واضح آرشیو وب فارسی:گویا آی تی: ما بالاخره در حال کشف راز خواب بدون رویا هستیم.وقتی موضوع خواب بدون رویا مطرح می شود عقل سلیم می گوید که وقتی ما به یک خواب عمیق بدون رویا می رویم خودآگاهی یا همان هوشیاری از بین می رود. گویا آی تی – اما پژوهشگران راه جدیدی برای توضیح اشکال مختلف تجربه خواب بدون رویا یافته اند و می گویند هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد وقتی ما رویا نمی بینیم خودآگاهی متوقف می شود. در واقع، آنها عقیده دارند حالت خواب بدون رویا بسیار پیچیده تر از آن است که ما تصور می کنیم. ایوان تامپسون، یکی از این پژوهشگران از دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا به سایت Live Science می گوید، ” شواهد این را تایید نمی کنند که خواب بدون رویا یک حالت ناخودآگاه است. ” او در عوض می گوید که شواهد به احتمال وجود داشتن تجربه خودآگاهی در طول تمام حالت های خواب اشاره می کنند – مانند خواب عمیق – و این می تواند برای کسانی که در هنگام راه رفتن در خواب مرتکب جرم شده اند پیامدهای بدی داشته باشد. اما اول از همه این که خواب بدون رویا دقیقاً چیست؟ به طور سنتی خواب بدون رویا بخشی از خواب است که در میان رویاها اتفاق می افتد – مرحله ای از خواب عمیق که خودآگاهی شما به موقت متوقف می شود. این بخش متفاوت از مواقعی است که شما نمی توانید رویاهای خود را بعد از بیدار شدن به خاطر بیاورید. طبق توضیح پژوهشگران خواب دانشگاه کالفیرنیا در سانتا کروز، اکثر افراد بالای ۱۰ سال حداقل چهار تا شش مرتبه در طی مرحله ای از خواب شبانه به نام REM ( حرکت سریع چشم) رویا می بینند. (مطالعات حاکی از آن است که کودکان زیر ۱۰ سال فقط در طول تقریباً ۲۰ درصد از دوره های REM خود رویا می بینند.) با در نظر گرفتن این که طول دوره های REM می تواند از ۵ الی ۱۰ دقیقه برای دوره REM اول از شب تا ۳۰ الی ۳۴ دقیقه از شب متغیر باشد، پژوهشگران خاطر نشان می کنند که هر رویا احتمالاً بیش از ۳۴ دقیقه طول نمی کشد. اگرچه شواهدی وجود دارد که ما می توانیم در طی خواب غیر REM، که یک یا دو ساعت قبل از بیدار شدن از خواب اتفاق می افتد هم رویا ببینیم، پس اگر شما ۷ ساعت در شب بخوابید باز هم زمان زیادی برای خواب بدون رویا وجود خواهد داشت. تامپسون و همکارانش اشاره می کنند که نگرش سنتی به خواب بدون رویا به عنوان یک حالت ناخودآگاه از خواب عمیق بیش از حد ساده لوحانه است، و استدلال می کنند که آن یک حالت یکسان از ناخودآگاهی نیست، اما در واقع گستره ای از تجربیات را در بر می گیرد که شامل محرک های خاص و فعالیت شناختی است. آنها می گویند خواب بدون رویا می تواند در یکی از این سه مرحله تجربه شود: • تفکر خواب و تصور غیر مشمول – این یعنی وقتی شما با نشانه های سمعی و بصری غیر متحرک یا منفردی مواجه می شوید که فاقد نوعی ” زمینه توهمی، حواس حرکتی و تفکر احساسی ” تجربه شده در طی رویا هستند. به عبارت دیگر، تفکر یا تجربه چیزها بدون احساس غوطه ور شدن در آنها مانند چیزی که در حالت رویا احساس می کنید. • تجربیات ادراکی و حواس جسمانی – این حالت شامل تجربه ادراکات و احساسات جسمانی است – همانند مواردی که در دنیای واقعی تجربه می کنیم – اما بدون رابطه با هیچ زمینه رویا گونه ای. برای مثال شنیدن یک آژیر در خواب. • حالت های فارغ از خود و تجربیات خواب بی محتوا – طبق توضیح استفانی بوکلین از سایت Live Science، ” این حالت نه تنها شامل خواب بدون رویا است بلکه همچنین شامل میزان خاصی از آگاهی هوشیارانه نسبت به کسی است که فرد در خواب می بیند.” پژوهشگران برای اولین بار از طریق این گونه دسته بندی های خواب بدون رویا اعلام می کنند که این تجربیات نشان دهنده توقف ناگهانی خودآگاهی نیست – و فقط یک تغییر در نوع تجربه است. در واقع، هنوز مشخص نیست که آیا خودآگاهی در تمام مدت خواب وجود دارد یا خیر – چیزی که مشخص است این است که به نظر نمی رسد که آن دائماً در حال قطع و وصل شدن باشد. همان گونه که پژوهشگران توضیح می دهند: ” نمی خواهیم ادعا کنیم که فعالیت هوشیارانه ذهنی در کل طول خواب وجود دارد. رخ دادن دوره های عدم هوشیاری در خواب در طول تجربه خواب با رویا و بدون رویا از نظر ما یک پرسش آشکار متکی بر تجربه و مشاهده است. نکته مهم تر این است که با توجه به شواهد موجود، محتمل به نظر نمی رسد که تمام مراحل خواب که اخیراً به عنوان بدون رویا دسته بندی شده، ضرورتاً یا همواره دارای فقدان هوشیاری محسوس باشد.” این مسئله همچنین نشان دهنده این است که ما ممکن است نیاز داشته باشیم تا تعریف جرم های انجام شده در طول راه رفتن در خواب را بازنگری کنیم – مانند قتل در این وضعیت. استدلال می شود که اگر فرد هیچ تجربه، ادراک یا تعاملی – یا خاطره ای از جرم بعد از آن – با محیط نداشته باشد مجرم نیست، اما پژوهشگران خاطر نشان می کنند که بر اساس تجربیاتی که شما می توانید درخواب بدون رویا داشته باشید این نوع از رفتار ممکن است ضرورتاً غیر خودآگاه نباشد. آنها نتیجه گیری می کنند که، ” از دیدگاه ما، تاکید بر کاملاً ناخودآگاه بودن خواب پریشی های غیر REM ( یا اختلالات خواب) کمی افراطی به نظر می رسد.” دیدن رویاها و خواب های بدون رویا برای پژوهشگران مسائل به شدت دشواری برای مطالعه و تشریح هستند. ما هنوز نمی دانیم چرا رویا می بینیم، آیا رویاها دارای معنا هستند و این که چرا برخی از ما هیچ کدام از آنها را به یاد نمی آوریم. اما آگاهیاز میزان کنترل مغز بر مراحل مختلف خواب می تواند به محققان کمک کند تا انواع مختلف اختلالات خواب مانند راه رفتن در خواب – مجرمانه یا غیر مجرمانه – بی خوابی و سندروم پاهای بی قرار را درمان کنند. تامپسون می گوید، ” میزان دقیق رابطه بین رفتار خواب و تجربه خواب بیشتر از آن چیزی که عموماً تصور می شود نامشخص است. ”
پنجشنبه ، ۲۷آبان۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گویا آی تی]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]