واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: تركيه از «تنش صفر» به سوريه رسيد
روزنامه آفرینش نوشت:
از زمان شکل گيري حزب عدالت وتوسعه (2001) و به موازاتش، دولت برخاسته از آن در دوره اول و دوم حاکميت خود از سال 2003 تا 2010 با در پيش گرفتن تئوري" تنش صفر با همسايگان" توانست يک ظرفيت ژئوپولوتيکي به لحاظ جايگاه منطقهاي كسب كند و يك ظرفيت ژئواستراتژيکي از بابت تبديل شدن به يك قدرت اقتصادي و شبه اروپايي براي خود به وجود آورد.
اما اين سياست ها به خصوص بعد از انقلاب هاي عربي درسال 2011 در منطقه خاور ميانه آن هم به صورتي ناگهاني و سريع تغيير كرد و تركيه را به يك كشور تنش آفرين مبدل ساخت. به موازات اين حركتهاي اعتراضي در خاورميانه شاهد تغيير رويه حزب حاكم تركيه بوديم. ورود مستقيم تركيه درتحولات مصر، ليبي، تونس و حمايت از اخوان المسلمين نقابي را از چهره اردوغان و حزبش برداشت كه نشان از افراط گرايي و تماميت خواهي داشت.
اين رويكرد متفاوت حزب حاكم به گونهاي ادامه يافت كه دولت تركيه سياست خارجي خود را به داخل كشور نيز تعميم داد و همانطور كه در ليبي در قالب نيروهاي ناتو مخالفان اخوان را بمب باران كرد در جامعه تركيه نيز هرگونه اعتراض برخلاف نظرات خاص حزب عدالت و توسعه نيز سركوب گرديد. آستانه تحمل اردوغان به گونهاي كاهش يافت كه تجمع اعتراضي "پارك گزي" با رويكرد محيط زيستي را برنتابيد و آن را سركوب كرد.
با اين حال آن چه در اين راستا مهم به نظر مي آيد رابطه ميان سرکوب در داخل و تجاوز واشغالگري در خارج از مرزهاي ترکيه است که به طور وابسته و پيوسته با هم در ارتباط و پيوند هستند. در واقع پيامد رفتارهاي سرکوب گرانه در داخل و مداخله جويانه در خارجِ اردوغان، وضعيت امروز ترکيه و بي ثباتي روزافزون آن است.
به عبارتي انتقام مخالفين داخلي از اردوغان توسط اقليت هاي قومي – سياسي در قالب رفتارها و عملياتهاي تلافي جويانه و انتقال مداخلات نامشروع خارجي اردوغان در کشورهاي هم جوار( عراق و سوريه) به درون مرزهاي ترکيه همگي از شکست قريب الوقوع اهداف داخلي و منطقه اي اردوغان حکايت مي کند.
از سوي ديگر نيز تنش ها در داخل و ادامه يافتن و گسترده تر شدن دامنه و وسعت بازداشت ها از سوي دولت ترکيه و بي ثباتي امنيتي در پي انفجارهاي متوالي در شهرهاي ترکيه از آنکارا تااستانبول گرفته تا قيصريه موجب شده است که اردوغان در يک بن بست خودساخته داخلي و خارجي قرار بگيرد. به طوري که آن چه ترکيه و اردوغان را براي عمليات پيشگيرانه مبارزه با تروريسم مجاب نمود و به سوريه وارد کرد امروز در داخل مرزهاي خود بدان مبتلا شده است.
امروز در سوريه جنگ است و در تركيه ناامني مفرط، اما آنچه در ابتداي اعتراضات در سوريه رخ داد بسيار ضعيف تر از اتفاقاتي است كه امروز در تركيه ديده مي شود.
در سوريه اعتراضات به سبب نبود تنوع سياسي رخ داد و به سبب نبود سازوكار سياسي براي راضي كردن مخالفان فضا براي كارشكني و نفوذ تروريست فراهم شد. اما امروز در تركيه احزاب كرد به عنوان اپوزيسيون از يكسو و طرفداران گولن به عنوان دولت در سايه از ساز و برگ و ريشههاي بسياري قوي در شاكله حكومت تركيه برخوردارند كه به راحتي نميتوان آنها را با سياست مشت آهنين از رده خارج كرد.
اين شيوه سياستهاي فعلي تركيه هيچ سنخيتي با اهداف اين كشور در دور اول و دوم حكومت حزب عدالت و توسعه ندارد. رشد اقتصادي 8درصدي، 780 ميليارد دلار توليد ناخالص ملي در سال 2012، بالا بردن ارزش پول ملي با طرح حذف سه صفر، حضور و عضويت در گروه 20، ساير برنامه ريزي هاي آينده اين کشور هيچ سنخيتي با شيوه پليسي و بمباران مخالفان در مرزها و استانهاي داخلي ندارد!
اين يك قاعده كلي است و در ادوار تاريخ تجربه شده است، هرزمان كه ارتش به روش قهري به دنبال حفظ قدرت است طبيعي است که گروه هاي معارض اعم از کرد وغير کرد به فکر تجديد قوا و افزايش نيروي خود باشند. لذا هرچه دامنه اين تعارضات از حوزه سياسي دورتر شود و به سمت کشمکش نزاع ها و راه حل هاي نظامي برود مسئله ترکيه رنگ وبوي جنگ هاي داخلي پيدا مي کند و مبتلا شدن به آنچه در سوريه رخ داده است به گونهاي ديگر در كشور عثمانيها محتمل است.
تاریخ انتشار: ۰۷:۱۸ - ۰۲ دی ۱۳۹۵ - 22 December 2016
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]