تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817139050
خاطره عجیب و غریب بهزاد فراهانی! - پایگاه خبری حدید نیوز
واضح آرشیو وب فارسی:حدید نیوز: بهزاد فراهانی در گفتگویی با مجله چلچراغ خاطره ای از دیدار با صادق هدایت نقل می کند. خاطره ای که تاریخ هایش جور در نمی آید.به گزارش حدید نیوز، بهزاد فراهانی در این گفتگو از دوران کودکی و تحصیل در روستا می گوید. از "ارباب فهیم و صاحب اندیشه فراهان" و اینکه تا هفت سالگی را در آنجا مانده و خودش می گوید: "در هشت سالگی که به تهران آمدم، سپرده شدم به یک دایی ای که وصی من محسوب می شد. او هم از مبارزان سیاسی گردن کلفت کشور بود. خب من باید در خانه او درس می خواندم. کتاب خانه او پُر بود از کتاب های مدرن و کهن." همین جا خبرنگار از او درباره دیدار با صادق هدایت می پرسد و بهزاد فراهانی با ذکر جزئیات شرح ماوقع می دهد. می گوید در کودکی تصنیف می فرخته. سال 1334 هدایت را در کافه نادری دیده و هدایت چنین کرده و چنان. اینجای کار می لنگد: در برگ های آخر زندگی نامه هدایت آمده است: "در سال 1329 با همکاری حسن قائمیان داستان «مسخ» کافکا را ترجمه کرد و در مجلهٔ سخن انتشار داد. در 12 آذر همان سال با گرفتن گواهی پزشکی برای اخذ روادید و فروختن کتابهایش به فرانسه رفت. در طول اقامت در فرانسه سفری به هامبورگ داشت و نیز سعی کرد به لندن برود که موفق نشد. سرانجام در 19 فروردین 1330 در آپارتمان اجاره ای اش در پاریس با گاز خودکشی کرد." هدایت اصلا کودتا بیست و هشت مرداد را ندید. ثانیا بهزاد فراهانی متولد 1323 است. به عبارت دقیق تر "متولد 1 بهمن 1323، روستای درمنک از توابع فراهان در استان مرکزی". پس وقتی هدایت از این ایران رفت بهزاد فراهانی تنها شش سال داشت و به نقل از خاطرات خود فراهانی در همین گفتگو او در آن زمان در روستای فراهان ساکن بوده. و تازه به فرض آنکه در هشت سالگی به تهران آمده باشد و تصنیف فروخته باشد می شود سال 1331. یعنی یک سال پس از مرگ هدایت، بهزاد فراهانی به کافه نادری رسیده است. جالب تر اینکه این روایت بارها و بارها از سوی بهزاد فراهانی با همین جرئیات تکرار شده است. و حالا بخوانید شرح ماجرای این دیدار مشکوک را از زبان خود فراهانی: "من در کودکی تصنیف می فروختم. تصنیفات دوزار بود. بعد این ها را به افراد مختلف می فروختیم. اگر دوزار تصنیف می فروختیم، یک قِرانش برای خودمان بود. برای فروش تصنیف باید می خواندیم و مردم می خریدند. ما 50 تا تصنیف که می گرفتیم، 25 زار برایمان می ماند و خیلی خوب بود و کیف می کردیم. یک روز شجاعت به خرج دادم و از میدان بهارستان آمدم و آمدم در «کافه نادری» و رسیدم دم رستوران بزرگ آن جا. رفتم تو و نمی دانستم که این جا حق نداریم برویم داخل. درواقع هیچ کاسبی حق نداشت برود. فکر می کنم سال 1334 بعد از کودتا بود؛ البته دقیق نمی دانم. تا دو بیت را در رستوران خواندم، از تصنیف «کاشان»، یکی از خدمه کافه همان موقع از پشت من را گرفت و تا آمد مرا بیرون ببرد، صادق هدایت (آن موقع او را نمی شناختم و هنوز کتاب هایش را نخوانده بودم) که در کافه نشسته بود گفت: «نبرش بیرون، بذار بیاید این جا.» رفتم طرف هدایت و گفت: «بشین!» من نشستم. گفت: «صبحانه خوردی؟» گفتم: «بله آقا!» گفت: «نه، صبحانه خوردی یا نخوردی؟!» گفتم: «بله خوردم» گفت: «چی می خوری الان؟» گفتم: «هیچی، من می خواهم تصنیف بفروشم.» گفت: «بشین یک چیزی بخور، بعد می روی می فروشی؛ تا حالا شیرکاکائو خوردی؟» بعد گارسن را صدا زد: «آقا یک شیرکاکائو با کیک بردار بیار.» خب این برای من خیلی تازگی داشت. شیر را خوردم و گفت: «تصنیف هایت دانه ای چند است؟» گفتم: «دوزار آقا. چندتاست، ولی چندتایش را هم فروخته ام.» گفت: «چند تایش را فروخته ای؟» گفتم: «پنج تایش را فروخته ام.» گفت: «این چیزی را که می خواستی بخوانی، در این ها هست؟» گفتم: «بله.» گفت: «بده ببینم.» می خواستم یکی در بیاورم، گفت: «نه، دسته اش را بده.» دسته تصنیف ها را دادم دستش و یک کیف چرمی داشت و پنج تومان از داخل کیفش درآورد و داد و گفت: «بیا، اینم پول تصنیف هایت.» گفتم: «آقا این زیاد است.» گفت: «باشد برای خودت.» گفتم: «حالا اجازه می دهید که من بروم؟» گفت: «آره برو و این تصنیف هایت را ببر بفروش و یکی اش برای من.» گفتم: «شما خریده اید.» گفت: «باشد، من هدیه می کنم به تو.» من اصلا باورم نمی شد که کسی این کار را بکند و در آن زمان کمتر کسی این کار را می کرد. خیلی خوشحال بودم و سه، چهار تا فیلم می توانستم با این پول ببینم."
چهارشنبه ، ۲۶آبان۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حدید نیوز]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
گوناگون
پربازدیدترینها