واضح آرشیو وب فارسی:راوی نیوز: پولداران تازه به دوران رسیدۀ چینی تشنه داشتن عروس های نوجوان ویتنامی هستند. هر عروس ویتنامی را به قیمت سه هزار دلار به خریدار در کشور چین می فروشند که به علت شباهت های فرهنگی بین دو کشور، این عروس ها طرفداران زیادی دارند.به گزارش راوی نیوز ، «وقتی از خواب بیدار شدم، نمی دانستم در چین هستم.» این تمام چیزی است که «لین» از آن شب وحشتناک به خاطر می آورد؛ شبی که کل زندگی اش را تغییر داد. او در مرز شمالی کشور ویتنام زندگی می کرد و مشغول درس خواندن و آماده شدن برای رفتن به دانشگاه بود. در همین زمان، یکی از دوستانش که اینترنتی با او آشنا شده بود، از او دعوت کرد برای میهمانی شام به خانه اش برود؛ شبی پر از شادی و خوشی را آنجا گذراند. تنها چیزی که پس از آن شب به خاطر می آورد، قاچاق شدنش به کشور چین است: «همراه با چند دختر دیگر سوار ماشین بودیم و عده ای هم مراقب ما بودند.» روستاهایی که در مرز شمالی بین ویتنام و چین قرار دارند، شکارگاه مناسبی برای قاچاق دختران جوان هستند. دخترهای ۱۳ ساله و کوچکتر را به بهانه های مختلف فریب می دهند و با قایق، موتور و ماشین به آن سوی مرز قاچاق می کنند. زنان جوان ویتنامی، کالاهای باارزشی در کشور چین محسوب می شوند؛ کشوری که قانون تک فرزندی و سنت ارجح بودن پسر داشتن باعث شده تا تعداد پسران نسبت به دختران فزونی یابد و به مرز خطرناک برسد. به عبارت ساده تر، مردان چینی تشنه داشتن عروس هستند. «ها تی وون»، مسئول هماهنگ کننده طرح ملی ضد قاچاق سازمان ملل متحد در ویتنام در این رابطه می گوید: «ازدواج یک مرد معمولی چینی با یک زن معمولی چینی هزینه بالایی دارد و او باید پول زیادی خرج کند. به طور سنتی، آنها باید یا پول زیادی به عروس بدهند یا خانه ای به نامش کنند. برای همین، سعی می کنند از کشورهای همسایه از جمله ویتنام، عروس وارد کنند.» خانم دیاپ که در زمینه مبارزه با قاچاق انسان در ویتنام فعال است به خبرنگار سی ان ان می گوید: «هر عروس ویتنامی را به قیمت سه هزار دلار به خریدار در کشور چین می فروشند. به علت شباهت های فرهنگی بین دو کشور، این عروس ها طرفداران زیادی دارند و گزینه های مطلوبی محسوب می شوند.» نگوین فقط ۱۶ سال داشت که دوست یکی از دوستانش به او مواد خوراند. بعد او را به چین قاچاق کرد. او سعی کرد زیر بار ازدواج اجباری نرود. او می گوید: «سه ماه مبارزه کردم. قاچاقچی ها مرا کتک می زدند، بهم غذا نمی دادند و تهدید می کردند که مرا می کشند. بالاخره تسلیم شدم. شوهرم مرد خوب و مهربانی بود، اما شدیداً دلتنگ خانواده ام در ویتنام بودم. موافقت کردم که ازدواج کنم، اما نمی توانستم به مردی که نمی شناسم و کاملاً برایم غریبه بود احساسی داشته باشم.» وقتی مادر شوهر نگوین می فهمد که این دختر حسی نسبت به ازدواج و تشکیل خانواده ندارد، او را به قاچاقچیان برمی گرداند و پولش را پس می گیرد. نگوین می گوید: «آنها مجبورم کردند دوباره ازدواج کنم.» پناهگاهی برای زنان فراری خانم دیاپ، پناهگاهی را برای قربانیان قاچاق در شهر لائوس در شمال ویتنام ساخته است. زنان جوان بین دو تا سه سال در آنجا زندگی می کنند. آنها به مدرسه می روند و آموزش های حرفه ای می بینند. آنها آشپزی و خیاطی یاد می گیرند و مراقب باغ بزرگی هم هستند که مواد غذایی آنها را تأمین می کند. آنها کنار زنانی هستند که تجربه های مشابهی را پشت سر گذاشته اند. این پناهگاه به آنها کمک می کند تا دوباره روی پاهایشان بایستند و هزینه های زندگی خودشان را تأمین کنند. خانم دیاپ می گوید: «با چنین روشی می توانیم دختران جوان را به جامعه برگردانیم و از آسیب های اجتماعی بکاهیم. علاوه بر این، سازمان ما سعی می کند در زمینه آموزش در سطح شهر و روستاها فعال باشد تا عده کمتری به دام قاچاقچیان بیفتند. ما هر ماه به بازار محلی می رویم و با مردم صحبت می کنیم. آنها پس از اعتماد کردن به ما حرف می زنند. گاهی تا ۲۰ نفر هم از تجربه های تلخ شان گفته اند. آگاهی تنها ابزار ما برای مبارزه واقعی است.» نجات در مرز در طول سفر گروه خبری سی ان ان به شمال ویتنام، دولت خبر داد که ۵ دختر جوان را لب مرز از دست قاچاقچیان نجات داده است. ما ملاقاتی را با این دختران که فقط ۱۴ سال سن داشتند ترتیب دادیم. همه از یک روستا و با وعده یافتن شغل در چین فریب خورده بودند. آنها بدون گفتن به والدینشان خانه را ترک کرده بودند. رئیس بخش پیشگیری معاونت اجتماعی دولت می گوید: «سال گذشته ۱۰۹ دختر جوان را از دست قاچاقچیان نجات دادیم. ما با پلیس چین همکاری می کنیم و از این طریق به حلقه های قاچاقچیان می رسیم.» بعضی از این زنان هرگز ازدواج نمی کنند و به کارگرهای جنسی تبدیل می شوند. برخی از آنها راهی برای تماس با خانواده شان پیدا می کنند تا به طریقی به شهرشان برگردند. لین و نگوین در یک شهر به هم می رسند. آنها یک روز سوار تاکسی شده و به ایستگاه پلیس می روند تا خودشان را نجات دهند. در تمام مدت می ترسیدند که خانواده های شوهرانشان از جای آنها و فکرشان مطلع شده و آنها را پیدا کنند. پلیس چین به آنها کمک کرد تا به ویتنام برگردند اما بهای سنگینی پرداختند؛ آنها بچه هایشان را در چین جا گذاشتند. لین می گوید: «اگر دخترم را ببینم از او معذرت می خواهم که ترکش کردم. امیدوارم زندگی خوبی در آنجا داشته باشد.» هر دو آنها می گویند معلمان در مدرسه درباره قاچاق عروس های جوان به چین با آنها صحبت کرده بودند، اما هیچ کدام فکر نمی کردند که روزی این بلا سر خودشان بیاید و قربانی شوند. منبع: ایران
یکشنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راوی نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]