تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820709426
چرا دانشجویان چپ از روحانی انتقاد نمی کنند؟
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: چرا دانشجویان چپ از روحانی انتقاد نمی کنند؟
جریان‌های به اصطلاح چپ دانشجویی آن روز با حمله به این سخنرانی و شکستن درها وارد سالن شدند و با سردادن شعارها و آتش زدن عکس رییس‌جمهور جلسه را متشنج کردند.
آذر 86 آقای احمدی‌نژادی که 2 سال قبل با شعار عدالت و ساده‌زیستی توانسته بود حمایت محرومان و حاشیه‌نشین‌ها را جلب و در مقابل نماد اشرافیت و سرمایه‌سالاری و رانت‌گرایی در افکار عمومی به ریاست جمهوری رسیده و سفرهای استانی را برای کم کردن حاشیه مرکز در حاکمیت جمهوری اسلامی شروع کرده بود؛ برای سخنرانی در دانشگاه امیرکبیر حضور یافت. جریان‌های به اصطلاح چپ دانشجویی آن روز با حمله به این سخنرانی و شکستن درها وارد سالن شدند و با سردادن شعارها و آتش زدن عکس رییس‌جمهور جلسه را متشنج کردند.
به گزارش نامه نیوز به نقل از صبح نو، البته این دانشجویان به اصطلاح چپ 2 سال قبل نیز (سال 1384) همه تلاششان را برای انتخاب گزینه روبه‌روی احمدی‌نژاد به کار گرفته بودند. برخی از آنها بعداً با همکاری برخی از گروهک‌ها از ایران خارج شدند و در رسانه‌های «امپریالیستی» به تبیین مواضع عدالت‌خواهانه خود علیه جمهوری اسلامی مشغول شدند! آخرین نمونه آنها «شبنم مددزاده» که در سال 87 دستگیر شده بود، آذرماه امسال در فرانسه رسماً عضویت خود را درگروهک تروریستی مجاهدین خلق اعلام کرد. آنها به ظاهر راهنمای چپ می‌زدند ولی در نهایت به راست پیچیدند.
5 آذرماه 95 قطار تبریز-مشهد در سمنان دچار حادثه شد و نزدیک به 50 نفر از مسافران قطار زنده زنده در آتش سوختند و بیش از 100نفر نیز زخمی شدند. مسوولان دولتی بلافاصله خطای انسانی را منشأ حادثه عنوان کردند اما به مرور مشخص شد خطای سیستم هوشمند کنترل و آلارم (ATC) در این خط، عامل اصلی حادثه بوده است. سیستمی که سال قبل از آن با تبلیغات بسیار توسط وزیر راه و معاون اول رییس‌جمهور افتتاح شده بود تا خطای عامل انسانی را به حداقل برساند اما در 6 ماه نخست سال جاری نزدیک به 4000خطا را ثبت کرده بود به نحوی که اعلام خطا به امری عادی برای سوزن‌بانان محلی تبدیل شده است. اکنون حتی فاش شده که سال گذشته قرارداد نصب و راه‌اندازی و تنظیم این سیستم هوشمند به مبلغ 28 میلیون دلار با یک شرکت روسی بسته شده بوده ولی ناگهان این قرارداد لغو شده و یک شرکت داخلی(مهاران) جایگزین آن شده است.
شرکتی که سهامدار اصلی آن همسر یکی از مدیران کل وزراتخانه آقای آخوندی است. در ادامه مشخص شده بسیاری از سهامداران شرکت‌های طرف قرارداد این وزارتخانه مسوولیت و ارتباطاتی با ستاد وزارت راه داشته و دارند. بدتر اینکه به نقل از آقای جعفرزاده نماینده حامی دولت، اسنادی به‌دست آمده که نشان می‌دهد وزارتخانه برای لاپوشانی این فسادها بلافاصله بعد از حادثه اسنادی را جعل کرده است. البته این تنها دسته گل وزیر راه نیست. رکود در بازار مسکن، معطلی سه ساله بیش از یک میلیون نفر از حاشیه‌نشینان و محرومانی که منتظر تکمیل مسکن‌های مهر خود هستند، رشد حوادث جاده‌ای منجر به مرگ و میر، تاکید بر حمل‌و‌نقل هوایی و خرید هواپیماهایی که امکان نشست و برخاست در بیش از 95 درصد فرودگاه‌های ایرانی را ندارند به جای حمل‌و‌نقل ریلی و جاده‌ای، فساد مالی در شرکت‌های عمرانی (پردیس و...) و ظلم به کارگران در شرکت‌های عمرانی زیر مجموعه آنها بخشی از دستاوردهای وزیری است که سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان را «رسوبات مارکسیستی» می‌داند.
واکنش دانشجویان به اصطلاح چپ به این دسته گل و البته دیگر دسته گل‌های دولت روحانی در چندماه اخیر دیدنی است. سکوت مثال زدنی آنها در برابر : «اختلاس هشت هزار میلیاردی منتسبان دولت در صندوق ذخیره فرهنگیان، اختلاس در بانک ملت توسط نزدیکان و منتسبان برادر رییس‌جمهور، گرانی دلار، افزایش ضریب جینی در سه سال گذشته، افزایش حدود سه برابری هزینه‌های جاری دولت در شرایط تحریم، نقض برجام توسط سنای آمریکا به واسطه توافق ضعیف (به اذعان خود رییس‌جمهور)، پرونده حقوق‌های نجومی مدیران دولتی، تعیین حداکثر حقوق 20میلیون تومانی برای مدیران دولتی، حذف ابزارهای شفافیت‌ساز داخلی چون «کارت سوخت، طرح شبنم، ایران کد، طرح نظارت بر حساب‌های بانکی، پرونده الکترونیک سلامت»، پنهان‌کاری در قراردادهای خارجی از برجام تا قراردادهای نفتی تا حتی قرارداد با رنو، مخالفت با شفاف شدن حقوق مدیران دولتی در دولت و مجلس دهم، بیکاری رو به تزاید و رکود و تعطیلی نیمی از واحدهای تولیدی در سه سال گذشته، تلاش وزیر صنعت برای خروج پتروشیمی‌ها از بورس به نفع عده‌ای خاص، انحراف در هزینه‌کرد طرح هشت هزار میلیاردی تحول سلامت، فشار وزارت بهداشت بر رسانه‌ها برای تعطیلی برنامه‌های انتقادی، افزایش چندصد درصدی تعرفه‌های پزشکی و درآمد پزشکان خاص، پیگیری ویژه بازاری کردن آموزش و پرورش، ادبیات نامناسب رییس‌جمهور با منتقدان و...» نمونه رویدادهایی است که هیچ‌کدام نتوانسته‌اند خمی به ابروی خاطر هیچ‌کدام از دانشجویان به اصطلاح چپ بیاورد.
در هیچ کدام از نشریات و کانال‌های تلگرامی آنها هیچ نشانی از اعتراض به این همه سوءمدیریت، ظلم به اقشار پایین دست، فساد و رانت دولتی‌ها دیده نمی‌شود. آنها در عوض این هنر را داشتند که در 16آذر و همزمان با سخنرانی رییس‌جمهور از همه این نشانه‌ها چشم‌پوشی کنند و تعدادی از آنها در یک راهپیمایی آرام با شعارهای مدیریت‌شده کلی‌گویانه شرکت کنند.
کسانی که آن رژه را راه انداختند همان‌هایی هستند که اتحادیه دانشجویی راه می‌اندازند، از جانب خود بیانیه فراگیر دانشجویان درباره مطالبات صنفی را چند روز قبل از 16 آذر منتشر کردند، در خفا توسط وزارت علوم دولت روحانی حمایت می‌شوند و سوار بر مطالبات صنفی دانشجویی ایده‌های سیاسی خود را پیش می‌برند. آنها تلاش می‌کنند ژستی اعتراضی و انتقادی بگیرند و دانشجویان را با خود همراه کنند ولی همزمان تلاش می‌کنند سویه‌های انتقادی و اعتراضی را از مواجهه مستقیم با دولت روحانی که ابایی از طرح و بیان صریح ایده‌های نولیبرالی خود در عرصه‌های مدیریتی و اقتصادی و فرهنگی و آموزشی نداشته منحرف کنند. آنها اگرچه مانند اسلاف خود راهنمای چپ می‌زنند اما همواره به راست می‌پیچند.
طنز روزگار آنجاست که برخی از این جریانات «چپ» که چشم خود را به همه اتفاقات چندسال اخیر دولت بسته‌اند به ناگاه در چند روز اخیر احساس تکلیف کرده‌اند و در نامه‌ای به دیوید هاروی یکی از منتقدان نولیبرالیسم که اخیراً برای همایشی در زمینه زنان و زندگی شهری توسط شهرداری تهران به ایران دعوت شده، شهرداری تهران را به‌عنوان نماد سرمایه‌داری بی‌رحم! در ایران جا زده و از او خواسته‌اند با شرکت در این همایش به این نهاد عمومی در ایران مشروعیت ندهد! البته حتماً این تحرکات ربطی ندارد به انتخابات سال 96 که در آن شهردار تهران احتمالاً یکی از گزینه‌های اصلی مقابل «حسن روحانی» که در حال حاضر پرچمدار توسعه نئولیبرالی در کشور است!
۲۱ آذر ۱۳۹۵ - ۰۸:۲۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
سیاسی
پربازدیدترینها