محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832390224
نسخه پایداری برای انتخابات 96
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: خبیرآنلاین: فضای انتخاباتی در جریان اصولگرا آنقدر مبهم و پیچیده شده است که از یک سو حدادعادل و از سوی دیگر باهنر به میدان بیایند و صریحا هشدار بدهند آن جمع کثیری که سودای پاستور در سر دارند منصرف شوند و بگذارند فضا برای رسیدن به یک کاندیدا فراهم شود.
«از دوستانی که احساس می کنند باید کنار زمین خودشان را گرم کنند؛ خواهش می کنیم منصرف شوند» این تازه ترین اظهارات محمد رضا باهنر است که این روزها از همیشه صریح تر سخن می گوید. سیاستمدار با تجربه اصولگرا که مانند دیگر عقلای این جناح در مذمت چند نامزدی سخن به میان آورده است.
طرح مساله این نوشتار این است؛ «تک نامزدی یا رقابت با حضور همه آنهایی که بنای حضور دارند؟ » این سوال مهم را هر کدام از اصولگرایان به شکلی متفاوت پاسخ داده اند. این تنوع آرا البته فقط به دلیل شرایط موجود در این جناح نیست. درست همین جاست که پای یک سوال مهم دیگر هم به میان آمده است:«اوضاع چگونه شده است که حالا خیلی از اصولگرایان تمایل به حضور پیدا کرده اند؟» بهتر است تحلیل را از همین سوال دوم شروع کنیم و آنگاه به این نتیجه برسیم که پاسخ درست برای سوال اول چیست.
دلواپسان همچنان در اندیشه یک دوره ای کردن روحانی
یک تصور این است که حسن روحانی با شرایط منحصر به فردی نسبت به سه سال گذشته رو به رو شده است . کسانی که اینگونه فکر می کنند فکت هایی از اقتصاد ، سیاست خارجی و سیاست داخلی را به میان می آورند. از همه مهمتر اینکه برخی اینگونه فکر می کنند که با آمدن ترامپ کار روحانی تمام شده و حالا سطح دعوا باید در اینجا باشد که رقیب و جانشین نهایی او چه کسی باید باشد. به بیان دیگر آنچه رخ داده این است که برخی از اصولگرایان با کنار هم قرار دادن برخی نشانه ها زمانه را برای رقابت با حسن روحانی مناسب دیده اند.
درست خلاف دیدگاه افرادی مانند مرتضی نبوی که پیش تر گفته بود:« من فکر می‌کنم آقای روحانی رای می‌آورد و بر کرسی ریاست‌جمهوری می‌نشیند. برداشت من این است که مردم ایران به هر رئیس‌جمهور دو دوره فرصت ریاست‌جمهوری می‌دهند. درباره انتخابات 96 از نظر توصیه‌ای بهتر می‌دانم اصولگرایان سرمایه‌گذاری‌شان را روی انتخابات شوراها انجام دهند تا ریاست‌جمهوری. چراکه به‌هر‌حال آقای روحانی دور دومش است و کاندیدای اصلی ریاست‌جمهوری دور دوازدهم، ایشان است».
این تصور از وضعیت حسن روحانی بسیار متفاوت است با تصور آنهایی که حسن روحانی را رییس جمهور یک دوره ای می دانند. پس تا اینجای کار به این نتیجه رسیده ایم که آنها که می خواهند مقابل حسن روحانی رقابت کنند به یک مبارزه برای یک دوره ای شدن او فکر می کنند نه فقط تلاش برای ریزش آرای او.
حالا این وسط یک نکته و چالش بزرگ به وجود آمده است. این طیف ها اگر چه هدف مشترکی پیدا کرده اند با مضمون یک دوره ای کردن رییس جمهور مستقر اما در روش رسیدن به این هدف دچار گسستگی آرا هستند . باید به این بپردازیم حالا زمان جواب دادن به سوال نخست این تحلیل است : «تک نامزدی یا رقابت با حضور همه آنهایی که بنای حضور دارند؟ ».
یک هدف مشخص چند روش نامشخص
اجازه بدهید بحث را به روزتر دنبال کنیم. جدال های رسانه ای گویا از این اظهارنظری شبیه به آنچه حسین طلا گفته آغاز شده است :«اگر مبنا را بر این بگیریم که آقای روحانی رئیس‌جمهور مستقر و یک طرف معادله است، فکر می‌کنم طرف مقابل می‌تواند وحدت را در عین کثرت ایجاد کند و آن «نه به روحانی» است بنابراین هر نامزد اصولگرایی که می‌آید رقیب اصلی‌اش باید آقای روحانی باشد، یعنی آقای روحانی را نقد کند و موجب ریزش آرای آقای روحانی شود چون جامعه آمادگی پذیرش دارد. نهایتا با وحدتی که در عین کثرت اتفاق می‌افتد، هر که به مرحله دوم رسید، همه با او وحدت خواهند کرد، حالا قدیمی باشد یا جدید.»
حسین طلا که این حرف‌ها را زده است یک نکته دیگر را هم به همه یادآوری کرده است: «بعید می‌دانم در مرحله اول کل جریان اصولگرایی روی یک کاندیدا تفاهم کنند.در واقع این فرد نزدیک به جبهه پایداری تلاش کرده نسخه «هر کسی کار خود را بکند» را تئوریزه کند.به بیان دیگر تحلیل پایداری‌ها این است که ضرورتی بر وحدت اصولگرایان روی یک نامزد در انتخابات ریاست‌جمهوری 29 اردیبهشت 96 وجود ندارد، بلکه بهتر است همه گرایش‌ها نامزد معرفی کنند و نامزدهای اصولگرا علاوه بر طرح دیدگاه‌های خود در یک نقطه و آن نقد محکم و صریح دولت یازدهم با هم مشترک باشند.
به ادعای آنها این مشی موجب کاهش آرای روحانی زیر حدنصاب می‌شود و انتخابات به دور دوم می‌کشد. بالطبع هر نامزدی که گفتمان قوی‌تری داشت می‌تواند رقیب روحانی در دوم باشد و همه اصولگرایان یکپارچه از او حمایت خواهند کرد. اما عباس سلیمی‌نمین این نوع ورود و مشی انتخاباتی را متأثر از منیت‌های گروهی می‌داند و معتقد است:«رسیدن به قدرت تعارف‌بردار نیست چون بالاخره یک نفر همراه آقای روحانی به دور دوم خواهد رفت، بنابراین هر نامزد اصولگرا می‌کوشد با نقد رقبای هم‌سنخ خود آن فردی باشد که به دور دوم راه پیدا می‌کند.»
او که می‌گوید براساس شنیده‌ها تعداد نامزدهای اصولگرا بیش از انگشتان یک دست است، این را هم تاکید می‌کند باید نظرات روی یک نفر متمرکز شود تا تشخیص برای هواداران سخت نشود. سلیمی‌نمین تاکید می‌کند: «اجرای مدل وحدت در عین کثرت برای انتخابات سال آینده، بدون‌تردید به اصولگرایان ضربه می‌زند چراکه این تنوع سلایق بیشتر نامزدهای اصولگرا را با هم درگیر خواهد ساخت.»
اصولگرایان دیگری هم هستند که مانند سلیمی نمین فکر می کنند .چنانکه حسین صفار هرندی در اظهار نظری مهم گفته است: «سال 92 بعضی احساس تکلیف کردند و وارد عرصه انتخابات شدند اما در انتخابات سال 96 باید اصولگرایان با یکدیگر وحدت پیدا کنند.گفتمان وحدت غالب شده و مطالبه خروج یک نفر از جبهه متحد اصولگرایی در انتخابات 96 وجود دارد. این ایده در حال تحقق است، این جبهه باعث می‌شود هر کسی برای اعلام نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری در سال آینده اقدام نکند و همه با تبعیت از مرکزیت فرماندهی متحد اصولگرایی کشور فرمان بگیرند».
در تحولی دیگر ذالنور هم به تایید سخنان حسین صفار هرندی پرداخته وبا اشاره به اینکه تعدد کاندیدای اصولگرا در سال 96 خطری برای این جریان است، گفته است: «اگر اصولگرایان به یک کاندیدا برسند و انتخاب آن کاندیدا نیز مبتنی بر معیارهایی چون محبوبیت و رای‌آوری باشد، قطعا می‌توانند در این دوره برنده انتخابات شوند، حتی اگر این کاندیدا دست دوم و سوم باشد. در دوره گذشته عدم محبوبیت و عدم توان رای‌آوری آقایان مطرح نبود، بلکه رای نیاوردن آنها محصول تفرق و تشتت بود، ممکن است کسی بگوید رای جلیلی و قالیباف با هم 12میلیون می‌شد و اگر با هم وحدت می‌کردید، یکی از این آقایان رای می‌آورد، یا بگویند اگر هم وحدت می‌کردید رای‌تان کمتر از روحانی بود. جواب ما به این افراد این است که متفرق‌‌شدن اصولگرایان باعث شد جمعیتی که به وحدت نگاه می‌کردند حجت را بر خود تمام کنند که وقتی اصولگرایان به وحدت نرسیده‌اند و چند کاندیدا دارند دیگر با اختیار خودمان انتخاب می‌کنیم و چون آقای روحانی لباس روحانیت پوشیده بودند و از نظر آنها بیان وی ملایم است، از وی حمایت کردند. اگر اصولگرایان یک جبهه می‌شدند می‌توانستند حجت باشند و آن رای سراغ آقای روحانی نرود. اگر وحدت در جبهه اصولگرایی اتفاق بیفتد دیگر کسی از اصولگرایان سراغ آقای روحانی نخواهد رفت»
این مباحثه نظری اما چند روزی است که وجه رسانه‌ای تری به خود گرفته است. غلامعلی حدادعادل در اظهار نظر مهمی گفته : « آخرین تجربه ما در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 92 به خوبی روشن کرد که تعدد نامزدها و تفرقه چه نتیجه‌ای خواهد داشت.»
سخنانی که پایداری ها ، یعنی کسانی که طرح «هر کسی در جناح کار خود را بکند» را تئوریزه می کنند آن را تاب نیاورده اند و لب به اعتراض رسانه ای نسبت به آن گشوده اند . چنانکه یکی از چهره های رسانه ای این طیف سیاسی در یادداشتی نوشته است :« اگر تمام فهم ما از شکست یا پیروزی در یک انتخابات مبتنی بر مساله «وحدت» باشد، پس چرا در انتخابات مجلس دهم در تهران، لیست واحد اصولگرایان که اتفاقا برای به وحدت رسیدن درباره آن ماه ها جلسات متعدد نیز برگزار شده بود، 30 بر 0 به لیست گمنام اصلاح طلبان باخت ؟ راز 4 ساله کردن روحانی؛ وحدت گفتمانی برای «نه به روحانی» است؛ حتی با مصادیق متعدد!» در این نوشته که حاوی حملاتی به چهره های شاخص اصولگرا نیز هست به وضوح دنبال کردن همان ایده اصلی پایداری ها یعنی «ناب سازی و جداسازی در جناح» قابل مشاهده است.
حالا که چند ماه بیشتر به انتخابات نمانده نکته اصلی این است که آیا نوپدیدهای اصولگرا حاضر می شوند به نسخه ای که عقلای جناح تجویز کرده اند تن دهند ؟ فعلا که هشدارها به مذاقشان خوش نیامده ؛ آنها به اردیبهشت جور دیگری نگاه می کنند .
۲۴ آبان ۱۳۹۵ - ۱۵:۴۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
سیاسی
پربازدیدترینها