محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844534798
سلیقه ای برخورد کردن مدیریت شهرداری علت مشکلات پایتخت است - اقتصاد ایران آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد ایران آنلاین: محمد حقانی از مدیران اسبق شهرداری است که اکنون به عنوان رییس کمیته محیط زیست شورای شهر انتقادات زیادی به زیرساخت های شهری در حوزه حمل و نقل عمومی و ساخت پیاده راه در تهران دارد.به گزارش اقتصادایران آنلاین به نقل از تیتر شهر: محمد حقانی از مدیران اسبق شهرداری است که اکنون به عنوان رییس کمیته محیط زیست شورای شهر انتقادات زیادی به زیرساخت های شهری در حوزه حمل و نقل عمومی و ساخت پیاده راه در تهران دارد. به گفته او پیشرفت زیر ساخت های شهری در تهران بسیار کم و شاید در حدود 15درصد باشد و همین مشکل باعث اتفاقاتی نظیر فرونشست زمین در تهران شده است. او ساخت پیاده راه را یکی از الزامات شهرهای بزرگ دنیا می داند که در تهران مغفول مانده و یا مانند پیاده راه 17شهریور به خاطر در نظر نگرفتن تمام جوانب پروژه و سلیقه ای تصمیم گرفتن به بن بست خورده است. این عضو شورای شهر پیش از این اعلام کرده بود که تهران در حوزه خدمات شهری یک هزار میلیارد تومان گران اداره می شود که ناشی از عوامل مختلفی چون مازاد نیرو در این حوزه است. در ادامه بخشی از صحبت های او را می خوانید. پیش از این صحبتی کرده بودید که تهران در حوزه خدمات شهری 1000میلیارد تومان گران اداره می شود، چه اتفاقی میافتد که شهری با این هزینه اداره می شود و شهرداری به عنوان متولی این امر با چه توجیهی این هزینه را می کند و منبع آن کجاست؟ گمانه زنی های بسیاری وجود دارد درباره منبع درآمد های شهرداری، مثل تخلف های ساختمانی و یا تغییر کاربری، بنظر شما این گران اداره شدن نشان دهنده سوء مدیریت نیست؟ توجیه آقای قالیباف از این هزینه و منبع درآمد چه چیزی است؟ _من یک کلیت از بحث شهرداری و خدمات شهرداری به شما می گویم و بعد میرویم به سراغ گران اداره شدن خدمات شهری.چیزی که من در یکی از رسانه ها گفته بودم این بود که خدمات شهری 1000میلیارد گران اداره می شود.آقای شهردار بحثی را در صحن شورا مطرح کردند که شهر تهران را با 5هزار میلیارد تومان می شود اداره کرد. من چنین اعتمادی با خوشبینی زیاد به حرف شهردار دارم که تهران با 5هزار میلیارد تومان می شود اداره کرد و خوب اداره می شود. منتها اداره کردن با بحث توسعه متفاوت است. یک بحث نگهداری شهر است مثل مراقبت از پارک ها و یا آسفالت شهر و بخش دیگری مربوط به توسعه است به این معنی که شهر را باید بزرگ کرد و پروژه های عمرانی اینجا می تواند متفاوت تر و جدا از این 5هزار میلیارد تومان باشد. الان مشکل اصلی ما مربوط به حمل و نقل و ترافیک است که این ها در محیط زیست می تواند خیلی مشکل زا باشد. بنابراین ما، حتما بایستی روی مسئله حمل و نقل عمومی به ویژه و به طورعام زیر ساخت های عمومی شهر دقت کنیم و کمک کنیم به سازمان هایی که به شکلی درگیر زیرساخت های شهری اند. من برعکس برخی از گفته ها هنوز اعتقاددارم و به شدت به این قضیه هم انتقاد دارم که هنوز زیرساخت های شهر به سرانجام نرسیده است.آب و فاضلاب و حمل و نقل عمومی که البته مترو اولویت دارد و جمع آوری آب های سطحی،ایجاد کانال های تاسیساتی در سطح شهر همه جزو زیر ساخت های شهری بحساب می آیند .برخی فاجعه هایی که اتفاق افتاده است مثل نشست زمین، حفاری های مترو مسائلی از این قبیل به خاطر اینکه ما کانال تاسیسات را نداریم و ما هنوز تاسیسات زیر سطحی رو نمیشناسیم و نقشه ای از این تاسیسات نداریم .ما تنها چیزی که به عنوان زیرساخت داریم که البته همین زیر ساختی هم که داریم مورد انتقاد من است توسعه بزرگراه ها و پل ها است. ما باید زیر ساخت ها را متناسب با هم و متوازن با هم جلو ببریم و نمی شود که مترو در مرز 15درصد پیشرفت باشد و بزرگراه ها در مرز 95 که البته الان به اینگونه هم است. ما از لحاظ بزرگراه و جاده و راه مشکلی نداریم و در واقع این زیرساخت ها به حد کمال رسیده است اما متروی ما زیر ساخت حمل و نقل عمومی است که مورد نیاز همه شهرها و کلان شهرای دنیا است که نیازمند رعایت استاندارهایی در این حوزه است. چیزی که حتی در کمیسیون حمل و نقل شورای شهر تهران هم مورد بررسی قرار گرفته است این است که شهر ما باید بالای 1هزار کیلومتر مترو داشته باشیم به طوریکه هر شهروند وقتی می خواد از مترو خارج بشود 300متر تا محل زندگی و یا کار خود فاصله داشته باشد. کشورهای بزرگ دنیا مثل لندن، توکیو مشکلشان را باخودرو حل کرده اند و در واقع سعی می کنند که خودرو را حذف کنند،مثلا دوچرخه و پیاده راه ها را جایگزین کنند. ماهم این هدف را داشتیم مثل پیاده راه 17شهریور که بن بست خورد. ما هر طرحی که اجرا می کنیم باید پیوست مردمی و یا پیوست اجتماعی داشته باشد تا مورد استقبال مردم قرار بگیرد. اگر قرار باشد مردم آن طرح را نخواهند پس چه فایده ای دارد واما خوشبختانه بخشی از پیاده راه 17شهریور به حالت عادی برمیگردد. بالا خره پیاده راه باید نظر مثبت کسبه و اهالی آنجا را هم داشته باشد. بله، من خودم یک پیشنهادی دادم که از میدان تجریش تا راه آهن را تبدیل به پیاده راه کنند و از ال.آر.تی استفاده کنند.چون این محور یک محور گردشگری و اقتصادی شهر است و در وسایل نقلیه عمومی هم سرعت بهتری دارد و آلودگی هم ندارد. تجربه ناموفق شهرداری در پیاده راه 17شهریور به این معنی نیست که توان احداث پیاده راهی مثل 17شهریور را که به نسبت ولیعصر که خیلی کوچک تر است ندارند؟ در صورت اجرایی شدن شهرداری می تواند که این پروژه را به نتیجه برسانند.؟ ما تجربه پیاده راه سپهسالار را داشتیم که تجربه موفقی بوده است و وقتی میخواهیم پروژه ای را ایجاد بکنیم باید تمام جوانب طرح و به ویژه مردم را مدنظر قرار بدهیم. میدان امام حسین به عنوان یک پاتوق شهری با فواره های قشنگ بود که الان این سازه ای که در این میدان ساخته شده است مورد قبول مردم نیست و با دید قهری به آن نگاه می کنند. ما نباید اصل پیاده راه سازی را زیر سوال ببریم اما اینکه در یک جایی اجرای بد می کنند دلیل بر بد بودن پیاده راه نیست.در بعضی از شهرها پیاده راه به گونه ای تعبیه شده است که حتی اتوبوس و ماشین هم رد می شود ولی اینکه ما در یک محوری راه را به گونه ای ببندیم که حتی مردم حق نداشته باشند در خانه اشان خودروهای خود را پارک کنند از مشکلات طرح است. میدان امام حسین میدان خوبی بود و این مشکلات را نداشت. میدان امام حسین یک میدان بسیار زیبایی بود با فواره های رنگی و مجسمه های هنری و متاسفانه این میدان را از دست دادیم. برگردیم به موضوع گران اداره شدن خدمات شهری؟ شهرها و درواقع شهرهای بزرگ یک برندی دارند که در غالب این برند می توانند درآمد زایی داشته باشند به طوریکه در بخشی از خدمات شهری شهر را خودکفا اداره کنیم. ما میادین میوه و تره بار در سطح شهر داریم و چون سر در این ها تابلو شهرداری وجود دارد مردم به اطمینان شهرداری خرید می کنند. بنابراین ما در یک جاهایی باید از همان اول سوبسید بدهیم.البته می گویند که مترو چیزی ندارد و باید دولت کمک کند که دو دولت قلب توان داشتند اما کمک نکردند و این دولت هم چیزی ندارد که بخواهد کمک کند. بنابراین بهتر است که سخت مترو را بخش خصوصی بدهیم و درواقع یارانه ای که در آخر باید پرداخت می شود از همان ابتدا به بخش خصوصی می دهیم. الان اتوبوس در اختیار بخش خصوصی است و چون بخش خصوصی با آن هزینه هایی که وجود دارد نمی تواند اداره کند شهرداری یارانه می دهد. مترو را هم باید اینکار را بکنیم و به بخش خصوصی بسپاریم و یارانه پرداخت کنیم و این یارانه چندبرابر به صورت غیر مستقیم به اقتصاد شهر کمک کند.به این صورت استهلاک و یا هزینه سوخت پایین می آید. ما قانون پسماند داریم که از سال 83اجرایی شده است به طوریکه طبق قانون باید تفکیک از مبدا وجود داشته باشد. در این بخش شورای شهر موظف به تخصیص بودجه به بخش پسماند است و شهرداری باید جوابگو باشد. ما تفکیک از مبدا به آن صورتی که باید نداریم و من اعتقاد دارم که چیزی حدود چهار درصد تفکیک از مبدا داریم و البته شهرداری می گوید 14درصد. این ده درصد اختلافی که وجود دارد مربوط به مخازنی است که پیمانکاران و کارگران انجام می دهند و حتی از نظر بهداشتی بسیار زیاد خطرناک است.اگر تفکیک از مبدا وجود داشته باشد دیگر هزینه های زیادی برای انتقال و جداسازی آن ها متحمل نمی شویم. .من در بررسی های مقدماتی که داشتم که مورد تایید همکاران من در سازمان پسماند هم است در حدود 85درصد نیروی مازاد داریم.اضافی به این معنی که کارهایی را به آن ها سپردند که در شرح وظایف پسماند نیست. قانون پسماند، سازمانی را ایجاد می کند به عنوان سازمان پسماند که فقط باید در حوزه پسماند فعالیت کند نه کارهای دیگری مانند برف روبی که به صورت حاشیه ای وارد شده است.ما هزینه هایی را که در سازمان وجود دارد تبدیل به تعدا نیروهایی میکنیم که در آنجا وجود داردو عددی در می آید که هزینه تمام شده هشت برابر و یا ده برابر زیاد است.بنابراین نباید این را به حساب پسماند بنویسیم. نداشتن مدیریت بهینه از امکاناتی که در سازمان وجود دارد به حساب مردم گذاشتن کار درستی نیست. من بارها گفته ام که ما به طور مستقیم و یا غیر مستقیم دستمان در جیب مردم است و درآمد ما فقط از این طریق است که البته درآمدهای بسیار ناپایدار و بسیار مضر مثل تغییر کاربری هم در شهرداری وجو دارد. بنابراین وقتی ما می توانیم سازمانی را با یک هشتم نیرو اداره کنیم، این یک تحمیلی به هزینه های مردم است.از طرفی دیگر پسماند می تواند درآمدزا باشد و هزینه های مربوط به این بخش را تامین کند. مطمئنا در تذکر شورا این مسئله مورد بررسی قرار گرفته است، جواب آقای شهردار به این موضوع چیست؟ در جلسه شورای سوم که برای سومین بار آقای قلیباف به عنوان شهردار انتخاب شدند در غالب گزارشی اعلام کردند که در شهرداری بین 20تا 25هزار نفر نیروی مازاد وجود دارد. چرا؟ از خودشان باید بپرسید، شهردار می گفت ما نیروهایی داریم که اگر آن ها را به خانه اشان بفرستیم و به آن ها حقوق بدهیم هزینه تمام شده کم تر از حضور آن ها بر سرکار می شود. دلایل مختلفی دارد اما من نمی خوام از این زاویه به آن نگاه کنم و دوست دارم هرچیزی را از دید فنی بررسی کنم. اینها نیروی شهرداری اند و در عین حال بعضی از بخش ها به بخش خصوصی واگذارشده است. پس میتوانیم بگوییم که بخش زیادی از مازاد هزار میلیاردی به خاطر نیروهای مازاد است الان بودجه گذاری داریم که در حدود 2هزار و 700میلیارد تومان است.ما میتوانیم هزار میلیارد این را صرفه جویی کنیم. من یک مثال دیگری برای شما می زنم. ما یک زمانی ما طرح ناحیه محور را مطرح کردهیم به گونه ای که حوزه اختیار از خیابان بهشت به مناطق انتقال بدهیم و خیلی از اختیاراتی که میشد به مناطق واگذار شود، شهردار و معاونان آن ها را به نواحی منتقل کردند. تهران یک ابر شهری است که نمی شود فقط آن را از خیابان بهشت اداره کرد. بایستی مدیرانی را انتخاب کرد که صلاحیت داشته باشند و بعد با اختیار دادن مسائل هر منطقه و یا ناحیه را به آن ها سپرد.مدیر مسئول است و در قبال این مسئولیت اختیارات هم می خواهد. الان اختیارات شهرداری به چه میزان است؟ بنظر من خیلی محدود است، غیر از درآمد زایی اختیار دیگری ندارند. شهردار منطقه باید قدرت داشته باشد تا معاونان و شهردار ناحیه را خود انتخاب کند.جمع آوری معتادان و یا متکدیان که امروزه به عنوان معضلات شهری بحساب می آیند در گذشته به عهده ناحیه ها بوده است.ما الان در حدود یک هزار و پانصد نفر نیروی مازاد به عنوان شهربانی و یا حریم بان داریم در حالی که من بارها در صحن شورا اعلام کرده ام که من با این نیروها موافق نیستم. این نیروها متعلق به شهرداری نیستند و به صورت پیمانکاری نظارت می شوند در حالی که آن ها باید متعلق به شهر و شهرداری باشند تا بتوانند حافظ منافع مردم باشند. در سال حدود 60میلیارد تومان هزینه معبر بان و یا این قبیل مشاغل می شود که اصلا بود و نبود آن ها فرقی نمی کند. ما متاسفانه اداراتی در شهرداری دارم که بود ونبود آن ها تاثیری در اداره شهر نداردو فقط هزینه های تحمیلی به مردم را زیادتر می کند.در حالی که می شود با یک مدیریت درست و بدون اینکه کسی را اخراج کرد هرکسی در جای خودش قرار داد. اشاره کردید به انتصاب هایی که شهردار انجام می دهد و به محدودیت اختیارات شهرداری های منطقه، همینجا گریزی بزنیم به انتصاب های کوتاه مدت آقای قالیباف،هر مدیری که سر کار می آید تا مدیریت بخشی را که بر عهده دارد به دست بگیرد مدت زمانی به طول مینجامد، که همین باعث پایین آمدن راندمان کاری مثبت یک مدیر می شود، بنظر شما این انتصاب ها به ضرر اداره شهر نیست؟ وقتی ما شهردار یا معاونی را شش ماه مدیر یک منطقه می کنیم باید در نظر بگیریم که در این مدت که نمی تواند پروژه طولانی مدتی را اجرا کند و تمام پروژه ها کوتاه مدت و آنی است و تا می آید مسلط به حوزه کاری خودش شود عزل می شود که البته این ناشیانه بودن مدیران بالا دستی را نشان می دهد. چطور می شود که مدیری را انتخاب می کنند و بعد از مدتی متوجه می شوند که صلاحیت ندارد؟ چگونه است که هر کدام از مدیران فایلی را ندارند که نشان دهنده عملکرد آن ها در طول 30سال عملکردشان باشد؟قبل از انقلاب هم این موضوع را داشته ایم که هرکس که میخواست عهده دار مسئولیتی شود باید صلاحیت و شرایط احراز داشته باشد.کسی که به یک مسئولیتی گمارده می شود باید صلاحیت داشته باشد و در عین حال اختیارات کافی و وافی هم داشته باشند. می توانیم بگوییم که علت پروژه های ناتمام شهرداری همین انتصاب های کوتاه مدت است؟ چرا بعضی از پروژه ها سالها و ماه ها به طول میانجامد و مدت ها بلاتکلیف رها می شود؟ دوستان ما در شهرداری برنامه اول 5ساله و برنامه دوم 5ساله که الان سه سال از آن می گذرد برای شهر در نظر گرفتند که باید بررسی شود که به چه اندازه کارهای انجام شده با برنامه مطابقت دارد.هر مدیر شهری برای قبل از هر برنامه ای که تدوین می کند تمام جوانب را در نظر بگیرد. یک مسئله ای که حتی به عنوان دستاویزی برای تمسخر مردم شده است همین پروژه های ناتمام شهرداری است، به طوریکه مردم گلایه می کنند که ساخت پروژه ای در منطقه ای از شهر به دلایلی مثل انتخاب نادرست پیمانکار و یا نداشتن بودجه برای مدت ها ناتمام باقی مانده است و چهره زشتی به شهر داده است، چه اتفاقی میافتد که ما با این حجم از پروژه های ناقص در سطح شهر مواجه ایم؟ وقتی شهر بی برنامه اداره می شود و برنامه ریزی برای تامین بودجه وجود ندارد این اتفاق میافتد. این بودجه ها کجا هزینه می شود؟ در بودجه شهرداری یک برنامه درآمد وجود داردو یک برنامه مصارف. باید در مقابل درآمد مصارف داشته باشیم و یا بالعکس. باید قبل از اجرای برنامه بودجه مورد نیاز آن موردبررسی قرار بگیرد و در کنار آن درآمد زایی هم برای پروژه تعریف شود. طبق آمارها شهرداری بالغ بر 60هزار میلیارد تومان به پیمانکاران و بانک ها بدهی دارد و علت آن فقط بی برنامه گی است که از قبل پیش بینی بودجه مناسب برای این پروژه در نظر گرفته نشده است.ممکن است تغییراتی اندکی در وجوئ داشته باشد اما نه مقدار خیلی زیاد. و حتی موضوع زمان، اینکه در یک زمان خاصی پروژه تحویل داده شود. در دنیا مرسوم است که در پروژه تابلویی زده شود که شروع و پایان پروژه مشخص باشد و این ناتمام ماندن ها به خاطر بی برنامه گی و پروژه ها و رفتارهای سلیقگی است.نباید بلافاصله بعد از کسب درآمد در پروژه ای دیگر هزینه شود، باید برای آیندگان هم سرمایه ای داشته باشیم که در عین حال به پیمانکاران و یا بانک ها بدهکار نشویم. باید درآمد ناشی از تراکم فروشی را برای آینده و خدمات شهری مردم پس انداز کنیم. نگهداری خدمات شهری را نباید به گردن آیندگان بیاندازیم. چه اتفاقی میافتد با تمام مشکلات و سوء مدیریتی که در حوزه های مختلف اداره شهر وجود دارد، بعضی از اعضای شهر مخالف تحقیق و تفحص و نظارت جدی بر روی شهرداری اند؟ یکی از رسالت ها و یکی از وظایفی که شورای شهر دارد نظارت بر شهرداری است اما در عین حال سازو کار نظارتی لازم را بر روی شهرداری وجود ندارد، یکی از این نظارت ها، نظارت حسابرسی است، همانطور که دیدید حسابرس ها چه ایرادات اساسی را به شهرداری گرفتند.از طرفی ناظران مقیم ما از ما حقوق نمی گیرند و از ارگانی که بایئد برآن نظارت کنند حقوق می گیرند و این اشکال در قانون است و این بزرگترین آسیبی است که در حوزه نظارت وجود دارد. البته نظارت بر روی شهرداری به بزرگی شهر تهران است و از آنجایی که 80درصد بودجه صرف واگذاری مسکن و فروش تراک می شود ما به این دلایل آن را محدود به واگذاری املاک کرده ایم. دلایل مخالفان چیست؟ مگر به لحاظ قانونی نباید شورای شهر بر شهرداری نظارت داشته باشد؟ باید از خودشان بپرسید، قانون یکدفعه این اجازه را داده است. اما می گویند چون واژه تحقیق تفحص در قانون وجود دارد. ما وظیفه داریم که این نظارت را بکنیم و شهرداری هم باید مدارک و اسناد را در اختیار ما قرار بدهند و تیمی که انتخاب می شود تخلفات احتمالی را مشخص کند. درواقع می توانیم بگوییم که باندبازی های سیاسی فدای نظارت بر شورا شده است. من تاکید دارم که شهرداری، شورای شهر و شهردار باید به دور از باند بازی و سیاست باشند. ولی سیاست در این ارکان ها وجود دارد. اشتباه است که وجود دارد و باید انرژی صرف اداره بهتر شهر شود.در جهت ارتقای شهروند مداری معاونت اجتماعی را ایجاد کرده ایم و نه مسائل دیگری. به عنوان سوال آخر ، بنظر شما این هجمه ای که درباره اعضای اصلاح طلب شورا وجو دارد نوعی مقابل مثل در مقابل تهمت ها و دخیل بودن بعضی از اعضای اصولگرا در ماجرای واگذاری املاک نیست؟ مسئله ای طرح املاک موضوعی بود که از جانب قوه قضاییه مطرح شد و ربطی به اصولگرا و اصلاح طلب ندارد اما در رسانه نوعی دو دستگی ایجاد شد. خب نباید به این مسائل دامن زد و قوه قضاییه و سازمان بازرسی پیگیری می کنند و نباید تا زمانی که مشخص نشده است این مسائل تبدیل به جنجال شوند.
پنجشنبه ، ۲۵شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد ایران آنلاین]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها