واضح آرشیو وب فارسی:ایران مطلب: یکی از سوالات مهمی که ما هر روز با آن دچار چالش هستیم و هیچ وقت هم به جواب نمی رسیم، این است که ما چرا هنوز روزنامه منتشر می کنیم؟ در زمانه ای که اخبار به فاصله ٣٠ثانیه به دست مردم می رسد، بعد از نیم ساعت تحلیل و بعد از یک ساعت به شدت تکذیب می شود و بعد از یک ساعت ونیم عوامل آن به اهداف شوم خود اعتراف می کنند، روزنامه ها تازه بعد از ٢٤ساعت با هیجان می گویند: خبر دارین فلان اتفاق افتاده؟ نه به جان تو! این غاری که ما زندگی می کنیم، یه مقدار بد دوده (همان «آنتن نمیده» سابق)، تا این لحظه هم کلاغ دم سیاه قارقار رو سر نکرده که ما بفهمیم در مملکت چه خبر است. درهمین راستا شما چه انتظاری از بنده حقیر دارید؟ من چه چیزی بگویم که قبلا به اطلاعتان نرسیده و انگبینش درنیامده باشد؟ من چه چیز بامزه تری از توییت های آقای حدادعادل دارم که بنویسم؟ (این سوال بود یا تهمت؟) البته یک سری از دوستان بعد از تمدید داماتو یا همان تحریم های ١٠ساله آمدند و گفتند: موضع بگیر. گفتم: من چه کاره ام که موضع بگیرم؟ اصلا موضع من به چه درد شما می خورد؟ گفتند: تو همان ملعون و خبیثی بودی که از برجام دفاع می کردی. موضعم را تبیین کردم و گفتم: این موضع من، مو داره بکنید! گفتند: این چه وضعشه؟ چرا مواضعت رو اصلاح نمی کنی؟ گفتم: آرامشتون رو حفظ کنید. برجام معاهده بین المللیه، فقط آمریکا که نیست. بعد دیدیم همان شبِ تمدید تحریم ها یک سری از دوستان که از تحریم ایران به شدت غمگین بودند، با حال زار می خوانند: این شبی که میگم شب نیست، اگه شبه مثل اون شب نیست... ترجیح دادم بیشتر از این ناراحتشان نکنم. این قضیه داماتو را هم اول و آخر و زیر و زبرش را خودتان درآورده اید و بهتر از ما می دانید. می ماند یک قضیه که از ابتدای این مطلب می خواستیم به آن بپردازیم که خودمان هم نفهمیدیم چرا رفت آخر مطلب. اول دسامبر روز جهانی ایدز بود. باورهای غلط درمورد ایدز بسیار است. به طوری که اگر به کسی بگوییم ایدز داریم، در بدترین حالت فرار می کند و دربهترین حالت لپمان را می کشد و با اشارات نظر می گوید: ای ناقلا! لازم است بدانیم که ایدز تنها از طریق آمیزش جنسی محافظت نشده، انتقال خون آلوده، سر سوزن آلوده و از مادر به فرزند درطول بارداری، زایمان و شیردهی منتقل می شود. یعنی ما که دربچگی می رفتیم آرایشگاه و آرایشگر تیغ مشتری قبلی را با فوت ضدعفونی می کرد و می گفت: «تمیز شد» و بعد می زد پس کله مان باید نگران باشیم که ایدز نگیریم، نه شما که با یکی از مبتلاهای ایدز دست داده اید یا بچه مبتلایی را بغل کرده اید. مسأله اجتماعی دیگر درمورد ایدز تبعیض است. خوشبختانه ما درکشورمان برعکس بقیه نقاط دنیا در این باره مشکلی نداریم. بیمار مبتلا به ایدز هم مثل بقیه از حقوق برابر برخوردار نیست. به او هم مثل ما به چشم عنصر بیگانه، خطرناک، مرگبار، بی بندوبار و سانچزطلب نگاه می کنند که باید از او دوری کرد. لذا بیمار مبتلا به ایدز تنها نیست و یک ملت با او هستند. البته خیلی ها هم نمی دانند که مبتلا به ویروس اچ آی وی هستند، درهمین رابطه وزارت بهداشت اعلام کرده، ٦٠هزار ایرانی نمی دانند که ایدز دارند. حالا این که چطور خود طرف نمی داند که ایدز دارد و وزارت بهداشت می داند بر ما پوشیده است اما وجدانا برویم و آزمایش بدهیم. راه دوری نمی رود. فوقش اچ آی وی مثبت اعلام می شود و از ترس می میریم که دوستان اشاره می کنند نباید از ترس بمیریم، چون مبتلا به اچ آی وی با مبتلا به ایدز متفاوت است و از زمان ورود ویروس اچ آی وی به بدن تا مرحله ایدز فاصله بسیار است. بقیه اش را هم بروید در اینترنت بخوانید، ما در این حجم فقط می توانستیم شما را بترسانیم که بروید آزمایش بدهید و دوا و درمان کنید تا دور جدید تحریم ها آغاز نشده! والا به خدا. منبع : روزنامه شهروند
یکشنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران مطلب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]