واضح آرشیو وب فارسی:شریان: بدهی چند هزار میلیاردی وزارت نیرو به تولیدکنندکان برق موجب شده تا صحبت هایی در خصوص افزایش قیمت برق در هر کیلووات به گوش برسد.به گزارش شریان نیوز ،موضوع بدهی های دولت به تولیدکنندگان برق این روزها شایعات زیادی در مورد افزایش قیمت این انرژی بوجود آورده است. همین شهریور گذشته بود که هوشنگ فلاحتیان، معاون وزیر نیرو در خصوص افزایش قیمت برق گفته بود که افزایشی در جهت تعدیل قیمت برق صورت می گیرد. وی در صحبت های خود گفته بود که «این میزان تعدیل جزئی رافع مشکلات صنعت برق نیست و اقتصاد این صنعت کماکان نیاز به اصلاح دارد و هنوز قیمت تمام شده تولید، انتقال و توزیع برق با قیمتی که مصرف کننده بابت خرید برق می پردازد بسیار فاصله دارد.» این درحالی بود که ابتدای امسال فلاحتیان در مصاحبه ای از بدهی های دولت به تولید کنندگان برق خبر داده بود اما در عین حال تأکید کرده بود که «در تعرفه های برق تغییر جدیدی اعمال نخواهد شد بنابراین برنامه ای برای افزایش تعرفه های برق در حال حاضر در برنامه وزارت نیرو قرار ندارد.» برق تا پایان دولت یازدهم گران نمی شود. این در شرایطی است که ستار محمودی، قائم مقام وزیر نیرو در آخرین مصاحبه خود در این ارتباط گفته که «برآورد من این است که در سال ۹۵ شاهد افزایش قیمت فروش آب و برق به مردم نخواهیم بود و امکان افزایش تعرفه آب و برق تا پایان دولت هم نزدیک به صفر است.» در عین حال او نیز به موضوع موضوع اختلاف هزینه تمام شده تولید آب و برق با قیمت تکلیفی فروش آن است اشاره کرد و گفت: هر از چندگاهی با تصویب دولت، مبلغ بسیار اندکی به قبوض مصرفی افزوده می شود تا این اختلاف کاهش پیدا کند اما به دلیل اینکه با تورم سالانه، هزینه تمام شده تولید نیز افزوده می شود، افزایش اندک هزینه قبوض مصرفی نیز نمی تواند به ساماندهی اقتصاد آب و برق کشور کمک کند. توقف افزایش قیمت برق مشکل زا شد قیمت فروش برق همیشه نسبت به آنچه هزینه می شود، کمتر بوده، ولی تدبیری که تا سال ۱۳۷۸ اعمال شد این بود که قیمت برق حداقل همراه با بالا رفتن تورم افزایش یابد که البته این اقدام پس از سال ۱۳۷۸ معطل ماند. پیش از آن هرسال به طور متوسط ۲۰ درصد بر قیمت برق افزوده شد و پیش بینی شده بود که با ادامه این روند، صرف نظر از تغییر ناگهانی که در قیمت برق ایجاد می شود، حدودا تا سال ۱۳۸۵ قیمت ها به مرز قیمت تمام شده نزدیک شود. در سال های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ علی رغم وجود مجوز، افزایش سالانه قیمت برق متناسب با نرخ تورم به میزان کافی انجام نگرفت و پس از آن به طور کامل از بین رفت، تا سال ۱۳۸۰ کماکان بند مرتبط با این قانون در بودجه قید شده بود اما پس از آن دولت پیشنهاد نداد یا مجلس تصویب نکرد و به هر تقدیر این بند از قانون برنامه ۵ ساله و بودجه حذف شد. در قانون هدفمندی یارانه ها بنا بود مردم در ازای دریافت یارانه قیمت واقعی کالاها را پرداخت کنند، اما در کالایی مثل برق نه تنها قیمت سوخت در قیمت نهایی هر کیلووات ساعت برق لحاظ نشد، بلکه وزارت نیرو موظف شد از محل فروش برق حدود ۲۲۰۰ میلیارد تومان به خزانه جهت پرداخت یارانه ها به مردم واریز بپردازد. حال اگر وزارت نیرو بخواهد هزینه سوخت را از مردم بگیرد در واقع باید ۱۵۰ تومان در هر کیلوات ساعت اضافه کند که این کار اتفاق نیفتاده و در واقع کمتر از نصف قیمت تمام شده برق از مردم بابت هر کیلووات ساعت برق دریافت می شود که این مساله به معنای زیان ۴۰ تومانی صنعت برق در هر کیلووات ساعت است. براساس مطالعات انجام شده ایران ارزان ترین تعرفه برق در دنیا را دارد چراکه در بیشتر کشورها حدود ۷ درصد از درآمد خانوار ماهانه صرف هزینه های برق می شود، اما در ایران این رقم تنها یک درصد درآمد ایرانی ها تشکیل می دهد و طبق اعلام وزارت نیرو حدود ۷۰ درصد ایرانی ها ماهانه تنها ۱۰ هزارتومان هزینه برق می پردازند. در اینجا این سوال پیش می آید که آیا امکان کاهش قیمت تمام شده برق در ایران با توجه به مولفه های این صنعت وجود دارد یا خیر و اینکه قیمت برق در ایران در مقایسه با کشورهای اروپایی به چه صورت است؟ که در این ارتباط قائم مقام وزیر پاسخ روشنی داده است. برق در ایران ارزانتر از دیگر کشورها در خصوص کشورهای دیگر نیز می توان گفت که قیمت برق در کشورهای مختلف متفاوت است و به عوامل مختلفی همچون زیرساخت ها و موقعیت جغرافیایی کشورها بستگی دارد اما در میان کشورهای اروپایی سوئد کمترین و ایتالیا بیشترین قیمت برق را دارند که البته این نرخ در ایران از کشور سوئد کمتر است. شهروندان ایتالیایی به ازای هر کیلووات ساعت انرژی الکتریکی ۱۵.۷ سنت به اضافه مالیات مربوطه را پرداخت می کنند. همچنین ایتالیا با نرخ برق ۱۵.۷ سنت، آلمان با قیمت ۱۵.۲۲ سنت و انگلستان با فروش هر کیلووات ساعت برق به قیمت ۱۴.۱۶ سنت، بیشترین قیمت برق را در سطح جهان دارند. علاوه بر این شهروندان کشور بلژیک، پرتغال و اسپانیا به ترتیب با پرداخت ۱۱.۱۷ سنت، ۱۱.۰۵ سنت و ۱۱.۰۴ سنت به ازای هر کیلووات ساعت انرژی الکتریکی در جایگاه های بعدی قرار دارند، این درحالی است که در سال گذشته میلادی ساکنان کشور اسلوواکی به ازای هر کیلووات ساعت انرژی الکتریکی ۹.۹ سنت و ساکنان آمریکا نیز ۹.۴۳ سنت پرداخت کردند. از سوی دیگر کشورهای فرانسه، آفریقای جنوبی، اتریش، لهستان، هلند، استرالیا و جمهوری چک نیز قیمت برقی بین ۸ تا ۸.۹ سنت به ازای هرکیلووات ساعت برق دارند و کشورهای کانادا با ۷.۲۳ سنت، فنلاند با ۶.۴۲ سنت و سوئد با ۵.۳۴ سنت نیز در جایگاه های بعدی قرار گرفته اند. گرچه در ایران میانگین قیمت برق ۶۰ تومان معادل ۲ سنت به ازای هرکیلووات ساعت انرژی است اما بازهم می توان پارامترهایی را برای کاهش قیمت تمام شده برق لحاظ کرد که تنها نیازمند مدیریت و به کارگیری راهکارهایی است و نمی توان اینگونه برداشت کرد که در این شرایط افزایش قیمت برق تنها راه عقلانی و موثر است. جذب سرمایه گذار، به کارگیری راه کارهایی برای کاهش تلفات بی شک می تواند قیمت تمام شده برق را تا حد قابل قبولی کاهش دهد و برای جلوگیری از افزایش قیمت برق راه کار مناسبی باشد. تکلیف بدهی ها چه می شود؟ حال که دولت تصمیم بر عدم افزایش دارد (با استناد به صحبت های قائم مقام وزیر نیرو) این سوال پیش می آید با توجه به محدودیت های مالی دولت، چگونه قرار است که بدهی تولیدکنندگان برق پرداخت شود؟ از طرفی نیز مشخص نیست که با عدم پرداخت بدهی ها به بخش خصوصی، ایا این بخش می تواند بدون منبع درآمد به حیات خود ادامه دهد؟ قطعا باید برای چرخیدن توربین های این تولیدکنندگان و نیروگاه ها نیز فکری شود. البته حال که دولت در تامین منابع مشکل دارد، این موضوع نباید بر دوش مردم بیفتد و این مردم باشند که بدهی قبلی دولت به تولید کنندگان را پرداخت کنند.
دوشنبه ، ۲۴آبان۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شریان]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 88]