واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بوی روغن سوخته و سواد سلامت کرمانشاه- ایرنا- روزنامه باختر چاپ کرمانشاه در شماره 2 هزار و 330 سیزدهم آذر 95 مطلبی را با عنوان"بوی روغن سوخته و سواد سلامت" به قلم محمود رستمی تبار منتشر کرده است.
![بوی روغن سوخته و سواد سلامت](http://img7.irna.ir/1395/13950914/82331188/82331188-71217851.jpg)
در این یادداشت آمده است: شاید بیاد داشته باشید که مادر یا مادر بزرگ عزیز شما مقداری کره حیوانی بر روی یک قرص نان ساجی داغ مالیده و آن را لوله نموده و بدستتان داده تا از خوردن کره حیوانی و نان داغ لذت ببرید.این همان چیزی است که امروزه جای آن را انواع گوشت ها و مواد غذایی غیرقابل تشخیص له شده و مخلوط شده با مواد و ادویه مختلف اشغال کرده اند و برگرفته از نام لُرد ساندویچ انگلیسی (1792-1718میلادی) می باشد.نفس این نوع تغذیه که امروز با اصطلاح انگلیسی فست فود عجین شده است در صورتی که در برگیرنده مواد غذایی سالم و بهداشتی و با نظارت و در محیط مناسب تهیه و عرضه گردد، امری مطلوب بوده و چه بسا صرفه جویی در وقت و گاهی هزینه باشد.اما آنچه در گوشه و کنار شهر مشاهده می گردد، حرکت چرخ ها و خودروهای بی نام و نشانی است که برای رهایی از بیکاری، مرگ خوشمزه توزیع می کنند و حضور مایوس کننده مشتری هایی که به سلامت خود توجه ندارند، مایه تعجب و تجمع فرزندانمان در پای بساط این افراد موجب نگرانی جدی است.روغن های سرخ کردنی تراریخته و گاهی روغن های پخت و پز، بدون توجه به گذر زمان (مدت زمانی که حرارت دیده اند) مداوما فلافل و همبرگر و …. در درون خود سرخ کرده و فروشنده با تبلیغ به خورد عابرینی می دهد که با حرص ولع خاصی بر روی آن سس های عجیب و غریب ریخته و می خورند.آن وقت است که از خود می پرسیم ما که برای حادثه دیدگان یک حادثه تروریستی، تصادف دو قطار، سقوط یک هواپیما متاسف شده و خواهان برخورد با مقصران هستیم و چنین حوادثی گاهی در برخی کشورهای مسوولیت پذیر منجر به استعفای بالاترین مقام مربوطه می گردد، چرا هیچ توجهی به این نوع تغذیه ناسالم و غیربهداشتی نداریم.شاید مسوولان بهداشت (بهداشت محیط ) و مدیریت شهری واقعا از وجود چنین کانون های توزیع سرطان، بیماری، ناسازگاری های دستگاه گوارش، انگل های بیماریزا و … بی خبر هستند.بی خبری قابل باور نیست، ولی نمی دانم اهمال و سهل انگاری و عدم اهتمام به بهداشت و سلامت مردم، بویژه دانش آموزان را چه بنامیم.شاید واقعا سطح سواد سلامت جامعه با وجود نظام عریض و طویل آموزش و پرورش، وزارت بهداشت و درمان، آموزش پزشکی، هزاران منبر سخنرانی و اخیرا هزاران کانال ارتباطی در فضای مجازی که گاه از کاه کوه می سازند، آن قدر پایین است که تفاوت غذای سالم و ناسالم را نیاموخته ایم.شاید بهانه بیکاری -که آن هم درد جانکاه دیگری است- و مشغول شدن عده ای بتواند برای عدم برخورد جدی با این وضعیت ناهنجار بهانه خوبی باشد!اما آیا شما این نوع مشاغل زیان آور را واقعا شغل می خوانید؟تاکی باید شاهد این نوع عرضه مواد غذایی که مرگ تدریجی می فروشند و برجامعه انواع هزینه های ناشی از بیماری را تحمیل می نمایند، باشیم.برای آنکه بدانیم بیماری در میان همشهریان چه غوغایی برپا کرده است، کافیست به یک مرکز درمانی در سطح شهر مراجعه فرمایید.جامعه ما باید تاکی تاوان اهمال و عدم انجام وظایف محوله را پرداخت نماید؟گاهی برای تعریف جنگ بیولوژیک بدنبال اصطلاحات ثقیل و غیرقابل هضم هستیم، اما کافیست بدانیم یکی در آزمایشگاه و عمدی میکروارگانیسم تولید می کند و هدفمند بکار می برد و دیگری ناآگاهانه و غیرعمدی برای کسب لقمه ای نان به اصطلاح حلال، سلامت همشهریانش را به خطر می اندازد.فرقی نمی کند، نتیجه در هر دو مورد مشابه و آن بیمار شدن انسان است، یکی خواسته و آن دیگری ناخواسته … ولی آنچه مهم است بوی روغن سوخته جنب مدارس، مراکز عمومی و مراکز اجتماع مردم و تراکم بیش از حد بیماران در مراکز درمانی بیانگر پایین بودن سطح سواد سلامت ماست و خود نوعی شکست برای نظام آموزشی و رسانه های گروهی در تبیین فرهنگ تغذیه سالم است.در کنار پایین بودن سواد سلامت عدم اجرای دقیق و قاطع قوانین موجود نیز موجب افزایش روز افزون این نوع کاسبی گردیده است.پس لازم است در عصر توسعه پایدار و در راستای حرکت جامعه جهانی به سوی تامین کرامت انسان در سال 2030 حداقل در قبال سلامت خود و اطرافیان مسوول باشیم.و شما مسوول عزیز لطفا مسوول باش! چون پیشگیری بهتر از درمان است.3209/8066 دریافت کننده: عباداله آذرگون** انتشاردهنده علی مولوی
14/09/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 160]