واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: احزاب وبلاگی در ایران نگاهی به تاریخ اینترنت سیاسی در ایران نشان می دهد، حزب جبهه مشارکت ایران اسلامی اولین گروه سیاسی در کشور بود که نگاه جدی به مقوله وبلاگ ها را در دستور کار خود قرار داد. یک بلاگ سیاسی، نوع خاصی از وبلاگ است که به طور خاص در مورد سیاست نوشته می شود. وبلاگ های سیاسی از فضای با محدودیت کمتر اینترنت برای عبور از فضای رسمی رسانه های بزرگ یا عمومی استفاده می کنند. وبلاگ های سیاسی، عموما به یک گروه یا اندیشه سیاسی تمایل یا تعصب خاص نشان می دهند. در نظر بلاگر های سیاسی، آنچه در رسانه های رسمی به عنوان "بی طرفی ژورنالیستی" عنوان می شود، فریبی بیش نیست و رسانه های جمعی نیز همانند نوشته های فردی وبلاگی به برنامه یا موضع گروه یا حزب خاصی تمایل یا تعصب دارند. در واقع، آنچه که رسانه های رسمی احزاب و گروه ها یا رسانه های عمومی سعی در بیان آن در قالب روح برخواسته از مجموعه اخبار یا تحلیل ها دارند، در وبلاگ های سیاسی و با استفاده از فضای خاص اینترنت، به صورت مستقیم و با طی کردن مسیر کمتری بیان می شود. بیشتر وبلاگ های سیاسی، خبر محورند و عمده تحلیل های خود را بر اساس پیوند به سایت های خبری یا خبرگزاری ها استوار می کنند. اگرچه در سال های اخیر، رشد وبلاگ های روزنامه نگارانی که نزدیکی بیشتری به شیوه روایی تقریبا بی طرفانه رسانه های رسمی دارند، مسیر تولید محتوا را اندکی به سمت دو سویه شدن پیش برده است. در کنار وبلاگ های سیاسی خبر محور، وبلاگ های با محتوای یادداشت محض و وبلاگ های دیده بان نیز دیده می شوند. وبلاگ های یادداشتی در مقایسه با وبلاگ های خبری، از لحاظ محتوا به تحلیل جریانات خبری یا سیاسی علاقه مندی بیشتری نشان می دهند تا تمرکز بر خبرها و اتفاقات روز. از لحاظ فرم، این وبلاگ ها نوشته های مطول تری تولید کرده و از لینک دادن به سایت ها یا وبلاگ های دیگر کمتر استفاده می کنند. وبلاگ های دیده بان نیز عمدتا بر نقد مواضع گروه های رقیب یا مخالف گروه مورد علاقه نویسنده وبلاگ متمرکز می شوند و در مقایسه با وبلاگ های یادداشتی، از قرابت بیشتری با وبلاگ های خبری برخوردارند. در سال های اخیر و با گسترش ضریب نفوذ اینترنت در ایران، توجه گروه ها و احزاب به مقوله وبلاگ ها افزایش یافته است. نگاهی به سیر وبلاگ نویسی سیاسی در فضای وب ایران نشان می دهد که، عمده وبلاگ های سیاسی در دو سوی تندرو طیف گسترده احزاب و گروه های سیاسی قرار گرفته اند. این پدیده می تواند از این امر ناشی شود که نویسندگان این وبلاگ ها، جایگاهی برای بیان یا مطالعه افکار مورد علاقه خود در رسانه های رسمی یا عمومی پیدا نمی کنند . خود این موضوع می تواند از نگاه ساختارشکنانه و ادبیات صریح یا تند این وبلاگ ها به ساحت و ساختار سیاسی کشور ناشی شده باشد که با لحن یا نگاه رقیق شده ژورنالیستی رسانه های عمومی سازگار نیست. نگاهی به تاریخ اینترنت سیاسی در ایران نشان می دهد، حزب جبهه مشارکت ایران اسلامی اولین گروه سیاسی در کشور بود که نگاه جدی به مقوله وبلاگ ها را در دستور کار خود قرار داد. استفاده این جریان از مقوله وبلاگ ها با تشکیل جلسات بلاگر های سیاسی با مسئولین این حزب، ایجاد زنجیره های وبلاگی نانوشته و به راه انداختن امواج وبلاگی در حمایت یا علیه اهداف سیاسی خاص گسترش پیدا کرد . این موضوع تا آن جا ادامه یافت که فعالان سیاسی، مواضع مشارکتی را از وبلاگ ها دنبال می کردند و دیدگاه های صریح و تند این جریان که در رسانه ها و مطبوعات امکان درج پیدا نمی کرد در وبلاگ های رسمی یا غیر رسمی اعضا یا هواداران آن منتشر می شد. با وجود گسترش نسبی اینترنت در ایران، وبلاگ ها از عمق کافی در بدنه ساخت اجتماعی کشور برخوردار نیستند، موضوعی که مورد غفلت قرار گرفت و در انتخابات ریاست جمهوری 84 به پاشنه آشیل محاسبات اصلاح طلبان تبدیل شد. تصمیم گیران و برنامه ریزان تبلیغاتی اصلاح طلب - که خود در اینترنت زندگی می کردند - تلاش خود را از فضای واقعی به فضای مجازی معطوف کردند و با نادیده گرفتن جمعیت نسبتا محدود مخاطبان وبلاگ های سیاسی، ابتکار عمل را به رقیب واگذار کردند. دو سال از آن زمان می گذرد و معادلات وبلاگی با اضافه شدن جناح های دیگری به باشگاه احزاب وبلاگی تغییراتی کرده است. حزب دولتی مشارکت، اینک به وضوح، رقیب بزرگی را مقابل جبهه وبلاگی خود مشاهده می کند که علی رغم تفاوت عمیق در مواضع، اشتراکات محسوسی با آن دارد؛ از میان طیف انبوه وبلاگ های مذهبی، جریانی سر برآورده است که در 1- حمایت بی چون و چرا از دولت، 2- اتخاذ مواضع اپوزیسیونی بر علیه اجزاء مختلف "نظام" و 3- به کارگیری لحن صریح و بی پرده، اشتراکات چشم گیری با جریان وبلاگی حزب جبهه مشارکت ایران اسلامی دارد. همزمان پدیده دیگری نیز در حال اتفاق افتادن است. فعالیت وبلاگ نویسان این دو جریان در رسانه های رسمی دو رقیب - که در دو سر طیف گسترده رسانه های داخلی قرار دارند - و یا به عبارتی فعالیت روزنامه نگاران رسانه های منعکس کننده دیدگاه های دو جریان حدی در شاکله های وبلاگی مذکور، باعث انتقال تدریجی فرم و لحن وبلاگی به رسانه ها شده است. اما آنچه که باید بدان توجه داشت اینکه، مباحثات وبلاگی، گرچه می تواند به نوبه خود مفید بوده و با حذف قیود مرسوم و متعارف ادبیات نرم رسانه های عمومی، به نقد و اصلاح سریعتر امور بیانجامد اما انتقال آن به سطح رسانه، به غیر از تغییر ادبیات نرم رسانه ای به خشونت گفتاری و تحلیلی و تضعیف "انسجام ملی" نتیجه ای نخواهد داشت، چرا که طبق یک قاعده قدیمی، "تندروها همدیگر را تقویت می کنند".
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 305]