واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا آنلاین: عده ای به شوق علم، عده ای به عشق مدرک، گروهی از سر جبر زندگی یا خانواده، گروهی دیگر بدون انگیزه و هدف، گروهی کثیر هم به امید کسب وکار و رسیدن به جایگاه شغلی، حالا جمعیت ۴میلیون و نیمی «دانشجویان» کشور را تشکیل می دهند.محدثه شوشتری- عده ای به شوق علم، عده ای به عشق مدرک، گروهی از سر جبر زندگی یا خانواده، گروهی دیگر بدون انگیزه و هدف، گروهی کثیر هم به امید کسب وکار و رسیدن به جایگاه شغلی، حالا جمعیت ۴میلیون و نیمی «دانشجویان» کشور را تشکیل می دهند، جمعیتی که از دهه های۸۰ تا۹۰ با ظهور پی درپی دانشگاه های غیرانتفاعی و علمی کاربردی، دوبرابر شده و حالا تب کنکور را به جای دانش آموزان دهه های قبل از ۸۰ ، دست اندرکاران دانشگاه های پولی دارند تا صندلی های دانشگاه هایشان خالی از دانشجو نماند؛ چنان که در همین استان خودمان، خراسان رضوی، فقط طی یکی دو سال اخیر، چندین دانشگاه با خالی ماندن صندلی هایشان، رو به انحلال رفتند. با توجه به فرارسیدن «روز دانشجو»، در ادامه، در گفتگو با برخی دانشجویان و استادان دانشگاهی، نگاهی کرده ایم به وضعیت دانشگاه های شهرمان و اینکه چقدر خروجی این دانشگاه ها با نیاز جامعه متناسب است. با یک حساب سرانگشتی، نزدیک به ۲۰سال، از الفبای تحصیل تا اتمام دوره دانشجویی، پشت نیمکت های مدرسه و دانشگاه زمان می برد تا بشوی فارغ التحصیل دانشگاهی و مدرک بگیری. گویا ۲۰سال که تمام می شود، تازه می فهمیم رشته تحصیلی ای که عمری برای کسب مدرک آن شبانه روز زحمت کشیده و ایام پردلهره ای را برای ادامه تحصیل گذرانده ایم، هیچ گونه نیازی برای آن در جامعه نیست. نه از بازار کار خبری می شود و نه از درآمد. فقط وقتی تلف شده و عمری هدر رفته و حاصل آن یک برگ مدرکی شده که به هیچ دردی نمی خورد. از یک طرف، به شغل نان وآب دار و آبرومندی نیاز داری و ازطرف دیگر، زندگی ات بلاتکلیف می ماند تا زمانی که آیا شغلی برایت دست و پا شود یا نه. این وضعیت، چشم انداز پیش روی جمعیت ۴میلیون ونیمی دانشجویی است که با جمع زدن فارغ التحصیلان سال های قبل، به جمعیتی بزرگ تر می رسیم که همگی یا سرشکسته از راه رفته یا بلاتکلیف و به امید اثربخش بودن مدرک دانشگاهی شان هستند. مصطفی توکلی زاده یکی از همین دانشجویانی است که چند سالی از فارغ التحصیلی اش گذشته و حالا بعد از ناامیدشدن از به دست آوردن کسب وکاری با مدرک تحصیلی اش، در یکی از فست فودهای منطقه هاشمیه مشهد به کار رفت وروب و خدمات مشغول است. او در پاسخ به این سوال که با چه هدفی سراغ مدرک مهندسی عمران رفته و ارزیابی خودش از کارایی نداشتن مدرکش چیست، عنوان می کند: در رشته ریاضی و فیزیک، جزو نخبه های کلاس بودم و بر همین اساس، رتبه ای سه رقمی در کنکور آوردم. هنگام انتخاب رشته، فکر می کردم کلاس و پرستیژ رشته های مهندسی از هر رشته ای بالاتر است و فقط به امید اینکه شخص بزرگی در عرصه مهندسی شوم، رشته ام را انتخاب کردم، اما در دوران دانشجویی و الان که سه سال از فارغ التحصیلی ام گذشته، می بینم که هزاران نفر در همین شهر مشهد مدرک مهندسی دارند، اما هیچ نیازی به آن ها نیست. در حال حاضر هم از روی ناچاری و به دلیل تشکیل خانواده، مجبورم به هر طریقی، حتی انجام رفت وروب با مدرک مهندسی، درآمد زندگی ام را تامین کنم. حمید سلطانی دیگر دانشجویی است که در حال حاضر، در ترم آخر رشته شیمی محض در دانشگاه پیام نور مشغول به تحصیل است. او در پاسخ به این سوال که در آستانه فارغ التحصیلی، چه آینده ای را برای ادامه تحصیل و اشتغال خود در نظر دارد، می گوید: اشتباه کردم، اشتباه. فقط برای کسب مدرکی از دانشگاه، هر رشته ای که به رتبه کنکورم می خورد را انتخاب کردم و حالا چهار سال است که بدون انگیزه و حتی با ناامیدی از آینده، در حال تحصیل هستم. وقتی می بینم دیگر فارغ التحصیلان رشته خودم با مسافرکشی تا فروشندگی پوشاک و کار در رستوران، نهایت تلاششان برای اشتغال بوده، احساس پشیمانی ام چندبرابر می شود؛ اینکه چرا صرفا برای گرفتن مدرک، بیهوده دانشجوی رشته ای شده ام که نیازی به آن نیست. به سراغ دانشجویان دیگر هم می رویم. فهمیه طالبی دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد مدیریت است. او از روزها و شب هایی می گوید که خودش را در اتاقش حبس می کرد تا بتواند از سد کنکور کارشناسی ارشد برای پذیرش در دانشگاهی دولتی عبور کند. حالا هم رشته های خودش را می بیند که حتی بعد از فارغ التحصیلی، مدرکشان بدون کاربرد برای آن ها مانده است. او می گوید: امروز با یک واقعیت غیرقابل تردید روبه رو هستیم و آن این است که نظام آموزشی ما در سطوح آموزش و پرورش و آموزش عالی بیمار است و باید دست اندرکاران به فکر انقلابی در این نظام آموزشی باشند. امروز بازار از بسیاری از رشته ها اشباع شده و تا چند سال آینده هم با کمبود نیرو روبه رو نیستیم که در این باره لازم است مسئولان طی بررسی های کارشناسانه، چنین رشته هایی را شناسایی و از پذیرش دانشجو در آن رشته ها خودداری نمایند. در مقابل هم در بالابردن ظرفیت پذیرش دانشجو در رشته هایی که نیاز روز بازار است اهتمام جدی داشته باشند. آفت مدرک گرایی هم کلام شدن با دانشجویان رشته های مختلف، چند آسیب مهم دانشگاه ها را به ما یادآوری می کند. آفت مدرک گرایی، تعریف نشدن مبانی کاربردی و تحقیقاتی و کم رنگ شدن انجام کارهای آزمایشگاهی و عملی سبب شده است تا در دوران کنونی، موجی از فارغ التحصیلانی داشته باشیم که مدرک آن ها هیچ کاربردی برایشان ندارد. بدیهی است برای حل معضلی که امروز با آن روبه رو هستیم، باید به فکر هدفمندنمودن رشته های تحصیلی باشیم؛ یعنی از همان بدو ورود دانشجو به دانشگاه ها، بازار کار همان رشته را هم برایش تعریف و تبیین نماییم. از طرفی هم برخی رشته های دانشگاهی موردنیاز جامعه ما نیست و لازم است به حذف چنین رشته هایی مبادرت کنیم، اما از همه این موارد مهم تر این است که در اولین فرصت، به فکر ایجاد پیوندی میان فنی وحرفه ای و دانشگاه ها باشیم و این دو نهاد مهم آموزشی را بیشتر به هم نزدیک کنیم. چنان که مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی خراسان رضوی می گوید، میزان فارغ التحصیلان بیکار استان در دو جنس زن و مرد از متوسط کشوری بالاتر است. انتقاد از ارائه آموزش های صرفا نظری به دانشجویان، بدون کسب مهارت های لازم محمود احمدی در گفتگو با خبرنگار ما، با انتقاد از ارائه آموزش های صرفا نظری به دانشجویان در دانشگاه ها بدون کسب مهارت های لازم، اظهار می کند: متاسفانه علاوه بر اینکه رشته های دانشگاهی با بازار کار و نیازهای جامعه تناسب ندارند، دانشجویان در دوران تحصیل، مهارت های کافی را نیز فرا نمی گیرند. وی تصریح می کند: اگر دانشجویان در حال تحصیل در همین رشته های موجود دانشگاهی از مهارت کافی برخوردار شوند، می توانند وارد بازار کار شوند، اما متاسفانه در دانشگاه هایی نظیر علمی کاربردی، صرفا به دانشجویان مدرک ارائه می شود، نه مهارت و آموزش های مورد نیاز. مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی خراسان رضوی می افزاید: متاسفانه دانشجویان دانشگاه های علمی کاربردی هم انگیزه تحصیل و کسب مهارت های لازم را ندارند و صرفا برای دریافت مدرک، واحدهای درسی خود را می گذرانند. به گفته وی، در رشته های علوم مدیریت، روان شناسی، علوم انسانی و فنی، عمده فارغ التحصیلان دانشگاه ها از مهارت کافی برخوردار نیستند و در دوران تحصیل، صرفا علوم نظری را فرا گرفته اند. احمدی با اشاره به اینکه رشته های دانشگاهی باید متناسب با نیاز جامعه و بازار کار باشند، خاطرنشان می کند: در کلان شهر مشهد، به فارغ التحصیلان رشته هایی همچون گردشگری یا مترجمی زبان انگلیسی و عربی نیاز داریم، اما متاسفانه فارغ التحصیلان این رشته ها در پایان دوران تحصیل، از مهارت کافی برخوردار نیستند و این موضوع سبب بیکار ماندن آن ها می شود. وی همچنین ازدیاد فارغ التحصیلان رشته های فنی و مهندسی در مشهد را نیازمند بازنگری در میزان جذب این رشته های دانشگاهی از سوی متولیان می داند و می گوید: در برخی رشته ها، بیش از حد نیاز دانشجو پذیرش می شود که نتیجه ای جز تلنبار شدن فارغ التحصیلان بیکار ندارد.
سه شنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]