محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828263771
حمایت اصلاح طلبان از روحانی؛ شرط لازم اما نه کافی
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: حمایت اصلاح طلبان از روحانی؛ شرط لازم اما نه کافی
در موفقیت روحانی حمایت اصلاح طلبان شرط لازم است اما کافی نیست. شرط کافی حضور و مشارکت است. مهم ترین رقیب روحانی کاهش نرخ مشارکت است...
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- چنان که پیش بینی می شد شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان حمایت قطعی خود را از کاندیداتوری حسن روحانی در انتخابات آتی ریاست جمهوری اعلام کرد.
تأیید این خبر از جانب محمد رضا عارف جای تردید باقی نمی گذارد و به بحث های مربوط به نامزدهای پوششی نیز تا اندازه قابل توجهی پایان می دهد مگر این که تعدد نامزدهای رقیب و قصد برخی در تخریب رییس جمهوری و ملاحظات روحانی در مناظره ها ایجاب کند کسی یا کسانی به میدان فرستاده شوند تا در تبلیغات و مناظره ها در برابر ابهامات و اتهامات صریح و روشن پاسخ دهند و تریبون را به منتقدان نسپارند.
در هفته های اخیر دو دیدگاه دیگر ولو کم رنگ هم وجود داشت: یکی این که اصلاح طلبان - با نماد سید محمد خاتمی- سرمایه اجتماعی خود را به تمامی صرف اعتدال گرایان نکنند و با توجه به این که انتخابات ریاست جمهوری 96 در آستانه بیستمین سالگرد دوم خرداد برگزار می شود همه اعتبار خود را به شخص یا دولت روحانی پیوند نزنند چون انکار نمی توان کرد که پاره ای وعده ها یا انتظارات سیاسی محقق و برآورده نشده و مشخصا به رفع حصر اشاره می کنند و احتمال می دهند روحانی در 4 ساله دوم با چالش های جدی تری رو به رو شود. چه از خارج و با توجه به استقرار دونالد ترامپ در کاخ سفید و چه در داخل به خاطر سرخوردگی برخی از دستگاه ها از نهادهای انتخاباتی.
دیدگاه دیگر این که اصلاح طلبان نباید پیش دستی کنند. ابتدا امتیاز بگیرند و آن گاه حمایت کنند. به عبارت دیگر روشن شود در کابینه آینده اصلاح طلبان چه سهمی دارند و آن گاه به صحنه بیایند.
این دو دیدگاه البته کم رنگ و ضعیف و خارج از باور نماد اصلاح طلبان است و نه تنها سهم نمی خواهند و خواست های خود را حداقلی کرده و همین که از دوران 8 ساله جسته و رسته اند خدا را شاکرند و عجالتا به «نُرمالیزاسیون» یا عادی سازی امور رضایت داده اند تا نوبت به «دموکراتیزاسیون» برسد.
وجه دیگر قضیه اما این است که با انتخاب نهایی حسن روحانی خاطر اصلاح طلبان از انتخابات ریاست جمهوری آسوده می شود و وقت خود را صرف انتخابات شوراها می کنند در حالی که اصول گرایان دچار تشتت اند و سنتی ها مصطفی میرسلیم را معرفی کرده اند و احمدی نژادی ها با بقایی به میدان می آیند و اصول گرایان عمل گرا قطعا از هیچ یک از این دو حمایت نمی کنند و نام های دیگر نیز شنیده می شود. ائتلاف نسبی اصول گرایان تنها در صورتی محقق می شود که بر سر کاندیدایی چون حجت الاسلام رییسی به توافق برسند. هر چند در این حالت نیزبعید است احمدی نژادی ها تبعیت کنند.
اصلاح طلبان به لحاظ اخلاقی نیز به این نکته توجه کرده اند که این اولین انتخابات در غیاب و ممات آیت الله هاشمی رفسنجانی است و کیست که نداند که اگر هاشمی زنده بود بی درنگ از روحانی حمایت می کرد و چه دستاوردی برای اصلاح طلبان بالاتر از این که عضو ارشد تشکل رقیب – جامعه روحانیت مبارز- عملا و به صورت کامل از آنان جدا شده و دوستان و هم حزبی های سابق دنبال کسی یا کسانی هستند که هم لباس و هم حزبی سابق خودشان را از ریاست جمهوری بیندازد و چنین هنری تنها از اصول گرایان ایرانی برمی آید.
صرف حمایت اصلاح طلبان البته پیروزی روحانی را تضمین نمی کند و به رفتار و گفتار خود او و تیم او در دو ماه پیش رو و سرنوشت برجام نیز بستگی دارد.
این که بتواند توضیح دهد و توجیه کند که برجام بدون روحانی سرنوشت مبهمی پیدا می کند و مهم ترین دستاورد های دولت را برشمرد. دستاوردهایی که به تازگی از زبان کارشناس اقتصادی شبکه «افق» نیز بیان شد و مشخصا « کاهش سهم نفت در بودجه عمومی، شفاف شدن گمرکات، امنیت غذایی و کاهش نرخ تورم» بود هر چند فقره اخیر را ناشی از رکود می دانند.
برگ برنده روحانی البته تنها حمایت اصلاح طلبان نیست. بخشی از رأی دهندگان ایرانی با انگیزه های سلبی رای می دهند و بیش از آن که علاقه مند روی کار آمدن کسی باشند نگران روی کار آمدن دیگری اند و از این رو حضور کسانی چون سعید جلیلی، رستم قاسمی و نیروهای احمدی نژاد سایه تردید را در طیف روحانی دور می کند.
اصول گرایی ایرانی که روزی با چهره هایی چون هاشمی رفسنجانی، حسن روحانی، ناطق نوری و علی لاریجانی شناخته می شد اکنون هر چهار را از دست داده و انتخابات 29 اردیبهشت 96 بیش از آن که رقابت اصلاح طلبان و اصول گرایان باشد رقابت اعتدال گرایان با دغدغه توسعه ایران است با طیفی که معتقد است امور را نباید عادی کرد چون نرمالیزاسیون ما را از حال و هوای انقلاب دور می سازد.
اصول گرایان رادیکال که گمان می کردند اصلاح طلبان پس از حوادث و التهابات سال 88 از حاکمیت حذف شده اند اکنون حسن روحانی را در برابر می بینند که با حمایت آنان به تجدید دوره دوم ریاست جمهوری می اندیشد و این یگانه پارادوکس نیست. گزاره متناقض نمای اصلی این است که هر قدر نرخ مشارکت کمتر شود و مردم بیشتر احساس نومیدی کنند احتمال موفقیت روحانی کاهش می یابد و بعید نیست که محافظه کاران ان بار چندان هم در پی مشارکت بالا نباشند.
در موفقیت روحانی حمایت اصلاح طلبان شرط لازم است اما کافی نیست. شرط کافی حضور و مشارکت است. مهم ترین رقیب روحانی کاهش نرخ مشارکت است...
تاریخ انتشار: ۱۰:۲۱ - ۲۳ اسفند ۱۳۹۵ - 13 March 2017
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
سیاسی
پربازدیدترینها