واضح آرشیو وب فارسی:نواندیش: اگر صداوسیما می خواهد بی طرفی خود را ثابت کند چرا با همه این گونه صحبت نمی کند؟ چرا در سوژه های دیگر جانبدار است و به دولت که می رسد اپوزسیون می شود؟ تازه نه با هر دولتی.سخنان صریح وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در برنامه تلویزیونی «ثریا» نشان داد که هرگاه مقامات دولتی صریح باشند، از عهده طعنه و کنایه های مجریان تلویزیون که می کوشند دستاوردهای دولت را زیر سؤال ببرند، برمی آیند. «عصر ایران» با این مقدمه افزوده است: مجریان برنامه های سیاسی می کوشند خود را افرادی بی طرف نشان دهند که پیام مردم را منتقل می کنند اما غالبا در واقع نظرات سیاسی جبهه پایداری و مخالفان دولت را منتقل می کنند و این گونه ژست ها هم به دل مردم نمی نشیند، که اگر می نشست، اعتبار این دستگاه تا این حد نزول نمی کرد که وزیر کشور که خود روزگاری معاون رسانه رسمی بوده بگوید صداوسیما اثرگذاری خود را از دست داده است. مجری برنامه ثریا می خواست با پیش کشیدن بحث پاره ای پرداخت ها دکتر قاضی زاده هاشمی، از موفق ترین وزیران دولت روحانی را به گوشه رینگ ببرد ولی وزیر بهداشت اجازه نداد و پرسید: چرا در دولت قبل ساکت بودید؟ چرا از طرح تحول سلامت سخن نمی گویید و مدام به تخریب دولت مشغولید؟ وقتی مجری به نظرسنجی های صداوسیما استناد کرد، قاضی زاده هاشمی بی درنگ پاسخ داد: نظرسنجی هایتان هم مثل فیش های ادعایی تان است که معلوم نیست واقعی است یا نه. قاضی زاده هاشمی شعار برنامه را هم به چالش کشید و گفت: به جای «دیده بانی برای پیشرفت ایران»، در حال تخریب دولت به قصد پسرفت ایران هستید. به جای این که وزیر گوشه رینگ برود تا مجریِ احتمالاً متمایل به جبهه پایداری بتواند با پرسش های سیاسی خود او را زیر ضربه بگیرد، این مجری بود که گوشه رینگ گیر افتاده و منتظر اشارتی از اتاق فرمان بود. احتمالاً تصور می کردند جذابیت سوژه پرداختی های کلان این اجازه را می دهد که سخنان دیگر را هم در این چارچوب منتشر کنند اما قاضی زاده هاشمی چنین اجازه ای نداد و بارها گفت روشتان را عوض کنید. هر گاه یک مقام مسئول با اعتماد به نفس کامل در دام این گونه پرسش ها نیفتاده توانسته از عهده برآید و هرگاه مجری صداوسیما را جدی گرفته در نهایت مغبون شده است. ممکن است از این سطور تفسیر جانبداری صورت پذیرد اما نکته اصلی این است که تلویزیون رسمی در مقابل برخی مقامات خاضع و خاشع است و اگر هم جسارتی کند صد بار عذر می خواهد ولی به مردان دولت و ایضاً زنان دولت که می رسد نقش طلبکار به خود می گیرد و با تبختر به گونه ای صحبت می کنند که انگار با گماشته خود سخن می گویند. منتها قاضی زاده هاشمی چنین اجازه ای نداد. کما این که در هفته دولت هم مجید انصاری معاون حقوقی رئیس جمهور چنین اجازه ای نداد و خطاب به مجری ای که می پرسید چرا از سه روحانی شکایت کرده اید، گفت: اولاً دولت از سه روحانی شکایت نکرده و تنها از یک نفر اشکایت کرده و اگر به روحانیت باشد هم آقای رئیس جمهور روحانی است و هم خود من. بحث بر سر شکایت از حمید زیارتی مشهور به روحانی بود که علنا به رئیس جمهور اهانت کرده بود. خود ما رسانه ای هستیم و دوست داریم مسئولان پاسخگو باشند و پرسش های چالشی مطرح کنیم، اما «چالش بازی»های صداوسیما واقعی نیست زیرا یقه یک وزیر را می گیرند ولی در مقابل غیر دولت صُم بُکم می نشینند و به نشان تأیید سر تکان می دهند و در حالی از جانب مردم سخن می گویند که احساس نمی شود صدای مردم را منعکس می کنند. کافی است لحن گفت وگوکننده ها را مقایسه کنیم که با وزیران چگونه سخن می گویند و با دیگران چگونه و آیا بسیاری از پرسش های مطروح در جامعه و فضای مجازی را با آنان نیز در میان گذارند یا نه. با این حال وقتی وزیر اعتماد به نفس داشته باشد و مانند دکتر هاشمی نیازی به وزارت نداشته باشد و در بخش خصوصی هم صاحب امکانات و تخصص دیگر دلیلی ندارد باج دهد. ویژگی دیگر وزیر بهداشت این است که با سیاست بیگانه نیست و در خانواده ای سیاسی با گرایش های مختلف بالیده و می فهمد حال و هوای سیاسی «ثریا» چگونه است. اگر صداوسیما می خواهد بی طرفی خود را ثابت کند چرا با همه این گونه صحبت نمی کند؟ چرا در سوژه های دیگر جانبدار است و به دولت که می رسد اپوزسیون می شود؟ تازه نه با هر دولتی. همین رفتارهاست که موجب می شود در مجادله هایی این گونه بیننده ای که به لحاظ سیاسی با مجری هم سو نیست حق را به میهمان صریح اللهجه بدهد. «چرا در دولت قبل ساکت بودید، مردم حرف های شما را قبول ندارند، نظرسنجی هایتان هم مثل ادعاهای دیگرتان است، طرح تحول سلامت را چرا توضیح نمی دهید...» این جملات ثبت شده تا بار دیگر این گزاره به اثبات رسد در مقابل صداوسیمایی که با مجریان دولت به چشم گماشته برخورد می کند اگر این گونه سخن بگویی کوتاه می آیند و در غیر این صورت مانند یک تلویزیون حزبی می خواهند اعضای دولتی را که نمی پسندند مواخذه کنند. وزیر، وزیر است. اما گاه در رسانه رسمی به گونه ای سخن می گویند که مدیرکل یک اداره با رئیس تدارکات. آیا دولت هزار و چند صد میلیارد تومان به این رسانه بودجه می دهد که با این لحن سخن بگوید؟ آیا بهتر نیست در این یک فقره از مجری پزشک استفاده می شد؟ تلویزیون که از این گونه مجریان کم ندارد و مشهورترین آنها دکتری است که در برنامه «به خانه برمی گردیم» درباره آشپزی و خانه داری صحبت می کند یا ناگزیر است به صحبت های همکاران در این باره گوش سپارد. مصاحبه چالشی البته خوب است و مو را از ماست کشیدن نیز اما اولاً از جانب رسانه ای که واقعاً ملی باشد، ثانیاً با رعایت انصاف نه آن که اخبار ناموثق هم منشاء تحلیل و پرسش باشد، ثالثاً این که و مهم تر از همه در قبال دیگران نیز چنین باشند نه آن که تنها در برابر وزیران دولت، آن هم نه هر دولتی که تنها در مواجهه با این دولت یا دولت قبل از احمدی نژاد دلیر و منتقد شوند...
جمعه ، ۲۶آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نواندیش]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]