تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817527311
قصری که تبدیل به یک زندان مخوف شد - پایگاه خبری حرف نو
واضح آرشیو وب فارسی:حرف نو: حرف نو ؛ مرد مو خاکستری رو به روی سلولی از سلول های زندان می ایستد: «این سلول من بود» این را می گوید و طوری لبخند می زند که انگار خاطره ای دور در ذهنش نقش بسته باشد. او هر روز بارها و بارها زندان را به همراه بازدیدکنندگان می گردد، خاطراتش را مرور می کند و داستان های ناگفته از دوران زندانی بودنش را به یاد می آورد. مرد مو خاکستری مثل چندین زندانی سیاسی دیگر در دوران حکومت خاندان پهلوی، از راهنماهایان موزه ٔ زندان قصر است، دقیقا همان زندانی که چند دهه قبل تر، دوران بازداشتش را در آن گذرانده بود. زندان قصر، بسته به نوع کاربری آن در زمان های مختلف، فراز و نشیب های بسیاری داشته است. تبدیل شدنش از یک باغ زیبا در جاده ای قدیمی که به شمیران می رفت تا به قصر مجللی که در نهایت به یک زندان مخوف سیاسی تبدیل شد، نامی بسیار کنایه آمیز بر روی آن گذاشته است. یک قصر عادی قاعدتاً باید با جایی مثل زندان متفاوت باشد، آن هم یکی از قدیمی ترین زندان های سیاسی در ایران که در آن به زندانیان با شکنجه و اعدام خوشامد گفته می شد. زندان قصر در حالی نام قصر دارد که در دوران مخوف زندان بودنش کمتر از همه چیز یادآور یک قصر بوده است. ماجرا این است که زندان قصر قبل از زندان شدن واقعا یک قصر قاجاری بود. بعد از اینکه رضا شاه پهلوی برتخت نشست و عدلیه را بنا نهاد، تصمیم گرفت تا بقایای قصر قاجار را به یک زندان مدرن بری مخالفان تبدیل کند. زندان با ۱۹۲ سلول ساخته شد و شاید حدس هم نمی زنید اولین زندانی زندان قصر چه کسی بود. این ضرب المثل معروف فارسی چه راست گفته: «چاه مکن بهر کسی اول خودت دوم کسی» نخستین زندانی زندان قصر، سرهنگ دراگاهی رییس پلیس تهران بود که دقیقاً دو روز بعد از اینکه در جشن بازگشایی زندان با رضا شاه شرکت کرد، به همان زندان افتاد. از آن به بعد، بیش از ۸۰۰ زندانی در آنجا محبوس شدند یا به قتل رسیدند که افراد معروفی مثل تیمورتاش، بزرگ علوی، خان های ایل بختیاری و فرخی یزدی شاعر و سیاستمدار معروف انقلابی که در همانجا به وسیله ٔ آمپول هوا کشته شد، از جمله آن ها بودند. حتی لارنس عربستان نیز برای زمان کوتاهی در زندان قصر نگه داشته شد. با افزایش توقیف های سیاسی در دوره پهلوی دوم، برنامه برای یک زندان سیاسی جدا در دستور کار قرار گرفت و موج جدیدی از دستگیری مخالفان حکومت پهلوی به راه افتاد که در میان آنها آیت الله خمینی، آیت الله خامنه ای، نواب صفوی، مرتضی مطهری، آیت الله طالقانی و خیلی های دیگر بودند. زندان قصر نخستین زندانی بود که توسط انقلابیون آزاد شد و زندانیان سیاسی در میان اشک و لبخند خانواده هایشان و مردم دیگر آزاد شدند. حالا که زندان قصر دیگر زندان نیست، تبدیل به یک باغ موزه شده و برای بازدید عموم آزاد است. عکس تعداد زیادی از زندانی های زن و مرد بر دیوار مجاور در ورودی قاب شده اند. عکس زنان و مردان، همسران، پسران و پدران، مادران و دختران زیادی که برهه ای از زندگی شان را در این زندان گذرانده اند و راهنمای موزه داستان های تعدادی شان را می گوید. داستان های عشق ها، لبخندها، اشک ها و شکنجه ها. اینکه زندانی یک زندان باشی و بخواهی دوباره به آنجا برگردی، تمام خاطرات تلخ و شیرین برایت یادآوری شود و حالا هر روز برای بازدیدکننده ها تکرارش کنی شجاعت می خواهد. همین باعث می شود که مرز بین واقعیت و خاطرات دور خیلی باریک باشد. انگار همین دیروز بود که همه آدم های عکس های روی دیوار در این راهرو ها قدم می زدند و یا در سلول ها چشمان منتظرشان را به میله ها می دوختند. همانطور که درحال گوش دادن به صحبت های راهنمای موزه بودم داستان های زندان قصر و زندانی های سیاسی سابقش، مرا یاد کتابی می اندازد که چندی پیش آن را خوانده ام. نام کتاب «زندگی ام برای لبنان» است، کتابی باریک با عکس زنی بر جلدش که توانستم ترجمه انگلیسی آن را بسیار اتفاقی در یک کتاب فروشی در بیروت پیدا کنم. کتاب «زندگی ام برای لبنان» زندگینامه و خاطرات زنی است به نام سها بشاره که در زندان خیام، زندانی مخوف در زمان اشغال جنوب لبنان توسط فالانژهای طرفدار رژیم صهیونیستی زندانی شده بود. سها در آن کتاب، با مرور خاطرات از دلایل زندانی شدنش می گوید و خود را در برابر پرسش از خاطراتش و چالش پاسخ دادن به آن پرسش ها قرار می دهد. در باغ موزه قصر همه چیز مثل دیروزهاست. سلول ها و سالن های زندان قصر همانطور که قبلاً بوده اند نگه داشته شده اند؛ زندان زنان، زندان کوچک انفرادی و سلول های کسانی که یک شب قبل از اعدام آنجا نگهداری می شدند، همچنین زندان سیاسی پهلوی دوم و حیاط پشت آن. باغ زیبای محوطه زندان قصر هم با آثار هنری مدرن تزیین شده است و به خاطر رستورانی که در محوطه دارد، می توانند جایی دلپذیر و مطبوع برای وقت گذرانی در بعد از ظهر یک روز تعطیل تبدیل باشند. اما فراتر از همه اینها، موزه قصر یک تلنگر است. تلنگری برای یادآوردی تمام زندان های مخوف، تمام خیام ها و تمام قصر ها در سراسر دنیا. یادآور تمام آرمان هایی که زندانی های این زندان های مخوف زندگی خود را فدای آن کردند. همان طور که سها بشاره در کتابش گفته است، این موزه زندان ها پیش از همه چیز دیگری، پرسشی از خاطره اند.
پنجشنبه ، ۱۴بهمن۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حرف نو]
[مشاهده در: www.harfeno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 74]
-
گوناگون
پربازدیدترینها