واضح آرشیو وب فارسی:تراز: تراز: با چنین نگرشی می بینیم که حتی قیام اباعبدالله الحسین (ع) دارای ابعاد مهم و پر رنگ اقتصادی است. حضرت با اقتصاد سقیفه پسند مخالف است...
پایگاه خبری تحلیلی تراز: یکی از مباحث مهم در ایجاد رابطه با کشورهای غیر اسلامی متثیر و تاثّر است. یعنی این احتمال بسیار زیاد است که بعد از ایجاد رابطه فرهنگ ما متاثّر از فرهنگ آن کشور شود. اینمساله حتی در تولید هم صدق می کند. یعنی تولیدات -ولو اگر تولیدات دینی نباشند- اگر با نگرش غیر دینی و با فرهنگ غربی مثلا به بازار بیایند تاثیر فرهنگی نامطلوبی بر جامعه خواهند گذاشت.
بعد از رحلت پیامبر اکرم (ص) و در شکل گیری ماجرای سقیفه چه مساله ای نقش اساسی داشت؟ قطعا نقش مسائل اقتصادی و مالی پر رنگ تر از سایر موضوعات بود. اگر علی بن ابیطالب (ع) را فردی سازشگر میدیدند که می شد منافع مادی شان در کنار او پیش ببرند شاید سقیفه ای بوجود نمی آمد! البته امیرمومنان (ع) هم مخالف رونق اقتصادی که نبود هیچ موافق صددرصدی آن به شمار می رفت اما رونق مد نظر حضرت رونق اقتصادی جامعه و همه آحاد مردم بود نه عده ای خواص!
بینشی که در سقیفه حاکم است اگر به ایمان هم نظر دارد، آن ایمان را برای رونق اقتصاد میخواهد و پیشرفت اقتصادی مد نظر اوست و لذا اگر در جایی دستورات الهی با پیشرفتِ مد نظر او سازگاری نداشت، با اصالت دادن به پیشرفت، از کنار آن دستور رد میشود، چون در این بینش، صعود معنوی به خودی خود اصالت ندارد، بلکه معنویت را هم برای تأمین دنیا میخواهد. چنین نگاهی به دین، آرامآرام نهتنها دین را به حاشیه میراند بلکه آن را مزاحم پیشرفت میبیند و یک نحوه بدبینی نسبت به آن پیدا میکند.
در کتاب "راز شادی امام حسین (ع) در قتگاه" آمده است:
«لازم است عزیزان توجه داشته باشند که با چه رویکردی باید به پیشرفتهای اقتصادی چشم دوخت و با چه بینشی به آنها پرداخت. به عنوان مثال اگر یک دولت با شعار تنشزدائی باب مذاکره با آمریکا را باز کند ولی اصالت را به فرهنگ غرب بدهد، تسلیم اهدافی میشود که آمریکا برایش ترسیم میکند. ولی اگر باب مذاکره با آمریکا را باز کند تا بدون آنکه مرعوب فکر و فرهنگ غرب شود، حقوق ملت را از آن بگیرد، تسلیم اهداف آمریکا نمیشود و این دو، با دو رویکرد یک شعار میدهند ولی دو نتیجه به دنبال دارد. مثل رویکرد به خصوصیسازی و انداختن ثروت ملت در دست سرمایهداران و رویکرد به خصوصیسازی برای آن که مردم - به جای ادارات دولتی- سرنوشت خود را در دست بگیرند، که با یک شعار دو رویکرد را دنبال میکنند.»
با چنین نگرشی می بینیم که حتی قیام اباعبدالله الحسین (ع) دارای ابعاد مهم و پر رنگ اقتصادی است. حضرت با اقتصاد سقیفه پسند مخالف است. اقتصادی که اگر در جایی دستورات الهی با پیشرفتِ مد نظر او سازگاری نداشت، با اصالت دادن به پیشرفت، از کنار آن دستور رد میشود. خروجی تفکر اقتصادی سقیفه امثال زبیر بودند که طلاهای او را بعد از مرگش با تبر خُرد کرده و تقسیم نمودند!(ادامه دارد)
زمانبندی انتشار: 12 مهر 1395 - 11:57
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تراز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]