واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: ساخت و سازها اثري از طبيعت باقي نخواهند گذاشت
بي شك در هر جا كه محيط زيست ناديده گرفته مي شود بخشي از حقوق شهروندان پايمال مي شود. يعني رعایت قانون و حقوق شهروندی با مسائل زیست محیطی گره خورده است و هر دو در يك راستا قرار دارند. به عقيده جامعه شناسان، شهر با شهروند معنی پیدا میکند و باید در اجرای هر طرح مسائل و دیدگاههای شهروندان را نيز در نظر گرفت
نویسنده : محمدرضا هاديلو
البته تخريب محيط زيست فقط به موارد فوق ختم نمي شود. زمانيكه مسئولان با بي توجهي به نيازهاي يك منطقه يا روستا موجبات مهاجرت به شهرها و ايجاد حاشيه هاي بي سروته را فراهم مي كنند نيز بزرگترين ضربات را بر پيكر محيط زيست وارد مي كنند.
جلوگیری از افزایش سکونتگاههای غیر رسمی جدید و ساماندهی سکونتگاههای غیر رسمی و مناطق حاشیهای قدیمی و احیای بافتهای فرسوده از جمله برنامه هايي است كه تقريبا در تمام استانها در مورد آن صحبت مي شود اما هرگز نمي توان يك كار انجام شده و به نتيجه رسيده از دل آنها بيرون آورد. انچه مسلم است اينكه بايد تمامی فعالیت هایی که به حوزه سلامت زیست محیطی برمی گردد، در چارچوب مطالعات برنامه ریزی شده باشد، زيرا امروز مشخص شده اكثر مشکلات موجود در کشور ناشی از عدم اهتمام به اين مسائل است. هر چند حرف هاي خوب ، مانند "توسعه کارآفرینی سبز با رویکرد حمایت از سرمایه گذاری در زمینه محیط زیست و ایجاد اشتغال سبز" هم در اين عرصه زياد است، اما مهم عملي شدن آنهاست كه هيچ وقت اتفاق نمي افتد. به عقيده كارشناسان، رشد بهره وری در اقتصاد با هدف توجه به ظرفیت های زیستی و قابلیت های منطقه ای در طرح های اقتصادی، بهره وری سبز در منابع، مصارف و فرآیندها و کاهش تهدیدات زیست محیطی از جمله كارهاييست كه مي تواند حساسيت ها در حفاظت از محيط زيست را بالا برده و مشاركت ها در اين زمينه را افزايش دهد. براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، سالانه 80 هزار مورد مرگ و میر در ایران بهعلت عوامل محیطی رخ میدهد. مرگ و میر براثر عوامل محیطی در کشورهای مختلف 15 تا 30 درصد مرگ و میرها را تشکیل میدهد که این آمار در ایران 21 درصد است. البته میزان مرگ و میر بر اثر عوامل محیطی بایستی تا سال 1404 به 80 نفر در 100 هزار نفر کاهش پیدا کند که با روند افزایش مرگ و میر ناشی از آلودگی های محیط زیستی در تهران و شهرهای بزرگ کشور، دست یافتن به چنین برنامهای کمی دور از ذهن بهنظر میرسد. ایران مانند بسیاری از کشورهای در حال توسعه که دارای منابع طبیعی سرشاری هستند، در سال های اخیر از روشی برای توسعه استفاده کرده که بر منابع تجدید پذیرش فشار بسیاری وارد آورده است. مثال های بارز و ملموسی از این توسعه ناپایدار و عوامل تهدید کننده محیط زیست در ايران وجود دارد كه از آن جمله مي توان به جاده سازی های نسنجیده و بدون مطالعه پیامدهای سوء زیست محیطی در آبخیزهای کوهستانی یا در محیط های آبی یا تالابی، بهره برداری از جنگل ها بدون توجه به شرایط لازم برای تجدیدپذیری آنها یا نابرابری بهره برداری در برابر میزان جایگزینی آنها به وسیله جنگل کاری، تبدیل زیستگاه های گیاهی و جانوری جلگه ای، کوهستانی و ساحلی به اماکن مسکونی از طریق واگذاری به عام و خاص جهت ویلاسازی و در نتیجه کاهش تنوع اکوسیستمی و تنوع زیستی و احداث صنایع در مناطق نامناسب، بدون مهار آلودگی ها، تخریب و انهدام محیط های آبی و آبزیان اشاره كرد. بهرحال با شیوه کنونی مدیریت منابع طبیعی، ایران با آیندهای مبهم از لحاظ محیط زیست مواجه است که امنیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را در این جغرافیا به چالش خواهد كشيد يعني زندگی بدون محیط زیست برای انسان امکان پذیر نیست و اگر قرار باشد هر دستگاهی به بهانه ساخت و ساز در هر نقطه از كشور باعث تخریب محیط زیست شود، از طبیعت اثري باقی نمی ماند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۳ آذر ۱۳۹۵ - ۱۶:۰۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]