واضح آرشیو وب فارسی:الف: جرایم مشهود سران فتنه
سید مسعود علوی/7 دیماه 95
تاریخ انتشار : سه شنبه ۷ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۳:۲۹
وقایع انتخابات سال 88 فراتر از یک رجوع به آراء عمومی برای انتخاب رئیس جمهور بود. دشمنان اسلام و انقلاب به بهانه این انتخابات یک پروژه سنگین براندازی را طراحی کرده بودند و راهبرد آنان این بود که؛ «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است.» لذا آنها با اسم رمز آشوب به میدان آمدند و قبل از انتخابات و بعد از انتخابات از این اسم رمز استفاده کردند. اسم رمز، کلمه «تقلب» بود! آنها کاری به مردم، شمارش آراء و حقیقت صندوق های رأی نداشتند. همان صبح روز رأی گیری اعلام کردند؛ «اگر موسوی رأی نیاورد، بریزید به خیابان ها.» این جمله را بی.بی.سی بارها از زبان همسر یکی از مقامات کشور، همان روز رأی گیری پخش کرد! هنوز رأی گیری پایان نیافته و رأیی از صندوقی شمارش نشده بود که موسوی اعلام کرد؛ «من برنده انتخابات هستم!» و تا آخر بر این توهم ایستادگی کرد. در علم حقوق، جرایم به اعتبار لحظه مشاهده به جرایم مشهود و غیر مشهود تقسیم می شوند. جرم مشهود، جرمی است که در منظر پلیس و مردم واقع می شود و مرتکب آن حین ارتکاب و یا بلافاصله پس از ارتکاب دستگیر می شود. ده مورد در آیین دادرسی کیفری ایران در خصوص جرم مشهود به عنوان مصداق ذکر شده است. آنچه سران فتنه و فتنه گران در جریان آشوب های سال 88 مرتکب شدند از جنس جرایم مشهود بود. اولین جرم مشهود سران فتنه در این آشوب این است که؛ با صراحت اعلان جنگ با جمهوریت نظام کردند و رأی ملت را نپذیرفتند و رأی هیچ مرجع فیصله بخش مثل شورای نگهبان و ولایت فقیه را برنتافتند و فرمان شورش را صادر کردند. آنها رأی مردم در شهرستان ها، روستاها، بخش ها و جنوب شهری ها را رأی نمی دانستند و مشروعیت را در رأی بالای بالاشهری ها می جستند و عملاً شمشیر به روی پابرهنگان و محرومین کشیدند و تا آخر پای تهمت تقلب به نظام ایستادند. دومین جرم آنها اعلام جنگ با نظام و محاربه و بغی است و حاضر نشدند از طریق حقوقی ادعای خود را پی گیری کنند. ده ها نفر در این محاربه کشته شدند، بنیاد شهید نام 22 شهید فتنه را ثبت کرد، هزاران نفر زخمی شدند و میلیاردها تومان خسارت به اموال مردم و اموال عمومی و دولتی وارد شد. مشارکت در قتل، کمترین جرم آنهاست. جرم سوم آنها همراهی شان با دشمن در نبرد نرم آمریکا برای براندازی نظام است. وزیر ارشاد دولت اصلاحات را به بی.بی.سی فرستادند تا بیانیه های آنها را بخواند. تیم رسانه ای خود را به رایو آمریکا، رادیو انگلیس، رادیو فرانسه و دیگر شبکه های جهنمی ارتش رسانه ای غرب فرستادند و از بلندگوهای دشمن، بیانیه های شماره 1،2و... را خواندند. آنها در کنار منافقین، ضد انقلاب ها، بهایی ها، کمونیست ها و زخم خوردگان از امام و انقلاب قرار گرفتند و با آنها یکصدا در تظاهرات و شورش های خیابانی تا آنجا پیش رفتند که شعار «مرگ بر اصل ولایت فقیه» دادند. با رونمایی این چهره از سران فتنه معلوم شد اصلاً مسئله آنها انتخابات نیست و اصل و قلب نظام را نشانه گرفته اند. چهارمین جرم آنها تشویق دشمن به تشدید تحریم ها و اعزام نمایندگان خود به کنگره آمریکا و اتحادیه اروپا برای وضع تحریم های شکننده است. نمایندگان آنها در کنگره آمریکا و اتحادیه اروپا صریحاً گفتند فشارها را زیاد کنید تا دولت سقوط کند. آنها در این اتهام، در حقیقت، مردم را نشانه گرفته بودند و مردم را به جرم اینکه نام نامزد آنها را در صندوق نریخته بودند، داشتند مجازات می کردند. 13 میلیون اختلاف رأی بین دو نامزد نفر اول و دوم، آنها را دیوانه کرده بود و اقدام به هر عمل خلاف عقل و شرع و انسانیت می کردند. پنجمین جرم آنها اقدام علیه اقتدار و امنیت ملی بود. رأی 85 درصدی مردم و نیز رأی 60 درصدی منتخب مردم به طور طبیعی برای نظام، تولید اقتدار می کرد و ملت می توانست با این رأی در برابر شرارت دشمنان اسلام به ویژه آمریکا بایستد. اما آنها با جرزنی و آغاز اغتشاشات، امنیت ملی را هدف گرفته و کشور را در معرض مداخلات خارجی قرار دادند و جالب اینجاست که بی پروا در پناه بیگانگان، به نظام و ارزش های آن می تاختند. ششمین جرم آنها امیدوار کردن دشمن بود به اینکه دشمنان قسم خورده می توانند روی آنها حساب باز کنند و به عنوان ستون پنجم نقش آفرینی کنند. آنها تا آنجا پیش رفتند که نتانیاهو گفت: «اصلاح طلبان به نمایندگی از ما در تهران می جنگند!» هفتمین جرم آنها به باد دادن فرصت هایی بود که می توانست برای مردم محروم، راه نجاتی از فقر و بیکاری باشد. بر اساس برآوردهای مردمی و دولتی، 324 هزار میلیارد تومان خسارت به اموال مردم و اموال دولتی وارد شد. با این مبلغ می شد برای بیش از دو میلیون نفر فرصت شغلی ایجاد کرد. علاوه بر این ذهن مسئولین نظام را که باید در حوزه اقتصاد متمرکز شود، مشغول خنثی کردن توطئه های آنها که دست در دست اجانب داشتند، کرد. با این آشوب ها، سرمایه گذاری خارجی و داخلی افت کرد و رغبت به سرمایه گذاری کاهش یافت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]