزارش ایلنا به نقل از بسیج سازندگی، پای‌افزار گیوه که در شهر مریوان کلاش نامیده می شود، با توجه به آب و هوای معتدل ایران خنک، سبک و قابل شستشو طراحی شده و به دلیل داشتن این ویژگی‌ها توسط مردم از گذشته های دور تا امروز مورد استفاده قرار گرفته ‌است. پای افزار کلاش، چپ و راست ندارد و از نظر طبی نیز کاملا تایید شده و برای افرادی که مبتلا به دیسک کمر، زانو درد و دیابت هستند، توصیه شده است. کلاش زیره ای یکی از صنایع غالب در منطقه اورامانات است که با توجه به ویژگی های آن از جمله عدم نیاز به تکنولوژی پیچیده و ماشین آلات سنگین، فراوانی مواد اولیه، فراوانی افراد داوطلب برای جذب به این صنعت و روز افزون شدن تقاضا برای این محصول در داخل و خارج از کشور، حمایت از آن به بارور شدن اقتصاد منطقه و اشتغالزایی منجر می شود. هم اکنون کلاش بافی در استان های غربی کشور رواج دارد اما در عین حال شهر مریوان به عنوان شهر ملی کلاش شناخته می شود. شهرستان مریوان 155 هزار نفر جمعیت دارد که از این میان 15 هزار نفر مستقیما در صنعت کلاش بافی مشغول به کار هستند. در مریوان بیش از 3 هزار کارگاه کلاش بافی در خانه ها و مغازه ها فعال است. گیوه بافی به دلیل ظرفیت ها و مزیت های اقتصادی اش، از جمله عرصه هایی است که توسط بسیج سازندگی مورد حمایت قرار گرفته و شهرستان مریوان نیز به عنوان قطب تولید کلاش مورد توجه ویژه قرار گرفته است. برای آشنایی بیشتر با فوت و فن کفش های کردی، با آقای رستمی، یکی از موفق ترین تولید کننده گان و صادرکنندگان کلاش در مریوان هم کلام شدیم. او می گوید: «13 سال پیش توسط پدرزنم به صورت حرفه ای وارد عرصه تولید کلاش شدم و برای تهیه سرمایه اولیه، همسرم طلاهایش را فروخت. در حال حاضر سالانه 10 هزار جفت کلاش تولید و به سلیمانیه و اربیل عراق، سوریه و ترکیه صادر می کنم.» او می افزاید: «در شهرک هجرت مریوان، بیشتر مردم در خانه های یا مغازه ها مشغول کلاش بافی هستند. کلاش میراث تاریخی و نماد کردستان است. ساخت و استفاده از آن سرشار از سود و نشان دهنده حکمت های کهن سرزمین ماست.» استاد مولود، یکی از کلاش باف های معروف و برجسته مریوانی نیز، خاطرنشان می کند: «ساخت پکنه از فتیله هایی که کوبیده می شوند، ساخت زیره و در نهایت بافتن کلاش، سه مرحله اصلی تولید است. کلاش باید پارچه خوبی داشته باشد و رنگ آن طبیعی باشد. در گذشته تولید پکنه به صورت دستی و سنتی انجام می شد اما با استفاده از دستگاه های جدید، سرعت بریدن پارچه ها و کوبیدن فتیله ها افزایش یافته است». تولید کنندگان کلاش در مریروان معتقد هستند که کار بافتن کلاش ها بهتر است به خانم ها سپرده شود زیرا آن ها از عهده ظریف کاری و نازک کاری بهتر برمی آیند و کلاش های زیباتری تولید می کنند. در واقع کلاش های صادراتی، کلاش هایی هستند که بدست زنان مریوان تولید شده است. آقای رستمی درباره فروش کلاش ها، می گوید: «کلاش ها را به راحتی در مریوان، دیگر شهرهای ایران و کشورهای عراق، سوریه و ترکیه به فروش می رسانیم. کلاش بافی در کشور احیا شده و بازار مناسبی دارد. البته توصیه من به همه افراد دخیل در کار کلاش بافی این است که حتما در مریوان یک دفتر نمایندگی یا شعبه تولیدی، دایر کنند زیرا جضور در مریوان به دلیل نزدیکی به مرز باشماق و شناخته شدن این شهر به عنوان مرکز تولید کلاش، فرآیند صادرات را تسهیل می کند.» او می افزاید: «در تولید کلاش ها سلایق مدرن و به روز را مورد توجه قرار داده ایم و برای هر شهر ایران متناسب با سلیقه مردم آن منطقه رنگ بندی کلاش ها را تعیین می کنیم. ما می دانیم که مردم عراق در شهر سلیمانیه، زیره آبی و در شهر اربیل، زیره قرمز را دوست دارند و متناسب با همین سلایق کلاش های صادراتی را تولید می کنیم.» در شهر مریوان سالانه 300 هزار جفت کلاش به ارزش 300 میلیارد ریال تولید می شود که با همت و هوشمندی تولید کنندگان، بیش از 80 درصد آن به کشورهای همسایه صادر می شود. ارزآوری حاصل از صادرات این تعداد کلاش برابر با صادرات 160 هزار بشکه نفت است.

۱۳۹۶/۰۳/۲۳ ۱۰:۵۸:۳۱

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایلنا]

[مشاهده در: www.ilna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]