محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828937001
نقد و بررسی Call of Duty: Infinite Warfare
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
نقد و بررسی Call of Duty: Infinite Warfare "به قلم سینا ربیعی" Infinity Ward را می‌توان پدر "Call Of Duty" دانست که از قضا در کارنامه‌اش بهترین و بدترین نسخه این سری دیده می‌شود، امسال از سر سیاست گذاری‌های اکتیویژن شاهد رسیدن نوبتی دوباره به این استدیو هستیم، نوبتی که در دور قبل با نسخه Ghosts سوخت شد و اینبار هم نیامده با هجمه‌هایی بی‌سابقه بخاطر مقطع مکانی/زمانی رخ دادنش مواجه گشت؛ اما بیایید فارغ از این حواشی ببینیم آیا Infinity Ward توانسته همچون سابق، دوره طلایی نسل هفتم به اوج بازگشته و بار دیگر ما را به شگفت آورد؟ "اینفینیت وارفیر" به مانند "بلک اپس 3" کاملا به سمت نمایش آینده تکنولوژی و تاثیر آن بر زندگی انسان و طبیعت رفته اما نگاهی که به این مسئله دارد بسیار متفاوت است. در BO3 دیدی کاملا منفی به تکنولوژی وجود داشت، ربات‌ها به طور ذاتی منفی به تصویر کشیده شده بودند و در ارائه نیز بیشتر شاهد تضادسازی با ربات‌ها بودیم تا رفتن به سمت قطب منفی انسانی داستان اما دیدگاه اینفینیت وارفیر بسیار متعادل‌تر و عادلانه‌تر است، تکنولوژی بدرستی ابزار دست انسان ترسیم شده و بازی بخوبی این موضوع را نشان داده که اگر شاهد یک کنش منفی از تکنولوژی هستیم، عامل آن موجودات پلید این جهان یعنی انسان‌ها هستند. یکی از بهترین جلوه‌های نمایش تکنولوژی در زندگی انسان‌ها، ایجاد وابستگی احساسی بین یک انسان و یک ربات است که IW نیز چنین ایده‌ای را بکار گرفته و ما همراه همیشگی و روبات هوشمندی داریم به نام "ایتِن" که در زمان ماموریت‌ها کنار ما است اما در عمل رابطه بین ما با او به قدری عمیق می‌شود که به جرات می‌توان گفت چند سالی است در این سری شاهد برقرار چنین حس عمیقی بین کاراکتر‌ها نبودیم، و خب نکته جالب در این است که اتفاقا این رابطه بخش مهمی از داستان نیست بلکه در کنار داستان بدرستی سازنده از یک ربات برای جهان‌سازی بهتر و البته عمیق‌تر کردن روابط بهره برده است.
اما بگذارید به ایده داستانی بازی بپردازیم چیزی که بشدت به آن علاقه دارم! بازی به سمت نمایش آینده زمین و تکنولوژی رفته، در این آینده دور با کاهش منابع طبیعی و افزایش خطر‌های زیست محیطی، انسان‌ها برای یافتن زیستگاه‌های جدید پا را فراتر از زمین گذاشته و به سیارات دیگر منظومه شمسی می‌روند و نه تنها صنایع خود را در آن‌ها متمرکز می‌کنند بلکه در سیاراتی نیز انسان‌های زیادی به دنیا می‌آیند، اما نقطه عطف این ماجرا زمانی رقم می‌خورد که انسان‌هایی که در خارج از زمین متولد شده‌اند، این سیاره را خانه مادری خود دیگر نمی‌دانند! به همین دلیل انسان‌ها اتحاد خود را از دست می‌دهند و یک گروه شبه‌نظامی با عنوان Settlement Defense Front برخلاف جریان تعیین شده عمل کرده و می‌خواهد کنترل امور و سیاست فضایی را در دست گیرد و ما در نقش "کاپتان رِیِس" که برای من یکی از جذاب‌ترین کاراکتر‌های سری است، وظیفه جلوگیری از این جریان را داریم، نبردی بین انسان‌ها، اما انسان‌هایی که یکی زمین را خانه خود می‌داند و دیگری نه! اما آزاردهنده‌ترین نکته بازی شخصیت منفی بازی یعنی Salen Kotch است که نقش‌اش را همان "کیت هرینگتون" مشهور "بازی تاج و تخت" بازی می‌کند که رهبر گروه شبه نظامیان Settlement Defense Front می‌باشد و قرار است عامل ایجاد بار تضاد و دیالیکتیک بازی شود اما در عمل اوج بار شخصیتی او صرفا در چند سیستم روایی همزمان با خط اصلی داستان خلاصه می‌شود که طی آن در یک نمایشگر مجازی Salen را درگیر گفتن چند دیالوگ شعاری نشان می‌دهد و تا پایان بازی تمام چیزی که شما از این شخصیت دستتان می‌آید همین چند دیالوگ شعارمانند است. نبود کنتراست لازم یکی از مهم‌ترین ایرادات ساختار داستان بازی است، در ظاهر خیلی سعی شده که SDF به رکن منفی تبدیل شده تا آن تضادی که لازمه شکل گیری داستان است ایجاد شود اما واقعا تا پایان بازی به هیچ عنوان احساسات شما از کارهای آن‌ها خدشه‌دار نمی‌شود و بشدت این مشکل که چرا بیشتر به ابعاد فلسفی ایده داستان رجوع نشده و این پتانسیل به یک داستان رده پایین فضایی تبدیل شده ازارتان می‌دهد.
اما فارغ از تمامی این جزئیات اینکه غریب به 1000 کلمه در مورد خوبی و بدی های داستان بازی صحبت می‌شود خود نشان می‌دهد حداقل حرفی برای گفتن وجود دارد و چند سالی است این میزان حرف و استدلال را نمی‌توان از داستان یک نسخه COD بیرون آورد؛ از همین موضوع می‌خواهم شروع کنم و بگویم Infinite Warfare با وجود تمام ضعف‌هایش یک رویکرد جدید را در سری پیاده کرده، از نظر من سری Call Of Duty نه با BO2 و BO3 و نه با AW نباید به اینده و ایده‌های ماورایی می‌رفت بلکه زمانش همین IW بود اما متاسفانه تمام نسخه‌هایی که گفتم تجربیاتی منفی از آینده را در ذهن گیمر‌ها ثبت کردند و این تجربه منفی موجب تخریب ناعادلانه IW شد، نسخه‌ای که به فضا و کهشکان رفته اما برای این کنش خود دلیل و فلسفه‌ای دارد، چیزی که در نسخه‌های پیشین COD یافت نمی‌شود. این فلسفه صرفا در جهان‌سازی و داستان پرداخت نشده بلکه در گیم‌پلی نیز بخوبی بکار گرفته شده است. بازی دارای گجت‌های بسیار جدید و متنوعی است، از نارنجک‌های هوشمند تا ابزاری برای منهدم کردن رقیب که بخوبی از چند اضافات بدون استفاده خارج شده و به ابزاری جذاب و مفید تبدیل شده‌اند. در سوی دیگر پس از سال‌ها شاهد ارتقا گان‌پلی بازی هستیم، زاویه دوربین و نوع قرارگیری اسلحه، سرعت حرکت کاراکتر با هر اسلحه، نوع قدم زدن کاراکتر و شیوه ارائه لگد اسلحه در زمان شلیک و البته انیمشن کاراکتر‌ها در زمان اصابت گلوله حس جدیدی از نبرد را به ما منتقل می‌کند و این حس جدید چیزیست که سال‌هاست این سری به آن نیاز داشت.
عمده مشکل نسخه پیشین یعنی BO3 در ضعف و یکنخواختی آزاردهنده محیط‌ها و لول دیزاین بود و این مشکل در این نسخه کاملا برطرف شده است، شاید گاهی اوقات احساس کنید فلان مرحله اضافه است اما این اضافه بودن بیشتر بخاطر ناموفق بودن در ارائه یک وجه منفی در داستان بازیست که شما را تشویق به انجام ماموریت کند نه لزوما طراحی ضعیف آن مرحله، یعنی پاشنه اشیل IW اتفاقا برخلاف تصورات خط اصلی داستان است که شور و هیجان کافی را برای انجام ماموریت‌ها به شما نمی‌دهد. اما هر چقدر بازی در بخش داستانی و کمپین سعی کرده چیزهای جدیدی داشته باشد اما در بخش مولتی‌پلیر صرفا شاهد یک ارتقا جزئی نسبت به BO3 هستیم. از نظر من BO3 و IW کاملا در نقطه مقابل هم هستند، یکی بخش کمپین قوی و متنوعی دارد و دیگری بخش مولتی‌پلیر قدرتمندی و متاسفانه اگر سازندگان همان مکانیزم‌های BO3 را به عینه در این نسخه قرار می‌دادند شاهد تجربه بسیار بهتری بودیم. مشکل اینجاست که خمیرمایه کار همان طراحی مکانیکی BO3 است اما چیزی که مولتی پلیر BO3 را زیبا کرده بود قرارگیری این مکانیک‌ها در طراحی درستی از مپ بود. مپ‌های بلک‌اپس 3 عموما دارای دو تا سه شاهراه بودند که عمده نبرد‌ها و برخورد‌های بازی در این شاهراه‌ها شکل می‌گرفت. در IW سعی شده که طراحی مپ پیچیده‌تر شود، گچت‌های پیچیده تری اضافه شود و برخورد بین گیمر‌ها غیرقابل پیشبینی‌تر شود تا برخلاف بلک اپس صرفا در نقاط مشخصی از مپ شاهد اکشن نباشیم اما این هدف به طور کامل شکست خورده و پیچیدگی بخش مولتی بازی صرفا به سمت شخلته نشان دادن گیم‌پلی رفته است. بحث عدم پیشرفت در بخش زامبی نیز به چشم می‌خورد، صادقانه بگویم بخش زامبی کماکان می‌تواند به شکل Co-op بسیار سرگرم‌کننده باشد، شاید جهش بزرگی را در آن نبینید اما هنوز به عنوان یک بخش جانبی ارزشمند است اما تم جدید این بخش چندان خوشایند من حداقل نبوده اما ابدا ضعف ذاتی نیست، شاید خیلی‌ها با ظاهر جدید و فان‌تر آن ارتباط برقرار کنند اما برای من مبارزه های سرد و جدی زامبی BO1 بی رقیب است! بازبینی تصویری:
شخصیت محبوب من در Infinite Warfare!
یکی از جالب‌ترین ویژگی های این نسخه بهره گیری از ماموریت‌های جانبی است به طوری که شما در سطح منظومه شمسی می‌توانید با انتخاب سیارات مختلف ماموریت‌هایی خارج از خط اصلی داستان را تجربه کنید که این مراحل طراحی خوبی هم دارند.
این تصویر کاملا Real-Time است، در همین یک شات شما می‌توانید یک تصویر مناسب را از جهان بازی در ذهن خود ترسیم کنید، این هنری است که از نظر من Infinity Ward را به لایق‌ترین سازنده COD تبدیل می‌کند.
Infinite Warfare بار دیگر به من نشان داد یک ربات همراه چقدر می‌تواند از یک انسان همراه قابل تحمل‌تر باشد!
نبردهای فضایی بازی تجربه‌ای فوق‌العاده از یک گیم‌پلی فضایی را به شما می‌دهد تصور کنید No Mans Sky چنین سیستم مبارزاتی را برای شما می‌داشت دیگر از یک بازی فضایی چه می‌خواستید؟!
یکی از مهم‌ترین ضعف‌های بخش آنلاین و چندنفره عدم استفاده درست از بهترین بخش اکشن بازی یعنی نبردهای فضایی است در حالی که تصور کنید بخش نبرد با سفینه‌ها چقدر می‌توانست در قالب چند مد به زیبایی بخش آنلاین بیافزاید.
احتمالا Salen Kotch می‌تواند یکی از بدترین کاراکتر‌های سری باشد
گرافیک بازی در محیط‌های فضایی فوق‌العاده چشم‌نواز است
بگذارید به یکی دیگر از دلایلی که برای من Infinity Ward را بالاتر از Treyarch قرار می‌دهد اشاره کنم و آن چیزی جز زنده و پویا‌سازی جهان بازی نیست. چنین محیط‌هایی درون ایستگاه‌های نظامی را شما در خیلی از بازی‌ها دیده‌اید، در بازی مثل Black Ops 3 شما صرفا در یک راهرو بدون هیچگونه جزئیات انسانی در حرکت هستید و نمی‌تواند مثلا بین این محیط با راهرو قبلی تفکیکی قائل شوید اما Infinity Ward به سادگی با قراردادن NPCهای زخمی در گوشه کنار تصویر و چند مونولوگ بسیار ساده اما مفید در آن‌ها یک محیط را از حالت دکورتتیو و تصنعی، به یک محیط زنده و قابل باور برایتان تبدیل می‌کند. همین ریزه‌کاری‌هاست که Infinity Ward را به یکی از توسعه‌دهنده صاحب سبک تبدیل کرده است.
سطح تجربه بصری بازی فوق‌العاده بالا است!
در برخی از مراحل شما شاهد مخفی‌کاری نیز هستید و برخلاف عناوین مشابه و حتی نسخه‌های پیشین، Infinity Ward توانسته که یک تجربه مخفی‌کاری جالب و یادآور سری MW را برایتان رقم بزند که هر چند کاملا از پیش تعیین شده و فاقد عمق است اما بدلیل کارگردانی درست اخساس خطی بودن مسیر به شما کمتر دست می‌دهد.
به مانند همیشه بازی دارای اسلحه‌ها و ابزارهای جانبی بسیار خوب و کاربردی است که گاهی اوقات استفاده از آن‌ها می‌تواند تنوع جالبی را به شکل بازی شما دهد. نکات مثبت ایده و پس‌زمینه عالی داستان بازی جهان‌سازی و خلق اتمسفری عالی Ethan! ماموریت‌های جانبی با طراحی مناسب گرافیک و طراحی بصری زیبای محیط‌ها گان‌پلی و مبارزات مثل همیشه در بالاترین سطح است محتوا بالا و ارزشمند تنها در یک پکیج 60 دلاری نکات منفی ارائه و پرداخت ضعیف داستان که پتانسیل ایده را هدر داده است Salen Kotch با شایستگی می‌تواند لقب یکی از بدترین کاراکتر‌های منفی را دریافت کند طراحی مپ‌های بخش چندنفره عدم ارتقا موردانتظار در بخش‌چندنفره در قیاس با BO3 عدم استفاده از عناصر نبردهای فضایی با سفینه در بخش چندنفره سخن آخر Call of Duty: Infinite Warfare از زمان MW3 بهترین نسخه Call Of Duty است، پیش از عرضه نگرانی اصلی این بود که بخش‌های فضایی بازی ضعیف از آب در بیاید اما در کمال تعجب بهترین بخش‌های بازی که حس نوآورانه‌ای دارد همین نبردهای فضایی است. Infinite Warfare برخلاف شوتر‌های امروزی دارای یک فلسفه و پس‌زمینه قوی داستانی است، شاید در ارائه شاهد ضعف‌هایی باشیم اما بی‌شک در آینده می‌توان به شکل بهتر از این ایده قوی استفاده کرد. Call of Duty: Infinite Warfare بازی خوبی‌ست که در زمان بدی عرضه شده است، زمانی که مردم کمتر روی خوشی به ایده‌های آن نشان می‌دهند.
Verdict Infinite Warfare is the best Call of Duty since Modern Warfare 3. Surprisingly the space dog fights which was extremely concerning in previews is not only innovative but one of the best aspects of the game. All in all Infinite Warfare has a great story background which it doesn"t use immensely but at least we"re hopeful that these great ideas will be perfectly executed in future titles. Infinite Warfare is a good game released at a bad time, when the public opinion is too heated for its brilliant ideas to be seen Pros Concept and setting for story are well made Great atmospheric world design "Ethan"! Convenient side missions Beautiful visual presentation Gunplay and gunfights are still at its peak High value content for a 60 $ package Cons Story progress fails to correctly use the good potential it has Sales Kotch is probably the worst villain in recent memory Multiplayer map design is underwhelming Space dog fights are no where to be found in multiplayer Not much innovation in multiplayer compared to Black Ops III Final Score: 8 out of 10
5 ساعت پيش
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 253]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها