تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850420038
ایران و حلقه های ناکامی در المپیک ریو - روزنامه همدان پیام
واضح آرشیو وب فارسی:همدان پیام: ورزشی وزیر ورزش چندی پیش در اظهار نظری در باب مدال آوری ورزش کاران اعزامی به المپیک ریو 2016، گفت که میانگین مدال آوری ما 4 مدال است و وضعیت مدال آوری ما در المپیک ریو را، بر همین منوال می توان ارزیابی کرد. المپیک ریو 2016 به پایان رسید و رتبه ایران با 8 پله نزول نسبت به المپیک لندن بیست و پنجم شد. اما در این میان، گفتنی های بسیاری است از حلقه های ناکامی المپیک برای ما. اگر بخواهیم منصفانه بنگریم در گذر این سال ها قاعدتاً ما تجارب، زیرساخت ها، افزایش کیفیت و تربیت نیروی انسانی و بسترهای مساعدتری در این سال ها به دست آورده ایم، با این همه اگر انتظار ما به شکل منصفانه ای بالا رود، چنین رتبه ای و چنین شکست هایی نباید حاصل می شد. صد البته ما در حال حاضر، مثلاً نسبت به دهۀ 60 از نظر کیفی وضعیت بهتری داریم؛ به این خاطر است که افکار عمومی جامعۀ ما انتظار فراتر از 4 مدال را دارد. شاید بتوان حلقه های ناکامی ورزش ما در این المپیک را به 2 دستۀ داخلی و خارجی تقسیم کرد. اگرچه وقتی می گوییم عوامل خارجی، منظورمان می تواند این باشد که در گذر این سال ها، بسیاری از کشورها از جمله کشورهای آسیای مرکزی، برنامه ریزی و تلاش بسیاری کرده و حضور پررنگ و قدرتمندانه آن ها در میادین ورزشی بین المللی دال بر همین مسأله است ولی ما همچنان، اندر خم منازعات مهمان دوست-پولادگر ها هستیم و همچنان بسیاری از تنش های درون ورزشی و برون ورزشی دامنگیر ورزش ماست. به راستی چرا؟ چرا همچنان درگیر تنش های داخلی هستیم؟! چه موقع پتانسیل های بی شمار نیروی انسانی ما در یک عرصۀ بین المللی ورزشی بروز و ظهور می کند؟ البته در این میان قصد نداریم بر مدار توهم قرار گیریم و کیفیت و سطح بالای رقابت های المپیک را تقلیل دهیم. عرصه المپیک، عرصه رقابت جهانی است، از این رو نمی توان با یک نگرش تک بعدی در این گونه عرصه ها راه به جایی برد. به طور قطع بایستی جهانی اندیشید، چه بسا از تکنولوژی و دانش روز ورزشی سود جست، از دیگر سو -و البته به عنوان یک دغدغه برای ما- بایستی در عرصۀ دیپلماسی ورزشی نیز حضور مؤثری داشت تا شاید ناداوری ها به ضرر ما، به حداقل ممکن برسد. شاید یک ورزشکار ایرانی، پیش از آنکه در میدان رقابت المپیک رقیب خود را خاک کند، خود در منازعات و حسادت ها و سوء مدیریت های اینجایی خاک می شود. این گونه عوامل داخلی بسیارند، به نظر می رسد ما استراتژی کلانی در باب ورزش جامعه و ارتقای ورزش حرفه ای نداریم، ورزش حرفه ای ما نیز در محدودۀ فکری مدیران سیر می کند. ما کیفیت ها را فدای کمیت ها می کنیم. مثلاً در این سال ها سالن های بسیاری برای ورزش ساخته ایم ولی توجهی به استانداردهای جهانی در ساخت این ها نکرده ایم. رسانه ها نیز در این میان، خیلی وقت ها در جهت بهبود و پیگیری مطالبات در راستای یک استراتژی کارآمد ورزشی حرکت نکرده اند. برای نمونه، بیش از10 عنوان روزنامه ورزشی داریم که عمدتاً در محور حواشی و مسائل فوتبال سیر می کنند و این در حالی است که در فوتبال در این 4 دهه نتوانسته ایم به المپیک راه پیدا کنیم و در آسیا نیز، در سطح باشگاهی مقام درخوری کسب نکرده ایم، با وجود پول های کلانی که در 2 دهۀ اخیر به فوتبال تزریق کرده ایم. بیان و مرور آشفته بازار فوتبال ایران خود مقال دیگری می طلبد. در این سال ها به نظر می رسد زیرساخت های زیادی برای ارتقای ورزش در جامعه ایجاد شده است، اما خیلی وقت ها دیده شده که همین سالن های ورزشی صرفاً باعث شده آمار و ارقام سالن ها افزایش یابد و استفادۀ بهینه ای از آن نشود، از جهتی در همین المپیک اخیر مشاهده کردیم که رشتۀ ورزشی جدیدی به رشته های مدال آور ما اضافه نشد، به واقع رشته های ورزشی ای همچون کشتی، وزنه برداری و تکواندو به شکل سنتی جزو رشته های مدال آور ایران در عرصۀ المپیک شده اند. معلوم نیست چرا در این سال ها به رشته های ورزشی نشاط آور همچون مسابقات مختلف شنا بها داده نشده است و بیشتر رشته های قدرتی و خشن فرصت عرض اندام یافته اند. البته به ورزش کشتی می توان از زوایای مختلفی نگاه کرد، اما نمی توان وجوه خشونت آمیزی که در برخی از مسابقات کشتی پررنگ می شود را نادیده گرفت. از طرفی بر این باوریم که برآیند ورزش، کسب مدال، کسب افتخار ملی و افزایش نشاط و همدلی در جامعه است، با این اوصاف، چرا نباید به ورزش های نشاط آور بها داد و در این راه، برای کسب افتخارات جهانی سرمایه گذاری کرد؟ افکار عمومی در جامعه ما پرداخت پول های بی ضابطه در فوتبال را رصد می کند و گاهی به آن حساسیت هم نشان می دهد، اما با وجود همه ناکامی های فوتبال، همچنان پول دولتی و شبه دولتی به فوتبال سرازیر است. به واقع، فوتبال محور و ویترین ورزش ما شده است، رسانۀ ملی نیز عمدۀ رویکردش به ورزش را اختصاص به فوتبال داده است! در این میان، فوتبال ملی با مدد کی روش - مربی گرانقیمت و میلیاردی- در عرصۀ آسیا تا حدی آبروداری کرده است؛ این مسأله یعنی نمایش قابل قبول فوتبال ملی، شاید بیشتر به خاطر هزینۀ گزافی است که بابت آن پرداخته ایم اگرچه تنها دستاوردمان صعود به جامِ جهانی بود. شوربختانه در سایر ورزش ها اما یکی از مهمترین مسائلی که از طرف ورزش کاران حرفه ای در رسانه ها مطرح می شود، نبود سرمایه گذاری بهینه و برخی مواقع، نبود حمایت کافیِ مالی از ورزش کاران سایر ورزش ها غیر از فوتبال است. با این همه و اکنون پس از سپری کردن المپیک 31، اگر نخواهیم بار دیگر اسیر اماها و اگرها و شاید مناسبات ناداوری ها در المپیک 2020 ژاپن - و چه بسا المپیک 2024- نگردیم چاره ای نداریم پیش از هر چیز در مدیریت ورزشی مان بازنگری کنیم، سرمایه گذاری بهینه در اکثر ورزش ها، توسعۀ متوازن در زمینۀ زیرساخت های ورزشی در اکثر نقاط کشور و دیپلماسی ورزشی کارآمدی باید داشته باشیم تا در فدراسیون های بین المللی نقش پررنگی ایفا کنیم. شاید در این شرایط بتوانیم فراتر از هیجان ها و تبلیغات به جایگاه درخوری در رتبه بندی ورزش و توسعۀ ورزشی در دنیا دست یابیم. * محمد ملکوتی
یکشنبه ، ۷شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همدان پیام]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها