محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829283057
مزایای قراردادهای مشارکت در تولید نسبت به قراردادهای پیمانکاری
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مزایای قراردادهای مشارکت در تولید نسبت به قراردادهای پیمانکاری تهران- ایرنا- روزنامه شرق در یادداشتی، نوشت: یکی از لازمه‌های رشد و رونق صنعت نفت را می‌توان منعطف بودن نوع قراردادهای منعقدشده در این زمینه دانست. در این یادداشت، تلاش شده تا برخی از مزیت‌های قراردادهای مشارکت در تولید را نسبت به قراردادهای پیمانکاری، بررسی کنیم. نخستین نکته‌ای که می‌توان به عنوان نقطه تمایز این دو نوع قرارداد از آن یاد کرد، ریسک عملیات حفاری است.
در ادامه این یادداشت به قلم محمدعلی صادقی کارشناس ارشد قراردادهای نفتی، آمده است: به این معنا که این ریسک، در قراردادهای مشارکت در تولید، بر عهده شرکت طرف قرارداد است؛ درحالیکه در قراردادهای پیمانکاری، این ریسک ممکن است برعهده شرکت ملی نفت ایران باشد. از طرفی، در قراردادهای مشارکت در تولید، هزینه‌های عملیات در بخش‌های مختلف اکتشاف، تولید و بهره‌برداری، از سوی شرکت‌های طرف قرارداد به‌شدت کنترل و بررسی می‌شود؛ چرا که افزایش هزینه‌ها، سودآوری آنها را کاهش می‌دهد. این در حالی است که قراردادهای پیمانکاری، سعی دارند تا در هر مرحله، هزینه‌ها را در مراحل مختلف افزایش دهند و شرکت ملی نفت ایران نمی‌تواند به کمک هیچ مکانیسمی جلوی پیمانکار را در این زمینه سد کند. از سویی دیگر، زمان بهره‌برداری، یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های مد نظر در قراردادهای مشارکتی است؛ حال آنکه در قراردادهای پیمانکاری، طرف دوم از بابت طولانیترشدن زمان اکتشاف، تولید و بهره‌برداری سود بیشتری می‌برد. یکی دیگر از مزایای قراردادهای مشارکت در تولید نسبت به قراردادهای پیمانکاری، رقابت موجود میان شرکت‌های نفتی برای عقد قرارداد به سبک قراردادهای مشارکت در تولید است. بد نیست بدانید براساس بررسی‌های انجام‌شده، رقابت بالایی بین شرکت‌های نفتی دنیا برای استفاده از قراردادهای مشارکت در تولید وجود دارد. با توجه به چنین رقابت مطلوبی، می‌توان امیدوار بود این نوع قراردادها منافع بیشتری برای ما تأمین کند. درحالیکه در قراردادهای پیمانکاری، طرف قرارداد هیچ میلی به امتیازدادن به شرکت ملی نفت ایران ندارد؛ بنابراین موقعیت ایران در رابطه با طرف قرارداد سست‌تر است.از سویی دیگر، باید توجه کرد مهم‌ترین مسئله بهره‌برداری و توسعه میدان‌های نفت و گاز، تأمین منابع مالی عظیم است که در قراردادهای مشارکت در تولید، سرمایه مورد نیاز از سوی طرف دوم قرارداد تأمین می‌شود و هیچ تعهدی برای شرکت ملی نفت ایران تا زمانی‌که تولید نفت و گاز در ناحیه مورد توافق به تولید تجاری نرسد، ایجاد نمی‌کند. ولی در قراردادهای پیمانکاری، وجوه سرمایه‌گذاری صرف‌شده در زمینه استخراج تا بهره‌برداری، باید با احتساب نرخ بهره به علاوه پرداخت، وجوهی تحت نام هزینه کارسازی تأمین مالی پروژه به پیمانکار پرداخت شود؛ هرچند تولید از منبع مزبور به تولید تجاری نرسد. دوره قراردادهای مشارکت در تولید معمولا بلندمدت و بیش از 15 الی 20 سال است؛ درحالیکه قراردادهای پیمانکاری می‌توانند دارای دوره قرارداد کمتری باشند که البته این مسئله در اقتصاد دولتی نقطه‌ضعف این‌گونه قراردادهاست، ولی در اقتصاد آزاد این موضوع نقطه قوت محسوب می‌شود؛ چراکه طولانیترشدن زمان بهره‌وری با استفاده از تکنولوژی‌های پیچیده، منافع بیشتری را برای کشور در پی دارد. این در حالی است که در قراردادهای مشارکت در تولید، طرف دوم قرارداد از تکنولوژی‌های پیشرفته بهره‌برداری می‌کند که در نتیجه شرایط افزایش زمان بهره‌وری از منبع را فراهم می‌کند؛ زیرا طولانیترشدن زمان بهره‌وری با میزان سود به‌دست‌آمده ارتباط مستقیم دارد؛ حال آنکه در قراردادهای پیمانکاری طرف دوم هیچ علاقه‌ای به انجام این امر ندارد. از طرفی دیگر، انعقاد قراردادهای مشارکت در تولید امکان ایجاد بازارهای جدید و نفوذ به بازارهای نوینی را برای شرکت ملی نفت ایران فراهم می‌کند؛ زیرا طرف‌های دوم به منظور مستهلک‌کردن سرمایه‌های خود، ناچارند برای نفت و گاز استحصالی، بازار مناسبی بیابند؛ درحالیکه در قراردادهای پیمانکاری چنین مقوله‌ای برای طرف دوم قرارداد هیچ اهمیتی ندارد.*منبع: روزنامه شرق، 14 آذر 1395**گروه اطلاع رسانی**9128** 9131** انتشار دهنده: شهربانو جمعه
14/09/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3]
-
گوناگون
پربازدیدترینها