تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804353489
خوزستان و چالشی به نام صادرات غیرنفتی - ایسنا
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا:
استراتژیک، ترانزیتی، زرخیر، دارای مرزهای آبی و خاکی و بازارچه‌های مرزی، با زمین‌های حاصلخیز؛ این‌ها ویژگی‌هایی دلنشین است که گاه و بی‌گاه در کنار نام خوزستان می‌نشینند و سرمایه‌گذاران را وسوسه می‌کنند تا برای تجارت، خوزستان را انتخاب کنند. با این حال در بررسی شرایط مشاهده می‌کنیم که وضعیت موجود با ویژگی‌های ذکر شده مطابقت ندارد و آخر داستان، باز هم به همان طلای سیاه می‌رسد و واژه صادرات غیرنفتی، زینت‌المجالسی بیش نیست! قدرت کشورها در گذشته صرفا بر اساس تعداد نفرات ارتش و فتوحات آنها سنجیده می‌شد، ولی امروز اوضاع اقتصادی و معیشت نیز به همان اندازه و شاید بیشتر اهمیت یافته و دولت‌ها همواره در تلاش برای بهبود وضعیت اقتصادی جامعه تحت پوشش خود هستند. کار به جایی رسیده که جدال میان برخی کشورها نیز، اقتصادی شده و در سال‌های گذشته نیز شاهد اعمال تحریم‌های اقتصادی از سوی قدرت‌های اقتصادی، علیه کشورهای مختلف از جمله ایران بوده‌ایم. در چنین شرایطی، اوضاع اقتصادی، مساله مهمی است که میزان استقلال کشورها را تعیین می‌کند. هر کشوری با توجه به موقعیت جغرافیایی، فرهنگ، آداب و رسوم و تاریخ گذشته خود، نیازها و تولیداتی دارد که گاهی نیاز را از طریق تولید داخلی و گاهی از طریق واردات تامین می‌کند. در برخی موارد نیز اضافه تولید را به کشورهای دیگر صادر می‌کند و یا در برخی موارد نیز بر اساس استراتژی اقتصادی، کالایی با هدف صادرات، در کشوری تولید می‌شود؛ حال آن‌که ممکن است مردم آن کشور اصلا به آن کالا نیازی نداشته باشند. ایران باستان (پیش و پس از اسلام) نیز از جمله کشورهایی بوده که همواره تجار و بازرگانان بسیاری داشته و با ممالک مختلف از جمله چین و هند روابط تجاری داشته است. از سوی دیگر، تاریخ ایران همواره با حوادث و وقایع سیاسی، اجتماعی، امنیتی و فرهنگی متعددی مواجه بوده و در سایه این تحولات، مراودات تجاری کشور نیز دست‌خوش تغییر گشته، گاه تقویت شده و گاهی نیز قطع شده است. وضعیت تجاری ایران را می‌توان از دو جنبه موقعیت جغرافیایی و کالاهای تولید شده در کشور بررسی کرد. ایران از نظر جغرافیایی در موقعیتی بسیار ایده‌آل قرار گرفته و شاهراه میان آسیا و اروپا بوده و از گذشته‌های دور، ترددهای تجاری اروپا و آسیا از راه ایران انجام می‌شد. هم‌چنین در ایران باستان نیز کالاهایی از جمله پشم، ابریشم و سنگ‌های قیمتی مانند فیروزه و مروارید در کشور تولید می‌شد و تجار کشورهای مختلف برای تهیه این کالاها به ایران سفر می‌کردند. در گذشته بسیاری از مراودات تجاری ایران با کشورهای دیگر به صورت خصوصی انجام می‌شد و تعداد محدودی تاجر و بازرگان این مراودات را انجام می‌دادند. سال 1310 هجری شمسی، اداره‌کل تجارت در کشور تاسیس شد و بازرگانی خارجی در انحصار دولت قرار گرفت و تاریخ تجارت ایران، در فاصله سال‌های 1318 تا 1320، رقم صادرات حدود 200 میلیون ریال را ثبت کرد که بیش از واردات بوده است. این در حالی است که با شروع جنگ جهانی، بازرگانی خارجی کشور نیز با اختلال مواجه شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57، سیاست‌های مربوط به بازرگانی خارجی با هدف کاهش وابستگی و افزایش تولید داخلی مورد تجدیدنظر قرار گرفت. این در حالی است که با اعلام تحریم‌های اقتصادی علیه ایران از سوی آمریکا در سال 59 و آغاز جنگ تحمیلی در همان سال، صادرات نفت و در پی آن، منابع ارزی کشور کاهش یافت. در چنین شرایطی برای تامین نیاز داخلی، کالاهای مورد نیاز از طریق بازارهای واسطه خریداری شد و به همین دلیل قیمت خرید کالاهای وارداتی افزایش یافت. در سال‌های بعد، سیاست‌های حمایت از تولیدات داخلی از سوی دولت‌های پس از انقلاب اعمال شد و گام‌هایی در جهت خودکفایی برداشته شد. در سال 1361، لایحه دولتی شدن بازرگانی خارجی با هدف جلوگیری از سلطه سیاسی، فرهنگی و اقتصادی بیگانگان و کاهش اتکا به کشورهای غربی، پرهیز از معاملات حرام، گسترش صادرات غیرنفتی، حمایت از تولیدات داخلی و هم‌چنین تغییر الگوی مصرف جامعه، تصویب شد. از آن سال تا سال 1375، بازرگانی خارجی کشور روند افزایشی را سپری کرد؛ با این وجود بیش از 81 درصد بازرگانی خارجی کشور، مربوط به واردات بود و صادرات غیرنفتی تنها 18.5 درصد را به خود اختصاص می‌داد. اکنون نیز بازار داخلی ایران با رکود تورمی مواجه است و این شرایط، تولید را با مشکل مواجه می‌کند و فروش محصولات در درون و بیرون کشور را دچار چالش می‌کند. در سال‌های گذشته، بیشتر اتکا بر روی صادرات نفتی بوده، این درحالی است که کاهش اتکا به درآمدهای نفتی و توسعه صادرات غیرنفتی ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است و می‌تواند موجب کاهش تورم، ایجاد فرصت‌های شغلی و رشد سرمایه در کشور منجر شود. به نظر می‌رسد در بسیاری موارد نیازمند اصلاح قوانین در بخش تجارت خارجی و جذب سرمایه‌گذار هستیم، زیرا برخی قوانین موجود در جهت عکس، اثرگذار خواهند بود، این در حالی است که با تصویب قوانین حمایتی می‌توان نقش ایران در تجارت جهانی را تقویت کرد. نگاهی به وضعیت تجارت خارجی در استان خوزستان خوزستان با مساحتی بیش از 63 هزار کیلومتر مربع، وسیع‌ترین استان نیمه غربی کشور است که 4 درصد کل مساحت کشور را به خود اختصاص داده و در جوار خلیج فارس واقع شده است. خوزستان، مرکز استخراج نفت کشور است و علاوه بر نفت، از شرایط مناسبی برای تولید محصولات کشاورزی مانند نیشکر، خرما، گندم، برنج و مرکبات، محصولات دامپروری و پرورش طیور و آبزیان برخوردار است. یک‌سوم آب‌های سطح‌الارضی کشور در رودخانه‌های خوزستان جریان دارد و با توجه به احداث بیش از 10 سد بر روی این رودخانه‌ها، بخش عظیمی از برق کشور نیز در این استان تولید می‌شود. هم‌چنین صنایع متعددی از جمله فولاد، پتروشیمی و سیمان و هم‌چنین وجود بنادر ترانزیتی در خوزستان، آن را به استانی استراتژیک در جنوب غربی کشور تبدیل کرده است. رودخانه کارون به طول 850 کیلومتر، طولانی‌ترین رودخانه کشور است که از ارتفاعات زردکوه بختیاری سرچشمه می‌گیرد. کارون پس از گذر از شهرهایی مانند شوشتر، به اهواز می‌رسد و این شهر را به دو نیم تقسیم می‌کند. این رودخانه در جنوب خوزستان به دو شاخه به نام بهمنشیر و اروندرود تقسیم شده و وارد خلیج فارس می‌شود. این رودخانه در سالیان نه چندان دور، تا حوالی شهر اهواز و حتی به سمت شوشتر، قابل کشتی‌رانی بوده، ولی در سال‌های گذشته کاهش دبی و عرض رودخانه موجب شده عمق کارون در برخی نقاط به حدود یک متر برسد و این روزها دیگر تردد در کارون تنها با قایق ممکن است. در دوره ساسانیان، سدی بزرگ به نام شادروان بر روی رودخانه کارون در مقطع اهواز وجود داشت که موجب رونق این شهر شد. طوایف ساکن در اطراف این سد، به کشت نیشکر و تهیه شکر می‌پرداختند و محصولات تولیدی خود را با کشتی به کشورهای دیگر صادر می‌کردند. در سال 1303 هجری شمسی نیز با توسعه کشتی‌رانی در کارون، بازار بندر ناصریه (اهواز) رونق یافت و مرکز ایالت خوزستان که در قرن نهم به شوشتر منتقل شده بود، دوباره به ناصریه انتقال یافت. از زمان باستان، کشتی‌ها در کارون و تا نزدیکی شهر شوشتر تردد داشتند. در مقطع شهر اهواز کمره‌ای از سنگ در بستر رودخانه وجود داشت و به همین دلیل گذر کشتی‌ها از این مقطع امکان‌پذیر نبود، به همین دلیل کشتی‌ها مجبور به توقف چند روزه در بندرگاهی در مقطع شهر اهواز بودند. این کمره سنگی کارون را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌کرد و ناصرالدین شاه در دوره حکمرانی خود بخش پایین را از مقطع اهواز تا دریا، برای تردد کشتی‌های خارجی آزاد کرد. اروپاییان از این کار بسیار شادمان شدند و نخستین کسانی که با کشتی خود برای تجارت به اهواز آمدند، برادران لینچ، از بازرگانان انگلیس، بودند و می‌توان گفت نخستین پایه آبادی شهر این‌گونه بنا نهاده شد. کشتی‌رانی در کارون بالا برای بیگانگان ممنوع بود و تنها ایرانیان اجازه کشتی‌رانی در این قسمت را داشتند، مگر با اجازه خاص از دولت و از آنجایی که برادران لینچ یکی از کشتی‌های خود را به دولت پیشکش کرده بودند، اجازه یافتند همان کشتی را در کارون بالا به‌کار بیاندازند. پس از آن نیز حاج معین‌التجار بوشهری و افرادی دیگر نیز اجازه کشتی‌رانی در این قسمت از رودخانه را از دولت دریافت کردند و کشتی‌های شرکت نفت ایران و انگلستان نیز در این قسمت تردد می‌کردند. آزادی تردد در کارون پایین گام مهمی در راه آبادی خوزستان بود و نخستین نتیجه‌ای که از آن به‌دست آمد، پیدایش ناصری یا اهواز نوین بود که بر روی ویرانه‌های اهواز کهن برپا شد. از آنجایی که اروپاییان از مسیر کارون پایین تا مقطع شهر اهواز می‌آمدند، بازرگانان از شوشتر و دزفول و دیگر شهرها به اهواز آمدند و هر یک خانه‌ای را در این شهر برای خود بنا نهادند. در این میان معین‌التجار بوشهری که از شاه اجازه تردد در کارون بالا را گرفته بود، در بندر ناصری بازار و کاروانسرایی را بنا نهاد و برای آن‌که بردن بار کشتی‌ها از این سوی کمره سنگی به آن سو آسان‌تر باشد، خط آهنی کشید و واگن اسبی را به‌راه انداخت. در این دوره به دلیل ناامنی، هرج و مرج و جنگ خون‌ریزی در محله‌های شوشتر، بازرگانان از شهرهای شوشتر و دزفول کوج کردند و در ناصری مستقر شدند. در زمان آغاز جنگ بزرگ اروپا نیز به دلیل این‌که راه‌های شمالی ایران به اروپا بسته شده بود، همه اموال بازرگانان از بندرهای جنوب به ایران می‌رسید و این نیز موجب آبادی هرچه بیشتر ناصری شد. کشف نفت، این طلای سیاه، در ایران تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی فراوانی را به دنبال داشت و از آنجایی که این ماده ارزشمند برای نخستین بار در خوزستان کشف شد، این منطقه از کشور بیشتر تحت تاثیر تحولات ناشی از اکتشاف نفت قرار گرفت. در تاریخ 26 مارس 1908 (5 خرداد 1287) مته حفر چاه، آخرین ضربه خود را به صخره‌ای که بر روی معدن معروف مسجدسلیمان قرار گرفته بود، وارد آورد و نفت با فشار زیاد فوران کرد. از آن تاریخ به بعد عملیات اکتشاف، استخراج و صادرات نفت در خوزستان آغاز و خوزستان به مهم‌ترین منطقه سیاسی اقتصادی کشور تبدیل شد. به عبارت دیگر، نفت، نقشی مهم در تحول این استان ایفا کرد. پس از کشف نفت در خوزستان و صادرات این ماده ارزشمند، موقعیت‌های شغلی جدیدی برای مردم منطقه فراهم شد و شاهد تحولات اجتماعی بسیاری در مردم منطقه بودیم، به طوری که نیمی از جمعیت شهرهای نفت‌خیز این استان را بازرگانان، کارگران و پیمانکاران نفتی تشکیل می‌دادند. اقتصاد شهرهای نفت‌خیز خوزستان، از جمله مسجدسلیمان، دگرگون شد و بسیاری از کالاهای مورد نیاز مردم این شهرها، از خارج کشور وارد می‌شد. هم‌چنین درآمدهای ناشی از فروش نفت صرف عمران شهرها و اجرای پروژه‌های ریلی، بهداشتی، اجتماعی و فرهنگی شد. پس از کشف نخستین چاه نفت، به تدریج چاه‌های متعدد دیگری در خوزستان حفر شد و جویندگان کار از سراسر کشور روانه اهواز شدند. فرصت‌های شغلی جدید پدید آمد و درآمد مردم منطقه افزایش یافت و وضعیت معیشتی مردم و چهره شهر نیز رونق گرفت. البته نفت، تبعات منفی نیز به همراه داشت و به مرور زمان، دیگر فعالیت‌های اقتصادی مردم خوزستان از جمله کشاورزی که از دیرباز در این استان رونق داشت، کاهش یافت و بسیاری از کشاورزان، به عنوان کارگر در شرکت نفت مشغول به کار شدند. شرکت نفت واحدهای آموزشی متعددی را در استان راه‌اندازی کرد و کارگران ساده شرکت که پیش از این در زمین‌های کشاورزی مشغول به کار بودند، آموزش‌هایی از جمله رانندگی و حسابداری را فراگرفتند و سطح سواد عمومی در اهواز ارتقا یافت، با این وجود نوعی فرهنگ صنعتی که ناشی از ماهیت عملیات نفتی بود در استان رایج شد و به عنوان مثال می‌توان به گفت‌وگوی عامیانه و رواج واژگان خارجی در میان مردم، به‌ویژه در شهرهای مسجدسلیمان، اهواز و آبادان اشاره کرد. این روحیه صنعتی بعدها موجب شد روحیه کارآفرینی در جوانان این استان کاهش یابد و بسیاری از خانواده‌ها تنها به فکر استخدام فرزند خود در شرکت نفت باشند. با ایجاد صنعت نفت، ضرورت احداث شبکه ریلی در خوزستان احساس شد و راه‌آهن جنوب در سال 1317 افتتاح شد. راه‌آهن جنوب یکی از شاهراه‌های اصلی حمل و نقل و توسعه اقتصادی منطقه خوزستان است. راه‌آهن جنوب به واسطه استقرار در یکی از مهم‌ترین مبادی ورود و خروج کالا، اتصال شبکه ریلی کشور به خطوط و آب‌راه‌های بین‌المللی را هموار کرده است. این خط ریلی از طریق اتصال به مراکز مهم بندری و گمرکی در جنوب (بنادر خرمشهر و امام خمینی (ره)) و اتصال به صنایع مهم استان از جمله فولاد، سهم ویژه‌ای در ترانزیت کالاهای داخلی و خارجی و تامین نیازهای کشور دارد. اگرچه ظهور نفت در استان خوزستان موجب تحولات بسیاری در این استان شد، ولی تاثیر منفی نیز داشته است و در یکصد سال گذشته تجار و سرمایه‌گذاران تنها بر روی صنعت نفت تمرکز کرده‌اند و بسیاری از فرصت‌های سرمایه‌گذاری در این استان نادیده گرفته شده است. خوزستان دارای ویژگی‌های خاصی است که در کمتر استانی می‌توان این ویژگی‌ها را یک‌جا یافت. منابع عظیم نفت وگاز، تاسیسات فولادی و ذوب آهن، وجود زمین‌های حاصلخیز و کشت و صنعت‌های متعدد، وجود رودخانه‌های پرآب کارون، کرخه، دز، زهره و مارون و جراحی، دسترسی به آب‌های آزاد و بین‌المللی، وجود امکانات زیربنایی، همجواری خوزستان با کشورهای حاشیه خلیج فارس، شرایط مناسب برای تولید خرما، امکان پرورش ماهی و میگو و شرایط مناسب برای ایجاد صنعت توریسم وگردشگری از جمله امکانات موجود در خوزستان برای سرمایه‌گذاری است، این درحالی است که تمرکز در این استان هنوز هم بر روی صنعت نفت است و هم‌چنان مانند صد سال پیش، توسعه را از نفت طلب می‌کنیم. شرایط متعددی موجب شده سرمایه‌گذاران بومی، سرمایه خود را به خارج از استان منتقل کنند و سرمایه‌گذاران خارجی و غیربومی نیز تمایلی به فعالیت در خوزستان نداشته باشند و به این ترتیب می‌توان گفت هنوز هم صادرات نفت خام است که چرخ‌های این استان را می‌چرخاند و شاید درست باشد که می‌گویند: "اگر نبود این ماده سیاه‌رنگ، وضع خوزستان بهتر بود!" مواردی از جمله اتکای بیش از حد به نفت، گرمای هوا، آلودگی هوا و ورود زیرگردها به خوزستان، نبود امنیت اقتصادی برای سرمایه‌گذاران و بی‌توجهی به صنعت بسته‌بندی از جمله مواردی است که موجب کاهش صادرات از استان خوزستان و بی‌میلی سرمایه‌گذاران برای فعالیت در خوزستان شده است. خوزستان از شمال به استان‌های لرستان و ایلام، از جنوب به خلیج فارس، از شرق به استان‌های چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد و از غرب به کشور عراق محدود است. طولانی‌ترین مرز ایران با کشور عراق و به طول 1458 کیلومتر است که بخش عمده این مرز در استان خوزستان است. هم‌چنین خوزستان با کشور عراق، مرز آبی و خاکی دارد و از جنوب هم از طریق خلیج فارس به کشورهای حاشیه خلیج فارس متصل است. وجود بندرگاه‌های متعدد و هم‌چنین دو مرز شلمچه و چذابه، شرایط را برای صادرات محصولات تولید شده در استان فراهم کرده، ولی چرا شرایط آن‌گونه که باید نیست؟ عراق، کشور فقیری است که در همسایگی خوزستان قرار گرفته و همیشه عنوان شده که این کشور، سفره‌ای است که باید از آن بهره برد؛ ولی در عمل می‌بینیم که سهم عمده بازار عراق در اختیار کشورهای دیگر از جمله کویت است و سهم صادرات غیرنفتی از خوزستان به عراق اندک است. موانع موجود بر سر راه توسعه صادرات غیرنفتی استان خوزستان را می‌توان به شرح زیر عنوان کرد: *کمبود اطلاعات تجاری و اقتصادی در مورد بازارهای هدف از جمله عراق *کیفیت پایین برخی محصولات صادراتی و عدم تداوم در ارائه محصولات با کیفیت *عدم نوآوری تولیدکنندگان در تغییر مدل و طراحی محصول متناسب با خواست و سلیقه مصرف‌کنندگان *کیفیت نامناسب بسته‌بندی *بی‌توجهی به رعایت استانداردهای کشور مقصد *بی‌توجهی به ارائه خدمات پس از فروش *قابل استفاده نبودن بروشورها و کاتالوگ‌های محصولات به دلیل ترجمه نشدن به زبان کشور مقصد *بی‌توجهی صادرکنندگان به تبلیغات در کشور مقصد *ورود افراد سودجو و غیرمتخصص به عرصه صادرات و صدور برخی کالاهای نامرغوب *بی‌ثباتی و تغییر مکرر بخشنامه‌ها و قوانین صادرات و تشریفات اداری وقت‌گیر *مشکلات قانونی در خصوص تردد سریع و آسان بازرگانان خارجی به استان *صدور بی‌رویه کالاهای معیوب و غیراستاندارد در سال‌های گذشته *نبود تسهیلات اعتباری مناسب برای خریداران خارجی *نبود و یا ضعف تشکل‌ها و اتحادیه‌های صادراتی در استان *شرایط نامناسب برخی صادرکنندگان و بازرگانان به دلیل سطح سواد اندک، عدم تسلط به زبان انگلیسی، آشنا نبودن به فنون علمی صادرات و بازاریابی و تسلط نداشتن به استفاده از ابزارهای نوین بازرگانی در شرایط فعلی به نظر می‌رسد عواملی از جمله "بی‌ثباتی در بخشنامه‌های صادراتی"، "تحریم‌ها"، "حمایت نکردن دولت"، "چالش‌های مالیاتی" و "نبود صنایع بسته‌بندی مناسب در استان" از جمله مهم‌ترین موانع موجود در مسیر توسعه صادرات غیرنفتی در استان خوزستان است. وجود صنعت بسته‌بندی مناسب، از جمله موارد ضروری برای توسعه صادرات غیرنفتی است، این درحالی است که در استان خوزستان در این زمینه به شدت ضعف وجود دارد. در چنین شرایطی است که مشاهده می‌کنیم، با وجود این‌که ایران دومین کشور تولیدکننده خرما در جهان و خوزستان دومین استان تولید کننده این محصول در کشور است، ولی به دلیل نبود سیستم بسته‌بندی مناسب، قادر به صادرات مناسب و در خور این محصول ارزشمند نیستیم. در چنین شرایطی برخی فعالان اقتصادی فرصت‌طلب در کشورهای دیگر نیز محصول تولیدی در استان را به قیمت اندک خریداری کرده و پس از بسته‌بندی آن، با قیمتی بالاتر به کشورهای اروپایی صادر می‌کنند. محصولات جانبی خرما و هم‌چنین کلوچه سنتی خوزستان نیز از دیگر محصولات خوراکی پرطرف‌دار استان است که این محصولات نیز معمولا در بسته‌بندی‌های نامناسب عرضه می‌شوند. در خصوص خرما این موضوع را نیز نباید فراموش کرد که در سال‌های اخیر به دلیل خشکسالی و ورود ریزگردها به استان، بسیاری از نخیلات استان نابود شده‌اند و تولید خرمای مرغوب نیز کاهش یافته است. این شرایط را در مورد مرکبات شمال استان نیز شاهد هستیم و پرتقال دزفول که به یک برند تبدیل شده است، این روزها حال و روز خوشی ندارد و گرد و غبار و خشکسالی، شرایطی را برای کشاورزان این منطقه فراهم آورده که ترجیح داده‌اند باغ‌های خود را رها کنند و این روزها شاهد هستیم بسیاری از باغ‌های دزفول، به ویلاهایی تفریحی تبدیل شده‌اند. صادرات، تنها کالا و یا محصولات خوراکی را شامل نمی‌شود، بلکه می‌توان دانش را نیز در بسیاری موارد صادر کرد. کشور عراق که در جوار استان خوزستان واقع شده، در بسیاری زمینه‌ها از جمله مسایل پزشکی و درمانی و هم‌چنین امور فنی، نیازهای فراوانی دارد و می‌توان با استفاده از این فرصت، ضمن ایجاد اشتغال، شرایط را برای ارزآوری بیشتر در استان فراهم کرد؛ این در حالی است که فعالیت‌های انجام شده در زمینه صدور خدمات پزشکی به عراق، حداقلی بوده و بازار فنی این کشور نیز در محاصره کشورهای دیگر است. صنایع دستی استان خوزستان نیز از گذشته‌های دور رونق خوبی داشته و بسیاری از زنان در اقوام مختلف، بسیاری از وسایل مورد نیاز خانواده را با استفاده از هنر دست، تولید می‌کردند. به عنوان مثال زنان عرب، با استفاده از برگ درخت نخل، وسایل متعددی برای خود تهیه می‌کنند. هم‌چنین خوزستان در زمینه تولید صنایع دستی جدید نیز دستی بر آتش دارد و هنرمندان این استان آثاری زیبا را تهیه می‌کنند که معمولا مورد توجه کشورهای عربی و اروپایی قرار می‌گیرد، این در حالی است که به دلیل نبود شبکه مناسب صادرات صنایع دستی، برخی دلالان و افراد واسطه در این زمینه فعال شده‌اند و با خرید این آثار با حداقل قیمت، آن را به کشورهای عربی صادر می‌کنند و در این میان، هنرمند است که متضرر می‌شود. در مجموع باید گفت که استان خوزستان ظرفیت‌های بسیاری برای صادرات غیرنفتی دارد و امروز آن‌گونه که باید از این ظرفیت‌ها استفاده نمی‌شود و برای افزایش صادرات غیرنفتی، استفاده از استانداردهای جهانی در تولید محصولات، حمایت از تولیدات قابل صدور، تنوع‌بخشی به محصولات قابل صدور، اعطای اعتبارات صادراتی، استفاده از شیوه‌های نوین تجاری(تجارت الکترونیک)، حمایت از تشکل‌های ویژه صادراتی و توسعه خصوصی‌سازی واحدهای تولیدی ضروری است. یادداشت از: محمدامین صالحی‌نژاد انتهای پیام
شنبه / ۲ مرداد ۱۳۹۵ / ۱۰:۴۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]
-
گوناگون
پربازدیدترینها