واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: نصرت اله تاجیک در خبرآنلاین نوشت: اگر چه مباحث پژوهشگری دینی در تخصص من نیست اما از باب علاقه و دغدغه ام برای توسعه کشور، بهروزی مردم و اعتلای نام ایران به عنوان یک کنشگر سیاسی قبلا" نوشته ام و بسیاری از متخصصین هم تذکر داده اند کم کاری بخشهای مربوطه فرهنگی و مذهبی کشور که هم از بودجه عمومی ارتزاق و هم خود را متولی دین مردم میدانند باعث افزایش پیرایه هائی به مناسک دینی بطور عام و واقعه رخ داده در کربلا در سال 61 هجری بطور خاص شده است. و با این پیرایه ها خواهی نخواهی آنچنان این مناسک دینی را از محتوا خالی نموده اند که کمتر کسی است جرئت بکند در مقابل این تخریب بایستد.
متاسفانه وضعیت کنونی نه تنها اجازه استفاده از مناسک دینی و مخصوصا" اسطوره جهان شمولی همچون واقعه عاشورا برای قراهم کردن زیر ساختهای فرهنگی توسعه کشور را نمیدهد بلکه حتی اجازه تهذیب نفوس را هم نمیدهد تا فرزندانمان اینهمه شاهد رواج ناهنجاریهای سیاسی اجتماعی و بی اخلاقیها در جامعه نبوده و انسان امیدوار باشد رویه خوبی در پیش گرفته ایم، که متاسفانه نگرفته ایم!
وقتی که به زمینه ها و وقایع عاشورا نگاه میکنیم رفتارهایی از امام حسین(ع) ، اصحاب و خانواده اش و حتی بعضی از لشگریان ابن سعد میبینیم که ناشی از فضیلتهای اخلاقی عام و گسترده است که به نوبه خود به باز تولید ارزشهای عام اخلاقی و انسانی منجر شده که مخاطبانش میتوانند مسلمان اعم از شیعه و سنی، مسیحی، کلیمی، دیندار و بی دین و همهی مردم جهان باشند. و عجیب است چرا ما موفق نشده ایم نقاط ضعف فردی و اجتماعی خویش را از طریق همین فضیلتهای اخلاقی از بین ببریم . فضیلتهائی که در رویه و رفتار امام با یاران و سپاهیان خود و حتی دشمنانش داشتند که ناشی از منطق مسالمت جوئی در عین حال مقاومت در مقابل ظلم از طریق امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح امور را داشتند. ما به خوبی میدانیم که دغدغههایی اصلی حضرت در جای جای زمان و مکان حوادث محرم و کربلا یک مقاومت اخلاقی در مقابل یک نظم ستمگر، زورگو، فاسد، مرتجع و غیر انسانی است که یک نظام دینی نوپا را به انحراف کشانده است اما همچنان متحیرم چرا در عمق تاریخ گیر کرده ایم و بجای گریه برای آنان که رستگار شده اند به حال خود نمی گرییم؟!
شاید یکی از دلایل این عدم توفیق ما تلاش عده ائی از واپسگراین برای استفاده ابزاری از دین بوده که باعث بدبینی مردم و دین گریزی آنان و مخصوصا" جوانان شده است. متاسفانه ما نتوانسته ایم با روشهای صحیح از ظرفیتهای دین و اعتقادات مذهبی برای فراهم کردن زیرساختهای فرهنگی لازم به منظور تهذیب افراد و برای تقویت توسعه همه جانبه کشور استفاده کنیم. جای شک نیست که استفاده از مزیتهای نسبی و مخصوصا" علائق مذهبی مردم در حل مشکلات کشور شرط عقل است ولی تحقق این امر نیاز به برنامه و ممارست دارد. اگر مردم عاطفی ایران اینگونه در ایام محرم با شور و هیجان عاشق امام حسین (ع) می شوند که حاضرند ساعتها در مراسم عزاداری به بعضی حرفهای تکراری گوش دهند بنابراین نگهداشتن این امام آزاده و حق طلب در متن زندگی مردم یکی اقدامات ضروری از سوی متولیان ذیربط بوده و عدم استفاده از این علاقه و اعتقاد مردم و شعائر مذهبی آنها در باز تولید فضیلتهای اخلاقی بر شمرده شده رویه درستی نیست .
در یک تبیین اجتماعی و فرهنگی اما با رویکرد تشریح اسطوره های تاریخی جوامع و نقش آنها در بسیج عمومی می توان برای وقایع عاشورا و خلق کنندگان آن ویژگی جدیدی ارایه کرد که شاید علت ماندگاری آن نیز باشد. هم اکنون به وضوح میبینیم که محرم و عاشورا حادثه ای ماندگار در جامعه شده است و فرهنگ دینی آن با کم و زیادش از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود و تنها یک واقعه تاریخی فراتر از مذهب به عنوان الگوی آزادی خواهی جهان شناخته می شود و چنین ظرفیتی خلق شده که یک بستر کامل بین تمدنی برای فهم عام بوجود آورده است. اگرچه تفاسیر متعددی در زمینه ماندگاری عاشورا بیان میشود، اما حال که به هر دلیلی بر اساس بعضی از نظرات متخصصین، وقایع محرم سال 61 هجری یک عنصر هویت آفرین برای شیعیان بطور اعم و جامعه ایرانی بطور اخص شده است، جای تعجب است چرا از این عنصر برای ترویج اخلاق در جامعه و محکم کردن زیر ساختهای فرهنگی توسعه کشور و ایجاد هم افزائی استفاده نمیشود؟ تا با تمسک به این باورهای اخلاقی تولید و ترویج شده به سوی خودباوری و تحقق اهداف برنامه های دولت و حاکمیت حرکت نمائیم. انشاالله!
۲۴ مهر ۱۳۹۵ - ۱۱:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]