تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834761596
نقد و بررسی Dragon Quest Builders
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
نقد و بررسی Dragon Quest Builders "به قلم علیرضا رزمجویی" "نقد این بازی براساس نسخه ارسالی ناشر برای وبسایت پردیس‌گیم نوشته شده است" عنوان Dragon Quest Builders بر پایه‌ی دو ستون اساسی استوار شده است؛ دنیای غنی "دراگِن کوئِست" و ایده‌ی کلی"ماینکرفت (Minecraft). برای طرفداران این می‌تواند هم هیجان‌انگیز و هم نگران‌کننده باشد. آیا واقعا چنین عنوانی می‌تواند طرفداران هر دو سبک را راضی کند؟ آن هم در زمانه‌ای که ریسک کردن می‌تواند بهای گزافی داشته باشد. اتفاقات DQB دقیقا بعد از نسخه‌ی اول سری رُخ می‌دهد که 30 سال قبل عرضه شده بود و حاصل پایانی موازی و متفاوت برای این نسخه است. در این پایان موازی، شخصیت بازی پیشنهاد Dragonlord پلید را قبول می‌کند و راضی می‌شود که فرومانروایی دنیا را با او تقسیم کند اما از آنجایی که این یک حقه‌ی کثیف است، شخصیت اصلی نابود شده و دنیا در دستان پلید او قرار می‌گیرد. او توانایی ساخت و ساز همه‌ی انسان‌ها را از آنها سلب می‌کند و از شکل‌گیری تمدن‌های جدید جلوگیری می‌کند. اینجاست که قهرمانی جدید پا به میدان می‌گذارد و با قدرت ساخت و ساز منحصر به فرد خود، شروع به بازسازی شهرها و متحد کردن انسان‌ها می‌کند و در این راه باید با مشکلات و داستان‌های جالب و بعضا عجیبی دست و پنجه نرم کند. داستان بازی خیلی ساده و رک اما با جزئیات زیادی روایت می‌شود. در طول راه با شخصیت‌های جذاب و غیرمعمولی روبهرو می‌شویم که هر کدام داستان منحصربه‌فردی را بازگو می‌کنند اما متاسفانه مکالمات بازی همیشه خلاقیتی که در بقیه‌ی ارکان آن شاهد هستیم را دارا نیست و گاها ملال‌آور می شود.
در ابتدای بازی اولین فکری که ذهن را مشغول می‌کند، نحوه‌ی ترکیب و تلفیق دو سبک مجزا که پایه و جهت هر کدام بصورت فاحشی با هم تفاوت دارد، است. به شخصه امیدوار بودم با ترکیبی روبهرو شوم که این دو هدف متفاوت را بصورت قابل تحملی در کنار هم جای بدهد و شاهد تغییر جهت‌های گاه و بی‌گاه نباشیم. دلهره‌ی این را داشتم که بازی به دو بخش کاملا مجزا تقسیم شود که برای مثال در بخشی مشغول ساخت و سازهای بی‌اساس باشیم و در بخشی دیگر برای پیشبرد داستان به مبارزه با دشمنان بپردازیم و شخصیت خود را تقویت کنیم. اما سرانجام با چیزی مواجه شدم که بزرگترین سوپرایز بازی بود، دو سبک متفاوت که برابر است با دو هدف و روش پیشبرد متفاوت، چنان درهم تندیده و معجزه‌آسا با هم هماهنگ و سازگار بودند که بعد از چند ساعت، سبکی جدید متولد شده بود. سبکی که خیلی از بازیسازهای مستقل آرزوی خلق آن را داشتند و چندین بار در این راه شکست خورده بودند. در DQB، دنیایی خلق شده است که برای پیشرفت در آن باید از توانایی ساخت و ساز خود کمک بگیرید، در واقع باید راه خود را بسازید. از طرفی دیگر برای تقویت قابلیت ساخت و ساز خود، باید به دنبال شکست دشمنان و به دست آوردن آیتم‌های جدید باشید و به گشت و گذار بپردازید؛ دقیقا کاری که بیشتر اوقات در عناوین RPG مشغولش هستیم. آیا حس نیاز به یک هدف مشخص را در زمان تجربه‌ی ماینکرفت به یاد دارید؟ هدفی که جهت و حال و هوای خاصی به عملکرد شما در بازی بدهد. از طرفی دیگر، آیا تا به حال شده است در حین تجربه‌ی یک عنوان RPG و پرمحتوا، ایده‌ای به سرتان بزند ولی بازی اجازه‌ی عملی کردن آن را به شما ندهد؟ این دو نیازی هستند که DQB بصورت ماهرانه‌ای به آنها پاسخ می‌دهد و همین طور اجباری در انجام آنها قائل نمی‌شود. همیشه هدف مشخصی برای ادامه دادن در بازی وجود دارد ولی این باعث نمی‌شود که نتوانید هدف و ایده‌ی خود را عملی کنید. این نکته‌ی کلیدی بازی است که ممکن است شما را به بازی وابسته کند.
به لطف دنیای غنی و خاطره‌انگیز "دراگِن کوئِست"، در حین گشت‌وگذار در بازی، همیشه با موجودات نادر، مناطق مرموز و معماهایی که باعث به دست‌آوردن آیتم‌های باارزش می‌شود، برخورد خواهید کرد. هر منطقه دارای زیبایی‌ها، آیتم‌ها و در کل هویت مستقلی است که بعضا باعث می‌شود ماموریت خود را رها کنید و ساعت‌ها مشغول به گشت‌وگذار و اکتشاف شوید. تنوع محیطی بازی در سطح قابل قبولی قرار دارد و به خوبی تشنگی گشت‌وگذار را برطرف می‌کند. بر خلاف بیشتر عناوین نقش آفرینی، مقصود از مبارزه با دشمنان، قدرتمند‌تر شدن شخصیت بازی یا بدست آوردن اسلحه و زره‌های بهتر نیست. در واقع اغلب آیتم‌هایی که در بازی از آن استفاده می‌کنید را باید با دست خود بسازید و برای ساخت آنها از مواد خامی که از دشمنان و محیط بدست می‌آورید، استفاده کنید. این ممکن است در ابتدا مرحله‌ای اضافه به نظر برسد اما بصورت واضحی با طبیعت و ساختار بازی سازگار است. ساخت و ساز در بازی خیلی ساده و کارا تعبیه شده است و با این که با وسعت و امکانات عنوانی مانند ماینکرفت فاصله زیادی دارد اما حس خیلی خوبی را منتقل می‌کند و باعث می‌شود همواره به ساخت و ساز ادامه دهید. تنها مشکلی که در این زمینه بعضا به تجربه‌ی بازی لطمه وارد می‌کند، دوربین مشکل‌ساز سوم شخص است. در حین ورود به محیط‌های تنگ و غارهای تنگ ممکن است دوربین بازی جا بماند یا زاویه‌ای نامناسب را به تصویر بکشد. با این که گزینه‌ای در بازی تعبیه شده است که دوربین را تنظیم مجدد می‌کند اما اضافه‌شدن دوربین اول شخص به بازی می‌توانست خیلی مفید‌تر باشد.
مبارزات بازی خیلی ساده و ابتدایی است و با این که با پیشروی در داستان ابزار گوناگونی می‌سازیم و از آنها بهره می‌بریم اما در نحوه مبارزه تغییر چندانی را شاهد نیستیم. امیدوار بودم در طول بازی همراه با کشف و ساخت اسلحه‌های جدید، حداقل چند حرکت جدید نیز به نحوه مبارزات اضافه شود اما به غیر از باس‌های بازی، بقیه‌ی مبارزات تقریبا در یک استراتژی خلاصه می‌شوند. در پایان هر بخش از بازی که بصورت عجیبی دارای Saveهای جداگانه می‌باشند، شاهد یک باس و مبارزه‌ای حساس و نفس‌گیر که تنوع نسبتا خوبی به سیستم مبارزات بازی تزریق می‌کند، هستیم. مورد ناامیدکننده‌ای که درباره‌ی مبارزه با باس‌ها وجود دارد، محل مبارزه است. محل مبارزه با باس، مقر خودتان و ساکنان آن شهر است که ساعت‌ها برای ساختش زحمت کشیده شده‌اید و احتمال خیلی زیادی وجود دارد که بعد از مبارزه، به ویرانه‌ای مانند قبل تبدیل شود! نمونه‌ای دیگر از به باد رفتن زحمت‌ها در این بازی، سیستم تقسیم مراحل است. متاسفانه با رفتن به مرحله و منطقه‌ای دیگر، تمام دارایی‌ها و منابع و آیتم‌هایی که به سختی آنها را بدست آورده‌اید، از بین می‌رود و قادر به استفاده از آنها در منطقه‌ی دیگر نیستید. البته از آن جایی که هر منطقه باید حس یک شروعی دوباره داشته باشد و داستان و روایت خود را بگوید، این موضوع تاحدودی قابل درک است اما سازندگان می‌توانستند، رویکرد هوشمندانه‌تری را انتخاب کنند که حداقل مقداری از تلاش‌های‌تان در بخش‌های قبلی، به مراحل بالاتر منتقل شوند. به طور کلی بازی از این نظر بیشتر به عنوانی شباهت دارد که بصورت چند قسمتی عرضه شده است و ارتباط هر قسمت باهم خیلی محدود است. اگر تجربه‌ای با نسخه‌های قبلی "دراگِن کوئست" داشته باشید، از همان ابتدای بازی موسیقی زیبا و خاطره‌انگیز آن را تشخیص خواهید داد. موسیقی و صداگذاری عالی و ترکیب آن با طراحی بصری دلنشین و زیبای بازی، جادویی توصیف‌نشدنی به وجود آورده است که همیشه در هنگام بازی همراه‌تان است. "بازبینی تصویری"
" برخی مواقع تعداد ماموریت‌‌های زیاد باعث سردرگمی می‌شود و نبود یک "Quest Log" در بازی برای لیست کردن و انتخاب آنها، به شدت احساس می‌شود."
" ساخت تجهیزات دفاعی برای حفاظت از شهر الزامی است وگرنه بعد از هر حمله‌ی دشمنان باید همه چیز را تعمیر کنید"
" با این که مبارزات بازی بیش از حد ساده است اما می‌توانید از ابزارهای جنگی ساخته‌ی خود استفاده کنید "
"بازی از نظر طراحی هنری و بصری در سطح مطلوبی قرار دارد و با تغییر محیط حس تازه‌ای را برای مخاطب ایجاد می‌کند"
" در سراسر بازی با معماهای لذت‌بخشی روبهرو می‌شویم که آیتم‌های باارزشی را به ارمغان می‌آورند "
" بخشی در بازی وجود دارد که می‌توان در آن ایده‌های خود را بدون دغدغه و نگرانی از جنگ و دشمنان، بسازید و بصورت آنلاین به اشتراک بگذارید "
" هر جایی که قرار داشته باشید، می‌توانید از این نما برای دیدن مناطق و شناسایی دشمنان استفاده کنید "
" محل نبرد با باس‌های بازی همان مقر خودتان است و ممکن است بعد از نبرد فقط ویرانه‌ای از آن باقی بماند. یکی از مشکلاتی که در طراحی بازی دیده می‌شود " نکات مثبت تلفیق دو سبک مختلف به بهترین شکل ممکن طراحی محیط و دشمنان موسیقی و صداگذاری عالی و خاطره‌انگیز وفاداری به فرانچایز گیم پلی اعتیادآور نکات منفی دیالوگ‌های بعضا خسته‌کننده مشکلاتی در طراحی مراحل و مبارزات نبود حالت اول شخص نبود Quest Log سخن آخر DQB نه یک عنوان نقش آفرینیِ کلاسیک مانند اجداد خود است و نه یک ماینکرفتِ تمام عیار است اما به راحتی می‌تواند طرفداران هر دو سبک را راضی کند. این عنوانی است که ساعت‌ها شما را مشغول خود می‌کند و به راحتی رهای‌تان نمی‌کند. عنوانی که با عشق برای طرفداران دنیای "دراگِن کوئِست" ساخته شده است و این دنیای غنی را با رویکردی جدید بازتاب می‌دهد.
Verdict
In overall, Dragon Quest Builders neither is a classic RPG like its previous predecessors nor a total "Minecraft"-style game but it has succeeded in satisfying both parties. This game is something that"d make you busy for a really long time, being highly addictive and entertaining. Dragon Quest Builders is a game made out of love for those who love the very world of the Dragon Quest and it"d show it from a new perspective, a rich one of course Pros A perfect mixture of the 2 genres
Proper design of the environment and the enemies
Memorable music
Loyalty to the franchise
Addictive gameplay Cons Boring dialogues
Small issues in the level design and the combat
Lack of the first-person view
Lack of the "Quest Log" Final core: 8.5 out of 10
29 آبان 1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها