تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804281587
حقوق شهروندی از شهر تا خانه
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حقوق شهروندی از شهر تا خانه تهران- ایرنا- روزنامه اطلاعات در صفحه گزارش درباره لزوم اخترام به حقوق شهروندی گزارشی را منتشر کرد. در این گزارش پیروی از قوانین به عنوان نخستین گام در برقراری و حفظ آرامش شهر و شهروندان یاد شده است.
در این گزارش که در شماره یکشنبه 31 مرداد 1395 هجری خورشیدی به قلم علی درویشی منتشر شد، می خوانیم: شهروند کسی است که به حقوق دیگران و قوانین اجتماعی احترام بگذارد و رفتاری در راستای مسئولیت های خویش در این زمینه داشته باشد. اما این که این قوانین دربرگیرنده چه مواردی است، می توان از ره بانی از سلامت روحی شهروندان، دوری از خشونت های ریزودرشت و نداشتن دغدغه های ذهنی برآمده از نبود ایمنی در جامعه، نام برد. بی گمان، شهروندانی که برای انجام کار یا تامین مواد موردنیاز خود و خانواده، در شهر آمدوشد دارند، باید احساس ایمنی و راحتی کنند یا زمانی که به خانه بر می گردند و در چاردیواری خود به سر می برند، باید از احساس آرامش برخوردار باشند.آیا رفتار همسایه یا همسایگان ما همسو با آرامش ما هست؟ شما سالمند گرامی، که هیچ سرگرمی مگر نشستن در بوستانِ جلوی خانه خود ندارید، تا کنون چندبار به همسایگان خود گفته اید که به جای 9 بامداد، ساعت 21 شب، آشغال هاشان را درجا آشغالی بریزند که ناچار نباشید به جای اکسیژن، بوی زننده و پلشت زباله را تنفس کنید؟بیگمان از نشانه های حقوق شهروندی در شهر، هنوز نشانه های کمی نمایان است. تا زمانی که نتوانیم در مقام یک شهروند حقوق خویش را درخواست کنیم و بگیریم، نابسامانی ها همچنان پابرجا خواهد ماند.باید مسئولان در قلمرو حقوق شهروندی پاسخگو باشند. امروز برنامهریزی های شهری در پیِ مفهوم شهروند آگاه و توانمند است؛ زیرا هنگامی که شهروندان نسبت به حقوق خود به آگاهی برسند، به جای پاسخ دادن به یک خشونت، از راه های قانونی، دادخواهی خواهند کرد.**حقوق توانیابانپیشگیری از پامال شدن حقوق انسان های نجیب یا ناتوان جامعه و نیز آموزش شهروندان، هزینههایی دارد که پرداخت آن به دوش دولت است. این دولت است که باید آگاهی رسانی کند، موارد پیشگیری را لحاظ کند و آموزش های لازم را به شهروندان بدهد. حقوق شهروندیِ انسان های توانخواه، در گرو مناسب سازی محیطی است؛ که شهرداری ها مسئول آن هستند. افزون بر ایجاد فضای مناسب شهری، باید کوشش شود و شرایطی فراهم آید که توانخواهان دانش آموخته بتوانند در بازار کار پذیرفته شوند و نیز فرصت برابر داشته باشند، تا بتوانند در زمینه های گوناگون، شایستگی های خود را نشان دهند. در این سال ها توانخواهان بسیاری دانشگاه را به پایان برده اند، ولی با همه شوق و ذوق خود نتوانسته اند در رشته خود به کار بپردازند و برای کشور و در راه خدمت به مردم کوشش کنند. از بنیاد، روند جذب توانخواهان در بسیاری از سازمان ها یا مکان ها، یا کند است یا صفر. رد لایحهِ اصلاحیِ قانونِ جامع حمایت از حقوق معلولان از سوی شورای نگهبان، کمکی به توانخواهان نمی کند و حتی در راه به اجرا درآمدن قوانین موجود نیز آن گونه که شایسته است و باید، کوشش نمی شود! از زیرساخت های بنیادی برای توانخواهان خبری نیست و در استفاده از ظرفیت ها و امکانات موجود برای رفاه و آسایش توانخواهان کوتاهی می شود. لازمه استعدادیابی در میان توانخواهان، شکل گیری "کارگروه های" گوناگون است، که وجود ندارد. قانون فراگیر توانخواهان باید پی گیری شود، ولی نمی شود. چرا در مبلمان شهری، هنوز این دسته از شهروندان (توانخواهان) باید با چالش های زیادی مواجه باشند؟ و یا در میان مسئولان، ادبیات مددرسان یکسانی در مورد امور توانیابان، وجود نداشته باشد؟ باید پرسش کرد که چرا تفاوتِ ماهوی میان وضعیت نابینایان کشور ما با دیگر کشورهای پیشرفته وجود دارد. **آغاز از خودچه گاه مردمان، زیبنده شهرنشینی خواهند شد و می توانند بر خود، نام شهروند نهند؟ بی گمان، زمانی که مهربانی و گذشت را سایه انداز زندگی خود کنند.هرکس برای پیروی از قوانین شهری و گام برداشتن در این راه، چشم به راه دیگری ست؛ شهروندِ پیشقراولی یافت نمی شود که قانونمداری را پیشه خود کند؛ اما ما که بر روی خود نام شهروند نهاده ایم و این نام، ناظر بر مدنیت و پیشرفت است، کمترین ادای وام به این نام، پیروی از رفتار اجتماعی ای است که منجر به احترام حقوق دیگران شود. قانون مداری را باید از چیزهای کوچک/کوچک آغاز کرد. پیروی از قانون را باید در زمان های حضور در شهر آغاز کرد و کم ترین جلوه اش این که با بوق های به جا و بی جا رهگذران را آزرده نساخت؛ ویراژ نداد یا با سرعتی که شایسته پیست اتومبیلرانی است، در شهر نراند و آرامش مردم(اگر در شهری چنین شلوغ، آرامشی باشد)برهم نزد.**آزادی دیگری، سپس من! دکتر ابوالفضل مجیدی_استاد دانشکده خبر در برابر این پرسش که اگر خواهان آزادی هستیم، آیا بهتر نیست نخست به آزادی شهروندان خود احترام بگذاریم، می گوید: آزادی در جامعه چیزی نیست مگر احترام به حقوق منطقی و عقلانی همشهریان. یعنی همان گونه که خودم دوستدار آزادی، راحتی و آسایش هستم، برای دیگران نیز همین را بخواهم و در همین راه گام بردارم. از اساس، گزاره آزادی و آسایش در جامعه، دوسویه است؛ به دیگر سخن، این ها را هم باید برای خود و توامان برای همشهریان بخواهیم؛ و این خواست باید درونیِ اندیشه یکایک ما شود.او می افزاید: آرامش من جدای از آرامش دیگران نیست و آزادی من نیز در گرو آزادی دیگر شهروندان است. مشکل زمانی آغاز می شود که من همه چیز(از جمله آزادی)را نخست برای خود خواهانم و سپس برای دیگران؛ و این سرآغاز درگیری ها و برخوردهاست. این مدرس دانشگاه در باره این که آیا شهروندان ما از قوانین(گاه نانوشته)شهروندی آگاه اند یا نه، میگوید: خیر. مگر اندکی از مردم که با قانون سرو کار دارند، دیگران از قوانین حقوق شهروندی و حقوق اساسی آگاه نیستند. حقوق پایه یک ملت در قانون اساسی شان وجود دارد. قانون اساسی که پایه قانون و حقوق شهروندی است، هم چیزی جز قانون انسانیت (و عقلانیت) نمی تواند باشد. به سخن دیگر، همه اصول قانون اساسی باید مبتنی بر منطق و حقوق انسانی باشد، وگرنه ناکارا خواهد بود و در برابر خود ایستادگی مدنی خواهد دید؛ از این رو همه افراد جامعه با پشتوانه عقلی و انسانی خود، ملزم به رعایت حقوق یکدیگر و قوانین جامعه هستند؛ که این رعایت، خود سبب ایجاد آرامش، آسایش و نظم خواهد بود. در این مورد می توان پیروی از قوانین راهنمایی و رانندگی را نمونه آورد؛ وقتی خودرویی در محلی پارک است، همه مردم_چه دارنده گواهینامه و چه کسی که گواهینامه ندارد_می داند در آن جا خودروی دیگری نمیتوان پارک کرد، وگرنه مسیر آمدوشد بند خواهد آمد.**بورد آگاهی مردم کو؟ - جناب دکتر! مردم از بیلبوردهای شهر دریافته اند که فلان تابلوی نقاشی از «مونه» در موزه «لوور» پاریس است، اما آیا پیش آمده که با این شیوه از قوانینی که در راستای ره بانی از حقوق آنان در قانون اساسی آمده است نیز آشنایی یابند؟دکتر مجیدی: از 2 زاویه باید به این مورد نگریست؛ اول این که خود مردم به دنبال آگاهی از حقوق اساسی شان نرفتهاند؛ و دیگر این که مسئولان نیز این مهم را آگاهی رسانی نکرده اند. در هر موردی از گزاره های اجتماعی، نقش آموزش مهم است و کارایی بالایی دارد. وظیفه یادگیری بر عهده مردم است، ولی وظیفه یاددهی و فرهنگ سازی بر دوش دولت قرار دارد. بی گمان هرچه مردم نسبت به حقوق خود و حقوق دیگران بیشتر آگاه باشند، امور گوناگون در کشور آسان تر و روان تر پیش خواهد رفت؛ بنابراین سرمایه گذاری در این مورد، جای دوری نخواهد رفت و به ویرایش رفتار شهروندی خواهد انجامید و سودش در نهایت به دولت خواهد رسید. - استاد! قرار شد که تعارف را در این مورد کنار بگذاریم و خود، پیشگام نخست باشیم؛ خودِ شما تا چه اندازه پایبند قوانین شهروندی هستید؟ دکتر مجیدی: بر این باورم که اگر می خواهم حقوقم پاس داشته شود، می بایست حقوق دیگران را پاس بدارم. حقوق شهروندی چیزی مگر شناخت و درک احوال خود و دیگران و جامعه نیست؛ پس اگر قرار است جامعه ای در آرامش سیر کند، باید خود را ناچار از پیروی از قوانین مدنیِ (چه نوشته و چه نانوشته)سازیم. «ناچار» زیرا گاهی از قانونی خوش مان نمی آید و دوستش نداریم و آن را بد و بیهوده می دانیم، ولی از آن جایی که همه مردم از آن پیروی می کنند، ما نیز ناچار از پذیرش هستیم. -جناب دکتر مجیدی، چرا در جامعه، قانون گریزی وجود دارد؟این مدرس دانشگاه در پاسخ میگوید: قانون گریزی نیز از 2 منظر قابل بررسی است. در وهله نخست، نبود رعایت قانون از سوی مجریان یا وضع کنندگان؛ و دوم نبود درک و چرایی لزوم انجام آن قانون از سوی مردم؛ که بر می گردد به نبود فرهنگ سازی و یا «هزینه نداشتن» انجام ندادن قانون. هنگامی که گذر از چراغ قرمز، هزینه ای نداشته باشد، پنداشته خواهد شد که ایستادن در پشت آن، دلبخواهی است و من می توانم نایستم! در مورد نخست نیز باید گفت هنگامی -که در برخی ادارهها، روابط به جای ضوابط جاری ست و با پارتی یا روش های فراقانونی می توان به نتیجه رسید، قوانین به فراموشی سپرده می شود. گاهی نیز مجریان خودشان قوانین را رعایت نمی کنند و از اجرای یک قانون به سبب هایی سرباز می زنند. برای نمونه، قانون مبازره با قاچاق کالا که مدت 2 سال است به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است و می باید اجرایی می شد، به سبب نبود برخی آیین نامه ها از اجرای آن سر باز می زنند و مردم نیز با دیدن چنین رفتارهایی، دچار دوگانگی در برداشت ها می شوند.دکتر مجیدی می افزاید: انجام ندادن قوانین باید هزینه هایی برای پامال کننده داشته باشد، وگرنه کم تر کسی پایبند به قوانین خواهد بود و بسیاری خواهند پنداشت که بدون قوانین نیز کارها راه می افتد و خدشه ای نیز به جایی وارد نمی آید! با توجه به این که سرشت انسان میل به راحتی دارد، بسیاری کسان گرایش به دورزدن قانون دارند. گاهی هم در مواردی قانون هست و صراحت هم دارد، اما برخوردار از بازوی بازدارندگی نیست، مانند قانون ممنوعیت سیگار کشیدن در مکان های عمومی؛ که راه را برای قانون گریزی به وجود می آورد؛ یا راه دادن به رهگذران پیاده در جاهای دارای خط کشی، ارزشی مطرح شده در جامعه است، اما کمتر شهروندی هنگامی که پشت فرمان می نشیند، پیرو چنین ارزشی است. حتی برخی هنگامی که به خط کشی رهگذر پیاده می رسند، بیشتر گاز می دهند و به شتاب خودروی خویش می افزایند.**پابرجا شدن ارزش ها -آقای دکتر! چگونه می توان، پیشگامی در پیروی از ارزش ها را نهادینه کرد؟دکتر مجیدی: هر شهری از من، تو، دیگران شکل می گیرد، هنگامی که مردمانی در چنین شهری گرد هم می آیند، به گونه ای نامستقیم به ارزش ها گردن می نهند! ارزشها نیز مجموعه ای از رفتارهای انسانی برخاسته از درون خود جامعه است، مانند گرفتن دست نابینا و گذردادن او ازپهنای خیابان؛ و یا رعایت سکوت برای آرامش شهروند بیماری که در یک کاشانه(آپارتمان) با او همسایه دیوار به دیواریم. قوانین شهری نیز از درون جامعه شهری برخاسته است و پیروی از آن ها احترام به خودمان است و ارزش هایی که خود به وجود آورده ایم. پیروی از قوانین، استثنابردار نیست و پیروی کردن از آن را باید از خود آغاز کنیم. -استاد! شما نیز بر این باورید که پیروی نکردن مقامات از قوانین، بر مدنیت و رفتارهای اجتماعی مردم تاثیر ناشایست می گذارد؟-آری؛ زیرا مسئولان به گونه ای در دید مردم قرار دارند و برگزیدگان سیاسی جامعه به شمار می روند و رفتارهایشان به گونه ای الگوی دیگر شهروندان است. البته بوده اند برخی مسئولان که ناآگاهانه یا آگاهانه با نادیده گرفتن قوانین، موجب دلزدگی مردم به قوانین را فراهم آورده اند، اما به هر رو مردم باید بر سر پیمان نانوشته شهروندی خود بمانند، زیرا با ریختن یک آجر از یک ساختمان بلندمرتبه، کل سازه فرو نخواهد ریخت! البته اگر مسئول لغزشکار سزا ببیند، به گونه ای بازدارندگی از قانون شکنی پدید خواهد آمد.-آقای دکتر! قوانین برای چه به وجود آمده اند؟دکتر ابوالفضل مجیدی پاسخ می دهد: برای این که خدشه ای به زندگی اجتماعی ما وارد نیاید. همه افراد در زندگی شخصی و در چاردیواری خانه خود قوانین نانوشته دارند و آن را لازمه نظم در خانه و رابطه درون خانگی میدانند. لازمه ارتباط بهتر درون شهری هم نیاز به قوانین دارد که یک نظم منطقی را به وجود آورد. اگر چراغ راهنما در خیابان نباشد، همه خودروها کله به کله می شوند و با کوچکترین برخورد، راهبندان به وجود می آید. آسایش، آرامش در امور گوناگون اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، نیازمند وجود قوانین و تعیین حقوقی است. -چرایی و چیستی موجودیت آنارشیست ها در جامعه چیست و آنان چه سودی را پی می گیرند؟ از بنیاد، سبب ساز پیدایش آنان چه کسانی هستند، یا شاید خودجوشند؟ دکتر مجیدی: وجود هرج و مرج خواهان (آنارشیست ها) برای برخی افراد سودجوی جامعه، منافع زیادی دربر دارد و وجود همین منافع، سبب به وجودآمدن آنارشیست ها است، یا همان هدفمندانی که مغرض اند و به گونه ای در تضاد با قوانین شهروندی قرار دارند و کمر به نابودی آن بسته اند.کسانی هم که آنارشیست به معنای سیاسی اش نیستند، ولی پامالکننده قوانین اند و بی قانونی میکنند،شبه آنارشیست اند. از بنیاد، پیرو قوانین بودن سخت است. پیروی از قوانین، مشقت به همراه دارد و ورود به پیچ وخم های اداری و حقوقی آن رنج زا است، از این رو برخی می کوشند خود را زرنگ نشان دهند و این همه رنجی که دیگر شهروندان با پیروی از قوانین و برای ره بانی از آبروی خود پذیرایند، متحمل نشوند. آنارشیست ها انگیزه کش هستند و به مردم نشان می دهند که رسیدن به هدف، وسیله را توجیه می کند و سبب می شوند که دیگر شهروندان، لزومی در پیروی از قوانین نبینند؛ بنابراین برای پیشگیری از آنارشیسم، باید هم ابزار بازدارنده داشت و هم ابزار تشویقی.*منبع: روزنامه اطلاعات**گروه اطلاع رسانی**9368**9131
31/05/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها