تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817517878
گفت و گو با سازنده سازهای سنتی / روزی که سازم کوک شد
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: گفت و گو با سازنده سازهای سنتی / روزی که سازم کوک شد بجنورد- این بار پای حرف های هنرمندی نشستیم که صحبت هایش رنگ دیگری داشت؛ حرف هایی که پر از درد بود. صدایش هم مثل حرف هایش متفاوت بود؛ صدایی از جنس غربت.
مرتضوی- «حدید محمدی» هنرمندی است که روزهای گذشته تجربه متفاوتی از نمایشگاه را در قالب ساخت سازهای سنتی پشت سر گذاشته است و به محض ورود به نمایشگاهش به خوبی می توانستی این تفاوت را حس کنی. او که از دوران کودکی قدم به دنیای موسیقی گذاشته و ساخت ساز را به شکل تجربی آموخته است از بی مهری‌هایی گفت که این روزها گریبان گیر موسیقی استان شده است و سدی است در برابر تعالی این روزهای موسیقی. حدید محمدی به اولین سوال ما با کمی مکث پاسخ می دهد.چگونه پا به دنیای موسیقی گذاشتید؟به واسطه این که پدرم اهل شعر و موسیقی بود از همان دوران کودکی به ساز علاقه مند شدم و کم کم موسیقی را به شکل خودآموز با پیانو شروع کردم و بعد ساز سنتور را نزد مربیان بجنوردی فرا گرفتم. اما ازآن جایی که محیط آموزشی بجنورد در آن سال ها ضعیف بود باعث شد تا برای آموزش به تهران بروم و نزد استاد «رضا شفیعی» سنتور را آموزش ببینم و این گونه به طور جدی و حرفه ای وارد دنیای موسیقی شدم. چه شد که به ساخت ساز روی آوردید و اولین سازی که ساختید در چه سالی بود و چه حسی داشتید؟ در دورانی که در تهران سنتور را آموزش می دیدم به تعمیر ساز هم پرداختم و این اتفاق باعث شد تا به ساخت ساز علاقه مند شوم، از طرفی اکثر سازهای موجود در بازار مناسب نبود و این دلیل دیگری شد تا در این زمینه تجربه کسب کنم. سال 76 بود که ساخت سنتور را تجربه کردم. به نظرم تولید یک اثر هنری لذت فراوانی دارد و فرقی نمی کند که اثر را به عنوان الگو برداری از نمونه های موجود ساخته باشید یا این که اثری متفاوت تولید شود و به نظرم خلق اثر به هیچ حسی نزدیک نیست و نمی توان آن را با هیچ حسی مقایسه کرد. در واقع برای من قشنگ ترین لحظه زندگی ام، لحظه ای است که یک ساز را می سازم و صدای یک ساز را در می آورم. آن لحظه ای که برای نخستین بار صدای سازی را که ساخته بودم شنیدم برایم مانند لحظه تولد بود؛ آن هم تولدی دوباره.آیا فعالیتی در زمینه آموزش ساخت ساز در استان وجود دارد؟ ساخت ساز یک جریان شخصی است و شباهتی میان ساخت یک ساز بین افراد وجود ندارد و از آن جایی که هر یک از ما لحن و فرهنگ خاص خودمان را داریم، سازی که می سازیم هم تحت تاثیر این فرهنگ و لحن قرار می گیرد، بنابراین هیچ وقت ساز 2 شخص مختلف مانند هم نمی شود و این جریان باعث شده است تا هیچ سازنده ای ساخت ساز را آموزش ندهد. ضمن این که ساخت ساز هیچ منشا و منبعی ندارد و اگر بخواهد مطالعه ای روی آن انجام بگیرد نمی توان نکات اساسی را در آن گنجاند. با این همه هیچ گونه حمایتی هم از سوی موسسات ذی ربط شکل نگرفته، بنابراین قدمی هم در این زمینه برداشته نشده است. با این همه افرادی که علاقه مند به ساخت ساز هستند با آن چه که در توان دارم از آن ها حمایت می کنم. شما تجربه نوازندگی داشتید و کم کم به ساخت ساز روی آوردید، چقدر مهم است که سازنده یک ساز تجربه نوازندگی داشته باشد تا بتواند یک ساز خوب بسازد؟اگر بخواهم مقایسه ای داشته باشم، مثل شاعری می ماند که قوانین و قالب های شعری را نمی داند. هر چند ممکن است سازنده ای بتواند یک ساز خوب آن هم با حضور نزد استادان بسازد اما این وابستگی مداوم برای درآوردن صدای ساز فرد را محدود می کند و هیچ وقت نمی توان به طور کامل این جریان را لمس کرد و نیاز است که سال های طولانی را صرف کند تا تجربه لازم را به دست آورد.مردم استان چقدر از سازهای بومی استقبال می کنند؟بسیار زیاد، به خاطر این که ساز جزو فرهنگ استان است و قطعا لذتی که یک بومی منطقه از قطعات بومی استان می برد از ساز های کلاسیک و یا کلاسیک ایرانی بیشتر است. شاید به جرات می توان گفت که 80 درصد از افرادی که از استان به سراغ موسیقی می آیند بیشتر به سازهای بومی علاقه نشان می دهند. البته از آن جایی که در هر منطقه ساختار ساز، قطعات و نوع نواختن آن متفاوت است باعث شده است تا ساز دوتار در این منطقه خانگی شود و این یک حُسن است زیرا می توانیم موسیقیمان را به کشور و حتی جهان صادر کنیم و اگر فردی بخواهد ساز دوتار را یاد بگیرد باید به این استان سفر کند و این یک موقعیت خوب برای استان است.برای شناساندن سازهای بومی استان چقدر تلاش شده است؟هر تلاشی بوده شخصی شکل گرفته و متاسفانه هیچ گونه حمایتی از این جریان نشده است تا حتی مکانی برای تمرین گروه اختصاص داده شود. در واقع افرادی با تلاش شخصی این موسیقی را از کشور خارج و با شرکت در جشنواره های جهانی معرفی کردند که این حرکت بسیار ارزنده و ارزشمند است.سازهایی مانند ویلن و گیتار بر اساس استانداردهای جهانی ساخته می شوند. آیا معیار دقیقی برای ساخت سازهای سنتی و بومی وجود دارد؟از نوع نگاهی که به ساز به لحاظ زیبایی شناسی داریم تقریبا یکسری کلیاتی وجود دارد؛ این که فرم کاسه را به چه شکلی تراش دهیم یا انحنای نوع دسته را چگونه رعایت کنیم اما این که ابعاد و فرم خاصی را در نظر بگیرم استاندارد خاصی ندارد با این همه در طول سیم و فاصله شیطانک تا خرک و فاصله پرده ها قطعا استاندارد وجود دارد اما در شکل ظاهری استانداردی وجود ندارد و به قول بسیاری از اساتید موسیقی دوتار؛ سازی وحشی است و کار هر سازنده ای با سازنده ای دیگر تفاوت دارد. با این همه یکسری استانداردهایی دارد که بیشتر در صدا دهی ساز است نه در شکل ظاهری آن. با این وجود وقتی بخواهیم به شکل علمی ساخت ساز را انجام دهیم باید مسائل بسیاری رعایت شود و اگر قرار است در صدای ساز به لحاظ زیر و بم تغییراتی انجام بگیرد باید استاندارد باشد. آیا استقبالی برای سفارش و خرید سازهایی که می سازید از خارج ازکشور هم وجود دارد؟معمولا افرادی که بومی این منطقه یا ایرانی های مقیم خارج هستند سازها را تهیه می کنند و حداقل سالانه10 مورد به کشورهای مختلفی هم چون اتریش، آمریکا، کانادا و انگلیس فرستاده می شود به ویژه ساز دوتار که می دانند باید از این منطقه تهیه شود.تا به حال سازی را که ساختید هدیه دادید ؟بله. به دکتر ماریا پامونیسکا که برای معرفی ساز خود که یک ساز باستانی مربوط به جنوب لهستان بود به ایران سفر کرده بود. این ساز را در زمان کوتاهی که این هنرمند در ایران حضور داشت ساختم زیرا می خواستم نشان دهم که سازنده های سازهای ایرانی استعداد و توانایی ساخت سازهای دیگر را در زمان کوتاه دارند. دوست داشتم که احساس کنند در ایران استعدادهای خوبی وجود دارد و این که می گویند ایران به لحاظ موسیقیایی در محدودیت است، درست نیست و در واقع کمبودی وجود ندارد و به راحتی می توانیم در این زمینه فعالیت کنیم و سازهایی با کیفیت عرضه کنیم. البته سازهایی را در قالب تزئینی زمانی که در گرگان بودم به مسئولان آن منطقه هدیه دادم اما مسئولان این گونه نیستند که به یک ساز موسیقیایی تمایل نشان دهند و این قضیه به آن صورت برای مسئولان پیش نیامده است ولی سنتور را به اساتیدی در مناطق مختلف هدیه دادم.ساخت سازهای سنتی در زمره رشته های صنایع دستی قرار می گیرد میراث فرهنگی تا چه اندازه نقش خود را به عنوان دستگاهی که وظیفه حفظ این میراث را بر عهده دارد، به خوبی ایفا کرده است؟تا این لحظه هیچ گونه حمایتی از سوی این اداره انجام نگرفته و برای صنایع دستی هزینه ای نشده است. متاسفانه محدودیت هایی برای فعالیت فعالان و تولید کنندگان این عرصه حتی در خانه ای که به نام خانه صنایع دستی است قائل می شوند که به هیچ وجه شایسته نیست و به نوعی به صنایع دستی لطمه وارد می شود. در ضمن فعالیت های سازندگان ساخت سازهای سنتی محدود به حضور در نمایشگاه ها شده است آن هم با هزینه های شخصی که به نظرم حرکت هایی از این دست حمایت محسوب نمی شود زیرا حتی فرهنگ سازی لازم در این زمینه انجام نگرفته است تا مردم بدانند که به نمایشگاهی پا می گذارند که در آن کالای با ارزش ارائه می شود نه کالای بی ارزش و سطحی. البته نباید فراموش کرد که حتی در قالب هدیه هم خریدی از صنایع دستی صورت نگرفته است و اگر بوده به واسطه روابط بوده نه ضوابط.منبع : روزنامه خراسان شمالی1744 ** انتشاردهنده : علی اصغرافتاده
05/10/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها