تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817033620
زیبا مثل ونیز؛ خطرناک مثل تهران!
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: مریم طالشی در روزنامه ایران نوشت: اینجا تهران است یا ونیز؟! عبارتی که زیر عکس‌های منتشر شده هفته گذشته از شب بارانی تهران در شبکه‌های مجازی به چشم می‌خورد. طنزی تلخ، آمیخته با واقعیت شهر بزرگ. کلانشهر؛ پایتخت ایران.
تلاش برای پیدا کردن زن گمشده، تصویر تلاش نافرجامی است که یادآوری می‌کند شهر تا چه اندازه در برابر حوادث طبیعی بی‌دفاع است. اینکه می‌گوییم حوادث طبیعی، منظور سیل بزرگ یا گردبادی ویرانگر نیست؛ همین باران تند هفته پیش که اندکی سطح آب جوی‌ها و کانال‌ها را بالا آورد و در خیابان‌ها جاری شد، حادثه‌ای ویرانگر قلمداد می‌شود برای شهری که همیشه مستعد غافلگیر شدن است.
شاهدش همان خانمی که داخل کانال افتاد و جسدش ناپدید شد. حوادثی از این دست، بی‌سابقه نیست. تیرماه سال گذشته بود که در پی وقوع سیل در منطقه کن و سولقان در غرب تهران، تلاش برای پیدا کردن جسد سه جوان مفقود شده، تا یک ماه ادامه یافت. جوانانی که عصر جمعه برای تفریح به این منطقه رفته بودند. شاهدان می‌گفتند کسانی که کنار رودخانه نشسته بودند، غافلگیر شدند و از زمان شروع بارش تا جاری شدن سیل، مدت زمان زیادی طول نکشید.
از باریدن باران شاد می‌شویم چرا که خشکسالی، سایه روی کشور انداخته و بارش، تنها مرهمی است که تسکین‌مان می‌دهد.
اما چرا به محض باریدن اندک بارانی، باید منتظر روی دادن حادثه‌ای باشیم؟
تهران، مستعد بروز سیلاب است. بارها و بارها این را از زبان کارشناسان شنیده‌ایم. آبگرفتگی معابر، نخستین عکس‌العمل شهر در مقابل باران است. آب در کوتاهترین زمان ممکن به هرجایی راه پیدا می‌کند؛ ایستگاه مترو، طبقات پایینی مراکز تجاری و حتی منازل مسکونی. یک معضل تکراری؛ انگار قرار است باران هر بار غافلگیرمان کند.
احمد حکیمی‌پور، عضو کمیسیون شهرسازی شورای شهر تهران در این باره می‌گوید: «تهران به‌عنوان یک کلانشهر، مسائل و مشکلاتی دارد که هرکس در هر موقعیتی باید خودش را در مقابل آن مسئول بداند. متأسفانه دستگاه‌ها یاد گرفته‌اند در مواجهه با مسائلی که پیش می‌آید، تقصیر را به گردن هم بیندازند.
معضلاتی که در کلانشهر تهران وجود دارد، چیزی نیست که تازه پیش آمده باشد و سال‌هاست با آنها مواجه هستیم. بر این اساس تصمیم بر آن شد که مشکلات تهران و کلانشهرها با همکاری دستگاه‌های مربوطه و دولت حل شود و کمیسیونی به نام کمیسیون خاص تشکیل شد که 12 نفر از اعضای دولت در آن حضور دارند و مسئولیت این کمیسیون هم با وزیر کشور است. همچنین شهردار نیز عضو این کمیسیون است. اتفاقاً دولت تدبیر و امید استقبال خوبی از حل مشکلات کلانشهرها از طریق کمیسیون خاص کرد و قول همکاری داد. در این کمیسیون بحث‌های مهمی از جمله ترافیک، آلودگی هوا و حوادث غیرمترقبه باید رفع و رجوع شود و هدف این است که حل معضل به صورت فرا دستگاهی صورت گیرد و کسی نگوید به من مربوط نیست.»
حکیمی‌پور ادامه می‌دهد: «آبگرفتگی معابر تهران مسأله‌ای است که سال‌هاست با آن مواجه هستیم. چرا باید یک باران ساده به صورت معضلی برای ما درآید؟! مشکل این است که کانال‌هایی که آب‌های سطحی را به مخازن انتقال می‌دهند، هنوز کامل نشده‌اند و زمانی که بارندگی شدید اتفاق می‌افتد، عمیقاً دچار مشکل می‌شویم. مثل همین بارندگی اخیر؛ از جمله نمونه مشکلاتی که پیش آمد این بود که آب های جمع شده در خیابان محمدعلی جناح، داخل مجموعه موزه ایرانشناسی برج آزادی شد. علت این است که روکش‌های کانال‌های انتقال آب های سطحی کامل نیست و باید تدبیری خصوصاً برای مواقع بارندگی صورت گیرد.
شاهد هستیم به خاطر اینکه خیابان‌ها عریض شود، لوله‌ها را پوشانده‌اند و روی آن دریچه گذاشته‌اند درحالی که نمی‌شود این کانال‌ها را لایروبی و تمیز کرد و آب‌های سطحی هم بوسیله آنها به صورت کامل کشیده نمی‌شود. تا زمانی که شبکه انتقال آب‌های سطحی تهران تکمیل نشود، این معضل همچنان باقی خواهد ماند.»
به گفته این عضو شورای شهر، شورا در همین رابطه جلسات متعددی با شرکت آب و فاضلاب برگزار کرده که تصمیماتی هم گرفته شده است. پیشنهاد آبفا این بوده که آب های سطحی با تکمیل کانال‌ها جمع‌آوری شود و به مصرف ثانویه برسد. اما این کار نیاز به همکاری بین بخشی دارد و نباید این‌گونه باشد که هرکس فقط منافع خودش را ببیند. کمیسیون تشکیل شده و باید به جای برگزار کردن جلسات متعدد و فرمالیته، به حل مشکل بپردازد. جلسه برای عنوان کردن کارهای انجام شده و انجام نشده و مرور آنهاست. من به عنوان عضو شورای شهر، بی‌صبرانه منتظرم ببینم کمیسیون در رابطه با مشکلات کلانشهرها چه کاری انجام می‌دهد.
700 کیلومتر شبکه آب های سطحی برای تهران
زن جوان کفش‌هایش را درآورده و دستش گرفته و تلاش می‌کند راهی میان ماشین‌های قفل شده به هم پیدا کند؛ راهی میان آب. عکس، بارها در شبکه‌های مجازی به اشتراک گذاشته شد. تصاویر دیگری هم بود. تهران را آب برداشته و انگار قرار نیست راه حلی برای این مشکل پیدا شود. سال‌هاست مسئولان شهری وعده می‌دهند مشکل آبگرفتگی معابر تهران بزودی حل می‌شود. 2 سال دیگر، 3 سال دیگر یا 5 سال دیگر؟ وعده‌هایی که سال‌ها پیش داده شده اما هنوز به مرحله اجرا نرسیده است.
علیرضا جاوید، معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران اطمینان می‌دهد که طرح جمع‌آوری آب های سطحی به مراحل انتهایی خود نزدیک می‌شود. به گفته او، براساس مطالعات جدیدی که درباره شهر تهران انجام شده، ۱۵۰ کیلومتر دیگر شبکه اصلی به شبکه جمع‌آوری آب‌های سطحی اضافه می‌شود و به این ترتیب، پایتخت دارای ۷۰۰ کیلومتر شبکه آب‌های سطحی خواهد شد.
این درحالی است که اقبال شاکری، رئیس کمیته عمران شورای اسلامی شهر تهران، معتقد است که پرونده جمع‌آوری آب‌های سطحی در تهران طی ۵ سال آینده بسته خواهد شد. سالانه 250 میلیون متر مکعب نزولات آسمانی به‌عنوان آب های سطحی در تهران هدر می‌رود و دستگاه‌ها می‌توانند از این منابع برای مصارف ثانویه استفاده کنند. این همان نکته‌ای است که حکیمی‌پور نیز بر آن تأکید می‌کند. با این حال آب‌های سطحی همچنان هدر می‌رود و راهکار مناسبی برای استفاده از این منابع ارائه نمی‌شود.
فاضلاب به‌عنوان منبعی برای استفاده مجدد؛ این راهکاری است که بسیاری از کشورها برای تأمین منابع مورد نیازشان از آن استفاده می‌کنند.
دکتر پرویز کردوانی، جغرافیدان حرف‌های جالب توجهی در این باره دارد: «باید فاضلاب را تصفیه کنیم و بخوریم. برخی کشورهای دنیا خوشحال هستند که زباله و فاضلاب زیاد دارند، چون منبع درآمدشان است. ما از فاضلاب و زباله استفاده نمی‌کنیم. فاضلاب تصفیه شده در وهله اول می‌تواند برای فضای سبز و مصارف صنعتی به مصرف برسد و در مرحله بعد برای آشامیدن استفاده شود. من پیش‌بینی می‌کنم در آینده نزدیک با توجه به کمبود آب، مردم آب فاضلاب را تصفیه می‌کنند و می‌خورند.»
تصور اینکه روزی همین آب های سطحی، همین سیلاب‌هایی را که کف خیابان روان شده‌اند به مصرف آشامیدن برسانیم، کمی دور از ذهن است. اگرچه چندان هم نباید آن را امری بعید دانست به شرط آنکه اول شبکه جمع‌آوری آب‌های سطحی تکمیل شود تا شاید بشود از این تهران ونیزی استفاده‌های دیگری هم کرد.
۲۷ آبان ۱۳۹۵ - ۰۸:۱۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 174]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها