تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817104315
یادش به خیر برف می‌آمد تعطیل می‌شدیم
واضح آرشیو وب فارسی:الف: یادش به خیر برف می‌آمد تعطیل می‌شدیم
تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۵۱
یادش به خیر! قدیم‌ها برف می‌آمد مدارس تعطیل می‌شد نه حالا که از خفقان، درهای مدارس به رویمان می‌بندند. به گزارش تسنیم، در آن ایامی که گذشت، نه بنزین پتروشیمی بود نه بنزین وارداتی یورو چند. هر بار که برف خیلی شدید که می‌آمد مدارس تعطیل می‌شدند و آدم برفی‌ها بود که سر و کله‌اشان پیدا می‌شد. آنقدر برف می‌بارید که کوچه‌های آشتی‌کنان برای چند ساعتی بسته می‌شدند. کوچه‌های آشتی‌کنان را شاید خیلی‌ها به خاطر نداشته باشند؛ همان کوچه‌هایی که دو نفر از کنار هم به سختی رد می‌شدند و به همین دلیل دیگر کسی نمی‌توانست با دیگری قهر کند به همین خاطر معروف شده بودند به کوچه‌های آشتی‌کنان. برف که می‌آمد پدرها قبل از رفتن به محل کار برف‌ها را از پشت‌بام پارو می‌کردند و بعد می‌رفتند، غافل از این‌که تا اهالی خانه از خواب بیدار شوند 10 الی 15 سانتی‌متر دیگر برف آمده بود. یادش به خیر آنقدر برف می‌آمد که وقتی برف‌ها را در وسط کوچه‌ها تلنبار می‌کردند، اگر کسی از داخل کوچه عبور می‌کرد آن طرف برف‌ها معلوم نبود و شاید یک نفر هم از طرف دیگر در حال رد شدن بود. آن وقت‌ها به آسانی مدارس تعطیل نمی‌شد حتماً باید سی چهل سانت برف می‌آمد تا مدارس از کار می‌افتادند ولی حالا اگر به فرض محال 10 سانت برف بیاید سوت تعطیلی مدارس به صدا در می‌آید. ... حالا در این شهر درندشت برف‌های سی چهل سانتی که پیشکش، برف چند سانتی هم که نمی‌بارد هیچ، داریم در غفلت مسئولان و زبر تلی از آلودگی‌های وحشتناک ذره ذره جان می‌دهیم. بچه‌ها مجبور شده‌اند در در قوطی‌های کبریتی که نامش را آپارتمان نامیده‌اند، از پشت شیشه سیاهی شهرشان را به نظاره بنشینند و چشم انتظار باد و باران بمانند و قربانی دعواهای کودکانه آدم بزرگ‌های این شهر شوند که هر کدام در پی سیاسی‌کاری‌هایشان هستند و یکی از بنزین پتروشیمی دفاع می‌کند و دیگری بر طبل بنزین یورو 4 می‌کوبد تا دیگران را منکوب کند غافل از این تق بنزین وارداتی مثلاً یورو دار هم یک روز درمی‌آید مردم به ریش نداشته‌اشان می‌خندند. حالا طرح‌های موقتی صدمن یک غاز هم به دادشان نمی‌رسد و طرح زوج و فرد، نه زوج و نه فرد هم مشکل‌گشا نیست. طرح ال ای ضد و جریمه‌های آنچنانی هم دست‌هایش بالا می‌رود؛ هرچند دوربین از یک پلاک به شرط آن‌که بخش از آن پشت یک تکه پارچه، کاغذ، کف و ... مخفی نشده باشد عکس می‌اندازد و جریمه‌ای را به حساب صاحب خودرو ثبت می‌کند اما چه کسی می‌داند که صاحب خودرو فقط به فکر آن است بچه‌اش را زودتر به بیمارستان خصوصی خیابانی در دل طرح ترافیک برساند و کسی چه می‌داند که خانم ابتکار؛ رئیس سازمان محیط زیست پیش از این برای خانواده‌هایی که فرزند خردسال دارند خروج از تهران را بهترین راهکار را برای فرار از آلودگی هوا تجویز کرده بود. یادش به خیر! برف می‌آمد مدرسه تعطیل می‌شد و ما انتهای رمقمان و تا آنجا که دستانمان اجازه می‌داد، در حال درست کردن آدم برفی بودیم، هنوز گِزگِز سرمای آن روزها در کنار آدم برفی‌های کوچک و بزرگ روی گونه‌هایمان حس می‌شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها