واضح آرشیو وب فارسی:فارس: بانوی موفق کارآفرین در گفتوگو با فارس:میخواهم با تولید فرش شوشتری هنرم را جهانی کنم/ آرزوی شغل دولتی ندارم
سهیلا شوشتری بانوی جوان کارآفرین گلستانی که نه تنها موفقیت را به صحنه اقدام و عمل کشانده بلکه روزنه امید را در دل بانوان علاقمند به هنر قالیبافی ایجاد و بارور ساخته است؛ انگشتان توانای این هنرمند، مربیان زیادی را پرورش داده است.
به گزارش خبرگزاری فارس از گرگان، بانوی پرتلاشی که از 21 سالگی وارد دنیای کارآفرینی شده است تنها یک تلنگر کافی بود تا برای آینده تصمیم مهمی بگیرد «سهیلا شوشتری» بعد از فارغالتحصیلی و کسب مدرک دانشگاهی دیگر منتظر استخدام در ادارات دولتی نشد آستین همت را بالا زد و پلههای ترقی را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت با اینکه کم سن و سال است اما مدیر نمونه کارگاه قالیبافی در استان گلستان شده و کارنامه درخشانی دارد، افراد زیادی تحت تعلیم این بانوی موفقِ کارآفرین قرار گرفتند و اکنون به سطح مربیگری رسیدند. سهیلا شوشتری نه تنها موفقیت را به صحنه اقدام و عمل کشانده بلکه روزنه امید را در دل بانوان علاقمند به هنر قالیبافی ایجاد و بارور ساخته است؛ انگشتان توانای این هنرمند، مربیان زیادی را پرورش داده که آنها هم اکنون صاحب ایده و خلاقیت هستند. این بانوی کارآفرین فقط 80 بافنده غیرمتمرکز تربیت کرده و شمار زیادی بافنده متمرکز دارد سهیلا آرزو میکند که روزی بتواند هزاران بافنده داشته باشد و بتواند فرش شوشتری را با هنر خویش در سطح جهان معرفی کند، این جوان موفق، تجاربی در اختیار علاقمندان به عرصه کارآفرینی در صنعت قالیبافی به اشتراک گذاشت که خواندن ادامه این مصاحبه خالی از لطف نخواهد بود. فارس: لطفا خودتان را معرفی و از فعالیتتان در عرصه کارآفرینی کمی بیشتر برایمان بگوئید؟ شوشتری: سهیلا شوشتری متولد سال 1364 و فارغالتحصیل رشته فرش دستباف هستم، سال 1385 مدرک دانشگاهی گرفتم و یکسال بعد از آن اقدام به راهاندازی یک کارگاه متمرکز در سطح ریزبافت در روستای میرزاپاک از توابع شهرستان گالیکش کردم. زمانی که شروع به فعالیت کردم هیچ بافندهای در زمینه ترک بافت وجود نداشت 40 نفر را آموزش رایگان دادم، این بافندهها بعد از آموزش شروع به کار کردند و فرشهای 3 متری، 6 متری و تابلو فرش بافتند تا سال 1389 آموزش به علاقمندان در رشته قالیبافی را انجام دادم. در سال 1389 مدیر نمونه کارگاه قالیبافی در استان گلستان شدم و در همان سال آموزشگاه فنی و حرفهای را در شهرستان گالیکش دایر کردم، یکسال مددجویان کمیته امداد را آموزش دادم و برای آنها اشتغالزایی کردم، به خاطر هزینههایی که آموزشگاه داشت آموزشگاهم را تعطیل کردم، به روستاها میرفتم و با امکانات خودم آموزش رایگان میدادم. افرادی که دنبال هنر بودند به آنها هنرم را یاد میدادم در سال 1390 شرکت تعاونی فرش دستباف را تاسیس و به صورت متمرکز و غیرمتمرکز فعالیت کردم اکنون حدود 80 بافنده غیرمتمرکز دارم. در سال 1392 تعاونگر نمونه شهرستان گالیکش شدم و هماکنون نیز کارگاه متمرکز و غیرمتمرکز دارم، سال گذشته در نمایشگاه بینالمللی و توانمندیهای بانوان کشور شرکت کردم. فارس: سرمایه اولیهتان چقدر بود و تا چه حد خلاقیت و سرمایهگذاری را تلفیق کردید تا یک جوان موفق و کارآفرین شوید؟ شوشتری: سال 1385 فارغ التحصیل شدم در واقع دانشجویی که از دانشگاه فارغالتحصیل میشود و تازه درسش تمام شده طبعا به دنبال کار است، باورتان میشود من سرمایه اولیه آنچنانی نداشتم و با کمترین منبع مالی در حد یک میلیون تومان کارم را شروع کردم. یک سال بعد از آن زمان که نامزد کردم وام ازدواجم را در این کار گذاشتم، تمام هدایایی که برای ازدواج به من داده بودند در زمینه کاری که انتخاب کرده بودم سرمایهگذاری کردم، خیلی راحت بگویم تمام زندگیام را برای رونق کارم گذاشتم، واقعا عاشق کارم هستم و خدا را سپاسگزارم از اینکه مسیری را انتخاب کردم که در کنار من افراد زیادی به اقتصاد خانوادهشان کمک میکنند و در کنار من به یک حقوق رسیدند و خیلی دوستانه کنار هم کار میکنیم. شاید ابتدای کار برایم سخت بود یعنی هیچ سوددهی برایم نداشت من در آن سال 40 نفر را آموزش دادم تمام فرشهای من در یک سال خراب شد ولی واقعا همین امید، پشتکار و داشتن هدف و اینکه آینده را خودمان با افکارمان میسازیم و میتوانیم به بهترین جایگاه برسیم و اینکه چرا یک جوان موفق من نباشم از ادامه راه مایوس نشدم، پشتکار و اراده را در خودم تقویت کردم معتقدم در سایه تلاش حتی با وسایل و امکانات محدود میتوان اشتغال را از یک نفر برای دو نفر افزایش داد. من حتی برای یک بافنده شاید 70 کیلومتر راه میرفتم و 70 کیلومتر را برمیگشتم به امید روزی که هزار بافنده داشته باشم و الان مطمئن هستم روزی خواهد رسید که به این موقعیت برسم. اکنون بعد از شش سال تلاش، کوشش و ممارست از سال 1388 تازه امسال به من سفارش فرش داده شد بالغ بر 50 فرش 3 در 4 سفارش گرفتم من در این زمینه فقط خودم تولید میکردم و میفروختم ولی بعد از شش سال نقطه امیدی در زندگی من جا باز کرد امیدوارم روزی بتوانم فرش شوشتری را تولید و در سطح جهان معرفی کنم. فارس: ان شاءالله این روز حتما خیلی نزدیک خواهد بود، شما اشاره کردید با سرمایه یک میلیون تومان کار را شروع کردید میتوانم بپرسم اکنون این سرمایه به چه میزان رسیده است؟ شوشتری: الان کل سرمایه من حدود 150 میلیون تومان است واقعا من از خیلی تفریحات زندگی گذشتم این را واقعا به جوانان میگویم من در بهترین دوران زندگیام از سن 23 سالگی کار قالیبافی و تابلوفرش را شروع کردم، روز بعد از عقدم به دنبال اخذ مجوز کارگاه بودم حتی حلقه ازدواجم را برای این کار گذاشتم به امید اینکه به جایی برسم، خدا را شکر تا حدودی به خواستههایم دست پیدا کردم و این برایم خوشحالکننده است برای رسیدن به هدف باید سختیها را به جان خرید، باور دارم تا تلاش و پشتکار نداشته باشیم هیچ وقت به قله کوه نمیرسیم. فارس: چه کسی در این مسیر بیشترین حمایت را از شما کرد؟ شوشتری: پدرم واقعا مشوق اصلیام بود بعد از آن همسرم در همه شرایط پشتیبانیام کرد که از آنها بسیار سپاسگزارم. فارس: آیا برای رونق کار اقتصادی خودتان از جایی تسهیلات هم گرفتید؟ شوشتری: سال گذشته از صندوق کارآفرینی امید 50 میلیون تومان تسهیلات گرفتم. فارس: این تسهیلات چقدر به توسعه فعالیت شما کمک کرد؟ شوشتری: کار فرش به دلیل مشکلات و بحران تحریم رونق خوبی نداشت با وامی که گرفتم سرمایه در گردش برایم به وجود آمد و کمک بزرگی برای ادامه کارم بود اکنون دوست دارم از طریق این مصاحبه از همه مسئولان صندوق کارآفرینی امید که حمایتم کردند تشکر کنم. فارس: قالی و تابلوفرشهایی که به مرحله تولید میرسانید در بازاریابی آنها مشکلی ندارید؟ شوشتری: نه. فقط مهمترین چیزی که فکر میکنم جوانان باید داشته باشند این است که یک نگاه باز به بازار و نیاز مردم داشته باشند بعد شروع به کار کنند از همان ابتدا فکر نکنند بهترین شرکت یا بهترین کارگاه یا بهترین وسایل و امکانات را باید فراهم کنند بلکه با کمترین امکانات و حس خودباوری میتوان موفق شد فقط نباید ترسید جوانان باید از خیلی چیزها بگذرند تا به قلهای از موفقیت برسند مهم هدفی است که دنبال میکنند. فارس: شما یک جوان تحصیلکرده هستید بسیاری از هم سن و سالان شما آرزو دارند که بعد از فارغالتحصیلی به استخدام دولت درآیند اما شما شغل غیردولتی را انتخاب کردید از این انتخاب رضایت دارید؟ شوشتری: هیچ وقت آرزو ندارم که شغل دولتی داشته باشم عشق و علاقه من این است که در کنارم 50 نفر کمتر یا بیشتر افراد کم بضاعت که توانستند به اقتصاد خانواده خودشان کمک کنند رسیدن به این درجه یکی از بهترین و قشنگترین لحظات زندگیام است. فارس: حرف آخر شما؟ شوشتری: به تمام جوانان میگویم که خواستن توانستن است همیشه این جمله را ملکه ذهن خودم قرار دادم و آن را تکرار میکنم «انسان اشرف مخلوقات است و به آنچه میخواهد میرسد تنها باید صبر، امید و پشتکار داشته باشد». -------------------------- مصاحبه: زهره رجبی -------------------------- انتهای پیام/83001/چ40
95/05/11 :: 12:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 98]