محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829526440
جریان اصولگرایی نه محبوبیت و نه مقبولیت عامه دارد
واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
محمد علی رامین:
جریان اصولگرایی نه محبوبیت و نه مقبولیت عامه دارد
محمد علی رامین که زمانی در معاونت مطبوعاتی احمدی نژاد فعالیت می‌کرد، این روزها بیشتر فعالیت حزبی می‌کند.
روز نو : محمد علی رامین که زمانی در معاونت مطبوعاتی احمدی نژاد فعالیت می‌کرد، این روزها بیشتر فعالیت حزبی می‌کند.
به گزارش روز نو؛ او این روزها، یکی از اعضای جبهه یاران انقلاب اسلامی است که به گفته خودش خودش تنها یک عضو معمولی است و نمی‌خواهد سمتی داشته باشد. در ششمین نشست این جبهه هم اتفاقاً جلوی درب محل برگزاری مراسم ایستاده بود و به میهمانان خوشامدگویی می‌کرد. اما با وجود اینکه سمتی ندارد، نظرات جالبی درباره انتخابات آتی ریاست جمهوری دارد. او می‌گوید که انتخابات رقابت فرسایشی انقلابیون با خودشان است. او حتی با وجود اینکه در جبهه‌ای منسوب به اصولگرایان کار می‌کند اما معتقد است که جریان اصولگرایی نه محبوبیت و نه مقبولیت عامه دارد. از این رو چرایی فعالیت او در یک جبهه اصولگرا که با نزدیک شدن به انتخابات، فعال‌تر شده، مورد سؤال است.
مشروح گفت‌و‌گو با یار پیشین احمدی‌نژاد در ادامه می‌آید:
آقای رامین تحلیل شما از انتخابات ریاست جمهوری آینده چیست؟
ببینید، ملت ما انواع «رؤسای جمهور» ازهاشمی، خاتمی، احمدی نژاد تا روحانی را تجربه کرده‌اند؛ بعضی «عبرت» شده‌اند و برخی نیز با وجود خدماتشان، به مرحله یک تجربه ماندگار و یک الگوی پایدار نرسیدند. بعد از این «آزمون و خطا»ها، وقت آن است تا ملت بزرگ و تمدن ساز ایران در انتخاب بعدی خویش، در برابر الگوهای فاسد و مبتذل «غربی آمریکایی»، یک الگوی «ایرانی اسلامی» را به جهانیان ارائه دهد. در واقع رئیس جمهوری انتخاب کند که از جمله ویژگی‌های آن، واقعیت شناس و آرمانگراست؛ و خودش را عضوی از امت امام خامنه‌ای می‌داند، انقلابی است و از انفعال در برابر مشکلات داخلی و مسائل جهانی مبراست، مردم دار، متواضع و دلسوز محرومان مملکت است، به مجموعه مدیریتی خویش اختیار و مسئولیت می‌دهد و مسئول اقدامات آنهاست، خودش را همه فن حریف، علامه دهر و پرمدعای عرصه انقلاب و ملت و نظام نمی‌پندارد، راهبردی جدید برای نظام در سر ندارد و سیاست‌ها و مواضعش را کاربردی ارائه می‌دهد؛ خودش حزبی نیست، اما از همه انقلابیون توانمند برای پیشرفت و عدالت در کشور بهره می‌گیرد و بستر حضور نیروهای متخصص کشور در ورای مرزها به ویژه در منطقه را برای همکاری با همسایگان فراهم می‌آورد.
فکر می‌کنید که رئیس این دولت، این ویژگی‌ها را دارد؟
قطعاً این ویژگی‌ها را ندارد؛ ادامه کار این دولت در دور بعد، کشور را به بن بست جدی می‌کشاند. این بدان معنا نیست که بگویم که یک فردی از احزاب اصولگرا این ویژگی‌ها را دارد؛ چراکه معتقدم، احزاب اصولگرا نه کاندیدای شاخصی دارند و نه خودشان محبوبیت و مقبولیت عامه دارند. معتقدم رقابت فرسایشی اصولگرایان با انقلابیون، مشکل همیشگی آنها در انتخابات‌هاست؛ روحیه محافظه کاری آنها باعث می‌شود که نیروهای انقلابی را محترمانه کنار بزنند و آنها را نادیده بگیرند؛ در حالی که همین نیروها هستند که می‌توانند، افکار عمومی را بسیج کنند.
خب اگر اصولگراها برای انتخابات کاندیدا معرفی و یا رقابت نکنند، چه کار باید کنند؟
بحث بر سر حذف آنها در عرصه سیاسی نیست، سخن بر سر پرهیز از انحصار گرایی و خود اتکایی آنهاست.
بنده یک طرحی دارم که در آن ویژگی‌های رئیس جمهور را بیان کرده‌ام. بخشی از آنها را هم در سؤال قبل گفتم. به نظرم ما باید به سمت روش‌های نو برویم؛ مثلاً واداشتن نیروهای سیاسی به تشکیل مجموعه کار گروه‌های تخصصی، تا بحال تجربه نشده است. چرا که کاندیداهای مطرح، همیشه خودشان «همه فن حریف» ارائه شده‌اند؛ در حالی که باید با تشکیل هسته‌های تخصصی، هر مبحثی را به «کارشناس و متخصص مربوطه» ارجاع بدهد و مردم را با یک سری شعارهای توخالی فریب ندهد.
خب چه طور می‌توان این کار را کرد؟ یعنی شیوه سپردن امور به این کارگروه‌ها چه طور باید باشد؟
مثلاً برای امور اقتصادی، فرهنگی، سیاسی (داخلی و خارجی)، صنعت، تجارت، کشاورزی، سلامت، امنیت و ...، افراد مطلوب از همان ابتداء معرفی می‌شوند و هر کدام گروه کارشناسی خودش را تشکیل می‌دهد؛ در تمام دوران تبلیغات، این گروه‌های تخصصی، وظیفه جلب نخبگان و توجیه افکار عمومی و تبلیغات کاندیدای مورد نظر را در سراسر کشور انجام می‌دهند. اگر این طرح، حتی در این دوره هم جواب ندهد، در دوره‌های بعد حتماً جا می افتد و یک سبک مدیریتی جدید در ایران و جهان ارائه خواهد شد. اگر هم در همین انتخابات جواب داد، می‌توان ساختار آن را در قانون اساسی وارد کرد. بنابراین به نظرم فارغ از این که چه کسی داوطلب باشد، می‌توان درباره این طرح تأمل کرد.
اجرایی شدن این طرح قطعاً با موانعی هم رو به رو خواهد بود. درست است؟
بنده بر مشکلات اجرای طرح واقفم؛ اما برای این که هر بار رئیس جمهور منتخب به «رقابت» با نظام نپردازد و با بروز سایر عوارض منفی، خودش و مملکت آسیب نبیند، به این جمع بندی رسیده‌ام که چون کشور باید به صورت گروهی اداره شود، پس مردم هم از همان ابتدا با یک گروه متخصص همراه کاندیدا آشنا بشوند تا آگاهانه‌تر انتخاب کنند.
این کاری که شما می گویید را احزاب به یک نوع دیگر انجام می‌دهند؟
کدام حزب؟ ما که نه حزب مفید و تعیین کننده داریم و نه هیچ چهره برجسته و محبوبی به سلامت داریم، این طرح کمک می‌کند تا کمی خلاءها را جبران کنیم. تازه در کشورهای غربی که احزاب حاکمیت دارند، باز هم مردم یک فرد را بر می‌گزینند تا در اختیار حزبش به مدیریت بپردازد؛ اما در این طرح، کاندیدای مورد نظر، محدود به هیچ حزبی نیست و افراد امین و خبره را از هر طرفی می‌تواند برگزیند تا گروه‌های تخصصی را تشکیل بدهند که آنها مسئول توجیه منطقی جامعه و همراه کردن نخبگان در سطح کشور بشوند؛ بعداً از میان این گروه‌ها، مسئولین ذیربط در هیأت دولت منتخب برگزیده خواهند شد.
همین افراد متخصص در هر حوزه‌ای، بعداً مانع دیکتاتوری و رفتار غیرکارشناسانه رئیس جمهور می‌شوند؛ این خبرگان و متخصصان هم در امور مربوط به خود احساس مسئولیت کرده و از همین الآن به فکر برنامه و جذب نیروی انسانی می افتند؛ هم بعداً تأئیدشان توسط مجلس، مطمئن‌تر خواهد بود، چون به نوعی قبلاً مورد تأیید مردم قرار گرفته‌اند؛
اگر رئیس جمهور منتخب افراد اصلی تیم کاری دولت خودش را پیشاپیش به مردم معرفی کند، همکاری بعدی آنها تثبیت می‌شود و رئیس جمهور منتخب نمی‌تواند بعداً رأی اعتماد ملت را به هر کسی که دلش خواست واگذار کند؛
آیا نمونه‌ای هم برای این طرح خودتان در جایی از دنیا سراغ دارید؟
خیر؛ در تاریخ معاصر یا قبل از آن و نیز در گستره جهان چنین سبکی را سراغ ندارم؛ اما بر اساس منطق انسانی و معیارهای اسلامی، آن را مفید و کامل‌تر از سبک فعلی رایج در ایران و جهان می‌بینم.
به نظرتان این طرح شما کامل و قابل اجراست؟
اولاً این طرح قابل انعطاف و قابل اصلاح و تکمیل است، ثانیاً اگر اشکالاتی به نظر بیاید، می‌توانم توضیحات بیشتری بدهم و یا در باره آنها با سایر دلسوزان مملکت همفکری بکنیم ...
فکر نمی‌کنید که معرفی یک مجموعه افراد، خود کاندیدا را از طرف رقبا، آسیب پذیر بکند؟
در مورد این که اگر داوطلب ریاست جمهوری افراد زیادی را پیشاپیش معرفی کند، آسیب پذیر می‌شود، زیرا حمله به آن افراد آسان‌تر صورت می‌گیرد، گرچه حرف درستی است، اما راه حل دارد...
مهم آن است که یک کاندیدا، جرأت و اراده سنت شکنی و خرق عادت را داشته باشد و بر اساس ویژگی جامعه اسلامی «و امرهم شوری بینهم»، از تکرار مکررات و محدوده بسته باندهای پشت پرده خارج بشود و مردم را محرم سرنوشت کشور خود بداند.
*اميد ايرانيان
تاریخ انتشار: ۰۹ دی ۱۳۹۵ - ۱۱:۱۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها