تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833466990
جاودانگی از دانته، شکسپیر، هاثورن تا هرمان ملویل - مجله اینترنتی کمونه
واضح آرشیو وب فارسی:کمونه: در اسطوره شناسی ادبیات آمریکا عدم استقبال مخاطبان و منتقدان از رمان «موبی دیک» و گوشه نشینی و سکوت اختیارکردن هرمان ملویل، اصلی ترین تصویر زندگی اش به حساب می آید که بسیار شباهت دارد به خود-تبعیدی هنری جیمز به انگلستان، فاز اواخر عمر مارک تواین که شده بود حیوان خانگی سفید ملوس و دست آمیز ثروتمندان، دائم الخمری و جوانمرگی فیتزجرالد و نیز دست ودلبازی همینگوی. این تصویرهای کلیشه ای به ما از حقیقت نویسندگی در آمریکا به صراحت سخن می گوید. یکی از حسب حال نویسان ملویل به نام نیوتون آروین، نحوه برخورد عمومی جامعه را با موضوعی که او برای رمان [موبی دیک] برگزید «سنگین ترین موضوع در تاریخ ادبی علیه تفکر آمریکایی» قلمداد کرد. کندوکاو در آثاری که ملویل پس از «موبی دیک» منتشر کرد و نیز حسب حال هایی که از او نوشته شد، آشکارکننده ماهیت سکوتی است که او اختیار کرد؛ هرچند که در این باره نکات شگفتی هم وجود دارد. نخست بهتر است پی ببریم وقتی ملویلِ جوان «موبی دیک» را نوشت چه شرایطی را تجربه می کرد. ملویل اوایل فوریه ۱۸۵۰ که پس از سفری چهارماهه به نیویورک بازگشت سی ساله بود؛ هدفی که در آن سفر دنبال کرده بود بررسی کیفیت انتشار چهارمین کتابش به نام «نیم تنه سفید» در انگلستان بود. اندکی پس از بازگشتش، او که دو رمان «نیم تنه سفید» و «ردبرن: نخستین سفر» را در مدت پنج ماه نوشته بود، قلم به دست گرفت تا ششمین کتابش را براساس تجربیات دریانوردی اش بنویسد؛ تجربیاتش از سفر والگیری. طولانی ترین سفر دریایی ملویل مربوط می شود به تجربه ای ۱۸ ماهه روی کشتی والگیری «آکاشنت» و نیز دوره ای به نسبت کوتاه که در کشتی های والگیری «لوسی آن» و «چارلز و هنری» خدمت می کرد؛ اما، تا ۱۸۵۰ جزئیات سفر والگیری اش هیچ جایی در داستان هایی که می نوشت نداشت. کشتی های والگیری که در رمان های «تیپی»، و «ماردی» از آن سخن گفته شده در اصل، همگی نقطه شروع و بهتر بگویم پایه و اساس برای خلق «موبی دیک» را فراهم آورد. ابتدا به ساکن، خالی از لطف نیست اگر نامه ای را که برای دیگر دریانورد ادیب به نام ریچارد هنری به تاریخ یک مه ۱۸۵۰ درباره کتاب جدیدش فرستاد بخوانیم: «رمان درباره سفر والگیری است؛ نیمی از کتاب را نوشته ام... هرچند، کتاب غربیی خواهد بود، می ترسم؛ آخر، چربیِ وال، چربیِ وال است دیگر! درست است که هرکس می تواند از وال چربی بگیرد، ولی شعر مثل کشیدن ضمغ از درختی یخ زده و فراخ است؛ برای شاخ وبرگ دادن به شعر هم آدم باید از قدرت تخیلش استفاده کند که ماهیت آن هم باید مثل جست وخیزهای خود وال ها نخراشیده باشد. با این همه، منظورم این است که بدون در نظرگرفتن همه اینها حقیقت را درباره آنچه در ذهن داشته ام نوشته ام.» در اواسط تابستان همان سال ملویل به ناگاه به مزرعه یکی از خویشانش در پیتسفیلد واقع در ایالت ماساچوست رفت و نسخه ای از کتاب تازه چاپ شده ناتانائیل هاثورن هم به نام «موسای خلوت نشین» به دستش رسیده بود. همانجا بود که به دیدار هاثورن نائل آمد؛ ملویل در همان سال، به خاطر نزدیکی به نویسنده سالخورده هاثورن برای ادامه نویسندگی جسارت یافته و انگیزه گرفته بود؛ در حدی که جایی نوشت: «حس می کنم هاثورن در من بذر زایندگی را رویا ند.» ملویل در گذشته سفرهای والگیری را تجربه کرده بود و از دل همان تجربه ها داستان مورد نظرش را بیرون کشید و نسخه استادانه نگارگری شده، سمبولیک، حماسی و بدبینانه ای را که دست آخر زیر چاپ رفت به رشته تحریر درآورد. ملویل وقتی که مشغول نوشتن فصول آخر رمان بود، فصل های ابتدایی رمان زیر چاپ رفته و نوشتن کل رمان چند هفته پیش از تولد سی ودوسالگی اش تکمیل شد. دومین شگفتی مذکور از این قرار است که همه نقد های انجام شده از رمان منفی نبود. یعنی نه به آن فضاحتی که دو سال قبل تر رمان «ماردی» با آن مواجه شد. مجله آتنیوم در شماره ۲۵ اکتبر همان سال انتشار رمان نقدی منتشر کرد که اولین و تقریبا می توان گفت مردافکن ترین نقد جانسوزی بود که علیه «موبی دیک» نوشته شد. بااین حال، آنها در ادامه قضاوتشان از نویسنده تعریفی هم کرده بودند: «از این پس، نویسنده مان را باید عضو اتحادیه لاعلاجان بدانیم؛ چراکه گاه با واسطه به رخ کشیدن نبوغش، ما را دست می اندازند، مادامی که [نبوغش] مدام دست وپا و خود را به آب و آتش می زند تا نخراشیدگی اش برای مخاطب تاب آوردنی شود.» از سوی دیگر، نشریه جان بول در همان روز انتشار رمان متوجه شده بود که «از بین آثار ملویل، «موبی دیک» شاهکاری خارق العاده تر است.» و اذعان کردند: «بارقه های حقیقت... که بر سطح دریای کف آلود اندیشه می درخشد... تفکرات پرمغز هنرپیشگان تعقیب در آب های وحشی... و ترسیم هایی از ماهیت بشر در قالب پوستینی تکان دهنده که بر عرشه کشتی پکئاد خود را نشان می دهد... همه و همه نشان از بزرگی رمان دارد.» سه هفته بعد در روزنامه «نیویورک» استقبال خوبی از رمان «موبی دیک» شد. در این روزنامه نوشته شده بود: «این رمان دارای تمام جنبه های مجذوب کننده ای است که آثار قبلی نویسنده در خود داشت؛ درحقیقت، رمان در خود نیرویی افسونگر دارد... ملویل با ذوق و شوقی برآمده از نبوغ خارق العاده اش می نویسد و این حاصل نمی شود مگر با کمال حلول روح کوپید (الهه عشق در روم باستان) که به خاطر نشاط حاصل از شوخ طبعی و توانایی قوه خیال نویسنده در او شکل گرفته باشد.» به نظر منتقدان مجله آلبیون «رمان موبی دیک چیزی از سایر شاهکارهای ادبی جهان کم ندارد.» مجله هوم ژورنال هم نوشت: «رمان بسیار زاینده، باروح و سرگرم کننده ای است که در خود دنیایی اطلاعات نهفته دارد که برانگیزاننده حس کنجکاوی، دقت و اغلب، قوه خیال آدمی است.» هیچ نویسنده ای - حتی دیکنز- آنچه را که می نویسد کاملا از خود خلق نمی کند؛ یعنی بدون هیچ پیشینه ای نمی تواند چیزی بنویسد. ملویل هم داستان سرایی بود که برای نوشتن یا نیاز بود از تجارب شخصی ا ش مایه بگذارد یا شرح ماجراجویی های دیگران را بشنود و براساس آن داستانی بنویسد. حسی که در دل داشت و او را به بیان حقایق راستین سوق می داد سبب می شد که همواره به شرح وقایعی بر پایه واقعیت بپردازد. می توان سبکی را که او در نوشتن دنبال می کرد مدرن نامید: سبک خاصش به نوعی الهام گرفته از مجموعه کتاب هایی که مطالعه کرده و نیز فن حسبحال نویسی بود. چنین نویسنده ای در اصل قادر نخواهد بود چیزی بنویسد خارج از دایره کتاب هایی که خوانده و بر او تاثیر گذاشته، اما ملویل این توانایی را داشت که در موقع لزوم حتی از نمود حسب حال گونه ای آثارش هم بکاهد. یک سال ونیم پس از انتشار «موبی دیک» که با عدم مقبولیت رمان میان عامه مردم همراه شده بود، به ناگاه هاثورن و اهل خانواده برکشایر را به مقصد مناطق شرقی ماساچوست ترک کردند؛ این واقعه از لحاظ متفاوتی می توانست بر ملویل اثر بگذارد، اما به عقیده من قطع رابطه صمیمی آن دو نویسنده بیشترین آسیب را به ملویل زد. این بحث در آثار بعدی هر دو نویسنده به وضوح قابل مشاهده است. آخرین تقلای ملویل برای جلب توجه عموم به خود که روزگاری طرفدار پروپاقرص رمان هایش بودند سبب شد که دست به انتخاب موضوعی بزند مرسوم و پرطرفدار در آن زمان: غرب وحشی و قایق سواری بر رودخانه. یعنی اندک زمانی پیش از آغاز نوشتن رمان «مرد مطمئن». ملویل خود به سال ۱۸۴۵ برای دیدار تازه کردن با عمویش به نام تام، دل به رود عظیم و پررمزوراز می سی سی پی سپرد. هرچه امید و آرزو در دل برای ادامه سفرش در رودخانه داشت به واقعیت نرسید. خاطراتش از آن سفر معهود، ناخوشی های خانواده و نیز جوانی ملال آورش همه و همه گویی در شکل گیری بدبینی وخیم موجود در سراسر رمان «مرد مطمئن» نقش داشته است. این اثر تند و گزنده پس از «موبی دیک» بهترین اثر ملویل شناخته می شود. ملویل به خودی خود آدمی عارف مسلک توصیف شده، اما هرچه باشد به نظر من اگر دی. اچ. لارنس و ویلیام وردزورث را عارف مسلک بدانیم باید بگویم که ملویل در مقایسه با آنان هیچ بویی از عرفان نبرده؛ او خردمندی است که فقط دلش می خواهد خدا وجود داشته باشد. دلایلی که او برای وجود داشتن خدا در دل دارد، همانی است که همگی ما هم در دل هامان داریم: می خواهیم خداوند باشد تا در مشکلات و گرفتاری ها ناجیمان شود و دستمان را بگیرد تا نقطه اتکایی باشد برایمان در مواقع بحران؛ تا این حس را به ما القا کند که پس از مرگ سیاهی مطلق نصیبمان نخواهد شد و به رستگاری ابدی خواهیم رسید. به سال ۱۸۵۶ پس از اتمام نوشتن رمان «مرد مطئمن» او عازم سفری به سرزمین مقدس (Holy Land) شد. طی سفر ابتدا به انگلستان و آنجا هم به دیدار هاثورن رفت. بعدش هم به کنسولگری آمریکا در انگلستان رفت که در لیورپول واقع بود. در صحبتی که با هاثورن داشت و در یکی از نشریه های متعلق به هاثورن هم منتشر شده بود گفته بود: «دیگر تقریبا مطمئن شده ام که می خواهم خودم را نیست و نابود کنم.» هاثورن هم در ادامه این نقل قول نوشته: «با این حال هم، به نظر نمی رسد که با این پیش بینی ارضا شده باشد.» آدمی در عجب است که آیا ملویل در آن زمان می دانست که آن نثرنویس شگفت انگیز در وجودش به خواب رفته است یا نه؟ باری به هرجهت، ملویل هرگز دست از نوشتن برنداشت (این سومین شگفتی است). هیچ گاه ادامه فعالیت پرطمطراق ادبی اش را متوقف نکرد تنها در مواقعی خاص صورت و شدت آن را تغییر می داد. بلافاصله پس از کنارگذاشتن نثرنویسی به سراغ مطالعه جدی تر آثار منظوم و کمی بعد سرودن شعر رفت. مه ۱۸۶۰ بود که مجموعه شعری آماده چاپ داشت که چارلز سریبند با انتشارش مخالفت کرد. پس از بازنشستگی از اداره خدمات مشتری به سال ۱۸۸۵ دو مجموعه شعرش را با حساب شخصی منتشر کرد. از آنجایی که پول زیادی نداشت به اجبار از هر کدام تنها ۲۵ نسخه چاپ کرد. آثار منظوم ملویل چندان پرتعداد نیست و جزو آخرین آثاری محسوب می شود که ملویل در حیات خود خلق کرد. اما همین کافی است که امروزه در اکثر گلچین های ادبی آمریکا در مقام شاعری برایش جایگاهی در حدواندازه های امیلی دیکنسون و والت ویتمن در نظر بگیرند. ملویل هم درست مثل توماس هاردی که پس از عمری رمان نویسی رو به سنت شعرسرایی گذارد، در اشعارش خواننده را با تقلای شاعر برای تزریق روراستی و جهان بینی بسیارنقش خود با واسطه وزن و ریتم کوبنده اشعار تحت تاثیر قرار می دهد. واژه Novel در اصل به معنای «خبر» است و هیچ رمان نویسی نمی تواند در نوشتن، خبری تازه و نو برای رساندن به گوش خواننده نداشته باشد؛ حتی آن دسته از کاتبانی که پا را فراتر از حیاط پشتی خانه شان هم برای سیروسلوک در عالم هستی نگذاشته اند. در زندگانی ملویل پرشمار پیش آمد خوب و بد رخ داده بود که چندان ارزش گفته شدن نداشت، اما او در وجود خود ودیعه ای خداوندی یافت که قدرت بالای داستان گویی بود. همین شد که او را بر این داشت که اخبار و پیش آمدهای رخ داده در دریاهای جنوب را به رشته تحریر درآورد و به گوش آدمیان برساند. در این زمینه هم جزو نخستین کسانی بود که دست به چنین کاری زد و هنوز هم که هنوز است اثر شگرفش بی نظیر باقی مانده است. دومین مجموعه خبری که می خواست به گوش آدمیان برساند این بود که زندگی به خودی خود کلاهبرداری غاصب است. با این اینکه خود ملویل اصلی ترین هدفش از نوشتن را به اطلاع رساندن این خبر می دانست باز هم این چیزی نبود که با آغوش باز توسط مخاطبانش پذیرفته شود. تاریخ در دل دانش آموزان رشته تاریخ باور به سرنوشت را می بالد و من این چنین حس می کنم که ملویل به واقع حق داشت که خود را از جنگی که به محل قدرت نمایی بزرگان تبدیل شده بود بیرون نگاه دارد. همین عامل سبب شکسته شدن رابطه میان او و مخاطبی شده بود که به او وقع می نهاد؛ چون که نویسنده ای بود حاضر در دل تمامی این خونخواری ها. او تا آنجایی که می شد به داستان هایش از دریا مفهومی عالمگیر می داد و به این منظور از گنجینه ناب و تمام نشدنی تجربیات روزگار جوانی اش بهره می برد. ملویل در بیست وپنج سالگی و به ناگاه با توجه به اندک ذوق ادبی که از نوجوانی برایش به یادگار مانده بود شروع کرد به نوشتن. نیمی از عمرش گذشته بود کمتر از چهل سال که تصمیمی گرفت و شکوه در نوشتن را سرلوحه حرفه اش قرار داد؛ چون که بر این باور بود شکسپیر، دانته و هاثورن هم این ویژگی را در نوشتن سرلوحه داشته اند که امروزه روز هم آثارشان شاهکارهای ادبیات جهان تلقی می شود. در همان عوان جوانی در نامه ای به هاثورن از پیشرفت سریع و آتشی اش در امر نوشتن اینگونه نوشت: «تا بیست وپنج سالگی هیچ پیشرفتی در نوشتنم حاصل نیامد. از بیست وپنج سالگی به بعد، حساب روزبه روز زندگانی ام را دارم و هر روزم را نوشته ام. سه هفته به کندی و هرطوری که هست گذشته و وقت و بی وقت به خودم سر می زنم و معلومم می شود که در دل هنوز شکست نخورده و بر نوشتن برای ابد نقطه پایان ننهاده ام. دیگر حس می کنم که وقت آن رسیده این میوه ای را که به جان می پرورانمش به بار بنشیند.» همین شد که ملویل قلم در دست گرفت و با رعایت هرآنچه که در ذهن داشت و زنده نگاه داشتن همان شکوه در کلام که ذکرش رفت آثاری خلق کرد که امروز از خواندنشان لذت می بریم؛ همان گونه که ملویل خود به وقت نوشتن لذتشان را می برد.
یکشنبه ، ۵دی۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کمونه]
[مشاهده در: www.kamooneh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها