محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827264243
درباره زنانی که مورد حمله کاربران مجازی قرار گرفته اند
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: روزنامه شهروند: آهن، ابزار کارشان است، کف دست‌هایشان، پینه بسته، همان جا که محل برخورد آهن با پوست است. آنها وزنه‌های ١٠ و ٢٠ کیلویی را با دست‌هایشان می‌گیرند، بالا
می‌برند، پایین می‌آورند، وزنه‌های سنگین‌تر را با پا می‌زنند، جلوی پا، پشت پا. ست‌های سه تایی، دو تایی، سوپر ست‌ها. زنان بدنساز، همان‌ها که در باشگاه‌های ورزشی، دمبل‌ها را بالا و پایین می‌برند و وزنه‌های سنگینمی‌زنند، عشق عضله‌سازی دارند، عشق کات‌های عمیق روی عضله.
نه مسابقه ای دارند نه حتی رشته آنها را به رسمیت می‌شناسند، رشته ورزشی شان، با اینکه برای سلامتی است با اینکه جلوی افتادگی عضلات‌شان در سن‌های بالا را می‌گیرد، با اینکه هورمون‌هایشان را تنظیم می‌کند و نمی گذارد پوکی استخوان بگیرند، اما کسی قبول ندارد. نه فقط مسئولان فدراسیون‌ها و هیأت‌های ورزشی همان‌ها که می‌گویند:« ما در زمینه پرورش اندام زنان فعالیتی نداریم، چرا که با ارزش‌های نظام مغایرت دارد.» که مردم عادی هم.
همان‌ها که اندام زنان را با تعریف‌های سنتی می‌خواهند، همان ظریف با ظرافت‌های زنانه. آنها، این زنان رشته‌های بدنسازی، حالا تبدیل به ورزشکاران رشته ممنوعی شده اند. قبلا، ناصر پورعلی فرد، رئیس فدراسیون پرورش اندام اولتیماتوم‌ها را به زنان بدنساز داده بود، وقتی گفت:« اگر در شبکه‌های مجازی با موردی از این تخلف‌ها مواجه شویم، آنها را به دستگاه‌های نظارتی معرفی می‌کنیم و برایشان کمیته انضباطی برگزار می‌کنیم.»
هشدارها تنها به اینجا ختم نمی شود:« به رئیس کمیته آموزش هم ابلاغ کرده ایم که آمارهای خود را از سال ٨٤، بررسی کنند تا اگر این افراد احکامی از سوی فدراسیون گرفته اند، حکم‌شان لغو و از ادامه فعالیت شان در باشگاه‌های ورزشی جلوگیری می‌شود.» روی صحبت او، زنان بدنسازی است که تصاویرشان را در شبکه‌های اجتماعی قرار می‌دهند. سی‌ام مهرماه بود که خبر آمد زنان بدنساز ایرانی به دادسرای فرهنگ و رسانه احضار شده‌اند؛ علت هم اقدام آنها برای حضور در مسابقات جهانی و انتشار تصاویرشان بود.
اما ماجرا چه بود؟ چندی قبل از انتشار این خبر، تصاویر زنان بدنساز با لباس‌های ورزشی در شبکه‌های اجتماعی پخش شد؛ انتشار این تصاویر اما برای این ورزشکاران دردسرساز شد، تا جایی که پرونده‌ای در شعبه ویژه جرایم دادسرای فرهنگ و رسانه تشکیل شد و مربیان مردی که این زنان را آموزش داده بودند، ممنوع‌الفعالیت و ممنوع الخروج شدند، براساس آنچه خبرها اعلام کرده بودند، چهار مربی مرد و دو زن ورزشکار که در این مسابقه‌ها حضور داشتند، برای انجام مراحل بازپرسی به شعبه دوم دادسرای فرهنگ و رسانه احضار شدند.
بعد از احضار در دادسرا هم این ورزشکاران تصاویرشان را از صفحه‌های شخصی‌شان پاک کردند. همه اینها در حالی است که پیش از این فدراسیون پرورش اندام به صراحت اعلام کرده بود که به دلیل مسائل شرعی و قانونی بانوان هیچ فعالیتی در این رشته ندارند؛ این خبر را خبرگزاری میزان اعلام کرده بود. حالا پس از گذشت ١٢ روز از انتشار این خبر، عباس جعفری‌دولت‌آبادی دادستان تهران که دیروز در چهارمین نشست دادستانی تهران شرکت کرده بود، از تشکیل پرونده برای دو ورزشکار زن خبر داد و گفت: «این دو نفر در مسابقات غیررسمی ورزشی خارجی با پوشش نامناسب شرکت کرده بودند که در همین زمینه برای آنها پرونده قضائی تشکیل شد.»
قبل از مسابقه‌های فیتنس دوبی ما را گرفتند
«سمیرا» ٣٨ساله است؛ او ١٨سالی می‌شود که رشته بدنسازی را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند و مربی یکی از باشگاه‌های بدنسازی در مرکز شهر است. او یکی از بدنسازانی است که پنج‌سال پیش در تلاش برای شرکت در یکی از این مسابقه‌های جهانی فیتنس زنان، به دردسر افتاده بود: «٥سال پیش بدن خیلی آماده‌ای داشتم و در رژیم غذایی سختی بودم، آن موقع از طریق یک گروهی، پنج زن بدنساز بودیم که برای شرکت در یکی از مسابقات فیتنس که در دوبی برگزار می‌شد، اقدام کردیم که پلیس در جریان قرار گرفت و پاسپورت‌های ما را گرفتند و عده‌ای را هم جریمه مالی کردند، آن موقع ما نمی‌دانستیم که سیستمی که از طریق آن برای شرکت در مسابقه اقدام کرده بودیم، به داخل کشور مربوط می‌شود؛ از همان موقع دیگر در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکردم.»
«سمیرا» از زنانی می‌گوید که هم‌رشته‌ای او هستند و پیش از این در این مسابقه‌ها شرکت کرده‌اند؛ اما دیگر نتوانسته‌اند به کشور بازگردند: «زنانی که در این مسابقه‌ها شرکت می‌کنند، معمولا پس از خروج از کشور دیگر برنمی‌گردند؛ دلیل آن هم شرایط پوششی است که برای شرکت در این مسابقه‌ها وجود دارد؛ رشته بدنسازی یا فیتنس با بدن سروکار دارد، برای شرکت در این برنامه‌ها هم باید بدن به نمایش گذاشته شود.
قبلا از طرف ایران چند زن در این مسابقه‌ها شرکت کرده‌اند اما دیگر برنگشته‌اند.» «سمیرا» می‌داند که خیلی‌ها هنوز از رشته بدنسازی زنان اطلاع کافی ندارند، وقتی می‌گوید: «همه تصورشان از باشگاه رفتن زنان وزنه و دمبل‌زدن است؛ اما این رشته بسیار گسترده است، مردم فقط چیزهایی درباره آن شنیده‌اند، از همه اینها گذشته، مخصوصا در ایران، این رشته برای زنان شناخته شده نیست، آنها اصلا نمی‌توانند تصور کنند که زنان هم می‌توانند بدنساز باشند، عضله داشته باشند و بدن کات‌شده‌ای داشته باشند.»
با همه اینها این مربی بدنسازی به این موضوع اشاره می‌کند که خیلی‌ها به عشق همین عضله‌سازی، به باشگاه می‌آیند و دمبل‌های سنگین می‌زنند: «در سال‌های اخیر، تعداد زنانی که به عضله‌سازی علاقه پیدا کرده‌اند، بیشتر شده، با این حال هنوز هم خیلی‌ها از دمبل زدن می‌ترسند و نمی‌خواهند بدن‌های مردانه‌ای داشته باشند، این هم به دلیل تعریف سنتی از بدن زنان است که همیشه مردان آنها را ظریف و لاغر می‌خواهند.» او این را هم اضافه می‌کند که میزان تستسترون زنان، پایین است و آنها هیچ‌وقت نمی‌توانند، اندامی عضله‌ای مانند مردان داشته باشند: «البته در میان زنان هستند کسانی که استروئید تزریق می‌کنند تا بتوانند عضله بیشتری بسازند که قطعا مشکلات فراوانی برای آنها ایجاد می‌کند.» او حالا معتقد است که فدراسیون پرورش اندام یا هیأت آمادگی جسمانی می‌تواند مسابقه‌های داخلی برگزار کنند، مسابقه‌های منطقه‌ای یا استانی تا ورزشکاران برای ادامه این رشته، تشویق شوند.
بدنسازی زنان جایگاهی ندارد
«ندا» یکی از همان زنان بدنساز است، همان‌ها که چندین سال است به صورت فشرده مشغول تمرین است تا بتواند در مسابقات جهانی فیتنس که در آمریکا برگزار می‌شود، شرکت کند. او حالا یک بدن عضله‌ای دارد: «من فیتنس کار هستم نه بادی بیلدینگی، بادی بیلدینگی‌ها کسانی هستند که تمام بدنشان عضله‌های حجیم است، در فیتنس ظرافت زنانه حفظ می‌شود با این تفاوت که اساس بدن عضله است، از بین زنان، تعداد کمی هستند که به بیلدینگ علاقه دارند، چرا که بدن آنها را به‌طور کامل از حالت زنانه خارج می‌کند.»
ندا، بدن حجیمی ندارد، با این حال زیر برخی از عکس‌هایش در اینستاگرام، انتقادهای زیادی به او می‌شود، به اینکه حجم عضلاتش بالا و مردانه است، او اما به این انتقادهای گاهی تند و تلخ توجهی ندارد: «خیلی‌ها به من می‌گویند چطور دلت می‌آید با بدنت این کار را بکنی؟ چرا آن را مردانه کرده ای؟ اما من نظرم این نیست، فیتنس هم یک رشته ورزشی است، مثل خیلی از رشته‌های ورزشی دیگر و به علاقه افراد بستگی دارد، هدف من این نبود که ظرافت زنانه زیادی داشته باشم از آن طرف هم لاغری را برای دختر نمی‌پسندیدم، به همین دلیل سراغ فیتنس شاخه فیزیک رفتم که اندامی با حجم نرمال عضله با کات‌هایی است.» او می‌گوید که زنانی هستند که بیلدینگ کار می‌کنند، اما بدن شان غیرطبیعی به نظر می‌رسد و ناچار هستند که تزریق‌های زیادی داشته باشند. گلایه ندا، مثل خیلی از هم رشته ای‌هایش است.
او می‌گوید که رشته بدنسازی یا حتی آمادگی جسمانی برای زنان در ایران جایگاهی ندارد: «ما حتی یک مسابقه داخلی برای زنان دراین رشته ورزشی نداریم، اشکالی ندارد اگر درست مثل همان مسابقه‌ای که در کشورهای دیگر برگزار می‌شود، در ایران هم برپا شود، این هم یک رشته ورزشی مثل کاراته و... است. یکی از آرزوهای بزرگ من این است که این مسابقه در ایران برگزار شود، هر چند که گاهی مسابقه‌های رکوردی برگزار می‌شود اما برای بدنسازی و فیتنس چنین کاری انجام نمی‌شود.»
او هم در میان اطرافیانش کسانی را می‌شناسد که در مسابقه‌های خارج از کشور فیتنس، شرکت کرده‌اند: «٣ تا ٤ نفر هستند که زنانی هستند که از ایران در این مسابقه‌ها شرکت کرده اند، اما حالا در انگلستان و کانادا زندگی می‌کنند و هیچ‌وقت برنگشتند. کسی که بخواهد در این مسابقه‌ها شرکت کند باید به فکر بازگشت نباشد. این مسابقه‌ها درکشورهای مختلف برگزار می‌شود، همه اینها به نوع مسابقه بستگی دارد، اسپانیا، روسیه، دوبی و آمریکا و... کشورهایی هستند که تاکنون مسابقه‌های جهانی برای این رشته برگزار کرده‌اند.»
ندا از شنیدن خبر دستگیری دو زن ورزشکار، ناراحت است: «زنان در ایران جایگاهی در این رشته ندارند، درحالی‌که بهترین باشگاه‌ها برای مردان است، بهترین دستگاه‌ها و بهترین امکانات ورزشی. اما زنان چنین فرصتی برای پیشرفت در یک رشته ورزشی مانند بدنسازی را ندارند.» اما اینها تنها گلایه‌های ندا نیست، او هم مثل خیلی از هم رشته‌ای‌هایش از اظهارنظر مردم درباره این رشته انتقاد دارد: «هرکس ما را می‌بیند و عضله‌ای که داریم، فکر می‌کند، با آمپول به اینجا رسیده‌ایم، عضله‌سازی تا جایی، با ورزش به‌طور طبیعی ایجاد می‌شود، به‌طور مرتب از من می‌پرسند که چه آمپولی می‌زنم و چه پودری می‌خورم. متأسفانه در جامعه هم این‌طور برداشت می‌شود که همه برای عضله‌سازی باید این مواد را مصرف کنند.» برخلاف ندا که خودش را فیتنس کار می‌داند، «مریم»، اندام پرورش اندامی‌تری دارد.
با اینکه می‌گوید بیلدینگی‌ها بالای ١٠٠ کیلو وزن دارند، اما حجم عضلاتش، برای یک فیتنس کار، کمی زیاد است. او ٢٤ساله است و حالا، ٧سالی می‌شود که مربی بدنسازی است و به‌طور حرفه‌ای تمرین می‌کند: «بدنسازی در ایران حاشیه‌های زیادی دارد، به‌خصوص بعد از انتشار عکس‌ها در فضای مجازی، این حاشیه‌ها بیشتر هم شده و دردسرهای زیادی هم برای ورزشکاران ایجاد کرده است، به‌طورکلی مسئولان با ماهیت این رشته مشکل دارند، آنهم به دلیل پوشش آن. تا الان هم هر چه مسابقه در ایران برگزار شده، رکورد بوده نه مسابقه.» او می‌گوید که نگاه‌هایی که به بدنسازی می‌شود متفاوت با سایر رشته‌هاست، هرچند که حالا هم نسبت به گذشته وضع بهتر شده و جامعه کمی با این رشته برای زنان آشنا شده است: «الان ٨٠ تا ٩٠درصد زنان تمایل دارند تا اندام عضلانی داشته باشند، آنها ظرافت زنانه را دوست دارند، به‌هرحال کسی که در کشوری زندگی می‌کند باید تابع قوانین آن باشد.»
مردمِ ظریف‌پسند
خبر دستگیری زنان بدنساز که منتشر شد، برای خیلی‌ها این سوال را ایجاد کرد که «مگر ما زن بدنساز هم داریم؟» آنها که خیلی‌هایشان کاربران شبکه‌های اجتماعی هستند، تصور اینکه زن، می‌تواند با ورزش اندام عضله‌ای داشته باشد، برایشان سخت است، این تصورشان را هم زیر پست‌های اینستاگرامی نشان می‌دهند وقتی تصویر یکی از زنان را می‌بینند یا خبری درباره آنها می‌خوانند. کافی است به سراغ یکی از این صفحه‌ها در اینستاگرام بروید تا موجی از کامنت‌های توهین‌آمیز را بخوانید: «چرا مثل بدنساز‌های زن خارجی، بدنت باکلاس و ظریف نیست، نمی‌فهمم این مدل رفتارهای مردانه را.» این را راضیه نوشته، زیر تصویر یکی از مربیان زن بدنسازی که بادی کلاسیک کار است. آن یکی هم نوشته: «دختر باید اندام دخترانه داشته باشد، شما نصف زنی، نصف مرد.» یا آن دیگری که انسی نام دارد: «زن باید ظرافت زنانه داشته باشد، مردی شدی برای خودت.» برخی هم پرسیده‌اند که: «زن هستی یا مرد؟» در میان کامنت‌های تند و تیز کاربران اینستاگرام، برخی هم تعریف و تمجید کرده‌اند: «ما به شما افتخار می‌کنیم.»
۱۲ مهر ۱۳۹۵ - ۰۸:۱۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها