واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا:
شش ماه پس از حمله به کمپ سازمان ملل و مرگ دهها تن در سودان جنوبی، تحقیقات داخلی سازمان ملل نشان داده است که صلحبانان اشتباهات متعددی داشتهاند که این قتل عام را موجب شده و آن را تشدید کرده است. به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه واشنگتن پست، 17 فوریه درگیریهایی در بخش حفاظت از غیرنظامیان سازمان ملل در "مالکال" رخ داد که با تشدید آن به درگیری مسلحانه تبدیل و به ورود نیروهای ارتش کشور به این کمپ منجر شود. در خلاصه گزارش "تحقیقات مفصل" سازمان ملل آمده است، این سازمان و صلحبانان آن به دلیل اشتباهاتی مرکب از انفعال، ترک پست و خودداری در این درگیریها در کنترل آن شکست خوردند. به بیان دیگر، برخی صلحبانان که وظیفه اصلی آنها حفاظت از غیر نظامیان است به سادگی از صحنه گریخته و پستهای خود را ترک کردهاند. سایر صلحبانان نیز به دنبال مجوز کتبی استفاده از سلاح بودهاند در حالیکه به حکم سازمان ملل آنها به روشنی میتواستند از سلاحهای خود استفاده کنند. به گفته این گزارش اما شکست اصلی در حقیقت پیش از آغاز حمله رخ داد. صلحبانان به هشدارها مبنی بر آغاز خشونتها اعتنایی نکردهاند و با توجه به حفاظت ضعیف از کمپ، احتمال ورود پنهانی تسلیحات و مواد انفجاری بسیار بالا بوده است. این اولین باری نیست که سازمان ملل در حفاظت از غیرنظامیان ناکام مانده است و حتی اولین باری نیست که با انتشار گزارشی تفصیلی به این شکستها و ناکامیها میپردازد. این تحقیقات قرار است راهحلهای بهبود عملکرد سازمان ملل را بیابند اما برای بسیاری این تحقیقات تنها یادآور این موضوع هستند که چه اندک این سازمان از شکستهای خود میآموزد. سودان جنوبی به اذعان خود سازمان ملل کاملا یک چالش جدید است. بیش از 160 هزار غیرنظامی در کمپهای آوارگان زندگی میکنند؛ جایی که معمولا هدف مهاجمان خارجی قرار میگیرند. در حمله اخیر حتی اگر صلحبانان هم نمیگریختند حتی اگر به هشدارها توجه میکردند، آیا میتوانستند از درگیریهای خشونت آمیز در مالکال جلوگیری کنند؟ از این منظر با توجه به حجم این چالش و منابع محدود ماموران سازمان ملل در سودان جنوبی، این گزارش به صراحت میگوید: "شاید غیرنظامیان مستقر در این بخش توقعاتی غیر واقعی برای حفاظت شدن دارند که صلح بانان از عهده آن بر نمیآیند." از زمان آغاز فعالیت صلحبانان در سال 1948 این برنامه شاهد موفقیتهایی بوده است. از ماموریتهای لبنان و سیرالئون معمولا به عنوان نمونههای موثر یاد میشود. آژانس صلحبانان سازمان ملل در سال 1988 توانست جایزه صلح نوبل را برای اقداماتش پیروز شود. اما شکستها مانند واقعه مالاکال طی سالهای اخیر نگاهها به این آژانس را تغییر داده است. دست کم سه مورد در دسترس است که در آن صلحبانان نتوانستهاند از اختیارات خود برای حفاظت از غیرنظامیان بهره مند شوند. نسل کشی رواندا که در آن بیش از 800 هزار تن کشته شدند پس از سقوط هواپیمای رئیس جمهور این کشور هنگام بازگشت از مذاکرات با شورشیان با وساطت سازمان ملل، رخ داد. در بلوایی بیسابقه افراط گرایان هوتو که به نوعی از دولت محسوب میشوند به قتل عام هوتوهای میانه رو و شورشیان توتسی پرداختند. در گزارش سال 1999 سازمان ملل اعضای هیات مستقل تحقیقاتی به شدت واکنش هیات همکاری سازمان ملل در رواندا را محکوم کردند. این بازرسی نشان داد که مشکلات اساسی ظرفیت و توانایی هیات امدادرسان سازمان ملل به چنین موقعیت وحشتناک و تحقیر آمیزی منجر شده که در آن نیروهای صلحبان سازمان ملل تقریبا در مقابل موج یکی از بدترین ظلمها علیه بشر در سده اخیر فلج شدند. پس از آن و پس از فروپاشی یوگسلاوی بیش از هزار مرد و پسر مسلمانان بوسنیایی نیز در ژوئیه 1995 به دست نیروهای صرب بوسنی در منطقهای که از سوی سازمان ملل در سربرنیتسا امن اعلام شده بود، قتل عام شدند. از این قتل عام به صورت گسترده به عنوان شکست سازمان ملل و نیروهای صلحبانش یاد میشود. کوفی عنان، دبیرکل وقت سازمان ملل در گزارش خود درباره سربرنیتسا به شکست این آژانس اذعان کرد: سقوط سربرنیتسا شوکه کننده است چرا که ساکنان محصور آن گمان میکردند حکم شورای امنیت، حضور نیروهای حفاظت سازمان ملل، صلح بانان و حتی قدرت هوایی ناتو امنیت آنها را تضمین میکند. در عوض نیروهای صرب بوسنی شورای امنیت را نادیده گرفتند، نیروهای حفاظت را کنار زدند و به خوبی تشخیص دادند که نیروی هوایی ناتو آنها را متوقف نخواهد کرد. ادعاها درباره تعرضهای گسترده جنسی توسط صلحبانان طی سالهای اخیر به جان این آژانس افتاده و بان کی مون، دبیرکل فعلی این سازمان را سال گذشته مجبور کرد تا این مساله را "سرطان سیستم ما" بخواند. صدها زن و کودک در جمهوری آفریقای مرکزی پیش آمدند تا تعرضهای جنسی صلح بانان را گزارش دهند، صلحبانان که قرار بوده به کشور پس از درگیریهای دولت و شورشیان ثبات بخشند. خود سازمان ملل پس از آن گزارش داد که دختران نوجوان 13 ساله برای همخوابگی با صلحبانان از سوی این نیروهای سازمان ملل مبلغی ناچیز اندازه 50 سنت دریافت میکردهاند. در گزارش سال گذشته یک پنل مستقل همچنین از واکنش این آژانس به ادعاهای جرایم جنسی انتقاد شده بود: اگر سیاست سازگاری صفر دبیرکل به واقعیت تبدیل شود، سازمان ملل به کلی باید دربابد که سوء استفادههای جنسی صلحبانان یک رویداد قضایی محض نیست بلکه نقض صریح حقوق اساسی قربانیان است و در بسیاری از موارد نقض قوانین بشری بینالمللی و حقوق کیفری است. انتهای پیام
یکشنبه / ۱۷ مرداد ۱۳۹۵ / ۱۵:۰۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]