واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش میدهدنمایشگاه نقاشی بیماران روانی در سنندج
هفتهجاری نمایشگاهی از نقاشیها و توانمندیهای دو طیف از بیماران روانی مزمن و بیماران اوتیسم در معرض دید عموم قرار گرفت.
به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، هفته جاری نمایشگاهی از نقاشیها و توانمندیهای دو طیف از بیماران روانی مزمن و بیماران اوتیسم در معرض دید عموم قرار گرفته است. این بیماران بر خلاف دید عمومی جامعه، انسانهای معمولی هستند و هیچ تفاوتی بجز در ذهنیات و افکار توهم گونه خود با مردم عادی ندارند. براساس آمارهای ارائه شده، حدود 40 درصد از مردم ایران دچار اختلالات روانی هستند با درجههای متفاوت و اگر این اختلالات درمان نشود به مرور زمان به بیمارهای مزمن روحی از جمله اسکیزوفرنی، شیزوفرنی، مالیخولیا و غیره تبدیل خواهد شد. بیمار مزمن روانی به افرادی اطلاق میشود که در گذر زمان عوامل اجتماعی، زیستی و روانی بر کارکرد ذهنشان تاثیر گذاشته و با توجه به سابقه ارثی و همچنین محیطی که در آن قرار دارند پاسخهای متفاوتی از خود نشان داده که در نهایت به ناتوانی جسمی و معلولیت آنها منجر میشود. بیماری اوتیسم یکی دیگر از بیماریهای است که سعی شده در این نمایشگاه به آن و نحوه برخورد جامعه با افرادی که درگیر این بیماریاند، پرداخته شود. فردین رشیدی روانشناس و یکی از مسئولان برپایی این نمایشگاه افزود: این نمایشگاه با همکاری بهزیستی سنندج و دو مرکز درمانی ساریژ و کانیان بر پا شده است. به گفته رشیدی، این نمایشگاه برای اولین بار در کشور و همچنین در استان کردستان برپا شده و جای امید است که در آینده نیز در تهران نمایشگاههای دیگری از این دست برگزار کنیم. وی خاطرنشان کرد: در این مجموعه 30 کار از بیماران مزمن روانی و 15 کار از بیماران اوتیسمی قرار داده شده، که بیماران مزمن روانی طیف 18 تا 50 سال بوده و بیماران اوتیسمی کودکان زیر 10 سال خالق آثار ارائه شده هستند. به گفته این مسئول، هدف از برگزاری این نمایشگاه آشنایی مردم با این بیماران بوده و اینکه آنان نیز همانند یک فرد عادی باید از حقوق شهروندی خود برخوردار باشند. رشیدی تصریح کرد: یکی دیگر از دلایلی که این افراد را به سمت نقاشی کشیدن ترغیب کردهایم دستیابی به دنیای درون آنها است زیراکه این افراد به دلیل متوهم و بودن و دور بودن از دنیای واقعی انسانها نمیتوانند به طور دقیق به مصاحبههای بالینی پاسخ دهند.
به گفته وی، مراکزی که در استان وجود دارد درمانی بوده و محلی نیز برای نگهداری و کنترل این نوع بیماران است زیرا که تعدادی از این افراد کسی را ندارند که از آنها نگهداری کند. رشیدی اظهار کرد: افرادی که در این مراکز هستند همه اقشار جامعه را در برمیگیرند و ما در اینجا شخصی را داریم که دبیر آموزش و پرورش است و یا کسی که در آلمان تحصیل کرده و پس از بازگشت به این بیماری مبتلا گشته است. به گفته این روانشناس، یکی از دلایلی ژنتیکی این بیماری افزایش دوپامین ترشح شده در مغز است که موجب توهم زایی و ایجاد اسکیزوفرنی و یا شیزوفرن ی در افراد میشود. رشیدی تصریح کرد: در گذشته کسی علت دقیق توهم و یا رفتارهای نامتعارف این افراد را نمیدانست و دلیل آن را جنزدگی میدانستند و به همین دلیل با این افراد بسیار با خشونت رفتار میکردند. به گفته وی، در قرن 18 میلادی پزشکی به نام پینه سعی در شناختن عامل این بیماری کرد و مرکزی نیز برای اینگونه بیماران احداث کرد و سپس در تمام جهان سعی شد که این بیماری بیشتر شناخته شود. به گزارش فارس، در دیدن این آثار باید قدری تامل شود و همانند یک نقاشی ساده نباید به آنها نگریست زیرا که این افراد سالهای سال چیزی در درونشان آنها را آزار میدهد و علت بیماریشان نیز به همان مورد برمیگردد که در آثار کاملا مشخص است. در یکی از این آثار کشیده شده ترس فرد از چاقو و فرو رفتن آن به چشم میخورد که به صورت غیر حرفهایی کشیده شده و یا در اثری دیگر فردی را میبینیم که در میان ماشینهای فراونی قرار دارد که از هرکدام صدای بوق و آژیر بلند شده است و نفرت شخص را از سر و صدا بیان میکند.
یکی دیگر از این بیماران مار خاکستری رنگی را ترسیم کرده و چشمانی آبی و مربی این شخص میگوید که این مار حفی نام دارد و شبها در هنگام خواب بیمار را اذیت میکند و سالهاست که در خوابهایش میخزد. تفاوتی که در نقاشی بیماران حاد روانی و کودکان اوتیسمی وجود دارد در نحوه بیان و درگیری نقاش اثر است، اینکه کودکان اوتیمسی همانند یک فرد عادی به دنیا نگاه میکنند و مانند یک کودک نقاشی میکشند اما افرادی که بیماری روانی دارند دنیای پیچیدهتری را به نمایش میگذارند که شاید جای تامل نیز داشته باشد.
آنها از چیزهای رنج میبرند که من یا شما روزانه هزاران بار با آن دست به گریبان باشیم و برایمان سخت نباشد که دروغ بشنویم، غیبت کنیم، صدای بوق بشنویم و یا در روزمرگی غرق شویم. شاید ما به این دلیل انسانهای عادی به شمار میآییم زیرا که تعداد ما زیادتر است و تعداد آنها کمتر و این از درک متفاوت زندگی در نگاه ما و آنها نشات میگیرد. در ادامه این نمایشگاه از یکی از بازدید کنندگان در مورد حال و هوای دیدن این آثار شوال میکنم، وی که خود را معلم بازنشسته معرفی کرد اظهارداشت: من به دلیل شغلی که داشتم با چند مورد از این کودکان برخورد داشتم و متاسفانه خاطرههایی که از رفتار خانواده با آنها دارم اصلا خوب نیست. وی افزود: هنگامی که به دیدن این کودک میرفتم پدر و مادر وی او را در زیر زمین خانه میبستند تا سرو صدا نکند و کسی از وجود کودک بیمارشان خبر دار نشود. این معلم بازنشسته خاطر نشان کرد: آثار این بیماران مرا بسیار متأثر کرد زیرا از نزدیک با دنیای آنها در ارتباطم و هر از گاهی به دیدنشان میروم و تا بلکه از نظر روحی تغییر کنند زیرا که آنها کسی را ندارند که به دیدنشان برود و مانند همه ما به همصحبت نیاز دارند. در پایان از او در مورد اطلاعرسان و فرهنگ مردم کردستان میپرسم این معلم بازنشسته اظهار کرد: به عقیده من در کردستان آنگونه که باید به بیماران روانی که تعدادشان نیز کم نیست اهیمت نمیدهند در تمام اماکن دولتی و خصوصی که رجوع میکنم صندوقهایی برای بیماران سرطانی و یا افراد نیازمند گذاشته شده اما کمتر کسی به درد و نیاز این بیماران اهمیت میدهد. سلام محمدی یکی دیگر از بازدیدکنندگان این نمایشگاه که خود نیز از نقاشان برجسته کشور است در مورد این آثار عنوان کرد: به دلیل اینکه این بیماران نمیتوانند ذهنیات خود را به درستی بیان کنند نقاشی کمک بزرگی به مربیان آنها در درک و شناخت این بیماران است. به گفته محمدی، ما نقاشانی داشتهایم که از بیماریهای روانی رنج میبردهاند اما آنها نقاش بودهاند و از نقاشی و رنگ و نماد به خوبی آگاهی داشتهاند و به همین دلیل آثار حرفهای و مهمی را خلق کردهاند. وی میگوید اگر به این بیماران نیز شناختی در مورد تکنیکهای نقاشی و رنگ و نحوه حرکت قلم بر کاغذ آموزش داده شود ممکن است آثار با ارزشی را از دنیای انتزاعی درون خود نقاشی کنند. انتهای پیام/79004/صا40
95/05/04 :: 05:55
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]