واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: آیدین سیارسریع در روزنامه شهروند نوشت:
آقای وزیر ورزش فرمودهاند که به دنبال میزبانی جام ملتهای ٢٠٢٣ آسیا هستیم. این خیلی خوب است که مسئولان در کنار دنبالکردن مردم، مسائل دیگری را هم دنبال میکنند و واقعا همین امر باعث افزایش امید به زندگی در میان مردم میشود. در کنار این چقدر خوب است که ما میزبانی جام ملتهای آسیا را برعهده بگیریم. همه فدراسیونهای دنیا برای اشتغالزایی و بهتر نشاندادن وجهه کشورشان در مجامع بینالمللی برای گرفتن میزبانی مسابقات ورزشی تلاش میکنند.
ما هم از این قاعده مستثنی نیستیم و باید تلاشمان را بکنیم. با این حال عدهای از الان ساز مخالف میزنند و هی میگویند من میدونم نمیشه. چرا باور ندارید که ما میتوانیم؟ چرا اینقدر بد دلید؟ مثلا نخستين چیزی که به ذهنشان میرسد، این است که ما نمیتوانیم زنان را به ورزشگاه راه بدهیم؛ پس میزبانی را به ما نمیدهند. چرا نباید بدهند؟ اتفاقا اینکه یک جام ملتهای آسیا بدون حضور زنان در جایگاه تماشاگران برگزار شود، باعث میشود بقیه کشورها هم جرأت کنند و فوتبالهایشان را بدون حضور تماشاگر زن برگزار کنند.
اصلا این فکر را نکنید که بقیه استقبال نمیکنند. اتفاقا من از خود مردان خارجی به کرات شنیدهام که میگویند ورود زنها به ورزشگاه دست و بال ما را میبندد و نمیتوانیم آنطور که باید و شاید اشتباهات داور و بازیکنان را به ایشان گوشزد کنیم. وقتی هم که داور و بازیکن از ناحیه ناموس احساس خطر نکند، شل میشود و دیگر دل به کار نمیدهد؛ اینگونه است که فوتبال در اروپا و سایر نقاط جهان پیشرفت نمیکند و وضعیتش همین میشود که میبینید.
نکته دیگری را که این سیاه نمایان از همه چیز بیخبر بولد میکنند، این است که ما نسبت به کشورهای دیگر امکانات کمتری داریم. عرض میکنم به اینها که اولا مگر همه چیز را ما باید در اختیار تیمها بگذاریم؟ حالا ما یک اتاق بهشان میدهیم ولی انصافا غذا و اینترنت و توپ و زمین را دیگر خودشان بیاورند. ما سیزدهبهدر هم میرفتیم، همینطوری بود. هر کی میآمد باغ ما خودش وسایلش را میآورد. ثانیا سالهاست ثابت شده صفا و صمیمیتی که در کمبود امکانات هست، در بهترین هتلها و زمینهای تمرین نیست. فرض کنید کادر تیمملی کرهجنوبی که در کشورشان بالاترین سرعت اینترنت جهان را دارند، میآمدند و میخواستند با این وضع اینترنت ما کار کنند.
اگر ناگهان اینترنت قطع میشد، چه اتفاقی میافتاد؟ خیلی عالی میشد! برای یک لحظه هم که شده موبایل و تبلت و لپتاپ را میگذاشتند کنار و دور هم مینشستند و از حال هم باخبر میشدند و اسمفامیل بازی میکردند و تخمه میشکستند؛ چرا همه چیز را سخت میگیرید؟ اتفاقا ورزشگاههای ما هم نسبت به استادیومهای بقیه کشورهای آسیایی در وضع بهتری هستند. بهترین ورزشگاهمان ورزشگاه آزادی است که خب شاید بگویید ٤٥سال است از سنش میگذرد، اما دقت داشته باشید که هیچ چیز جای تجربه را نمیگیرد.
این ورزشگاههای جدیدی که میزبانهای جامجهانی و تورنمنتهای دیگر میسازند، جوان هستند و شور جوانی دارند و آدم نمیتواند یک لحظه با خیال راحت رویشان بنشیند. بقیه ورزشگاهها هم فقط آبخوری و ویای پی و صندلی و نورافکن و چمن ندارند و گرنه همه چیزشان عالی و در سطح آسیاست. با همه این موارد امیدواریم ایافسی باز کارشکنی و دشمنی نکند و میزبانی را به ما بدهد.
۲۲ آذر ۱۳۹۵ - ۱۱:۴۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]