محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843575041
آخرین اظهارات درویش درباره «رستاخیز» - پایگاه خبری تحلیلی هدانا
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: احمدرضا درویش درباره آخرین وضعیت اکران فیلم «رستاخیز» با بیان اینکه همواره امید دارد گفت: این اثر به یک زخم ملی تبدیل شده و حتی اگر مشکل آن حل شود، تبعات اجتماعی و زخمی که بر ارواح اجتماعی و هنری وارد شده، برطرف نمی شود.کارگردان فیلم «رستاخیز» بیان کرد: منتظرم ببینم دولت تدبیر و امید برای این فیلم چه تدبیری می کند، اما خیلی متاسفم که کار یک مساله هنری به محاکم حقوقی رسید و آن محکمه برای حل قائله اقدام کرد، اما با این حال ما همه به امید زندگی می کنیم و من هم امیدوارم با تدبیر مدیران و کسانی که مسئولیت دارند و جایگاه شان ایجاب می کند، تدبیر لازم برای این مساله را ببینم و منتظر خدمت رسانی آن ها هستم. من هر روز فیلم می سازم درویش که در آخرین روز سی وسومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران در نشستی با حضور جمعی از علاقه مندان به فیلمسازی حضور داشت و پاسخگوی سوالات جوانان بود، درباره تجربه توقیف در فیلمسازی و اینکه خودش یک کارگردان با طمأنینه است که هرچند سال یک بار فیلم می سازد گفت: در این باره ابتدا باید ببینیم آیا وجبی به ماجرا نگاه می کنیم یا خیر؛ چون به نظر من مهم این است که در نهایت چه نتیجه ای گرفته می شود؛ البته عرف این است که یک فیلمساز هر دو سه سال فیلم بسازد، اما من هر روز فیلم می سازم و شما هرچند سال یک بار آن را می بینید. وی ادامه داد: درواقع فیلم هایی که هر روز می سازم را در نهایت به هم می چسبانم و البته ادعا ندارم آنچه که پس از چند سال از طرف من نشان داده می شود کیفی است، اما معتقدم کیفیت بر کمیت ارجح است. درویش افزود: ما دیوان های شعر زیادی داریم که پس از سروده شدن مخفی شدند، اما بعد به آثاری ماندگار تبدیل شدند و در دنیای جدید ارتباطات و با وجود اطلاعاتی که به راحتی در دسترس همه است نمی توان جلوی جریان فکری را گرفت. من فیلمسازم و رستاخیز ساخته شده است. پس مسئولیتم بابت این فیلم را انجام داده و خدا را شکر می کنم، اما مهم این است که این فیلم مثل یک موجود زنده حق دارد در خیابان ها برود، تنفس کند، بر دیگران اثر بگذارد و از آنها اثر بگیرد. او گفت: به ویژه این مساله درباره فیلم «رستاخیز» صادق است، چون با اعتقاد درونی فیلمساز و عده ای دیگر که با ظرفیت و انگیزه خاص آن را ساخته اند شکل گرفته است. بنابراین تاکید می کنم من در حال فیلم ساختن هستم، اما شما نمی بینید ولی با وجود اینکه در سینما تنفس می کنم، قطعا تا وقتی «رستاخیز» اکران نشود، نمی توانم فیلمی نشان دهم. معلوم نیست استعفا و انتصاب چگونه است؟ احمدرضا درویش در بخش دیگری از این نشست درباره انجمن سینمای جوان و اینکه چرا برخی فیلمسازان حرفه ای و صاحب نام فیلم کوتاه نمی سازند گفت: ممکن است بسیاری از آن ها هیچ گاه کار خود را با ساخت فیلم کوتاه شروع نکرده باشند، اما خود من دو فیلم نیم ساعته ساختم که نمی توانم اسم آن ها را بیاورم؛ ولی همه ملت ایران دیده اند با این حال فکر می کنم وقتی همکارانم وارد چرخه حرفه ای سینما می شوند، دچار مسائل مالی با ساختار پیچیده سینما می شوند که شاید آن ها را از کارهای دیگر بازدارد. کارگردان فیلم «کیمیا» اضافه کرد: سینما نحیف است، ولی اگر رونق داشته باشد برای همه فرصت وجود خواهد داشت؛ اما الان معلوم نیست چه کسی می آید، چه کسی می رود، استعفا چطور است، انتصاب چطور است، هیچ چیزی مشخص نیست. او ادامه داد: سینمای جوان جزو نهادهایی است که به شدت ظرفیت دارد. مدیریت به تشکیلات آن فکر کند تا به یک بخش غیرمردمی تبدیل شود. ای کاش خانه سینمایی داشتیم که طبق تعریف اساسنامه خود بود و سینمای جوان هم در چتر سینمای ایران اداره می شد، آن وقت می توانست بسیار موفق باشد؛ چراکه دولت از خانه سینما حمایت مالی و دست خود را کوتاه می کرد. درویش گفت: با این حال امیدوارم خانه سینما آن قدر بالنده شود که به این سمت حرکت کند و دولت هم به جایی برسد که تصدی گری در بخش های مختلف مثل مدرسه ملی سینما را کنار بگذارد و واگذار کند. کارکرد سینمای جوان از نگاه احمدرضا درویش کارگردان فیلم «دوئل» همچنین درباره نگاه خود به سینمای جوان گفت: به نظرم این سینما چند کارکرد دارد که اولین بخش آن آموزش است. درواقع کارکرد اول سینمای جوان ارتقا ذائقه سمعی و بصری و زیبایی شناختی جامعه از طریق جوان های مستعدی است که قطعا به دلیل میل به سینما نخبه هستند، چرا که آنها در پروسه یادگیری فیلمسازی خود جزییاتی از سینما را یاد می گیرند که در زندگی فردی و اجتماعی کاربرد دارد و این تاثیر خود را بر جامعه خواهد گذاشت. وی افزود: البته به این سینمای جوان نقد هم دارم، چرا که اگر یک جایی باشد که کمی عدالت در آن رعایت شده، همین سینمای جوان است؛ اما این عدالت در جشنواره آن رخ نداده و نمی دانم چرا جشنواره فیلم کوتاه در وسط تهران برگزار شود. چرا مدام شهرستانی ها باید به تهران بیایند؟ هنگام نوشتن فیلمنامه جای بازیگران هم بازی می کنم احمدرضا درویش که در ابتدای سخنان خود گفته بود از حضور در این جمع خوشحال است و احساس می کند در خانه خودش است، درباره شیوه فیلمسازی خود اظهار کرد: وقتی فیلمنامه ای را می نویسم، باید تمام آن در ذهن ساخته شده باشد؛ به همین دلیل ممکن است برای یک ایده شش ماه یا یک سال درگیر آن باشم تا اصطلاحا زلفش گره بخورد و بعد از آن دیگر کار نوشتن مکانیکی است. او با اشاره به اینکه در حین نوشتن ناخودآگاه جای بازیگران هم بازی می کند و به اندازه حضور در صحنه توان و انرژی از او گرفته می شود ادامه داد: نگارش و کارگردانی از نظر من دو مقوله جدا نیستند که شاید این موضوع دو دلیل داشته باشد. نخست اینکه به نظرم فیلمسازی یک فرایند است که از یک لحظه شروع می شود. آن یک لحظه می تواند دیدن یک عکس، یک اتفاق یا یک کنش باشد و بعد همان تبدیل به نقطه حرکت برای فیلم شدن شود. اما نکته اینجاست که برای تکامل باید مسیری طی شود که این مسیر همواره با تحول همراه است چون قاعدتا تغییراتی در فیلمساز رخ می دهد. درویش اضافه کرد: دلیل دیگر تحولات فرامتنی است. مثل اینکه یک صحنه را در فیلمنامه نوشته باشید، اما بعد در هنگام ساخت آنچه پیش بینی کردید و در نظر داشتید مثل یک موقعیت جغرافیایی است که ممکن است دچار تغییر یا حتی نابودی شده باشد. فیلمنامه آیه قرآن نیست کارگردان فیلم «سرزمین خورشید» در بخش دیگری از این نشست با تاکید بر اینکه فیلمنامه یک آدرس است، اما آیه قرآن نیست که مطلق باشد خاطرنشان کرد: مهم ترین کار فیلمساز برای رسیدن به آنچه خیال کرده، انتخاب درست است. این انتخاب درست باید در همه اجزا اتفاق بیفتد و فرقی هم نمی کند که فیلم کوتاه، مستند یا بلند باشد؛ چون تمام این ها 90 درصد کار را دربرمی گیرد و بعد فقط 10 درصد باقی می ماند که نظارت است تا براساس آنچه انتخاب و مسئولیت خود را تفویض کرده کار را به سرانجام برساند. درویش خودسانسوری می کند؟ این فیلمساز در ادامه در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا پیش آمده که به دلایل مختلف کار خود را سانسور کند یا فیلمنامه را به واسطه بازیگری تغییر دهد گفت: هیچ وقت به این موضوع فکر نکرده بودم، اما حالا که در برابر این پرسش قرار گرفته ام به نظرم که به ویژه در فیلمسازی حرفه ای که با اقتصاد، مشارکت، سرمایه گذاری، اقتضائات کار و ده ها الزام دیگر همراه است باید به این موضوع فکر کرد. او توضیح داد: اساسا وقتی فیلمنامه ای را شروع به نوشتن می کنم، زمانی تصمیم به این کار می گیرم که ساخته شدن آن را مسجل بدانم؛ یعنی اگر بدانم که ساخته نمی شود اصلا آن را نمی نویسم. البته برای اینکه ثبت شود چند صفحه از آن را به شکل کوتاه می نویسم. ایده های ثبت شده درویش که نمی تواند آن ها را بسازد وی ادامه داد: در حال حاضر یک سری طرح دارم که اصلا فکر نمی کنم بتوان آن ها را ساخت و این نساختن فقط به خاطر سانسور و ممیزی نیست، مثلا ایده ای دارم که سراسر فیلم خارجی، همراه با بارش باران، بدون دیالوگ و در زمان جنگ است. من 5-6 صفحه از این ایده را نوشته ام، اما فکر می کنم نمی شود آن را ساخت. لااقل الان نمی شود و اتفاقا همین ایده بیش از 13 سال از آن می گذرد و هروقت به یادش می افتم، با خودم می گویم ای کاش شرایطی برای ساخت آن فراهم می شد. وی افزود: همچنین ایده دیگری دارم که کودک است و با درون من ارتباط برقرار کرده و حتی فیلمنامه کامل آن را نوشته ام، اما نمی توانم بسازم؛ چون هزینه ای که می برد توجیه بازگشت سرمایه ندارد و از آنجا که فیلم هایم را در بخش خصوصی می سازم، باید این شرایط را هم درنظر بگیرم. بنابراین معتقدم این ها هم جزو خودسانسوری محسوب می شوند. خاطره ای از خسرو شکیبایی در سرزمین خورشید احمدرضا درویش در بخشی از این نشست به خاطره ای از فیلم سرزمین خورشید و همکاری با مرحوم خسرو شکیبایی اشاره و اظهار کرد: برای ساخت آن فیلم من و زنده یاد شکیبایی 6 ماه در سوییت هتلی زندگی می کردیم. هنگام کار زمانی پیش آمد که 17 روز باران شدید می بارید و ما برای فیلمبرداری فضاهای داخلی حبس شده بودیم. یک شب که مشغول دکوپاژ بودم، متوجه شدم خسرو نشسته روی تخت و مرا نگاه می کند و من فکر می کردم از صدای رعد و برق بیدار شده است؛ در حالی که او مدت طولانی بود که در آن حالت مرا نگاه می کرد. او ادامه داد: با وجود آنکه در فیلم «کیمیا» با هم کار کرده بودیم او برای اولین بار از من خواست که دکوپاژ را ببیند و وقتی هم دید این پرسش را مطرح کرد که چرا چنان چیدمانی در نظر گرفته ام و من جوابی برای آن نداشتم تا اینکه وقتی سر صحنه آماده شده برای فیلمبرداری رفتیم با ریزش سقف و نابودشدن تمام زحماتی که کشیده بودیم روبرو شدیم. من هم برای ادامه کار در فاصله کمی دکوپاژ تنظیم کرده را پاره کرده و همه چیز را تغییر دادم. بعد هم که به هتل برگشتم به خسرو گفتم که جوابت را پیدا کردم. به او گفتم همه چیز خودش می گوید که چطور اتفاق بیفتد. اوست که می گوید من چه بنویسم چون باید یک رابطه درونی شکل گرفته باشد. سینما ارکستر است نه تک نوازی احمدرضا درویش در ادامه این نشست با اشاره به تجربه خود در هنگام نگارش «رستاخیز» و سختی هایی که برای نگارش نقش هایی همچون یزید داشته است گفت: خیلی سخت است که فاصله گذاری کنید تا از قالب خودت بیرون بیایی و با کسی مثل یزید زندگی کنی و آن را بنویسی. این اتفاق اگر نیفتد من حتی بازیگر هم نمی توانم انتخاب کنم و این یک وجه حرفه ای فیلمسازی است. او بیان کرد: فیلمسازی ریسک است و معتقدم جوان ها باید با برنامه چارچوب خلاقیت و ظرفیت خود را پیدا کنند چون سینما ارکستر است تک نوازی نیست. این کارگردان سینما همچنین گفت: توصیه من به جوان ها این است که یک کار را به درستی انجام دهند البته یک فیلمساز می تواند شاعر هم باشد اما خوب است که احساس شاعرانه اش را بیرون بدهد مگر اینکه نبوغی مثل چاپلین وجود داشته باشد که خودش هم متن بنویسد، هم بازیگر باشد، هم موسیقی بسازد و هم فیلمبرداری کند. او در ادامه به استفاده نشدن از ظرفیت ها اشاره و اظهار کرد: حتی نمی دانم چرا خانم ها در سینما بیشتر منشی صحنه و دستیار هستند؟ چرا به عرصه های دیگر نرفته اند البته تک موقعیت هایی هم بوده اما خیلی باز نشده است.
یکشنبه ، ۲۳آبان۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
گوناگون
پربازدیدترینها