تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817017610
پرونده: بهترین نسخه‌های سری‌بازی Assassins Creed قسمت دوم
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
هر سال در یک همچین مقطعی، فضای دنیای گیمینگ بدین صورت می‌شد که بحث‌ها در مورد خوبی یا بدی آخرین نسخه عرضه شده از سری "اسسینز کرید" بالا می‌گرفت، عده‌ای عرضه سالیانه را شیردوشی ناشر می‌دانستند که به شاکله اصلی این فرنچایز بزرگ ضربه وارد کرده و عده‌ای دیگر پتانسیل این دنیا را فراتر از این حرف‌ها می‌دیدند که با چند باگ و گلیچ به قهقرا برود. نمی دانم اسمش را چه بگذارم، اتفاقی فرخنده یا شوم، به هر حال امسال اسسین کریدی نداشتیم، هر چه که هست حاصلش برای ما چیزی جز یک حس دلتنگی عمیق نیست، برای اثری که فارغ از کیفیت ساخت متاخرش در دنیای گیم بی‌همتا بود و خیلی از ما را به خود، تاریخ، فلسفه و در نهایت گیم علاقه‌مند کرد، پس برای همین با ما اعضای تحریریه دور هم جمع شدیم و شروع به بحث راجب خوبی ها و بدی های این مجموعه کردیم، لیست به دست آمده با یادداشت کوتاهی از هر کدام از نویسنده‌ها به نوعی حاصل این بحث‌هاست، رتبه بندی تمام آثار اسسینزی که از ابتدا تا به امروز داشته‌ایم، به همه موارد مثبت و منفی. به مانند تمامی پرونده‌های اختصاصی پردیس‌گیم نیز باید توجه داشته باشید رتبه‌بندی کاملا براساس رای‌گیری انجام شده بین نویسندگان سایت صورت گرفته است. همچنین شما می‌توانید قسمت اول پرونده را در اینجا مطالعه کنید.
5- Assassin"s Creed IV: Black Flag "ماهیت اساسی زندگی روانی یک فرد، اشتیاقش به ماجراجویی است" -"کریستوفر مک‌کندلس" (Cristopher McCandless) محمد تقوی: تاریخ تا به حال ماجراجویان زیادی را به خود دیده اما هیچ کدامشان آزادتر و یاغی‌تر از دزدان دریایی کارائیب در دوران طلایی‌شان نبوده‌اند. مردمانی نترس، سرکش و بعضا شرافتمند که در مقابل هیچ قانونی تعظیم نمی‌کردند. از غارت‌هایشان به اموال تجار و حاکمان اروپایی، گنج‌هایی افسانه‌ای به دست آوردند و تلاش برای کشفشان، مشتاقان بسیاری را به وجود آورده. اما مهم‌تر از همه، آن‌ها آزاد و بی‌محدودیت زندگی می‌کردند و این مسئله‌ای است برخلاف قوانین کیش آدمکشان. اصلا زمینه‌ی دزدان دریایی، به قدری با فضای سری متناقض است که همچنان پیاده سازی صحیح ACIV را به یک معجزه می‌بینم. بهترین ویژگی نسخه‌ی سوم یعنی نبردهای دریایی اکنون با تغییرات بی‌‌شمار مثبت، به ستون اصلی بازی تبدیل شده، رنگ بندی گرم و زنده‌ی محیط، حال و هوای کارائیبی را به راحتی زنده کرده و بهتر از همه آن حس ماجراجویی ادوارد کنوی و کشتی ظریفش زاغچه است. ادوارد یک شخصیت تکراری با انگیزه‌ی انتقام نیست. آن چه زندگی‌اش را به تحرک درآورده، رستگاری است و خب صد البته سکه‌های طلایی که از دیگران غارت می‌کند! در این راه او سختی‌های زیادی را تحمل می‌کند، نبردهای پرتلفاتی را پشت سر می‌گذارد و دوستان و نزدیکانش را از دست می‌دهد اما در نهایت به آنچه می‌خواهد می‌رسد. ادوارد تنها پروتاگونیست این سری است که در شرایط مختلف، رفتار انسانی نشان می‌دهد، حال آن رفتار درست باشد یا غلط. در کنار نبردهای دریایی بی‌نظیرش، Black Flag بر روی خشکی هم موفق عمل می‌کند. جمع کردنی‌های فراوان مثل آن آوازهای دوست داشتنی که خدمه‌ی زاغچه می‌خوانند، جست و جو در عمارت‌های مخروبه و یا شکار حیوانات جذاب از آب درآمده‌اند. غواصی و شکار نهنگ هم عملکرد موفقی دارند و با ویژگی‌‌هایی مثل غارت کشتی‌های دیگر، شخصی سازی گسترده و تصاحب قلعه‌های انگلیسی و فرانسوی‌ها، این میزان تنوع فعالیت در کل سری همتا ندارد. منکر ضعف‌های بازی نیستم؛ برای مثال فصول مخفی کاری با زاغچه احمقانه‌اند، ماموریت‌های مرتبط با خود فرقه تکراری و ضعیف طراحی شده‌اند و درجه‌ی سختی نامتعادل است. اما در نهایت در مقابل دریایی از زیبایی‌ها، به راحتی قابل چشم پوشی‌اند. Black Flag شاید شاهکار نباشد، اما این لعنتی تا ابد یکی از بهترین بازی‌های عمرم خواهد بود.
4- Assassin"s Creed: Revelations کسری کریمی‌اصل: فکر نکنم برای طرفداران مجموعه جای بحثی وجود داشته باشد Assassin"s Creed: Revelations احتمالا از لحاظ ارائه ویژگی‌های جدید و قابل تحمل بودن فرمول همیشگی سری، آخرین نسخه قابل اعتنا در سری بود. یعنی نقطه‌ای در سال 2011 که هنوز المان های گیم‌پلی سری اسسین و آن لول دیزاین‌های فرسوده اش کار می کردند و می‌شد مخاطب را سر کنسول میخکوب کند، و البته جایی که دستگاه شیردوشی‌های یوبی‌سافت به شکل عجیبی به کار می‌آید و با تلفیق 3داستان جذاب مختلف از یک ادامه دهنده صرف برای خالی کردن جیب من و شما تبدیل به یک مولف صنعت‌گر می‌شود. Revelations نقطه تلاقی سه‌گانه اتزیو محبوب‌ترین شخصیت مجموعه با مرحوم دزمود و الطائر است، جایی که برای آخرین بار یوبی‌سافت مونترال می آید و هنر داستان سرایی‌اش را به کار می‌گیرد و این بار نه یکی بلکه 3 داستان مختلف را با سه فرم مختلف برای ما روایت می کند که هر کدام هم دارای جذابیت های فراوانی هستند، هرچند در این میان بخش دزموند به علت ذات و شاکله‌اش نسبت به دو بخش دیگر کم می‌اورد و تبدیل به پاشنه آشیل ماجرا می‌شود اما فراموش نکنیم که در کل مجموعه تنها در همین Revelations است که شخصیت دزموند اندکی برای ما قابل لمس‌تر از بقیه موارد شده. Assassin"s Creed: Revelations از چند ناحیه به شدت ضربه می‌خورد نخست پایان بندی ناقص بخش دزموند که به هبچ وجهی قابل کتمان نیست و دیگر عدم زمان بندی درست یوبی‌سافت، بازی درست در سال 2011ای که نقطه اوج نسل پیشین بود آمد، در جایی که هیچ عطشی برایش وجود نداشت همین امر باعث شد که به حقش نرسد و در تمامی لیست‌ها از آثاری همچون نسخه برادری و نسخه سوم در جای پایین تری قرار بگیرد. صرفا تصور کنید اگر تاریخ عرضه بازی به جای 2011 که مثلا تنها کارکردش اشاره به تئوری پایان دنیا در سال 2012 بود همین امسال می‌شد، ایده بازگشت به ریشه‌های مجموعه، شهر استانبول، در نسل هشتم، افسوس که یوبی‌سافت عجله کرد.
3- Assassin"s Creed: Brotherhood علی رجبی: آه روم ! روم زیبای من ! شهر فرهنگ و هنر، بهشت هنرمندان و مجسمه سازان و در قلب آن، واتیکان، شهر مقیمان مذهبی. اما روم زیبای ما، در این اواخر زیبایی همیشگی‌اش را به لطف فرمان‌روایان نالایق از دست داده است. درست زمانی که همه امید‌ها رو به خموشی رفته و دیگر هیچکس به از نوسازی شهر زیبایش امیدی ندارد، عقابی بلندپرواز سر از قلب ایتالیا در می‌آورد. اتزیو، اتزیو آودیتوره دا فیرنزه! در پی وقایع پیشین، اتزیو توانست به عنوان "پیامبر" انسانیت با انسان های اولیه ارتباط برقرار کرده و پیام "مهم" آن‌ها را به دزموند القا کند. حال که به ظاهر ماموریت های وی کمی خوابیده‌اند، درست در زمانی که همگان خفته‌اند، پسری نالایق و بی افتخار و فخرفروش، پیرو مسیر پدر خود یعنی رودریگو بورجیای اسپانیایی، به محل اقامت آودیتوره‌ها حمله کرده و شکست بزرگی را بر قاتل بزرگ ما تحمیل می‌کند. حال اتزیو برای "بازپس گرفتن" چیزی که در دستان هرانسانی نباید باشد، باری دیگر به قلب کشور عزیز خود رفته، این بار دیگر مسئله انتقام نیست، دیگر بحث بدست گرفتن "سیب بهشتی" نیست، این بار بحث، بحث انقلاب است! اما این انقلاب تنها با اتزیو صورت نمی‌پذیرد و حال وقت آن است که انجمن برادری قاتلین باری دیگر در ایتالیا زنده شود. پس پیش بسوی آتش افزونی شعله های کوچک قلب های مردم آزاده! به زبان ملیت خودشان،"insieme alla vittoria!". پس از جمع آوری ارتش بزرگ و بازگشایی انجمن آزاده خواهان اروپایی، حال عقاب داستان ما حاضر است بال های خود را برافراشته و بر فراز شهر روم پرواز کند، دیگر بس است دوران حکومت افراد مال خوار، حال وقت آن است که مردم برابر باشند و آزادانه بیاندیشند! و اینگونه نبردی سوزان میان تبداران و مستبدان شروع می‌شود و همه ما می‌دانیم که پیروز میدان چه کسی خواهد بود. “Brotherhood” وظیفه دیرینه خود را در به نمایش گذاشتن روم آن زمان، قفر و بدبختی های مردم و در عین حال ثروت و مال خواری طبقات بالا، مکان های تاریخی و صدالبته ادامه سرشت و راه اتزیو را به خوبی به جای آورده و در نهایت محصولی مورد رضایت طرفداران را به نمایش گذاشت.
2- Assassin"s Creed پیمان پرهیز‌کاری: شاید باید همان موقع می‌نوشتم، ده سال پیش که برای اولین بار دیدمت. وقتی که من را به زور داخل دستگاه عجیب و غریبی گذاشتند تا بتوانم برای اولین بار به قرون وسطی، دوره‌ی حاکمیت کلیسا بر جزء جزء تمدن اروپایی سفر کنم. حالا که بعد از چندین سال دوری می‌نویسم، دوباره همراه تو سفر می‌کنم از مصياف به بیت المقدس تا شاید بفهمم چرا ایمان قوی تو غیرقابل از بین رفتن است. به گذرگاه هزار تمدن سفر کنم برای کشتن، برای تمسخر مرگ، چون فقط تو بودی که توان انجام این کار را داشتی، هیچ کس حتی جرات این را نداشت تا از بالای برج به سمت زمین شیرجه بزند. تجربه کردم با تو یک مرد را، کسی که عاشق شد در یک نگاه، دلباخته‌ی افسر صلیبی که مردانه می‌جنگید. هنگامی که انگشت خود را تقدیم ایمان خود کردی، توانستی مرگ را به دشمنانت هدیه کنی، با بوسه‌ای عاشقانه که از دستانت بر‌می‌آمد و بر رگ گردن‌شان می‌نشست. چه عاشقانه مقتول خود را در آغوش می‌کشیدی و از او می‌پرسیدی که چرا باید بمیرد، چرا مرگ به سراغ او آمده، چرا میکشد و در اینجا بود که به ایمان‌ات حمله کردند تا بزرگ کوهستان آن پیر گرانقدر را در نظر تو زشت سازند، ولی ایمان تو به نزاریه بیش از اینها بود و ای کاش نبود، کاش همان موقع که به دیدارش میرفتی بوسه‌ای عاشقانه در قلبش فرو می‌کردی تا به جایی نرسد که راز بزرگ پیر بر من و تو برملا شود و با کشتن او دنیای جدیدی را در آینده بنیان گذاریم. شاید همان موقع کشته می‌شدی و شاید زنده می‌ماندی ولی هرگز دنیا به اینجا نمی‌رسید، دنیایی که نسل آینده را تباه کرد، دزموند هم مثل تو عاشق افسر صلیبی شد اما چه فایده که من زندگی شما را تباه کردم. تکه‌ای که از بهشت بر زمین بود هیچ وقت نتوانست بهشتی بر زمین بسازد، فقط حاصل‌اش جهنمی بود که شوالیه‌های معبد از آن دوران به دنبال‌اش بودند. هنوز هم بعد از گذشت چندین قرن وقتی در کوه‌ها به دنبال آسایش هستم، عقابی که بر قله آشیانه ساخته است، رو به زمین شیرجه می‌زند و با نوای خود فریاد میکشد الطائر ابن لا احد، مردی که عاشقانه می‌کشت.
1- Assassin"s Creed II حسین رضایی: بدون‌شک، شاه‌بیت سروده‌های یوبی‌سافت به دومین نسخه از Assassin"s Creed بر‌می‌گردد. عنوانی که تا به امروز خیلی از بازی‌ها را وامدار خود کرده و به راحتی هرچه تمام‌تر برمسند بهترین عنوان این فرانچایز تکیه داده‌است. مایه وقاری که در وصف حماسه‌آفرینی‌هایش شعرها سروده‌اند و خیال‌ها بافته‌اند. این‌بار پای قهرمان جدیدی به قصه بازشده بود. خوش‌فرم، طناز، چابک، زبرو زرنگ و در کل همه‌چیز تمام! کسی که حالا تبدیل شده‌است که به معیارهای ترازوی قهرمان‌شناسی‌مان! یوبی‌سافت هنر صورتگری بی‌مثال خود را جمع کرد و در نهایت، اسطوره‌ای آفرید به نام اتزیو! کسی که مجاهدت‌هایش خواب و خوراک برای‌مان نگذاشت. آن زمانی که برای اولین بار در جامه یک اساسین، فاتحه Uberto Alberti (اوبرتو آلبرتی) را خواند، خودش می‌ارزید به خیلی‌از بازی‌های پرخرج امروزی. یوبی‌سافت آن‌چنان خط داستانی را پرمغز بار آورده‌بود که سنگین‌شدن پلک‌ها را برای سیر شدن عطش خویش تحمل کنیم و بیش از پیش در دنیای شگفت‌آوری که نویسندگان ساخته بودند غرق شویم. ACII، نسبت به هم‌کیشان خود، یک درجه که چه عرض کنم، یک دنیا جلوتر بود. عنوانی که اگر ابعاد مختلفش را کنار هم بچینیم، پازل کاملی را می‌بینیم که هم در رخ و هم در بطن خود، زیبایی‌های توصیف‌ناپذیری دارد. پرواز برفراز فلورانس و امثالهم، ترورها، شاخ شدن برای ماموران و در نهایت مبارزات بی‌نقص و فوق‌العاده‌ای که شما را یاد مرحوم بروس‌لی می‌انداخت، کمتر چیزهایی هستند که به ذهن هر یک از ما می‌رسند. دیگر بماند آن جلوه‌های بصری و موسیقی‌هایی که مویرگ‌های‌چشم و پرده‌های گوش‌مان را نوازش می‌داد. نخواستم که این چند خط را تبدیل یه یک معرفی‌نامه کنم. اما مطمئنم با خواندنش، خیلی از ما دل‌تنگ و ماتم‌زده شده‌ایم. دل‌مان لک‌زده‌است برای رشادت‌های اتزیو، لک‌زده‌است برای دنیای ایتالیایی‌ها، لک‌زده است برای ژست‌های‌مان در کوچه و پس‌کوچه‌ها، لک‌زده است برای آن نوار محبوبیتی که خیلی برای‌مان مهم بود، لک‌زده است این دل و چاره‌ای ندارد جز این که بالا را ببیند. ببیند که روزی آن بالاها، عرش در تصرفش بود و حالا در فرشی چندمتری هم نمی‌تواند آقایی کند.
و در نهایت به پایان اولین قسمت از پرونده سری Assassins Creed با محوریت برترین نسخه‌ها رسیدیم، در قسمت بعدی پرونده به سراغ تمدن‌هایی خواهیم رفت که پتانسیل ارائه یک نسخه خوب از این سری را از لحاظ بار فرهنگی و تاریخی دارند. اما دیدگاه شما در مورد برترین نسخه‌های این سری چیست؟ رتبه بندی شما چیست؟ لطفا نقد‌ها و دیدگاه‌های خود را به اشتراک بگذارید ...
8 آبان 1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 194]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها