تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817406788
ایران: برجام، هزینه‌های تجارت خارجی را کاهش داد
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ایران: برجام، هزینه‌های تجارت خارجی را کاهش داد تهران- ایرنا- «برجام، هزینه‌های تجارت خارجی را کاهش داد»، «ذره بین شفاف ساز بورس روی فعالیت بنگاه های اقتصادی»، «بچه پولدارهای دانش آموز»، «یک زن و 6 سر عائله»، «تنگناهای مالی، مزاحم آفرینش هنری است»، «پوست انداختم و بزرگ شدم...»، «سوسوی چراغ امید در کارگاه روشندلان»، «سهم دین در نشاط اجتماعی» و «چهره نگاری از نسل جدید جنگ های آینده» از مهم ترین موضوع های اختصاصی روزنامه ایران در شماره چهارشنبه 29 دی به شمار می رود.
** برجام، هزینه‌های تجارت خارجی را کاهش دادیک سال از اجرایی شدن برجام می‌گذرد. توافقی که مخالفان آن از هیچ فرصتی برای ناچیز جلوه دادن آن دریغ نکردند. همین برخوردها و جوسازی‌های منفی منتقدان باعث شد که به گفته رئیس کنفدراسیون صادرات اثرات مثبتش آن‌طور که باید دیده نشود. محمد لاهوتی معتقد است جوی در کشور به وجود آمد و این تصور را رقم زد که تمام مشکلات به رفع تحریم‌ها و توافق هسته‌ای گره‌خورده است و با اجرایی شدن برجام و حل نشدن برخی مشکلات، سیاه نمایی و خوش‌بینی‌هایی به دنبال آن به راه افتاد که مانع از دیدن اثرات مثبت این اقدام شد. لاهوتی در گفتوگوی حاضر به بیان جزئیاتی از تأثیرات مثبت برجام در حوزه تجارت خارجی گفته است.یک سال از اجرایی شدن برجام می‌گذرد، موضوعی که مخالفان بسیاری در جهان داشت و کم نبودند مخالفانی هم در داخل کشور که از همه جهت به آن حمله کردند، آنچه زودتر از همه آغاز برجام را کلید زد، شاید ورود هیأت‌های خارجی و تغییر فضای تجارت خارجی ایران بود، در این مدت برجام چه تأثیری بر تجارت بین‌المللی ایران گذاشت؟ تأثیرات توافقات در همه حوزه‌ها به استثنای مراودات بانکی قابل توجه بود، اما متأسفانه بدلیل بعضی انتقادات غیرواقعی در داخل کشور، باعث شد شیرینی برداشته شدن تحریم‌ها خیلی ملموس نباشد. هم‌اکنون با دنیا ارتباط تجاری داریم و تغییرات تجارت خارجی را مستقیماً لمس می‌کنیم و تأثیرات آن در تجارت خارجی بسیار مثبت بوده به دلیل پایین آمدن ریسک تجارت با ایران، هزینه‌های مراودات پول کاهش پیدا کرده است. قبل از توافقات هزینه جابه‌جایی پول حدود 10 تا 15 درصد بود ولی امروز 3 تا 5 درصد و در برخی موارد کمتر شده است.** ذره بین شفاف ساز بورس روی فعالیت بنگاه های اقتصادیچند روز پیش در برخی رسانه‌ها فراخوانی از سازمان بورس اوراق بهادار چاپ شد که طی آن عنوان شده بود تمامی شرکت‌ها و بنگاه‌های مالی کشور مانند مؤسسات و نهادهای عمومی غیردولتی، نهادهای نظامی و انتظامی، سازمان‌ها و مؤسسات خیریه، تمامی صندوق‌های بازنشستگی و نهادهای اسلامی ملزم هستند اطلاعات مالی خود را به بورس ارائه دهند و اگر مجموعه‌ای هم بخواهد از این موضوع شانه خالی کند مشمول 250میلیون تومان جریمه نقدی می‌شود. اما خیلی از شرکت‌ها و نهادها نسبت به این فراخوان روی خوش نشان ندادند و می‌گویند مگر این همه سال که صورت‌های مالی شرکت‌ها به بورس ارائه نشده، چه مشکلی ایجاد شده است.سال‌های گذشته هم زمانی‌که زمزمه شفاف‌سازی اطلاعات مالی شرکت‌ها مطرح شد خیلی از شرکت‌های بزرگ واکنش نشان دادند و در مقابل این اقدام ایستادگی کردند. ولی اکنون بورسی‌ها می‌گویند ما تمام نهادها، شرکت‌ها و خیریه‌ها را به خط می‌کنیم تا اطلاعات مالی خود را به بورس ارائه دهند و این امر مانع فساد اقتصادی می‌شود. محمد خوش چهره، اقتصاددان درباره اینکه مجموعه‌های مختلف ملزم به ارائه صورت‌های مالی خود در بورس شدند، گفت:شفافیت مالی در اقتصاد هر کشوری تأثیر بسزایی دارد اما باید به این امر توجه شود که بورس به صورت صوری عمل نکند در غیر این‌صورت ارائه صورت‌های مالی نمی‌تواند اثر بخش باشد.بورس باید به صورت واقعی صورت‌های مالی را عنوان کند.** بچه پولدارهای دانش آموزبچه‌های این مدرسه مرفه هستند. بین 20 تا 25 میلیون تومان در سال شهریه می‌دهند. بیشترشان در تعطیلات، مسافرت‌های خارجی می‌روند و طبیعتا وقتی مهرماه یا بعد از عید به مدرسه می‌آیند، اشتیاق دارند برای هم از سفر و خاطرات‌شان تعریف کنند. این تعریف کردن، برایشان حالت پز دادن دارد. به خاطر همین فخر فروشی‌ها بین بچه‌ها خیلی اختلاف ایجاد می‌شود. حتی بچه‌هایی که وضع مالی‌شان مثل هم است. مادر یکی از دانش آموزان آمده بود و شکایت داشت از اینکه فرزندش از همراه شدن با پدر و مادرش در سفر مالزی امتناع می‌کند چون به نظرش سفر غیر اروپایی خیلی بی‌کلاس است.بعد از تعطیلات تابستان و عید، آنقدر حرف برای گفتن دارند که می‌شود کلاً کلاس را تعطیل کرد و پای خاطرات‌شان نشست. ذهن‌تان به روزهای دور نرود؛ آن وقت‌ها که همشاگردی‌ها دلشان پر می‌زد زودتر مدرسه باز شود تا روی دوستان را ببینند و بنشینند به گپ و گفت. یکی، از سفر به شهر پدری بگوید و آن دیگری از شیرینی کارآموزی تابستانی وردست استادی چیره دست. زیادش دو تا زنگ تفریح طول می‌کشید و بعدش دیگر روال عادی مدرسه بود. حالا اما اوضاع جور دیگری است؛ البته نه در همه مدرسه‌ها. اما مرفه‌ها، هم جور دیگری تفریح می‌کنند و هم، جور دیگری تعریف.** یک زن و 6 سر عائلهکنج این در قدیمی جایگاه ثابت این روزهای اوست. هر روز از ساعت 10 صبح تا 8 بعد از ظهر همین جا می‌نشیند؛ کنار بساط لیف‌های دستبافتش. یک چرخ دستی بنفش رنگ کنارش هست. ازهمان‌ها که خیلی‌ها وقتی می‌روند میدان میوه و تره بار پر از سبزی و میوه می‌کنند بعد می‌آیند خانه سبزی‌ها را می‌شویند و به این فکر می‌کنند که برای ناهارشان چه بپزند. برای او کاربرد این چرخ دستی اما کاملاً متفاوت است. یک جوردیگر؛ او هر روز بار لیف‌ها را با آن جابه جا می‌کند. مهین 54 ساله یک زن سرپرست خانوار است. هر روز از میدان راه‌آهن به اینجا در نزدیکی چهارراه ولیعصر می‌آید. آغاز هر جمله‌اش یک مامان است. مادر 4 فرزند است. محبت مادرانه در نگاه و کلامش موج می‌زند.«مامان جان این جا راحتم؛ هم از محله‌مان دورم و کسی نمی‌شناسدم هم مثل مترو نیست که همه آدم را ببینند. اینجا سرم را می‌اندازم پایین و لیف ها را می‌فروشم. اصلاً روم نمی‌شد، توی مترو چیزی بفروشم. چند بار رفتم اما خجالتم می‌آمد. یک روز جمعه آمدم گشتم و اینجا را پیدا کردم. کسبه اینجا آدم های خوبی هستند و هوایم را دارند.» سال هاست همسرش را از دست داده. همسری که برایش میراثی جز قرض باقی نگذاشته. قبل از لیف‌بافی هم بافتنی می‌بافته، می‌رفته بازار و کامواهای رنگی می‌خریده و بلوز و شال گردن می‌بافته. همسایه‌ها مشتری اصلی‌اش بودند. اما این روزها انگار حسابی بازارش از سکه افتاده: «نمی‌دانم مامان جان هوا گرم شده، مردم از این آماده‌ها دوست دارند، هرچه هست هیچ‌کس دیگر طرفدار بافتنی‌هایم نبود. چند خانم که توی محله‌مان لیف می‌بافتند تشویقم کردند لیف و جوراب ببافم حالا از این به بعد جوراب هم می‌بافم.» کاری نیست انجام نداده باشد، مثل بیشتر زنان سرپرست خانوار. سبزی پاک کرده، خیاطی کرده، ترشی درست کرده، حالا هم که لیف‌بافی و جوراب‌بافی و... هر کاری که کمی به زندگی سختش کمک کند؛ اما همیشه زندگیش بسختی چرخیده، خیلی سخت.** تنگناهای مالی، مزاحم آفرینش هنری استزمانی که رئیس موزه هنرهای معاصر تهران شد، وضعیت هنر و اقتصاد هنر در ایران در یک رکود بسر می‌برد. ارتباط جامعه هنری ایران با جهان پیشرو در دنیا تقریباً قطع بود، تعداد گالری‌های هنری برای نمایش آثار، کم بود و به جز معدود خبرهایی که در فضای هنرهای تجسمی از سوی دولت شنیده می‌شد، کمتر شاهد اتفاق یا نمایشگاه بزرگی در داخل بودیم. علیرضا سمیع آذر، با شناخت درست و بموقع نیازهای فضای هنری ایران، شرایطی را به وجود آورد که امروزه ماحصل این تلاش را در فضای‌های هنری، گالری‌ها، برپایی دوسالانه‌ها و نمایشگاه‌های بزرگ و کوچک و از همه مهم‌تر رونق اقتصادی هنر می‌بینیم. هنوز بسیاری از هنرمندان نمایشگاه هنر مفهومی را که سال 1381 در موزه هنرهای معاصر تهران برپا شد از یاد نمی‌برند که چگونه این نمایشگاه در روند فکری و کاری بسیاری از هنرمندان بخصوص جوان‌ترها تأثیر گذاشت. همچنین سمیع آذر با رویکرد به اقتصاد هنر، برای بالا بردن ارزش آثار هنری در داخل کشور، حراج تهران را پایه گذاشت که تا امروز شاهد موفقیت این حراج با تمام حواشی‌هایی که درباره آن مطرح می‌شود، هستیم. اما مهم‌ترین دغدغه وی، فعالیت‌های پژوهشی در حوزه هنر است به طوری که تاکنون چند جلد کتاب ترجمه و تألیف کرده و در حال حاضر نیز مشغول نوشتن درباره تاریخ معاصر هنر جهان است. در این گفت‌و‌گو، دغدغه‌ها و نگاه سمیع‌آذر به وضعیت فکری هنر ایران و جریان اقتصاد هنر را مورد کنکاش قرار داده‌ایم.وی گفت: زمانی که ارزش هنر پایین باشد، کنش‌ها، آفرینش‌ها و تکاپوی هنری کمتر مورد عنایت قرار می‌گیرند و فکر می‌کردم تمام این موارد به وابستگی شدید هنر به دستگاه‌های دولتی باز می‌گردد. این واقعیت که هنرمند نیاز دارد برای معرفی و توسعه آثارش در سطح وسیع از حمایت‌ها و امکانات دولتی استفاده کند، نشان دهنده ضعف مُبرم اقتصاد هنر در ایران بود. ارزش اثر هنری و در آمد هنرمند در آن شرایط بسیار ناچیز بود، بسیاری از هنرمندان با پول معلمی گذران زندگی می‌کردند و هزینه رویدادهای هنری و فعالیت‌هایی که به معرفی و تبشیر هنر منجر می‌شد، به نسبت ارزش هنر بسیار بالا بود. وقتی اقتصاد هنر ضعیف است، هنر همیشه وابسته به اندک پولی می‌شود که ممکن است دولت برای معرفی و حمایت از هنر صرف کند.** پوست انداختم و بزرگ شدم...خوشبختانه برخی کارگردانان و بازیگران تئاتر ایرانی طی دو دهه اخیر موفق شده‌اند با حضور در نمایش‌های ایرانی و خارجی به بسیاری از جشنواره‌های معتبر بین‌المللی راه پیدا کرده و تئاتر ایران را به هنرمندان و مخاطبان سرتاسر دنیا معرفی بکنند یکی از این نمونه‌ها، «رامونا شاه» است که هفته گذشته با حضور در کشور مجارستان و همکاری با کارگردان مجاری، «ژوفی برتزی»، به ایفای نقش در نمایش «هاله نور» پرداخت و توانست افتخار و اعتبار دیگری برای خود و هنر کشور رقم بزند. شاه همزمان با ایفای نقش در این نمایش، سفر کوتاهی به لهستان نیز داشت تا با حضور در تیم داوری نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کمدی الهی، در کنار دیگر داوران معتبر جهان، به داوری آثار این جشنواره بپردازد. رامونا شاه همچنین از بهترین بازیگران تئاتر، سینما و تلویزیون ایران است که تاکنون با کارگردان‌هایی مانند عباس کیارستمی، محمدمهدی عسگرپور، داوود میرباقری، عباس رافعی، محمد رحمانیان، رضا گوران و در فیلم‌ها و نمایش‌هایی از قبیل شیرین، باباعزیز، قدمگاه، مختارنامه، خانه‌های اجاره‌ای و داستان یک پلکان بازی داشته است. به بهانه همکاری این بازیگر با یک گروه مجارستانی، گفت‌وگویی با او داشته‌ایم.موضوع این نمایش درباره چیست؟ آیا حفظ‌کردن دیالوگ‌ها به زبان انگلیسی و اجرای بازی حسی کار را برای شما دشوار نمی‌کرد؟موضوع نمایش گفتوگوی انسان با یک فرشته و مطرح‌کردن پرسش‌های بسیار عمیق در مورد فلسفه آفرینش و زندگی و ماورا و انرژی حاکم بر کائنات و هستی است. این نمایش دیالوگ‌محور نبود اما دیالوگ زیاد داشت و حفظ دیالوگ‌ها کمی سخت بود. پربی‌راه نیست اگر بگویم زبان انگلیسی زبان پدری‌ام بوده و خواندن و نوشتن حروف انگلیسی را پیش از زبان فارسی در سن سه‌سالگی از ایشان آموختم. به همین دلیل با این زبان هم احساس صمیمیت می‌کنم اما به پای تسلیم بر زبان فارسی نمی‌رسد. آنجا که معنای متن را خوب درک می‌کردم، حفظ‌کردن آسان شد و بیان احساسات و حس‌گرفتن هنگام ایفای نقش از این قاعده مستثنی نبود و صد البته که نیاز به تمرینات دوچندان داشتم تا حس‌ها را متعلق به خود بکنم و تسلط کافی و وافی بر تغییرات و پاساژهای حسی داشته باشم. بازی در این نمایش سخت و دلپذیر بود. انگار پوست می‌اندازی و بزرگ می‌شوی.** سوسوی چراغ امید در کارگاه روشندلانگیریم چشم‌های‌شان آفتاب را نبیند، اما وجودشان چه؟ گذرت که به اینجا بیفتد، خودت به صرافت می‌افتی که آفتاب زندگی هر روز در این کارگاه قدیمی طلوع می‌کند و خانه این روشندلان را گرم و روشن می‌کند؛ جایی در میانه خیابان فلسطین تبریز، یک کارگاه فرچه‌بافی جا خوش کرده است که تک تک کارگرانش را روشندلان تبریزی تشکیل می‌دهند. سال‌هاست صدای کار و تکاپوشان از میان دیوارهای خشتی این خانه قدیمی به گوش می‌رسد و آنی نیست که سرک بکشی و نتوانی ردپای عشق را از پشت پنجره‌های غبار گرفته‌اش ببینی. کارگاهی که با همت مجمع دیرپای «خیرین تبریز» تأسیس شده. این کارگاه برای کمک به روشندلانی راه افتاده است که عارشان می‌آید دست کمک به سوی احدی دراز کنند. مردانی که تنها و تنها می‌خواهند روی پای خودشان بایستند. امروز 22 روشندل در این کارگاه مشغول به کار هستند.عباس افتخاری که سال‌هاست مسئولیت کارگاه فرچه بافی را برعهده دارد، درباره دنیای زیبای روشندلانی که در این کارگاه کار می‌کنند و غیرتی که برای تأمین زندگی‌شان به خرج می‌دهند، می‌گوید: «دیدن زندگی مستمندانی که با وجود همه سختی‌ها صورتشان را با سیلی سرخ نگه می‌داشتند بازاریان تبریز را بر آن داشت تا با تشکیل مجمعی آستین همت را برای رسیدگی به وضعیت زندگی خانواده‌های بی‌بضاعت در تبریز بالا بزنند. سرمایه‌هایی هر چند اندک، جمع‌آوری شد و بسیاری از این خانواده‌ها تحت پوشش قرار گرفتند. ساخت بیمارستان زنان و چند درمانگاه و کارگاه از کارهایی بود که توسط این مجمع خیریه انجام شد و با گذشت بیش از 60 سال هنوز این مجمع خیریه به فعالیت‌های خود در زمینه رسیدگی به معلولان و خانواده‌های بی‌بضاعت ادامه می‌دهد.»** سهم دین در نشاط اجتماعی«نسبت دین و شادی» از آن دست مباحثی است که پژوهشگران، جامعه‌شناسان و فیلسوفان دین پیرامون آن بسیار تأمل داشته‌اند؛ گروهی بر این باورغلط تأکید دارند که «شادی» با «دین» همسایه نمی‌شود و جوامع دیندار جوامع ناشادی هستند! و برخی دیگر با استناد به آمار و ارقام از شادتر بودن دینداران خبر می‌دهند و دین را نافی شادی نمی‌پندارند.این ادعا بهانه‌ای شد تا به سراغ حجت‌الاسلام مصطفی قنبرپور، مبلغ دین و پژوهشگر اسلامی برویم و از وی در مورد «سهم دین در نشاط اجتماعی و شادی فردی» پرسش کنیم؛ اینکه آیا اساساً فقدان یا وجود شادی را می‌توان به دین نسبت داد؟به زعم قنبرپور، اسلام دینی است که ظرفیت بالایی برای شادی افراد ایجاد می‌کند و بالفعل کردن این ظرفیت نیازمند «روشنگری از دین» است. آنچه در ادامه می‌آید ماحصل این گپ‌وگفت است که می‌خوانید:جناب قنبرپور، طبق آمار ارائه شده در همایش « دین و شادی » در سال گذشته، دینداران در جامعه ایرانی «شادتر» از سایر افراد شناخته شده‌اند. فکر می‌کنید سهم دین در شادی فردی و اجتماعی افراد چقدر است؟دین اسلام، دین جامع و کاملی است و تمام مسائل بشر را از ابعاد مختلف حقوقی، سیاسی، قضایی، جامعه‌شناختی و... به عالی‌ترین وجه بیان کرده است و این پاسخگویی نیز محدود به یک زمان خاص نیست. از امام صادق(ع) پرسیدند ما هر وقت قرآن کریم را باز می‌کنیم، با طراوت به نظر می‌رسد، امام صادق(ع) فرمودند: «چون قرآن برای یک زمان، مردم و شرایط خاص نازل نشده است.» (تفسیر مجمع‌البیان) در این راستا، «شادی» نیز از جمله ابعاد مورد توجه در دین اسلام است و در ارتباط با آن نیز مطالب فراوانی آورده شده است. معتقدم، اسلام دین شادی است و دین غم و حزن نیست اما برای شادی چارچوبی قائل است؛ در اسلام شادی به دو قسم تقسیم می‌شود؛ یکی شادی ممدوح و دیگری مذموم. «شادی‌های ممدوح» شادی‌هایی است که در اثر معنویت، از قلب انسان برمی‌خیزد و «شادی‌های مذموم» شادی‌های زودگذر این دنیایی است.** چهره نگاری از نسل جدید جنگ های آیندهرای دفاع از مرزهای اعتقادی و سرزمینی باید هم درعمل و هم در نظر قوی و خلاق بود. لازمه برخورداری از نظریه قوی و خلاقانه، پرورش استعدادها و آموزش نسل بالنده و جوان کشور است. این مهم میسر نمی‌شود مگر با همت فرزندان دلیر و مجرب که از ذهنی تئوری‌پرداز برخوردارند و تجربه‌های خود را در دانشگاه‌ها و دانشکده‌های نظامی و انتظامی به دانشجویان منتقل می‌کنند. سرهنگ عبدالرضا محمدی رئیس پژوهشکده دانشگاه افسری امام‌علی(ع) یکی از همین چهره‌های متعهد و خدوم است که با تألیف کتاب‌های «سیر تاریخی دانشگاه افسری امام علی(ع) از 1301 تا 1357» و کتاب «جنگ‌های هزاره سوم از دیدگاه غرب» تألیف مشترک با مهدی حیدری به رسالت خود در این زمینه عمل می‌کند. سرهنگ عبدالرضا محمدی متولد 1346 فیروزآباد فارس است و دارای مدرک کارشناسی ارشد مدیریت دولتی است و در تدارک تألیف و تدوین جلد‌های دوم و سوم سیر تاریخی دانشگاه افسری امام علی(ع) از سال 57 تا کنون است.آقای محمدی کتاب «جنگ‌های هزاره سوم...» با چه رویکردی نوشته شد؟با توجه به تغییر و تحولات در عرصه نظامی بویژه پس‌از جنگ جهانی دوم که بیش از شصت‌سال از آن زمان می‌گذرد، با ورود فناوری‌های پیشرفته به عرصه نظامی، تحلیلگران مسائل بین‌المللی بر آن شدند با انجام تحقیقات گسترده و پژوهش‌های مختلف به زوایای متنوع شیوه‌های جنگ نوین بپردازند. بنابراین گروه‌های مطالعاتی در جهان امروز با پرداختن به این موضوع، گونه‌های متفاوتی از سبک و شیوه جنگیدن را شناسایی کرده و راهبردها و دکترین نظامی جدیدی را تدوین می‌کنند تا براساس آن تاکتیک‌های عملیاتی خود را طرح‌ریزی کنند. با توجه به این مسائل و با در نظر گرفتن اینکه ژئوپلتیک کشورمان در بین هفت منطقه بسیار حیاتی واقع شده است و حضور نیروهای نظامی امریکا و ایادی استکبار جهانی در این منطقه تهدید‌کننده امنیت ملی ماست، از این‌رو اهمیت پرداختن به‌این موضوع کاملاً برای ما روشن خواهد شد، چرا که کشورهایی که به شکلی با سلطه امریکا در نظام بین‌المللی مخالفند، از جمله ایران باید به‌دنبال روش‌های نوین دفاع و جنگ باشند تا در صورت نیاز بتوانند از حیات وتمامیت ارضی خود در مقابل آنها دفاع کنند.** گروه اطلاع رسانیخبرنگار: فاطمه مهدوی** انتشاردهنده:فاطمه قناد قرصیپژوهشم**9128**2002
29/10/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
گوناگون
پربازدیدترینها