محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829274422
کونگ فو و داستان تکراری جهانی شدن/ چه کسی پاسخگوست؟
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گزارش خبری - تحلیلی مهر؛
کونگ فو و داستان تکراری جهانی شدن/ چه کسی پاسخگوست؟
شناسهٔ خبر: 3861941 - یکشنبه ۱۲ دی ۱۳۹۵ - ۰۹:۲۸
ورزش > ورزش های رزمی
.jwplayer{ display: inline-block; } داستان کونگ فو و ادعاهای مسئولانش سالهاست تکراری شده و زمانی که علاقمندان امیدوار به تغییر نگاه مسئولین ورزش به این مقوله می شوند، فصل جدید از این داستان رقم می خورد. به گزارش خبرنگار مهر، فدراسیون کونگ فو سالهاست به دنبال جهانی کردن این رشته به زعم مسئولانش ایرانی است. هر بار نیز هزینه های زیادی برای این موضوع انجام می شود که بعد از مدتها چیزی از آن بیرون نمی آید و نتیجه ای اعلام نمی شود. مدتی قبل فدراسیون کونگ فو در این خصوص برنامه های متنوعی از جمله تشکیل مجمع جهانی کونگ فو را در تهران برگزار کرد و طی روزهای گذشته نیز شاهد اجرای برنامه ای در یکی از شبکه های رادیویی بودیم که در چند نوبت به نقد و بررسی جریان جهانی شدن «کونگ فو» پرداخت. در این برنامه مسائلی مطرح شد که به هیچ عنوان برای اهالی رزمی بخصوص قدیمی ها و آنها که استخوان خرد کرده های رزمی قابل قبول نیست. طرح ادعای ایرانی بودن نام «کونگ فو» و ارتباط نداشتن آن با چین، از جمله مطالبی بود که تاسف جامعه رزمی کشور را در پی داشت و مسئولان ورزش کشور که گویا کمترین اطلاعاتی در این خصوص دارند از موضوع فوق دفاع کرده اند. یکی از مهمترین مسائلی که سالها جامعه رزمی از آن رنج می برند، کج سلیقگی و یا به عبارت صحیح تر کارشناس نبودن برخی در وزارت ورزش برای انتخاب نام این فدراسیون است. «فدراسیون کونگ فو و هنرهای رزمی» یک اشتباه بزرگ به لحاظ دستوری است. هنرهای رزمی یک مجموعه است که «کونگ فو» جزئی از آن محسوب می شود. از سوی دیگر رشته ای که قرار است متولیان امر به عنوان یا به اسم «رزم ملی ایرانیان» به دنیا ارائه کنند، ارتباطی به اصل موضوع نداشته و در خوشبینانه ترین حالت بتوان آن را یک سبک ایرانی نامگذاری کرد که تکنیک‌های رایج دنیا با اندک تغییر و اسامی ایرانی ارائه شده است که ارتباطی هم به تاریخ گذشته ایران ندارد. سالهاست که فدراسیون کونگ فو در تلاش است که این رشته را جهانی کند.تنها بررسی کوتاه در آرشیو اخبار رسانه این ادعا را ثابت می کند که طرح اسامی چون «کونگ فو» با تشکیلات جهانی «ووکا»، «توآ» و تشکیلات جهانی «ووتا» و حالا به اسم «توآی» برای رسیدن به این هدف برنامه ریزی شده است. شاید جهانی شدن این رشته خبری هیجان انگیز برای مسئولان فعلی وزارت ورزش باشد ولی علاقمندان به رزمی سالهاست این خاطره تکراری را می شنوند. گسترش یک رشته چه در سطح ملی و چه در سطح جهانی، قبل از هرچیز به پتانسیل خود آن رشته بستگی دارد و نه لزوما حمایت های دولتی! همانطور که این سبک نیز در سالهای پس از انقلاب حتی با وجود ممنوعیت گسترش پیدا کرد. رشته هایی مثل «موی تای» یا «پنچاک سیلات» ک با حمایتهای دولتی جهانی نشده اند. این دست هنرهای رزمی با صدها سال قدمت، سالهاست در دنیا شناخته شده اند. حمایت دولتها صرفا در راستای ورود تشکیلات ورزشی آنها به مجامع معتبر ورزشی بوده است. با این حال این موضوع گویا به اشتباه در بین مسئولان ورزش ایران جا افتاده که می توان با امری دستوری و اداری کارها مرتفع خواهد شد. توجه تصمیم گیرندگان ورزش کشور را باید به نکته مهمی جلب کنیم که یک رشته اگر پتانسیل لازم را داشته باشد، به خوبی می تواند راه جهانی شدن را طی کند. «کیوکوشین» که شاید نمونه ای شاخص برای این موضوع باشد که گاهی آن را یک رشته مستقل تصور می کنند. «جوجیتسو برزیلی» نمونه دیگری است که در دهه های اخیر گسترش خوبی در جهان داشته است. راهی که مسئولان فدراسیون فوق طی می کنند، اگر هم منجر به ورود «توآ» یا «توآی» یا هر اسم احتمالی دیگری به مجامع جهانی شود، یک جهانی شدن مصنوعی است که با رابطه و .... رخ داده است که برای حفظ چنین جهانی شدنی هم دائم باید اسم عوض کرد ، تاریخ سازی کرد ، نامه نگاری کرد و .... سئوال مهمی که در این بین مطرح است اینکه چگونه وزارت ورزش اجازه داده برای سالهای متمادی یک فدراسیون در زیرمجموعه اش به عنوان یکی از شناخته شده ترین، محبوب ترین و پر مخاطب ترین هنرهای رزمی دنیا نام گذاری شود؟! با این وجود چه کسی مسئول تعداد کثیری از نوجوانان و جوانانی که به عشق «کونگ فو» جذب این فدراسیون شده و سالها بعد فهمیده اند آنچه فرا گرفته اند اصلا «کونگ فو» نبوده می باشد؟ همان هایی که از اول با آگاهی از ایرانی بودن این رشته و البته با باور ادعاهای مطرح شده از جانب مسئولین، به جای رشته هایی به زعم آقایان وارداتی، جذب «کونگ فو» شده اند و امروز درمی یابند که باید بروند در تورنمنت های دست چندم همان سبک های وارداتی «کیک بوکسینگ» و «ساندا» شرکت کنند، حق دارند بپرسند که اگر عاقبتشان قرار بود این باشد، بهتر نبود از همان اول می رفتند دنبال همین رشته ها تا امروز به جای این تورنمنت های غیر رسمی در میادین معتبر جهانی به عنوان عضوی از تیم ملی «ووشو» یا «کیک بوکسینگ» کشورشان بدرخشند؟ در چنین مواقعی آیا مسئولان و متولیان این امر احساس مسئولیتی در این موارد نمی کنند؟ چه کسی بهای هدر رفتن جوانی این ها را بخاطر بلندپروازی های این آقایان و سکوت شما خواهد داد؟ در پایان از وزیر ورزش که این روزها به عنوان یکی از متخصصان ورزش و ..... نام برده می شود درخواست داریم این موضوع را بیشتر بررسی کرده و از نظر کارشناسان بیشتر بهره برده شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
ورزش
پربازدیدترینها