پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1850020867
خاطرات سیدحسن خمینی از کاسترو:گفت پیرم قبل مردنم زودتر به کوبا بیا /عکسی از او بر دیوارها نبود
واضح آرشیو وب فارسی:الف: خاطرات سیدحسن خمینی از کاسترو:گفت پیرم قبل مردنم زودتر به کوبا بیا /عکسی از او بر دیوارها نبود
تاریخ انتشار : شنبه ۶ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۱۳:۱۹
نوه امام راحل گفت: بى‌شک کاسترو از نمادهاى روزگار تلخ جهان دوقطبى است. کاسترو را باید در اتمسفر خاص خود تفسیر کرد و با هویت به جاى مانده از روزگارش شناخت.
به گزارش خبرآنلاین، سیدحسن خمینی در صفحه اینستاگرام خود با اشاره به خبر درگذشت فیدل کاسترو نوشت: کاسترو درگذشت. سال ١٣٨٠ بود که کاسترو سفرى به تهران داشت و براى اداى احترام به امام ، به حرم ایشان آمد. بعد از حضور در حرم به ساختمان کنارى آمد و یک ساعتى صحبت کردیم. موقع رفتن از او دعوت کردم که به دیدن بیت امام در جماران بیاید. بلافاصله پذیرفت و بسیار استقبال کرد. هنگام رفتن ، من را به کوبا دعوت کرد و بر خلاف عرف رایج خیلى هم اصرار کرد. قالیچه اى را در کاغذ کادو به رسم هدیه به او تقدیم کردیم، کاغذ کادو، نقش یک ببر را در خود داشت. بلافاصله گفت : هوشى مینه رهبر ویتنام مى‌گفت آمریکا ببر کاغذى است، مثل همین ببر کاغذى. فردا عصر به جماران آمد. بر خلاف روز قبل که کت و شلوار سورمه‌اى پوشیده بود، لباس نظامى به تن داشت. یک ساعت هم در جماران بود. نسبت به امام احترام و ارادت بسیارى داشت. موقع رفتن به من گفت من پیرم و دارم مى‌میرم قبل از اینکه بمیرم به کوبا بیا. اواخر همان سال به کوبا رفتم. دو روز آنجا بودم. در این مدت پنج بار ایشان را دیدم. یک راهپیمایى ملى داشتند که علیه آمریکا بود و همراه او در آن شرکت کردیم (عکس بالا) و بعد از راهپیمایى به دفترش رفتم و تا یکى دو ساعتى از طریق تلویزیون تصاویر راهپیمایى را تماشا کردیم، خوش سخن بود و از هر درى حرف مى‌زد و معلوم بود که پر مطالعه است. آخرالامر هم بر خلاف سنت خودش که به هیچ سفارت‌خانه‌اى نمى‌رفت، شام را به سفارت ایران در کوبا آمد. احترام به امام در همه حرکات و سکناتش مشهود بود. کاسترو را بسیار آدم با شخصیتى یافتم. کمبود شخصیت نداشت. در راه رفتن به راهپیمایى سوار بر یک ماشین جیپ روباز شدیم. از کنار مغازه‌ها و مردم بى‌تفاوت عبور مى‌کردیم. به قدرت خود و مردمش باور داشت. اصلاً احساس نمى‌کردم از آمریکا و تهدیدهایش مى‌ترسد. به باورهایش اعتقاد داشت. در صحبت طولانى از اسلام پرسید و بعد از اینکه ما به کلیساى شهر هاوانا رفتیم و من در آنجا از خدا و نیاز انسان‌ها به خدا سخن گفتم، در اولین دیدارمان گفت ما با کاتولیک‌ها مخالفیم چون آنها طرفدار سرمایه‌داران‌اند و با دین مشکل نداریم. در سراسر کوبا عکسى از او بر دیوارها نبود. در آشفته بازار فروپاشى بلوک شرق ، کاسترو بود که با استراتژى خود، از جمله توجه به توریزم و با اتکا به توانایى‌هاى ملى، کوبا را از فروپاشى مصون داشت. بى‌شک کاسترو از نمادهاى روزگار تلخ جهان دوقطبى است. کاسترو را باید در اتمسفر خاص خود تفسیر کرد و با هویت به جاى مانده از روزگارش شناخت
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-