محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846326826
هشدارهای آبی آقای دیپلمات - پایگاه خبری تحلیلی زیست بوم
واضح آرشیو وب فارسی:زیست بوم: منازعه های آبی داخلی را جدی بگیریم ایران تا سال ٢٠٢٥ به عنوان کشوری کم آب شناخته خواهد شد همه توان دیپلماسی کشور برای حل دعواهای آبی مرزی باید به کار گرفته شود.زیست بوم/سارا معصومی: سید عباس عراقچی، معاون امور حقوقی و بین الملل وزارت امور خارجه عصر روز گذشته مهمان مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری بود. سلسله نشست های گفت وگوهای راهبردی این مرکز این بار با موضوع بررسی چالش های هیدروپلیتیک ایران و لزوم دیپلماسی آب در حل تنش های سیاسی – آبی، برگزار شد. سوژه ای که سیدعباس عراقچی می گوید از ابتدای کار در وزارت امور خارجه به آن علاقه مند بوده است. عراقچی که در سه سال اخیر بیشتر با عنوان مذاکره کننده ارشد ایران در پرونده هسته ای شناخته می شود، اخیرا کتابی با عنوان «دیپلماسی آب های فرامرزی و نظام بین الملل» منتشر کرده است که در آن به طرح مباحثی به عنوان درس هایی برای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. معاون وزیر امور خارجه که سومین سخنران این نشست بود با بیان اینکه از ١٠ سال پیش که معاون بین الملل وزارت امور خارجه شدم به لحاظ کاری و علاقه شخصی درگیر مساله آب شده ام، گفت: با این حال هنوز در این حوزه نسبت به سایر دوستان در مرحله یادگیری هستم و امیدوار هستم که همه با هم بیشتر در این خصوص یاد بگیریم. مشروح سخنان سید عباس عراقچی در این نشست به شرح زیر است: بحث دیپلماسی آب، یک بحث فرا مرزی است و البته دیپلماسی آب فراتر از دیپلماسی فرامرزی قابل بحث و بررسی است. در همین راستا لازم است که نگاه جامع تری به دیپلماسی آب داشته باشیم. سوال هایی که باید به آن پاسخ دهیم این است که آیا در مباحث مربوط به دیپلماسی آب های مرزی، آدرس را درست می رویم؟ بهترین راه برای حل مشکل بحران کم آبی در کشور چیست؟ دیپلماسی آب کشور بیشتر باید بر روی چه حوزه هایی متمرکز باشد؟ فرض ما در این بحث این است که در کشور در شرایط کم آبی و بحران آب هستیم و البته برای تایید این پیش فرض هم نیازی به بیان آمارها نیست چرا که نمونه های ملموس بسیاری وجود دارد. هرازچندگاهی در خصوص این مساله هشدارهایی داده می شود و باز مانند قضیه ترس از زلزله و لزوم مهیا بودن برای مقابله با آن، به دست فراموشی سپرده می شود. ایران یکی از ٢٤ کشور روی خط خطر کشورهای حاضر در خاورمیانه در حوزه ای خشک قرار دارند و در حال حاضر هم تمام برآوردها حاکی از این است که به سمت بی آبی و کم آبی در حال حرکت هستیم. بر اساس اطلاعات داده شده تا سال ٢٠٢٥، ٤٨ کشور در دنیا به عنوان کشورهای کم آب شناخته خواهند شد که از این مجموع ٤٨ کشور، ٢٤ مورد در خاورمیانه هستند و یکی از این ٢٤ مورد هم ایران است. بنابراین به زبان ساده باید بگوییم که ایران تا سال ٢٠٢٥ به عنوان کشوری کم آب شناخته خواهد شد. منازعاتی که در حال حاضر بر سر آب در خاورمیانه وجود دارد با پیشروی زمانی جدی تر خواهند شد و این مساله در ایران بسیار جدی است. میانگین بارش سالانه در ایران حدود ٢٢٠ میلیمتر است که در طول ده سال گذشته بین ١٠ الی ١٥ درصد کاهش یافته است. در مقابل این کاهش میانگین بارش ما شاهد افزایش سریع جمعیت در کشور هستیم. توسعه مناطق شهری، نیاز بیشتر در حوزه کشاورزی و صنعتی و غیره را به وجود آورده است که توازن میان آنها و دسترسی به نیازهای کشور به صورت جدی مطرح است. ایران یکی از پرمصرف ترین ها میانگین بارش در ایران، یک سوم میانگین جهانی است و ایران از نظر مصرف آب در زمره کشورهای پرمصرف آب قرار دارد. ما به ازای هر یک کیلوگرم فرآورده کشاورزی، یک متر مکعب آب مصرف کرده ایم و سرانه مصرف آب ٢٦٥ میلیمتر در شبانه روز است. با توجه به اینکه میزان بارش در ایران یک سوم میزان بارش جهانی است مصرف آب در ایران چند برابر میزان مصرف جهانی است و لذا ما به سرعت وارد مرحله تنش گرمایی خواهیم شد. سرانه آب هر نفر در جمعیت هشتاد میلیونی کشور، زیر ١٥٠٠ متر مکعب در ثانیه است و برآورد می شود که این رقم در ٢٠٢٥ به ٨٠٠ متر مکعب برسد. یک آمار جالب در این خصوص وجود دارد: میانگین بارش باران در کشور که به صورت سالانه ٢٢٠ میلی متر است، حدود ٣٥٠الی ٤٠٠ میلیارد متر مکعب آب می گیرد و حدود ٢٨٠ میلیارد مکعب آن تبخیر می شود. ٨٣ میلیارد مکعب آن وارد بستر زمین و رودخانه ها می شود و مابقی آن وارد سفره های زیرزمینی می شود. موقعیت جغرافیایی ایران نیز مساله ای است که باید به آن توجه داشت: ایران در مرزهای شرقی خود در پایین دست قرار دارد که در نتیجه آن آب به سمت ما جاری می شود. در مرزهای غربی موقعیت ایران در بالا دست است پس آب از کشور ما خارج می شود و به سمت کشورهای همجوار می رود. میزان خروجی ما در سال ٧ میلیارد مترمکعب و میزان ورودی ٩ میلیارد مکعب در سال است. لزوم به کار گیری تمام توان دستگاه دیپلماسی بحث دیپلماسی فرامرزی در خصوص رودخانه های مرزی ایران و دعواهایی که با افغانستان، ترکیه، عراق و سایر کشورها داریم بسیار هم مهم است و در این راستا همه توان دیپلماسی کشور باید به کار گرفته شود. دعوا بر سر اختلاف دو میلیارد متر مکعب است. یعنی ٧ میلیارد متر مکعب می رود و ٩ میلیارد متر مکعب می آید. بارش ما نزدیک به ٤٠٠ میلیارد متر مکعب است که ٢٨٠ میلیارد متر مکعب آن فقط تبخیر می شود. مصرف آب در حوزه کشاورزی ما، تقریبا بالای ٨٠ درصد میزان آبی است که ما مصرف می کنیم. این آمار به ما وضعیت گویا تری را می دهد که بخش کوچک آن به نظر من مربوط به دیپلماسی آب های فرامرزی و همچنین مدیریت بر آب هایی که وارد و خارج از کشور می شوند، است. ما باید تلاش کنیم هر چه بیشتر آب وارد کنیم و هر چه کمتر اجازه خروج آن را بدهیم. باید از خروج آب های داخلی جلوگیری کنیم. وضعیت آبی ایران در سال های اخیر به مراتب بدتر شده است و البته این نه تنها شامل ایران نمی شود بلکه شامل سایر نقاط دنیا نیز است. یکی از علت های آن می تواند افزایش سریع جمعیت باشد و همچنین توسعه مناطق شهری، افزایش تولیدات کشاورزی و روند رو به رشد صنعتی شدن کشورها که یکی از حوزه های مصارف آب در سطح کلان است. خطر منازعه داخلی در سایه بحران آب از سوی دیگر تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین موجب شده است که منابع آب های سطحی و زیر زمینی به سرعت در حال کاهش باشند. این مسائل علی القاعده دو نتیجه در بر خواهد داشت: منازعات داخلی و منازعات خارجی. در خصوص منازعات داخلی نیازی نیست چندان وارد اخبار و آمار شد. همه شما شنیده اید که آرام آرام از گوشه و کنار کشور سر و صداهایی در اعتراض به وضعیت آب به گوش می رسد و درگیری های پراکنده ای بر سر آب در حوزه های مختلف صورت می گیرد. خاطره تلخ عراقچی از پست اینستاگرامی یکی از مناطقی که بحث ها در خصوص کم آبی در آن اخیرا بالا گرفت، اصفهان است. در خصوص زاینده رود، دعوایی بین اصفهان و استان های پایین دستی مانند اهواز شکل گرفته و در جریان است. یک الی دو سال پیش که آب را باز کردند و آب به زاینده رود آمد، من در اینستاگرام عکسی را از زاینده رود منتشر کردم و از اینکه رودخانه این شهر مجددا آب را به خود دیده ابراز خوشحالی کردم. تعداد زیادی کامنت در اینستاگرام من منتشر شد که از جانب مردم استان خوزستان بود. در این کامنت ها مردم گلایه کرده بودند که شما آب را روی ما بسته اید و بعد افتخار هم می کنید. این خاطره نشان می دهد که چقدر زمینه برای تنش اجتماعی در این خصوص زیاد است. گلایه مردم کرج مورد مشابهی نیز دو الی سه هفته پیش زمانی که برای شرکت در برنامه ای به کرج رفته بودم، رخ داد. در یک سمینار مسوولان استان با اینکه موضوع بحث و نشست چیز دیگری بود، همه به بحث کم آبی اشاره کردند و هشدار دادند که این بحث در کرج تا چه حد جدی است. یکی از آقایان گفت که ما در کرج مانند حضرت عباس سلام الله علیه هستیم که آب را دو دستی به برادر بزرگ تر خود در تهران تقدیم می کنیم و اما خودمان محروم مانده ایم. ساکنان کرج بین دو سد کرج و طالقان نشسته اند اما آب را به تهران می فرستند و خودمان در کم آبی به سر می بریم. گلایه آنها این بود که تهران در مقام برادر بزرگ تر هیچ توجهی به دغدغه و نگرانی و مضیقه های آبی ما ندارد. این گلایه ها نشانه های خوبی نیست و گواه این است که منازعات داخلی می تواند آهسته آهسته شکل جدی تری به خود بگیرد. جنگ آب یا همکاری با سوژه آب؟ منازعات خارجی هم طبیعی است و زمینه های آن به شدت وجود دارد. رودخانه های فرامرزی که در دنیا وجود دارند بیش از ٢٦٠ حوزه بین ١٤٨ کشور مشترک هستند و زمینه های درگیری که میان آنها وجود دارد به تفکیک بیان شده است. اکنون سوال این است که زمینه های درگیری و منازعات و جنگ بر سر آب تا چه حد جدی است؟ آیا آب به جای جنگ می تواند زمینه همکاری بشود یا خیر؟ بسیاری معتقدند با وجود اینکه تنش و درگیری بر سر آب زیاد است، هنوز میزان همکاری بر سر آب بسیار بیشتر از میزان جنگ هایی است که بر سر آب رخ داده است. نهایتا ملت هایی که درگیر این موضوع هستند مجبور می شوند به راه حلی برسند که این منابع آبی را بین خودشان مدیریت و تقسیم کنند. مثال درگیری و تنش در حوزه های نیل، فرات و دجله وجود دارد. بنابراین می توان گفت که هم حوزه درگیری و هم حوزه همکاری وجود دارد. در اینجا هست که در حوزه همکاری، دیپلماسی آب های فرامرزی معنا پیدا می کند. دیپلماسی آب های فرامرزی به نوعی در قالب دیپلماسی کلاسیک تلاش می کند در مسائل مربوط به آب مانع منازعه شود و دوم اینکه مدیریت منابع را انجام دهد. سوم اینکه به سمت همکاری ها در قالب مکانیزم های درازمدت و تشکیل نهادهای بین المللی می رود. از سوی دیگر، در طول سال های گذشته پیمان هایی آبی بین دو یا چند کشور بسته شده است که بعضی از اینها واقعا دوام داشته اند. پیمان ١٩٦٠ که حول رودخانه سند امضا شد، با وجود سه جنگی که بین هند و پاکستان در گرفت، اما هنوز پیمان برقرار است. سابقه قرارداد آب هیرمند بین افغانستان و ایران به ١٠٠ سال پیش بازمی گردد و هنوز مذاکره در خصوص آن ادامه دارد اما به هرحال یک توافق بوده که شکل گرفته و جاری شده است. در دو مورد هم ما به کنوانسیون های بین المللی رسیده ایم: کنوانسیون ١٩٢١ بارسلون در خصوص تدوین حقوقی کشتیرانی در رودخانه های بین المللی، و کنوانسیون ١٩٩٧ سازمان ملل در خصوص تدوین رژیم حقوقی استفاده های غیرکشتیرانی در آب های بین المللی. دیپلماسی آب یا دیپلماسی آب های فرامرزی که به تعبیر سنتی دیپلماسی آب شناخته می شود، به مقوله مدیریت کردن این مسائل گفته می شود. قراردادهای حقوقی که بین کشورها بسته می شود، توافقاتی که برسر رودخانه ها صورت می گیرد، حل و فصل منازعاتی که بر سر آب رودخانه های مرزی یا حوزه های مشترک ممکن است صورت بگیرد، مدیریت کردن این منابع بین دو یا چند کشور دیگر، فراهم کردن مکانیزم همکاری در خصوص مهار آب های مشترک و ارتقای همکاری منطقه ای در این خصوص همه و همه زیرمجموعه ای از بحث دیپلماسی آب های فرا مرزی است. موضوع آب، تهدیدی برای صلح و امنیت اما سوال اینجاست که دیپلماسی آب فراتر از دیپلماسی آب های فرامرزی چیست و چه ابعادی را در برمی گیرد؟ آنچه که مسلم است موضوع آب به یک موضوع جهان شمول و یک موضوع بین المللی تبدیل شده است. موضوعی که به عنوان تهدیدی برای صلح و امنیت با آن برخورد و به آن نگاه می شود. اگر آب در گذشته از یک موضوع منافع ملی تبدیل به یک موضوع امنیتی شد الان به یک موضوع امنیت بین المللی تبدیل شده است. موضوعی که عدم برخورد با آن ممکن است صلح و امنیت بین المللی را مورد تهدید قرار بدهد. بحث های دیگری نظیر بحث گرمایش زمین نیز شرایطی شبیه به همین مساله آب و حاشیه های امنیتی پیرامون آن دارند. مهم این نیست که گازهای گلخانه ای در کجا و کدام کشور تولید می شود، مهم این است که کل بشریت صدمه می خورد و ضربه می بیند. گازهای گلخانه ای ممکن است در روسیه و هند تولید شوند ولی گرمایش زمین و بالا آمدن آب دریاها می تواند صد ها میلیون نفر را در بنگلادش و میانمار آواره و بی خانمان کند. و تبعات و نتایج آن برای کل کشورهای منطقه و اطراف منطقه است. همانند مساله تروریسم که به عنوان مسا له ای بین المللی با آن برخورد می شود و می دانند اگر با داعش در عراق و سوریه نجنگند، مجبور هستند با آن در خیابان های اروپا بجنگند. این مساله درخصوص موضوعات دیگر مانند لایه ازون و موضوعات بیماری ها نیز صدق می کند. اگر ابولا را در آفریقا مهار نکنید، ممکن است کل دنیا را دربربگیرد. تبعات کم آبی خاورمیانه برای تمام دنیا خواهد بود موضوع آب نیز به همین خاطر اهمیت یافته و به عنوان موضوعی که باید فراتر از حاکمیت کشورها با آن برخورد جامع جهانی کرد، مطرح است وگرنه تبعات ناشی از بحران آب و کم آبی همه دنیا را در برخواهد گرفت. مهم نیست که اروپا آب دارد، مهم این است که اگر خاورمیانه آب نداشته باشد، بحران مهاجرت از آن برای اروپاست؛ فقر، درگیری، تروریسم و مسائل دیگری که به دنبال آن خواهد بود، نه فقط برای اروپا که برای همه دنیاست. بنابراین باید با موضوع آب - که تبعاتش می تواند فقر، جنگ، مهاجرت و بیمارهای مختلف باشد و اینگونه بهداشت جهانی را تحت تاثیر قرار دهد - به عنوان یک مساله بین المللی برخورد می شود. بحرانی بی مرز آب ها و تالاب ها در عراق ممکن است خشک بشود ولی ریزگردهای آن برای ایران و منطقه خواهد بود. به عبارت دیگر، تبعات کم آبی در یک کشور محدود به آن کشور نمی شود و ابعاد منطقه ای و بین المللی را دربرمی گیرد و لذا موضوع آب، از موضوع آب های فرامرزی و دعوای ایران و افغانستان و مسائلی این قبیل فراتر رفته و به عنوان موضوعی که می تواند نهایتا صلح و امنیت بین المللی را تهدید کند، با آن برخورد می شود. تجارت آب مجازی، موضوع روز دنیا ابعاد جدیدی که در مساله آب مطرح است، شامل تجارت آب هم می شود و به تعبیر دیگر، آب های مجازی. تعبیری که برای نخستین بار در سال ١٩٩٣ میلادی به کار برده شد و در تعریف آن می توان گفت میزان آبی است که در مراحل گوناگون تولید یک کالا استفاده شده است. در این تعریف، بخش کشاورزی پرمصرف ترین بخش اقتصادی است که حدود ٧٤ درصد منابع آب شیرین جهان را استفاده می کند. گفته می شود حدود یک پنجم مردم دنیا به آب شیرین دسترسی ندارند در حالی که ٧٤ درصد منابع آب شیرین دنیا صرف تولیدات کشاورزی می شود. مثال ها نیز در این باره زیاد است. مثلا برای تولید یک کیلوگرم غلات در وضعیت جوی مطلوب، حدود هزار تا دو هزار لیتر آب نیاز است و در شرایط نامطلوب جوی حدود سه هزار تا پنج هزار لیتر آب مصرف می شود. این مساله یک مفهوم جدیدی در دنیا به عنوان تجارت آب مجازی به وجود آورده است که شما در یک کشور کم آب زندگی می کنی نباید محصولات آب بر یا محصولاتی که به آب زیاد نیاز دارند، تولید کنی. لزوم صادرات و واردات هوشمند در زندگی روزمره گفته می شود چرا هندوانه که نیاز به آب زیاد دارد، تولید می شود در حالی که برخلاف نظر عامه، هندوانه کمترین آب را نیاز دارد و تولید گندم به میزان آبی که مصرف می شود، بسیار بیشتر می شود. می گویند این همه آب مصرف می شود ولی در آخر به امارات صادر می شود. البته شاید این تحلیل به نوبه خود درست باشد. بنابراین دیپلماسی کشورها بر این مساله متمرکز شده که برای خود برنامه ریزی کنند که چه کالاهایی را از کجا وارد کنند و به عبارت دیگر، صادرات و واردات هوشمند مواد غذایی و کشاورزی. این به آن معناست که شما نباید هر کالایی را صادر بکنی یا هر کالایی را نباید وارد بکنی. شما باید ببینید نیاز آبی تان چقدر است و کالایی را که در آن مزیت دارید، صادر بکنی و کالایی که آب بر است و نمی خواهی منابع آبی ات را کم بکنی، آن را وارد کنی. در کشور ما همیشه این ایده آل وجود داشته است که در تولید محصولات خودکفا بشویم. شاید خودکفایی از نظر سیاسی بهتر باشد اما از نظر اقتصادی و به لحاظ آب، آیا بهتر نیست گندم در قزاقستان تولید شود و شما آن را وارد بکنی و آبی که صرف تولید گندم می شود صرف مصارف نیازهای جدی دیگر بشود. قزاقستان امروز مرکز تولید گندم دنیاست. با مسیر راه آهنی که میان ایران و قزاقستان کشیده خواهد شد و در حال تاسیس است، می توان با کمترین هزینه هر میزان گندم وارد کرد. البته ممکن است بحث های استقلال کشور و مسائل سیاسی نیز مطرح باشد زیرا گندم کالای استراتژیک است. باید این مسائل را در نظر گرفت و سپس جمع بندی کرد گندم را تولید کنیم یا وارد کنیم؟ سایر غلات را تولید بکنیم یا وارد بکنیم؟ ماموریت جدید وزارت خارجه واردات هوشمند کالاهای غذایی و محصولات کشاورزی، یک بحث مهمی در دیپلماسی آب است. سیاست خارجی کشور نیز باید در این مسیر قرار بگیرد و باید برای سفارتخانه ها ماموریت جدیدی در این باره تعریف شود که چه کالاهایی از کجا بازاریابی بکنند و ما وارد بکنیم. در این خصوص، این مساله مطرح است که برای تولید کالاهای آب بر به کشورهایی که دسترسی خوبی به آب دارند، برویم و آنها را در آنجا تولید کنیم. به عبارت دیگر، بسیاری از کالاهای آب بر اینگونه تولید می شوند. هم اینک در دیپلماسی کشورها قراردادهایی بسته می شود بر این مبنا که کالاها را به جای آنکه خود تولید بکنی در جای دیگر تولید بشود. حتی ممکن است این صرفه وجود داشته باشد که آن کالا در امریکای لاتین تولید شود. به طور مثال، کشورهایی که در مدار ١٠ درجه عرض های شمالی و جنوبی در آفریقا هستند، آنها به لحاظ دسترسی به آب، شرایط بسیار مناسبی دارند؛ کشورهایی مانند سیرالئون، لیبریا، توگو، گینه کوناکری و نیجریه و... این کشورها، کشورهایی هستند که این امکان را به شما می دهند و زمین هایی را به شما می دهند تا محصولات آب بر خود را در آنجا تولید بکنی و بعد آن را وارد کنی. سیرالئون و اوگاندا مزیت نسبی در تولید برنج دارند و اینجاست که دیپلماسی کشور و وزارت امور خارجه می تواند نقش بسیار مهمی را ایفا کند و باید در روابط دوجانبه با کشورها، این مساله مدنظر قرار دهیم؛ هم در واردات کالاهای هوشمند و هم در اختیار گرفتن زمین های کشاورزی برای تولید کالاهای آب بری که مورد نیاز شماست و از اینگونه، آب مورد مصرف را صرف مسائل مهم تر بکنی. هم اکنون منابع زیرسطحی مان ٢٠٠ یا ٣٠٠ متر پایین تر رفته است. این نشان می دهد در مدیریت منافع آبی مان در کشور، نقطه ضعف داریم در حالی که بالای ٨٠ درصد از منافع آبی مان صرف تولید کالاهای کشاورزی می شود که اگر این تولید کالا را هوشمند بکنی، چه بسا می تواند میزان بسیار زیادی از آب صرفه جویی بکنیم و این در مقابل، دو میلیارد مترمکعب آبی که مورد دعوای ایران و افغانستان قرار گرفته و می خواهیم به هر قیمتی آن را به دست آوریم، است که شاید این دعوا ارزش نداشته باشد. انتقال آب کار چندان آسانی نیست حوزه بعدی بسیار مهم در این خصوص، حوزه انتقال آب است. این مساله با وجود بحث هایی که در این خصوص می شود، کار چندان آسانی نیست. احتمالا می دانید که در این باره با ازبکستان و تاجیکستان مذاکراتی کرده ایم تا آب از این دو کشور که از منابع آبی برخوردار هستند، وارد بکنیم ولی مشکلات این کار کم نیست. افغانستان بر سر راه است. برای انتقال این آب، باید یک کانال طویلی ساخته شود و از این کشور عبور کند. افغانستان سهم خود را می خواهند و در مقابل توقع دارند گاز، نفت و برق صادر شود. در حد ایده، به ظاهر جذاب است. تجربه ژاپنی ها در مصرف بهینه انرژی ها بحث دیگر در دیپلماسی آب که اهمیت بسیاری دارد، بحث مصرف بهینه آب است که این مساله خود به موضوع همکاری میان کشورهایی که در این زمینه تخصص دارند، تبدیل شده است. ژاپنی ها بزرگ ترین تخصص شان بهینه سازی مصرف انرژی و مصرف آبی است. در صرفه جویی آب و انرژی ، ایده ها و ابتکاراتی را نشان داده اند که غیرقابل باور است. هم تکنولوژی در این باره وجود دارد و هم شیوه های مدیریتی. به طور مثال، در ایام تابستان، درجه سیستم های خنک کننده تمامی ادارات دولتی ژاپن روی عدد ٢٨ است و در مقابل آن، کارمندان اجازه دارند کراوات نبندند، کت نپوشند و لباس آستین کوتاه بپوشند. حتی وزارت امور خارجه ژاپن به سفارتخانه ها یادداشت می دهد، دیپلمات هایی که با شما مراوده می کنند، اجازه دارند کت نپوشند و این مساله به شما برنخورد. از منابع مالی کشورها برای دیپلماسی آب استفاده کنیم بحث دیگر، بحث محیط زیست و گرمایش زمین است. پروژه های متعدد بین المللی بسیار وجود دارد که تولید کربن و گازهای گلخانه ای را به حداقل برساند و با بحث گرمایش زمین مقابله بشود. بسیاری از این بحث ها به منابع آبی هم مرتبط است. بسیاری از کشورها آماده اند تا به این پروژه کمک کنند. توافق پاریس که سال گذشته برای مقابله با گرم شدن زمین مورد امضا قرار گرفت، از چهار نوامبر اجرایی شد. از آن زمان، کشورهای پیشرفته قبول کردند سالانه ١٠٠ میلیارد دلار به پروژه هایی که برای کنترل گرمایش زمین اختصاص دهند تا با این کار، تولید گازهای گلخانه ای و کربن کاهش یابد. دیپلماسی ما باید در راستای استفاده از این منابع قرار بگیرد. دیپلماسی ما باید این منابع مالی کشورهای پیشرفته برای مقابله با گرمایش زمین را جذب بکند و اتفاقا این مساله در صرفه جویی در مصرف آب تاثیر بسزایی دارد. تعریف پروژه هایی که به کاهش مصرف آب در کشور کمک کند کار دیپلماسی است و این همان چیزی است که می توان از آن با عنوان دیپلماسی آب یاد کرد. لزوم تشکیل نهادهای جدید برای مبارزه با بحران باید در خصوص بحث صرفه جویی در مصرف آب بسیار جدی کار کرد. اکنون در خصوص ارقام پایین صحبت نمی کنیم بلکه می توان در ارقام بسیار بالا در مصرف آب صرفه جویی کرد. استفاده از منابع مالی بین المللی، تجربه بین المللی، کارشناسی بین المللی و کشورهایی که در این حوزه ها تجربه دارند و کار کرده اند، می تواند بسیار کارآمد باشد. مفهوم دیپلماسی آب اکنون بسیار گسترده و فراگیر شده است و موضوعات متنوعی را دربرمی گیرد و همین مساله مسوولیت ما در وزارت امور خارجه را سنگین تر می کند و ما هم در وزارت امور خارجه باید نگاه جدید تر و جدی تری به موضوع آب داشته باشیم و چه بسا که لازم باشد بخش های جدیدی در وزارت امور خارجه و سایر نهادها برای بررسی جدی تر مساله آب تشکیل شود. بحران آب مساله ای چندوجهی است و نمایندگی های سیاسی ما همه باید درگیر این مساله شوند. شاید نیاز باشد که در وزارت امور خارجه هم تجدید ساختاری در خصوص مساله آب برای مدیریت دیپلماسی آب در سطح کلان صورت بگیرد.
جمعه ، ۲۸آبان۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زیست بوم]
[مشاهده در: www.zistboom.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 81]
-
گوناگون
پربازدیدترینها