محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832335615
دغدغه ایران اجرای تحریم هاست و نه تصویب تمدید تحریم - منشور خبری تحلیلی اقتصاد ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: با تمدید قانون تحریم های ایران، نگرانی های بسیاری در خصوص تاثیر این تمدید بر اجرای صحیح توافق هسته ای میان ایران و ١+٥ به وجود آمد.به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد ، در خصوص معنای اجرایی این تمدید، تاثیر آن بر برجام، نقش آن بر فضای روانی پیرامون ایران در روزهای پسابرجام با امیرعلی ابوالفتح، کارشناس مسائل امریکا گفت وگوی مفصلی داشتیم. متن این گفت و گو به شرح زیر است: قانون تحریم های ایران ISA با ٩٩ رای مثبت در مجلس سنا به تصویب رسید و حتی یک رای منفی هم به این تمدید تحریم ها داده نشد. دلیل این اجماع بی سابقه در سنا علیه توافق هسته ای چیست؟ چگونه چنین اجماعی آنهم میان جمهوریخواهان و دموکرات ها همصدا با هم علیه توافق هسته ای ایجاد شده است؟ درباره آنچه طی روزهای گذشته در کنگره امریکا رخ داد، یک بحث و اختلاف نظر جدی میان ایران و امریکا وجود دارد. از دید مقامات امریکایی، چه جمهوریخواهان و چه دموکرات ها و چه دولت و چه کنگره، قانون تحریم های ایران، قانونی است که مناسبات تجاری میان ایران و امریکا را تنظیم می کند و ارتباط مستقیمی با پرونده هسته ای ایران و به طبع آن، توافق هسته ای ندارد. سابقه این قانون تحریمی به سال ١٩٩٦ بازمی گردد که در سال ٢٠٠٦ اعتبار آن به پایان رسید اما به مدت ١٠ سال تمدید شد و فارغ از اینکه پرونده هسته ای ایران به چه سرانجامی می رسید و فارغ از برجام و محتوای آن، باید این قانون ادامه می یافت تا مناسبات تجاری میان دو کشور را شکل بدهد. از منظر این استدلال، رای قریب به اتفاق نمایندگان کنگره و همراهی نمایندگان حزب دموکرات در سنا، به معنای ناخرسندی دموکرات ها یا دولت امریکا از برجام نیست چراکه معتقدند قانون تحریم های ایران ارتباطی با برجام ندارد، پیش از توافق هسته ای بوده و تصویب تمدید آن به منزله اعمال تحریم جدید محسوب نمی شود. در مقابل این دیدگاه، جمهوری اسلامی ایران اعتقاد دارد این اقدام از سوی امریکا و تمدید آن، می تواند نقض برجام باشد با این استثنا که از دید ایران، تحریم ها نباید به مرحله اجرا برسد و باید میان تصویب و اجرا، تفاوت قایل شد. اشاره کردید طرف مقابل می گوید که تمدید قانون تحریم های ایران نقض برجام نیست. چرا چنین استدلالی از سوی کنگره و البته کاخ سفید مطرح شده است؟ دو دلیل در این باره وجود دارد. استدلال نخست، همان طور که اشاره کردم به سابقه این قانون تحریمی بازمی گردد که مربوط به سال ١٩٩٦ است و برای مدت ها پیش از زمانی است که مساله هسته ای ایران خبرساز یا به ادعای آنها به مرحله حساس و خطرناک وارد شود، است. نخستین تحریم ها برای مورد هدف قرار دادن ایران به دلیل فعالیت های هسته ای اش از سوی امریکا در سال ٢٠٠٤ و ٢٠٠٥ اعمال شدند. پس امریکا می گوید که این تحریم ها، هسته ای نیستند. از سوی دیگر، دولت امریکا براساس برجام ملزم به لغو تحریم ها نیست بلکه آنها موظف به تعلیق تحریم ها و عدم اجرای آنها هستند. این قانون تحریمی نیز تمدید شده و تا زمانی هم که اعمال نشود، از دید آنها نقض برجامی صورت نگرفته است. تا به امروز رییس جمهور امریکا براساس برجام و به دستورهای اجرایی که داده است، آن تحریم ها به حالت فریز درآمده و اجرایی نمی شود. واشنگتن می گوید تا زمانی هم که ایران تخلفی از برجام نکرده، رییس جمهور امریکا نیز مانع از اجرای این قانون می شود. این تفاوت تفسیرها نسبت به برجام و اعمال تحریم ها آن هم در سال نخست اجرای برجام تا چه اندازه می تواند توافق هسته ای را با چالش هایی مخصوصا در دولت بعدی امریکا روبه رو سازد؟ در برجام مکانیزمی برای حل اختلافات و از بین بردن آن پیش بینی شده است. در صورتی که یکی از هفت کشوری که در به دست آمدن توافق هسته ای مشارکت داشته اند، اعتقاد داشته باشند در روند اجرای برجام خللی ایجاد شده و یکی از طرفین آن را نقض کرده است، می توان به کمیته رفع اختلاف که همان کمیسیون مشترک است، مراجعه شود و موضوع در آنجا مورد بررسی قرار گرفته و کشورها نظرشان را بیان کنند. تا به امروز، نه از سوی ایران و نه از سوی امریکا، موردی از این دست هم صورت نگرفته است. درباره تمدید قانون تحریم های ایران نیز، این مساله فی النفسه نقض برجام نیست. زمانی این مساله نقض برجام خواهد شد که امریکا آن را اجرا کند و مانع از سرمایه گذاری در ایران و همچنین مبادله تجاری با ایران شود. من فکر می کنم بود و نبود قانون تحریم های ایران فرق چندانی نمی کند چراکه تا به امروز هم قوانین زیادی علیه ایران تمدید شده و معتبر هستند اما به مرحله عملیاتی شدن نرسیده اند و تمدید این قانون نیز در همین چارچوب است. قانون تحریم های ایران فارغ از تمدید مجدد آن، هم اکنون از نظر اجرایی در چه وضعیتی است؟ و اینکه آیا تصویب آن در سنا و تایید احتمالی توسط باراک اوباما به معنای اجرایی شدن تحریم های موجود در متن این قانون است؟ نکته نخستی که باید به آن اشاره کنم، این است که باراک اوباما، رییس جمهور امریکا این مصوبه را که از رای بالایی برخوردار بوده است، وتو نمی کند زیرا بیش از دو، سوم نمایندگان سنا به آن رای داده اند و می توانند به راحتی وتوی اوباما را از بین ببرند، پس حتما این قانون از سوی رییس جمهور امریکا امضا می شود ولی حتما با فرمان های اجرایی مانع از اجرایی شدن آن خواهد شد که این مساله تا ٢٠ ژانویه سال ٢٠١٧ یعنی تا پایان دولت اوباما اعتبار خواهد داشت. پس تا آن زمان، قانون تحریم های ایران یا هر تحریم هسته ای دیگری اجرایی نمی شود. این فرمان های اجرایی ٩٠ روزه یا ١٨٠ روزه هستند و تمدید مجدد این فرمان های اجرایی باید براساس دستور رییس جمهور جدید مستقر صورت بگیرد. ما نمی دانیم که دونالد ترامپ در این باره چه اقدامی خواهد کرد. اگر این فرمان های اجرایی تمدید شوند، برجام نقض نشده است اما اگر آن فرمان ها تمدید نشوند، تحریم ها به مرحله اجرا درخواهند آمد و این قطعا نقض برجام خواهد بود که می تواند با واکنش های سیاسی از سوی طرف های مختلف همراه باشد. با این وجود، طی هفته های گذشته، هشدارهای بسیاری برای حفظ برجام داده شده است. به طور مثال، در همین روزهای اخیر، جان برنان، رییس سی. آی. ای هشدار داد که دولت آتی امریکا در مسیر نقض برجام قرار نگیرد. ایران مرتبا تکرار می کند که دولت امریکا به ماهو دولت و فارغ از مسائل سیاسی داخلی این کشور موظف به اجرای برجام است. آیا زمانی که کنگره امریکا طرح هایی را با این میزان از آرای موافق علیه ایران به تصویب می رساند رییس جمهور امریکا راهی جز وتو برای ممانعت از اجرایی شدن این طرح ها دارد؟ در صورتی که وتو کارساز نشود، این کار از طریق فرمان های اجرایی صورت می گیرد که هم اکنون نیز اوباما از این حربه استفاده می کند. طرح هایی از این دست مربوط به حوزه سیاست خارجی هستند و براساس قانون اساسی امریکا، مسوولیت سیاست خارجی امریکا با رییس جمهور است. اصولا این اختیار به رییس جمهور امریکا داده می شود که اگر منافع ملی این کشور اقتضا می کند، می تواند از اجرای قوانین خودداری کند. درخصوص ایران بستگی دارد که دولت امریکا به این جمع بندی برسد عمل به برجام، در راستای منافع ملی امریکا است. وقتی این جمع بندی در دولت امریکا وجود داشته باشد، می توان امیدوار بود تحریم ها اجرایی نشوند و توافق هسته ای نقض نشود اما اگر دولت به این رهیافت برسد که برجام را کنار بگذارد، می تواند این کار را با نادیده گرفتن فرمان های اجرایی و عدم تمدید آنها کنار بگذارد و تحریم ها را به مرحله اجرا درآورد. با این وجود، در برجام یک نکته مورد پیش بینی قرار گرفته و آنکه ایران و امریکا پس از گذشت هشت سال از اجرای برجام موظف به اجرای دو تعهد هستند. دولت ایران موظف است لایحه پیوستن دایمی به پروتکل الحاقی را به مجلس ببرد که ممکن است مجلس آن را قبول یا رد کند و دولت امریکا نیز موظف است از کنگره بخواهد تحریم های مربوط به مساله هسته ای را که تا آن روز تعلیق شده اند، لغو کنند که آنجا هم ممکن است مجالس این کشور با آن درخواست موافقت کنند یا آن را رد کنند. پس طرفین در یک حالت خوف و رجای هشت ساله قرار دارند و یک موازنه وحشت میان طرفین شکل گرفته است که هر یک از دو طرف به دلیل نگرانی رفتار طرف مقابل باید الزاماتی را رعایت کند. رییس جمهور امریکا بر اساس متن برجام وعده داد که از کلیه اختیارات قانونی خود برای اجرایی شدن صحیح برجام و جلوگیری از نقض یا تحت الشعاع قرار گرفتن آن استفاده کند. آیا می توان چنین انتظاری از دونالد ترامپ با ترکیب کابینه مشخص فعلی و همچنین شعارهای انتخاباتی وی داشت؟ پاسخ دادن به این سوال نیازمند تحلیل است و آن تحلیل باید مبتنی بر اخبار و اطلاعات باشد اما هنوز اطلاعاتی در این باره در دست ما نیست. باید دولت ترامپ شکل بگیرد و وارد تعاملات دیپلماتیک بشود، تا بتوان دقیق در این باره اظهارنظر کرد. با این وجود، براساس ارزیابی کلی معتقد هستم، دولت امریکا و شخص ترامپ قدمی را برنمی دارد که از جانب جامعه جهانی به عنوان ناقض برجام شناخته شود. به سخن دیگر، ترامپ توافق هسته ای را پاره نمی کند و اگر ایران برجام را نقض نکرده باشد، تحریم جدید هسته ای اعمال نمی کند. شاید سیاست امریکا در این دوران، تحریک، خسته کردن و ناامید ساختن ایران برای رسیدن به دستاوردهایش در برجام باشد و در این چارچوب، شاید آنها بخواهند الگوی سال ٨٤ را که با خلف وعده از سوی کشورهای اروپایی و شکستن پلمپ ها از سوی ایران همراه شد، اجرا کنند. آنها امید دارند اقدامات شان منجر به عمل هایی از سوی ایران شود که این عمل ها، نقض برجام باشد تا ایران، ناقض برجام شناخته شود، تحریم ها را اجرایی کنند و اجماع لازم برای رویارویی با ایران داشته باشند ولی اگر این رفتار از سوی تهران رخ ندهد، دولت امریکا به صورت رسمی و آشکارا نمی تواند برجام را نقض کند ولی تحریم های غیرهسته ای در عرصه هایی چون تروریسم، حقوق بشر، پولشویی، رفتارهای منطقه ای و... را اعمال می کنند تا به هدف شان برسند. اشاره کردید براساس متن صریح برجام قرار نبوده است این تحریم ها همان ابتدا لغو کامل شوند و باید در بازه زمانی هشت ساله از آغاز اجرای برجام، لغو بشوند. آیا در چنین شرایطی اگر امریکا با اختیارات رییس جمهور اجرای این تحریم ها را Wave کند باز هم ایران می تواند از این مساله به عنوان مورد نقض برجام به کمیسیون مشترک شکایت کند؟ من فکر نمی کنم؛ چون در برجام آمده است که اتحادیه اروپا و شورای امنیت باید قطعنامه های شان را درخصوص مساله هسته ای لغو کنند و امریکا باید آنها را تعلیق کند. از این منظر، اجرای تحریم ها می تواند نقض برجام باشد. از نظر ایران، مهم نیست که تا چه اندازه قانون علیه ایران تصویب می شود بلکه مهم عدم اجرای این قانون ها است. به عبارت دیگر، ایران دغدغه تصویب قانون ندارد بلکه مساله ایران، عدم اجرای آن قانون ها است. تا به امروز این کار از سوی اوباما انجام شده است و تا زمانی هم که دولت امریکا این مسیر را ادامه بدهد و به تعهدش پایبند باشد، ایران تعهداتش را عملی خواهد کرد اما اگر این کار صورت نگیرد، ایران پاسخ متقابل خواهد داد. نکته مهم قابل توجه در این چارچوب، آن است که مساله تمدید قانون تحریم های ایران را نباید مساله ای حساس و حاکی از تغییر رویکرد و تجدیدنظر امریکا در برجام دید. تمدید قانون تحریم ها در همان مسیر است و اقدامی قابل پیش بینی بود. شما باید این مساله را در برابر تلاش جمهوریخواهان برای تصویب لایحه ممانعت از فروش هواپیمای بویینگ مقایسه کنید که اگر این کار شود، ایرباس هم نمی تواند به ایران هواپیما بفروشد. دولت اوباما در برابر آن اقدام، گفته است که لایحه را وتو می کند و نمایندگان دموکرات نیز گفته اند با این طرح همراهی نخواهند کرد. بعید هم است که جمهوریخواهان بخواهند این راه طی شود. حتی دولت بعدی امریکا نیز دور از ذهن است که این طرح به مرحله اجرا برسد. از آن مساله از این جهت اهمیت می یابد که تصویب طرح لایحه ممانعت از فروش هواپیما یک تحریم جدید است و قطعا نقض برجام است اما تمدید قانون تحریم های ایران تا زمانی که به مرحله اجرا نرسد، نقض نیست. هرچند که این تحریم ها اجرایی نمی شوند و احتمالا توسط رییس جمهور بعدی هم wave خواهند شد اما به نظر می رسد که تمدید این قانون فضای روانی منفی علیه ایران به خصوص در میان کمپانی های بزرگ و بانک ها را حفظ می کند. با چنین تعبیری موافق هستید؟ قطعا همین طور است. حتی اگر این قانون نیز تمدید نمی شد دل نگرانی بانک ها و سرمایه داران بزرگ برای حضور در ایران وجود دارد که دلیل آن هم مناسبات نه چندان دوستانه میان تهران و واشنگتن است و تا زمانی هم که این مساله وجود دارد، فضای هراس ادامه خواهد داشت. چه راهکاری برای برداشتن آن فضای روانی منفی وجود دارد؟ آنچه برای رسیدن به دستاوردهای برجام مهم است، آن است که باید تنش های میان ایران و امریکا مدیریت شوند. من امیدی ندارم که میان تهران و واشنگتن تنش زدایی صورت بگیرد ولی باید این تنش ها مدیریت شوند تا افزایش پیدا نکنند. در نظر بگیرید که ما در مرحله گذار هستیم. درباره ایران و نحوه مدیریت اختلاف نظر جدی وجود دارد. لفاظی ها از سوی مقامات ممکن است فروکش کند و جو آرامی فراهم شود تا امکان همکاری با ایران فراهم شود. صرف نظر از اینکه چه کسانی در دولت آتی امریکا سمت می گیرند و اینکه آنها چه مواضعی دارند، این مساله به معنای آن نیست در همان مسیر مناسبات قبلی شان قرار بگیرند. وقتی افراد سمت رسمی بگیرند، ممکن است آن افراد رویکرد متفاوتی را اتخاذ کنند و شاید پس از گذشت چند ماه آنها همان مسیری را طی کنند که دولت اوباما آن را می پیمود. آیا تمدید قانون تحریم های ایران نقض روح برجام نیست؟ اگر نقض روح برجام است در برجام چه مکانیسمی برای برخورد با آن در نظر گرفته شده است؟ میان حقوقدانان در این باره اختلاف دیدگاه وجود دارد. روح یک قرارداد نباید در تعارض با متن برجام باشد ولی هنگامی که این مساله به داوری گذاشته می شود، متن قرارداد مورد توجه قرار می گیرد. تمدید قانون تحریم ، اختلافی میان ایران و امریکا است اما ایران قبول کرده است تا وقتی تحریمی اجرا نشود، نقضی هم صورت نگرفته است. تمدید این قانون می تواند نقض روح برجام باشد ولی آنچه مهم است عدم اجرا است. همین حرف ها درباره نقض روح برجام را امریکایی ها درخصوص آزمایش های موشکی ایران مطرح و ادعا می کنند اگرچه آزمایش های موشکی نقض متن برجام نیست ولی با روح برجام در تعارض است که البته ایران همواره آن ادعاها را رد می کند. در حال حاضر، نهادی با دستور مقام معظم رهبری برای نظارت بر حسن اجرای برجام تشکیل شده است که از نهادهای مختلف نظامی، سیاسی، فنی و همچنین نمایندگان رهبری در آن حضور دارند و آنها هنوز در این باره نظرات شان را اعلام نکرده اند و در مدت یک سال گذشته هیچ نامه رسمی و مکتوبی درباره نقض برجام به کمیسیون مشترک برجام داده نشده است. در صحبت هایی هم مقام معظم رهبری طی روزهای گذشته بیان کردند، تاکید ایشان بر عدم اجرای تحریم ها بود و نه تمدید آنها. به سخن دیگر، در تعبیر ایشان آنچه اهمیت داشت، عدم اجرای تحریم ها است.
شنبه ، ۱۳آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.eghtesadonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها