واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: نماینده تهران: روحانی هوشیارانه از اقتصاد به نفع دیپلماسی و تأمین امنیت کشور استفاده کردهاست
طیبه سیاوشی شاه عنایتی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی که خود تحصیلکرده روابط بینالملل است درباره اهمیت سفر رییسجمهور به کشورهای آسیای جنوبشرقی میگوید: سفر بالاترین مقام اجرایی کشور به ویتنام، آنهم پس از بیش از دو دهه، حاکی از اهمیت بالایی است که تهران نسبت به گسترش روابط خود با کشورهای آسیایی دارد.
به گزارش نامه نیوز، او درگفتگویی که پیش رو دارید به ارزیابی سفراخیر «حسن روحانی» به ویتنام، مالزی و تایلند پرداخته و در تشریح آثار چنین اقدام دیپلماتیکی میافزاید: معضل تسری تفکرات افراط گرایانه اسلامی به منطقه و نیز گسترش شرایط بحرانی درخاورمیانه به آسیای شرقی و جنوبشرقی، از نگرانیهای اصلی دولت آقای روحانی بوده است که خوشبختانه در مذاکره با نخست وزیر و دیگر مقامات عالیرتبه مالزی مطرح و به یک درک مشترک بین دو کشور منجر شد.
دیدگاههای این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی را در ادامه میخوانید:
* سفر آقای روحانی به سه کشور ویتنام ، مالزی و تایلند را چگونه ارزیابی میکنید؟ افزایش ارتباط با کشورهای آسیای جنوب شرقی و شرقی چقدر برای ایران میتواند مثمر باشد؟
همانطور که آقای روحانی هنگام ترک تهران تاکید کردند، قرن بیست و یکم قرن بازیگری و قّوت آسیا است و گسترش همکاریهای آسیایی به ویژه در زمینههای فرهنگی، علمی، فن آوری و اقتصادی برای ایران از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است
از منظر جایگاه ژئوپولیتیکی، اروآسیا همواره در رقابت قدرتهای مسلط جهان برای تغییر توازن قوا در سطح جهانی و نیز تعریف ترتیبات امنیتی و تآمین منافع استراتژیک آنها قرار داشته است و با شکل گیری قدرتهای نوظهور که تعدادی از آنها در قاره آسیا قرار دارند، مانند چین، هند و ژاپن، بر اهمیت منطقه اروآسیا در معادلات بین المللی افزوده شده است. بنابراین، برای ایران نیز، برقراری روابط سیاسی و اقتصادیٍ راهبردی با کشورهای این منطقه، از جمله با همسایگان، ازاهمیت ویژه ای برخوردار است.
البته، رویکردهای سیاسی متفاوت ایران و کشورهای آسیایی، بویژه در رابطه با غرب، دستگاه دیپلماسی کشور را بسوی مناسبات تهران با کشورها و قدرتهاي آسيايي بر اساس دیپلماسی اقتصادی سوق داده است. تاکید بر ارتقاء روابط اقتصادی با این کشورها در کنار حضور آنان در سازمانهای بین المللی اقتصادی، بهویژه سازمان تجارت جهانی (WTO)، بستری مناسب برای سهولت عضویت و پیگیری منافع اقتصادی ایران در این سازمانهای منطقهای و بینالمللی فراهم خواهد کرد. خوشبختانه، دولت در دوران پسابرجام نیاز استراتژیک و روزافزون قدرتهای نوظهور و نیز همسایگان ایران را به انرژی، بسیار فعالانه و هشیارانه پیگیری کرده است؛ به عبارتی استفاده از اقتصاد در خدمت ديپلماسي و تامین ثبات و امنیت کشور.
بههمین جهت سفر بالاترین مقام اجرایی کشور برای مثال به ویتنام، آنهم پس از بیش از دو دهه، حاکی از اهمیت بالایی است که تهران نسبت به گسترش روابط خود با کشورهای آسیایی دارد. سفر رئیس جمهوری برای شرکت در دومین اجلاس سران مجمع گفت وگوی همکاریهای آسیا (ACD) در تایلند، همچنین سفرها و دیگر برنامه های سیاست خارجی دولت در گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با کشورهای شرق آسیا و نیز اعضاء بزرگترین اتحادیه این منطقه یعنی اتحادیه کشورهای جنوبشرق آسیا «آ.سه.آن» (ASEAN) طی یکی دو سال اخیر، درهمین راستا قابل تحلیل است.
* رییسجمهور پس از ویتنام به مالزی سفر کرد و بعد از آن عازم تایلند است. با توجه به سردشدن روابط ایران و مالزی و جهت گیری این کشور به سمت عربستان در سالهای گذشته این سفر چه اهمیتی خواهد داشت ؟
رابطه با کشور مسلمان مالزی نیز که تا قبل از دولت نهم و دهم به ریاست اقای احمدی نژاد در بالاترین سطح در تاریخ روابط دوجانبه بود، از یکسو به دلیل مناقشات بینالمللی بر سر برنامه هستهای ایران و به تبع آن وضع تحریمها علیه ایران و نتیجتا کاهش روابط اقتصادی دو کشور و از سوی دیگر تسری سیاست های ماجراجویانه حکام سعودی در خاورمیانه به مالزی، سردی روابط تهران ــ کوالالامپور را درپی داشت. به اعتقاد بنده، معضل تسری تفکرات افراط گرایانه اسلامی به منطقه و نیز گسترش شرایط بحرانی درخاورمیانه به آسیای شرقی و جنوبشرقی، از نگرانیهای اصلی دولت آقای روحانی بوده است که خوشبختانه در مذاکره با نخست وزیر و دیگر مقامات عالیرتبه مالزی مطرح و بنابر اعلام دو طرف به درک مشترکی از تهدیدات تروریسم در سطوح منطقه ای و بین المللی و ضرورت مقابله دولتها در مبارزه با این پدیده زشت و با استفاده از همه ابزارهای لازم دست یافته اند.
* تا کنون مهمترین دستاوردهای دولت یازدهم در سیاست خارجی به ویژه در بحث مذاکرات هستهای ارزیابی شده است. آیا سفرهای خارجی روحانی توانسته تأثیری بر زندگی مردم بگذارد؟
در مجموع با توجه به شرایط اقتصادی کشور می بینیم که دولت آقای روحانی پس از حل مناقشات بینالمللی بر سر برنامه هستهای ایران و به تبع آن وضع تحریمهای ظالمانه علیه ایران، تلاش خود را صرف استفاده از فرصت پیش آمده برجام برای بهبود روابط خارجی، بهویژه بهکارگیری دیپلماسی اقتصادی برای رفع اغلب موانع پیشین بر سر مراودات اقتصادی با کشورهای دیگر و بهبود شرایط اقتصادی کشور کرده است. گرچه کشور همچنان با مشکلاتی برای رفع نگرانیهای اقتصادی مردم نیز مواجه است اما مشکلات یک شبه نیامده اند و یک شبه هم رفع نخواهند شد. اما اهمیت بهکارگیری دیپلماسی اقتصادی در آنست که، دولت ها با استفاده از طیف کاملی از ابزار اقتصادی سعی در دستیابی به منافع ملی خود دارند. نقطه قوت این نوع روابط دیپلماتیک در مقابل دیپلماسی سنتی، امکان تعاملات سیاسی و اقتصادی درعصرجهانی شدن است که ضمن تآمین منافع ملی در سیاست خارجی، به دولت ها امکان پیگیری اهداف اقتصادی و تجاری، اعم ازعوامل تولید، منابع طبیعی، کالا، سرمایه و خدمات و نیز دسترسی وسیع تر به علم و فن آوری را در سطح فراملی می دهد. صادرات، واردات، سرمایه گذاری، وام، کمک و فاینانس، موافقتنامه های تجارت آزاد و غیرو همه در این مقوله قرار دارند؛ البته دیپلماسی اقتصادی محدود به این موارد نیست و گستره زیادی را دربر می گیرد. اهمیت این استراتژی در شرایطی که کاهش قیمت نفت نیز تهدیدی جدی علیه کشور بوده و دولت را از جهت تآمین بودجه در تنگنای مالی قرار داده نیز تآثیرگذار است.
به اعتقاد من، برجام درعین حال که امکان برقراری روابط عادی تجاری و اقتصادی با دنیا را برای ایران گشود ثابت کرد سیاستهای قهری و ماجراجویانه در حوزه سیاست خارجی و داخلی دیگر مخاطبی در روابط بین الملل ندارد و تنها از طریق معادله همکاری برد ـ برد می توان به امنیت و ثبات و سعادت رسید. درس دیگری که لازمه بیاد داشته باشیم آنست که از امکانات و تواناییهای خود پیش از از دست دادن آنها به بهترین و عاقلانه ترین وجه استفاده کنیم. قبل از دولت نهم، ایران هم ازثبات، امنیت، مشروعیت و امکانات مالی بهتری و هم از روابط مطلوب تر بین المللی برخوردار بود. اما متاسفانه کم توجهی به سرمایه گذاریِ بیشتر روی تولیدات و صنایع داخلی همچنین ایجاد فرصتهای شغلی و کاهش تکیه بر پول نفت موجب سختی بیشتر اقتصادی در دوران بحران شد؛ درسی که در شرایط حاضر نیاز آن را همه مردم و مسؤلان بیش از پیش درک می کنند.
بههمین دلیل در سفر رییس جمهوری به ویتنام، مالزی و تایلند شاهد حضور همزمان نمایندگانی از بخش خصوصی ایران در این سه کشور هستیم که قرار است ضمن پیگیری بسط روابط تجاری با بخش خصوصی در ویتنام، مالزی و تایلند سهم ایران را از بازار این کشورها به نحو مطلوب افزایش دهند.
برای مثال، ويتنام از نظر اقتصادي جاي بكري است که ايرانيها حضور کمرنگی در این کشور دارند. يك بازار قریب به ۹۰ ميليوني است که بویژه پس از اصلاحات اقتصادی و عضویت در سازمان تجارت جهانی از توسعه زیاد و منظمی برخوردار شده در حالیکه حجم مبادلات ايران با ويتنام بسیار پایین تر از پتانسيل بالای این کشور است. ایران و کشورهای شرقی و آسیای جنوبشرقی همچنین از امکان مهم ایفای نقش ترانزیت کالا برای یکدیگر برخوردارند.
*کارنامه دولت روحانی در ارتباط با ۱۷ کشور همسایه و تعامل و پیشبرد راهبردهای دولت را چگونه ارزیابی میکنید؟
ارزیابی کارنامه دولت اقای روحانی در روابط با کشورهای همسایه ایران (۱۷ کشور) نیز بهنظرم هنوز زود است زیرا با توجه به مشکلات عدیده داخلی و خارجی کشور، بهویژه تبعات ناشی از سیاستهای ماجراجویانه آقای احمدینژاد طی ۸ سال دوره ریاست جمهوریشان، لازم است به ایشان و اعضاء کابینه فرصت داد تا در دوره دوم ریاست جمهوری به بهرهبرداری از ثمرات فعالیتهای این دوره خود در فضای پسابرجام بپردازند. البته این نظر نادیدهگرفتن فعالیتهای دستگاه دیپلماسی نیست بلکه بهنظرم در صورت استمرار سیاست تنش زدایی بهویژه با همسایگان و استفاده بهینه و همه جانبه از دیپلماسی اقتصادی و البته شفافیت در عملکرد داخلی و بین المللی و توجه خاص به مشکلات اقتصادی کشور به نتایجی بیش از آنچه قبل از اعمال تحریم های بین المللی بر ایران وجود داشت نائل نائل شویم.
۱۹ مهر ۱۳۹۵ - ۱۰:۴۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]